ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 นักเรียนใหม่
ท้องฟ้าอันสดใส ลมเย็นที่พัดมาเอื่อยๆ หอบเอากลิ่นดอกไม้หอมชื่นใจมาแตะจมูก ภาพทิวทัดสวยงาม ดอกไม้ที่บานสะพรั่งตอนรับการเปิดภาคเรียนใหม่ของโรงเรียนมัธยมเซงาคุ
(มัธยมเซงากุหรอ ชื่อแปลกๆแหะ มันอ่านว่าแบบนี้รึเปล่านะ เฮ้อ หวังว่าวันนี้มันจะมีแต่เรื่องดีๆนะ)
เด็กสาวในชุดเครื่องแบบของมัธยมเซงาคุยืนมองเข้าไปในรงเรียนใหม่ที่เธอจะเข้าเรียน ก่อนตัดสินใจเดินเข้าไปยังรั้วประตูโรงเรียนแห่งใหม่ที่พึ่งย้ายมาอย่างกล้าๆกลัวๆ
หน้าชั้นปี 3 ห้อง 6
“ ฟูจี๊ ไม่เจอตั้งนานเป็นไงบ้าง ปิดเทรอมได้ไปเที่ยวไหมอ่ะ เมี๊ยว ” เด็กหนุ่มผมแดงวิ่งเข้ามากอดเพื่อนรักของตัวเองก่อนจะเปิดบทสนทนาอย่างมีความสุข
“ ก็ไม่ได้ไปไหนมากนะ แค่ยูตะกลับบ้านแล้วก็ไปที่ทะเลมาที่เดียวเอง ” เด็กหนุ่มอีกคนตอบแล้วส่งยิ้มมาให้ตามสไตของตัวเอง
“ หรอๆ นิ่วันนี้ชั้นได้ข่าวว่าห้องเราจะมีนักเรียนใหม่ล่ะไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายน้า ชั้นอยากให้เป็นผู้หญิงจัง ผู้หญิงน่ารักๆ ”
“ งั้นหรอ ถ้าเป็นผู้หญิงก็ดีสินะ ”
“ ใช่ไหมล้าๆ ถ้าเป็นผู้หญิงน่ารักๆนะ ชั้นจองก่อนละนะ เมี๊ยว ”
“ โอเค ชั้นไม่แย่งของนายหรอก แต่มาเข้าเอาปลายปีแบบนี้จะไม่มีปัญหาหรอกหรอ ”
“ นักเรียนเคารพ ”
“ อรุณสวัสดิ์ครับ/ค่ะอาจารย์ ”
“ อรุณสวัสดิ์นักเรียนทุกคน ปีนี้ก็ขึ้นปี 3 แล้ว ขอให้ทุกๆคนตั้งใจเรียนกันให้เต็มที่ เพื่อที่ปีหน้าพวกเธอจะต้องสอบเข้ามอปลายแล้ว คงจะเข้าใจสถานะของตัวเองนะ ”
“ ครับ/ค่ะ ”
“ วันนี้อาจารย์มีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก เธอพึ่งมาจากออสเตเรีย เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นออสเตเรีย อย่างไงก็ช่วยดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ เธออาจจะยังไม่คุ้นกับภาษาของที่นี่เท่าไหร่ แต่ก็ไม่ถึงขนาดพูดไม่ได้เลย มาสิมาแนะนำตัว ” อาจารย์พูดขึ้นก่อนจะเรียกเด็กสาวคนหนึ่งเข้ามาในห้อง
เด็กสาวดวงตาสีฟ้ากับเส้นผมสีเดียวกันยาวตรงจรดกลางหลัง ดวงตาที่มีแววหวาดกลัวเล็กน้อย กับมือสั่นๆที่กำกระเป๋าแน่นแสดงถึงเป็นคนไม่ค่อยมั่นใจในตนเองเท่าไหร่
“ เอ่อ สวัสดีค่ะทุกคน ชั้นชื่อ นานาจิ คาลิน หรือเรียกว่านานะก็ได้ค่ะ พึ่งย้ายมาจากออสเตเรีย ไม่ค่อยเก่งภาษาญี่ปุ่นเท่าไหร่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ” เด็กสาวพูดจบก็ก้มหน้าลงอย่างเกร็งๆ
“ งั้นนานาจิจังไปนั่งตรงเที่ยวหลังสุดแล้วกันนะ มิซากิจังที่นั่งข้างๆก็ช่วยดูแลเพื่อนด้วยนะ ” อาจารย์ว่าต่อแล้วชี้ไปทางที่นั่งว่างๆ ข้างๆเด็กสาวผมสั้นที่อาจารย์เรียนกว่ามิซากิจัง ก่อนที่เด็กสาวจะเดินไปนั่งที่ของตนเอง
“ ผมสีแปลกดีนะเอจิ ” ฟูจิพูดขึ้นกับเพื่อนข้างตัว
“ นั้นสินะ จะคุยกันรู้เรื่องไหมเนี่ย คนออสเตเรีย ” เอจิพูดขึ้นขณะทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย
“ เป็นลูกครึ่งไม่ใช่หรอ อย่างน้อยเค้าก็พูดญี่ปุ่นได้ล่ะนะ ”
“ แต่ถึงอย่างไงคนบ้านชั้นก็ชอบคนญี่ปุ่นมากว่า ” เอจิตอบแล้วทำหน้าเศร้า
“ แต่ถึงอย่างไงคนบ้านชั้นก็ชอบคนญี่ปุ่นมากว่า ” เอจิตอบแล้วทำหน้าเศร้า
“ จิงจังจังนะ น่าสนุกดีแหะ” ฟูจิตอบรับพร้อมยิ้มตาปิดตามแบบของตัวเอง
เมื่อชั่วโมงเรียนชั่วโมงแรกจบไป
“ ทำไมนานะจังถึงย้ายมาอยู่ญี่ปุ่นล่ะ ย้ายตามครอบครัวมาหรอ ” เด็กหลายคนในห้องต่างพากันวิ่งเข้าไปร่อมวงคุยกับนักเรียนใหม่
“ แล้วมาอยู่ญี่ปุ่นมาอยู่กับใครหรอ ” พร้อมกับยิงคำถามมากมายไม่หยุดหย่อน
“ คือ ย้ายมาอยู่กับคุณแม่น่ะ อยากเห็นบ้านเกิดคุณแม่เลยย้ายมาน่ะจ๊ะ ”
“ ว้าวๆ พูดญี่ปุ่นเก่งจังเลย ไปเรียนมาจากไหนหรอ ”
“ ก็คุยด้วยภาษาญี่ปุ่นกับคุณแม่บ่อยๆจ๊ะ ”
“ นิ่ แล้วนานะจังจะเข้าชมรมอะไรหรอ วันนี้เปิดเทรอมวันแรกจะมีการเลือกชมรมล่ะ ”
“ อ๋อ ”
“ ไปอยู่ชมรมเดียวกับชั้นไหม ชมรมดนตรีน่ะ ”
“ ชมรมคาราเต้ดีกว่านะ ”
“ ชมรมเต้นรำของเราดีกว่า ”
“ เอ่อ คือมีชมรมที่ชั้นตั้งใจจะไปอยู่อยู่แล้วอะจ๊ะ ขอโทษทีนะ ”
“ งั้นหรอ ชมรมอะไรหรอ”
เวลาพักเที่ยง
“ ฟูจิ ไปกินข้าวกันเถอะ ” เอจิที่เก็บกระเป๋าเสร็จแล้วหันไปชวนเพื่อน
“ อืม ไปสิ ” ฟูจิตอบรับก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินออกจากห้องเรียนไป
“ งั้นขอตัวก่อนนะจ๊ะ ”
“ จะไปไหนหรอนานะจัง ”
“ จะไปยื่นใบสมัครชมรมน่ะ ขอตัวล่ะ ” คาลินพูดจก็เดินออกจากห้องไป
“ ว่าแต่นานะจังจะไปสมัครชมรมไหนหรอ ”
“ เห็นบอกว่าจะเข้า ชมรมเทนนิสหญิงน่ะ ”
ฉากเปิดตัวอาจจะสั้นไปหน่อยต้องขอโทษทีนะคะ
ตอนต่อไปน่าจะยาวกว่านี้
ตอนนี้ยังไม่แน่นอนเรื่องคู่ ก็ลองเดาดูนะคะว่าคนแรกจะคู่ขอใคร
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น