ดาร์กเพาเวอร์แลน

เนื้อเรื่อง

ในวันที่หิมะตกหนักยังมี2พี่กำลังเล่นซ่อนหากันอยู่...
" คราวนี้ตาพี่เดซี่เป็นคนหาบ้างซิ " เด็กหญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นน้องพูดขึ้น แววตาสีฟ้าสดใสของเธอ และผมที่มีสีทองสง่างาม ฟันที่เรียงกันสวยขาวสะอาด และมีใบหน้าที่คล้ายกับพี่ของเธอ จึงทำให้ผู้เป็นพี่ยอมเป็นผู้หา
" แต่ถ้าพี่เจอเทซี่เธอก็ต้องเป็นคนหานะ 1...2..3.." ผู้เป็นพี่เริ่มนับโดยไม่ให้สัญญาณ เธอเอากุมตาไว้แล้วพิงกับต้นไม้รอบข้าง เทซี่ผู้เป็นน้องก็รีบวิ่งไปหาที่ซ่อนแล้วไปหยุดอยู่ที่หนึ่ง
" กระจกบานนี้สวยจังเลย " เทซี่เดินไปพบกระจกบานใหญ่บานหนึ่ง เธอลองเอื้อมมือเข้าไปแตะที่กระจก และเธอรู้สึกราวกับว่าร่างของเธอจมหายไปในมหาสมุทร
" ช่วยด้วย...ช่วย..ด้วย.!!!!!!!" เสียงของเธอร้องลั่น จนเงียบหายไป...
----------------------------------------------------------------------------------------" พระธิดา พระธิดา พระธิดาเพคะ " มีเสียงหนึ่งร้องเรียกจึงทำให้เด็กสาว เทซี่ ลืมตาขึ้น
" พระธิดาทรงรู้สึกอย่างไรบ้างเพค่ะ " หญิงอายุราวๆ40กว่าปีนั่งอยู่ที่ขอบเตียงของเทซี่ เธอมีผมสีน้ำตาล-เงิน และใส่แว่นทรงกลม
" ขอโทษนะค่ะ ที่นี่ที่ไหน แล้วคุณคือใคร ทำไมต้องเรียกหนูว่าพระธิดา แล้วหนูมาอยู่ที่ได้ยังไงค่ะ " พอเทซี่ฟื้นขึ้นก็ถามคำถามซะยาว
" พระธิดาตรัสแบบนี้ได้อย่างไรเพค่ะ " หญิงผู้นั้นรีบพูดขึ้น พร้อมมองลอดแว่นตา
" คือว่าใช่ภาษาธรรมดาก็ได้ค่ะ หนูฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง " เทซี่รีบพูด
" พระธิดาเสียความทรงจำไปแล้วหรือค่ะ " แม่นมรีบถาม
" คือ...เออ..ค่ะ..ใช่หนูจำอะไรไม่ได้เลย " เทซี่แกล้งตอบไปอย่างนั้นเพราะว่าไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เป็นใครและมาได้อย่างไร
" ที่นี่คือ ดร์ากเพาเวอร์ แลน ค่ะ ดิฉันคือแม่นมของพระธิดา ปกติพระธิดาเรียกดิฉันว่าแม่นม " หญิงผู้นั้นตอบ
" ทำไมเรียกหนูว่าพระธิดาล่ะค่ะ " เทซี่ถามอีก
" ก็พระธิดาเป็นพระธิดาสโนว์ไอซ์นี่ค่ะ " แม่นมเริ่มมีอาการตกใจมากขึ้นเมื่อเทซี่ถาม
" หนูชื่อเทซี่นะค่ะ " เทซี่ขัดแย้ง
" ไม่ใช่ค่ะดิฉันเลี้ยง พระธิดามาตั้งแต่แบเบาะ จะชื่อเทซี่ได้อย่างไรล่ะค่ะ " แม่นมเริ่มเถียง
" แต่ว่า ดาร์กเพาเวอร์แลน แปลว่า..แผ่นดินที่ถูกครอบงำโดย...พลังมืดหรอค่ะ " เทซี่ในนามของ สโนว์ไอซ์ ถามขึ้นจากที่แปลได้
" ใช่แล้วค่ะ ดร์ากเพาเวอร์แลน จริงๆแล้วพ่อของพระธิดาปกครองอยู่ เมื่อก่อนมีชื่อเมืองว่า เพียวเพาเวอร์แลน แต่ถูกคนๆหนึ่งที่ชื่อว่า เซมเมอร์ ทาวน์ มาชิงบัลลังก์ไป มันจะมาที่ปราสาทนี้ทุกๆปี จะมาดูว่าพระธิดาโตพอที่จะแต่งงานกับ แซนเดอร์ ทาวน์ ลูกของมัน ไอ้สารเลว.." แม่นมเล่าไป ทำท่าโกรธไป ร้องไห้ไปต่างๆนานา
" มันวางคำสาปไว้ว่าพระธิดาสโนว์ไอซ์ ต้องแต่งงานกับแซนเดอร์เมื่อถึงเวลา ไม่เช่นนั้นเจ้าชั่วเซมเมอร์จะมาทำลายเมืองนี้ แต่พรุ่งนี้จะจัดงานเต้นรำ จะมีเจ้าชายหนุ่มๆหลายพระองค์มาให้พระธิดาเลือกเป็นคู่ครอง..." แม่นมพูดเปลี่ยนเรื่องเอาง่ายๆ แต่เสียงเงียบไปเพราะถูกขัดขึ้นด้วยอีกเสียง
" หนูยังอายุ 16 อยู่นะค่ะ " เทซี่รีบแย้งขึ้น
" ไม่ได้ค่ะเพราะถ้าพวกทาวน์มาอีกมันจะต้องจับพระธิดาแต่งงานกับลูกของมันแน่ แล้วมันจะทำลายเมืองเราทิ้งอยู่ดี " แม่นมก็รีบแย้งขึ้นเช่นกัน
" พรุ่งนี้เลยหรือค่ะ คนที่หนูชอบที่สุดด้วยหรอค่ะ " เทซี่รีบถามอีก
" ค่ะพรุ่งนี้ ส่วนองค์ชายอาจเป็นคนที่ขอพระธิดาเต้นรำได้ค่ะ " แม่นมพูด และตลอดทั้งคืนทำให้เทซี่นอนไม่หลับคิดถึงพี่บ้าง คิดถึงวันพรุ่งนี้บ้าง เธอพยายามคิดทบทวนเหตุการณ์ที่เธอมาอยู่ที่นี่แต่ก็จำอะไรไม่ได้เลยนอกจาก ความรู้สึกที่จมดิ่งเข้าไปในกระจก...
----------------------------------------------------------------------------------------
เช้ารุ่งขึ้น...

" เวลาพระธิดาอยู่ในงานเต้นรำ พูดคำราชาศัพท์ให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ " แม่นมพูดขึ้นหลังจากที่เทซี่กำลังจะไปแต่งตัว
" ดิฉันเลือกชุดไว้ให้แล้ว พระธิดาใส่ได้เลยค่ะ " แม่นมพูดเสร็จแล้วก็ให้เทซี่เดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุด และเดินออกมาพร้อมกับชุดที่ใส่อยู่
ตอนนี้เทซี่ดูเหมือนองค์หญิงที่พร้อมจะไปงานเต้นรำแล้ว เธอใส่ชุดสีชมพูสลับทองนิดหน่อยชุดของเธอมีประกายระยิบระยับสวยงาม ผูกโบว์และสวมมงกุฎสีฟ้าสดใสที่เข้ากับตาของเธอ ตอนนี้เธอมีแก้มแดงสดใส ผมสีทองยาวเรียงกันสวยงาม เรียกได้ว่าเธอสวยงามมากจากที่เคยเป็น
" พระธิดา สวยมากเลยนะค่ะ " แม่นมชม แล้วยิ้มเล็กยิ้มใหญ่
" องค์ชายมากันครบแล้วเพค่ะ " มีนางกำนัลคนหนึ่งเข้ามาแล้วพูดบอกกับแม่นม
" เวลาที่พระธิดาเดินลงไป เดินให้สง่างามที่สุดนะค่ะ " แม่นมกระซิบบอก แล้วเดินนำเทซี่ออกไปและพูดประกาศว่า
" องค์ชายทุกพระองค์ ต่อไปนี้คือการเปิดตัวเจ้าหญิง สโนว์ไอซ์แห่ง
ดาร์กเพาเวอร์แลน..." พอแม่นมกล่าวเสร็จ เทซี่ก็เดินออกไปอย่างช้าๆและกวาดตามองเจ้าชายแต่ละองค์ และทันใดนั้นก็มีเสียงปรบมือดังก้องทั่วลานเต้นรำ และเสียงกระซิบต่างๆนานา เช่น เจ้าหญิงสโนว์ไอซ์ทรงสวยมาก เจ้าหญิงช่างสง่างามยิ่งนัก และพอเทซี่เดินลงมาถึงลานเต้นรำก็มีเสียงเพลงบรรเลงขึ้น และก็มีเจ้าชายรูปงามพระองค์หนึ่ง เดินเข้ามาโค้งขอเทซี่เต้นรำอย่างสง่างาม ด้วยมารยาทเทซี่รีบย่อตัวยอมเต้นรำด้วยเธอทำแบบในหนังละครที่ดูกับพี่เดซี่ แต่จริงๆแล้วเธอปฏิเสธไม่เต้นรำด้วยไม่เป็น แต่ก็ยังโชคดีเพราะเคยมีคนสอนเธอเต้นรำมาก่อน
" กระหม่อมขอมอบสร้อยเส้นนี้แก่องค์หญิงสโนว์ไอซ์ " เจ้าชายกระซิบระหว่างที่กำลังเต้นรำอยู่แล้วเอาสร้อยวางลงบนมือของเทซี่
" ขอบพระทัยเพค่ะ " เทซี่ตอบตามมารยาทและรับสร้อยไว้ แต่ในใจเทซี่ก็คิดว่าเจ้าชายองค์นี้ก็หล่อดีเหมือนกัน เพราะเขามีผมสีทองคล้ายกับผมของเธอ นัยตาของเขาสีน้ำตาลสง่าเขาเป็นคนรูปร่างดี และยังแต่งชุดสีทองสง่างามอีกด้วย ร่างของเจ้าชายพระองค์นี้สูงกว่าเทซี่ประมาณ5เซนติเมตรได้ และทั้งคู่ก็เต้นรำไปเรื่อยๆจนเพลงจบ แล้วแม่นมก็เอาตัวเทซี่เข้าไปในห้องพักก่อนที่จะได้พูดคุยกับเจ้าชาย
" เต้นรำได้สง่างามมากเพค่ะ " แม่นมรีบชมในระหว่างนั้นเทซี่ก็เอาสร้อยที่เจ้าชายให้ออกมาดู สร้อยนั้นมีสีเงินสวยงามและมีจี้เป็นไข่มุกที่ขาวสว่าง เปล่งประกายสวยงาม
" ของขวัญของเจ้าชายหรือเพค่ะ " แม่นมถามเมื่อเห็นว่าเทซี่หยิบสร้อยออกมา
" ค่ะเขาให้หนูมา " เทซี่ตอนแบบเรียบๆเหมือนสามัญชนทั่วไป พร้อมกับสวมสร้อยไว้
" เขาคือองค์ชาย สแทสลี่ แกนท์ด แห่งเมือง..." เสียงของแม่นมที่กำลังจะพูดต่อถูกแทรกด้วยเสียงอื่น
" พวกทาวน์มาแล้ว เซมเมอร์ กับ แซนเดอร์ พวกมันลำลายราชวังไปเกือบครึ่ง รีบพาพระธิดาหนีไป!!!!!! " เสียงของนางกำนัลตะโกนขึ้น หลายคนตะโกนออกมาแตกต่างกันไปแต่ที่เทซี่จับใจความได้ก็มีแค่ประโยคเดียว
" พระธิดารีบหนีไป !!! " แม่นมตะโกน และทันใดนั้นเทซี่ก็เห็นแสงอะไรบางอย่างที่เป็นสีฟ้าสว่างจ้า เธอเอื้อมมือเพื่อจะคว้าแสงนั้นไว้และเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินก็เป็นเสียงร้องโหยหวยของแม่นม เธอเอามืออีกข้างจับสร้อยไว้แน่น ตอนนี้เธอก็รู้สึกว่าร่างจมดิ่งสู่ใต้ท้องทะเลอีกครั้งหนึ่ง...
----------------------------------------------------------------------------------------
" เทซี่ เทซี่ เทซี่ เธอเป็นอะไรไปน่ะ " มีบางเสียงเรียกเธอให้ตื่นขึ้น เทซี่ลืมตาขึ้นช้าๆและมองไปรอบๆ เธอกลับมาในโลกที่อยู่ และคนที่เรียกก็คือพี่เดซี่ของเธอ
" พี่เรียกตั้งนาน ว่าแต่ว่าทำไมมานอนหลับอยู่ตรงนี้ล่ะ " พี่เดซี่ถาม แต่เทซี่ไม่ตอบ พร้อมกับก้มมองดูตัวเอง เธอไม่ได้ใส่ชุดเต้นรำแล้ว เธอคิดว่าคงอาจฝันไป และเธอแบมือข้างที่กำสร้อยไว้ สร้อยยังอยู่ในมือของเธอ! และเป็นสร้อยที่รูปร่างที่เจ้าชายให้...
" เธอไปเอามาจากไหนเนี่ย " พี่เดซี่รีบถามเมื่อเห็นสร้อย
" พี่ น้องว่านะ วันหลังเราเล่นอย่างอื่นเถอะ ซ่อนหามันดูไม่เหมาะกับเด็กอายุ16อย่างเรา " เทซี่ตอบอีกอย่างทั้งๆที่พี่ไม่ได้ถามว่า อยากเล่นอะไร หรือเล่นสนุกไหม และก็พี่เดซี่ก็ทำหน้างงๆ
" หมายความว่าไง " พี่เดซี่ถาม
" ก็หมายความว่า ไม่ว่าเหตุการณ์ที่ผ่านมา จะจริงหรือไม่ จะทุกข์ จะสุขยังไง มันก็ต้องผ่านไปอยู่ดี แต่มันจะอยู่ในความทรงจำของน้องตลอดไป ดาร์กเพาเวอร์แลน......."
                                 *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-จบ-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*