คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chapter 5 : แจ้งประกาศ II
ต่อจากคราวที่แล้วคะ ขอโทษที่มาอัพช้า พอดีมีปัญหาเรื่องเน็ตนิดๆหน่อยนะคะ
งั้นเริ่มเลยดีกว่า
Chapter 5 : แจ้งประกาศ II
“วันนี้ดิฉันจะมาแจ้งประกาศว่าด้วยเรื่อง งานต้อนรับ นักเรียนแลกเปลี่ยน
จากอานาธีเซีย ทางโรงเรียนของเราจึงคิดที่จะจัดงานเพื่อสร้างสัมพันธไมตรีที่ดีต่อกันโดยการ
ที่เราจะแสดงที่ ‘ลานฟลอนเทีร์ย’ คะ” มาสเตอร์เกริ่นนำด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“และเนื่องในโอกาสนี้ทางโรงเรียนจึงอยากขอความร่วมมือทั้งนักเรียนเซวีน่าหรือ
แม้กระทั่งนักเรียนจากอานาธีเซีย ในการจัดการแสดง เราจะแบ่งได้เป็น ฝ่ายชาวเซวีเรี่ยน
และชาวอานาธีเซียนะคะ”
“ดิฉันแจ้งประกาศเพียงเท่านี้ ........... อ้อ ! ทางโรงเรียนมีเวลาให้พวกคุณเตรียม
การแสดงเป็นเวลา 2 สัปดาห์บริหารดีดีนะคะ ขอให้โชคดีจะ” มาสเตอร์กล่าวจบก็เดิน
ออกจากห้องอย่างคนปกติเขาเดินกัน เพื่อจะรีบไปเคลีร์ยงานส่วนของมาสเตอร์ต่อให้เสร็จ
[สงสัยมีนัดกับ แ+ฟ+น มั้ง – นักเขียน ^~^]
ความวุ่นวาย ก็ได้เริ่มหลังจากที่มาสเตอร์ได้ก้าวเท้าออกจากห้องไป ความเงียบ
สงบเมื่อครั้งอดีตตอนนี้แทบจะพลิกหน้ามือเป็นหลังตีน เอ้ย! หลังพระบาท
เนื่องจากจนเสียงดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณห้องเรียนของพวกเขา แต่เสียงนั้น
ก็ได้ออกไปนอกห้องเป็นบางส่วน ซึ่งใครผ่านมาในรัศมี 1 กิโลเมตรคงต้องรีบบอกว่า
“รีบอุดหูเร็ว ถ้าไม่อยากหูหนวก”
เพราะรู้สึก(อย่างยิ่ง)ว่า เสียงของชาวเซวีเรี่ยนดูจะเกินมาตรฐานของคนที่ปกติ
เขากำหนดว่า 80 เดซิเบล แต่นี้มันเกิน เล่นปาเข้าไป 300000 เดซิเบล ทำลายสถิติใหม่
ว่าพวกนักเรียนที่นี้เป็น ๐โรคซาวไฮท์๐ เพราะชอบเสียงดัง(มากมาก)
-------------------- ฝ่ายเซวีเรี่ยน ------------------
มาดูหน่อยดีกว่าว่าเขาคุยอะไรกันบ้างเสียงถึงได้ออกไปเดินเที่ยวถึง
Terminal 21 (ห้างใหม่แถว อโศก ว่างๆไปเยี่ยมชมก็ได้นะคะ)
ชาลีที่เป็นหัวหน้าห้องก็ตรงมาที่กลางห้องและแจกแจงงานทันที หลังจากที่
วางแผนเสร็จเพื่อให้รู้ทั่วกัน เผื่อใครลืมจะได้ถามคนอื่นได้
“ ฝ่ายเสื้อผ้า รัเนล เซเลน่า ลีน่า ฝ่ายเครื่องประดับ โทนี่ เนร่า
ฝ่ายฉาก มอรีล ไมค์เอล จาเร็ต ...................................... อะไรเทือกนั้น ” และไม่มี
ผู้ใด(กล้า)คัดค้านท่านหัวหน้า (ผิวดำ) ผมหยิกคนนี้ซักกะคน
[ ขนาดว่าที่เจ้าผู้ครองรัฐยังไม่แย้งเลย – นักเขียน ]
[ ขี้เกียจเถียง - ลีโอ]
[ เออ~ ฮึ ............ – นักเขียน /อารมณ์เสีย/ = > =]
“ ฮือ~ ฮือ~ ฮือ ~” เสียงร้องให้(ที่เหมือนการบ่น)ดังขึ้นหลังแยกย้ายกันไป
ทำตามหน้าที่ ซึ่งคนคนนั้นจะป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ‘เฟมีล’
ต้นเหตุ คือ ชาลีได้ทำการจับเฟมีลขึ้นเป็นนักแสดงนำอีกครั้ง ถ้าเฟมีลไม่ได้ขึ้น
แสดงโลกจะถึงคราวอวสารกันเลยรึไงเนี่ย !!!!
‘ เฟมีลครับ คิดซะว่าเดี๋ยวก็เรียบร้อยแล้วนะครับ อย่าไปเครียดกับมันเลยปวด
หัวเสียเปล่า’ อัคคาพล่ำบอกเฟมีลในหัว(สมองอันน้อยนิด)
“ฉันไม่เป็นไรหรอกคุณทวดของทวดของทวด...นก(หัวขวาน) ฉันแค่อยาก
ระบายบ้างมันจะทำไม! =^= ” เฟมีลตอบ(แบบ talk ) เสียงไม่ดัง
เพราะ กลัวชาวบ้านแตกตื่น เป็นกระต่ายตื่น(เช้ามา)ตูมกันใหญ่
เพราะ ไม่เคยพบกับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ หรือในแง้ของประชาชนคือ นิทานหลอกเด็ก
และ ไม่มีจริง
‘ ผมเห็นเฟมีลโดนใช้ทุกครั้ง ทุกปี (ไม่ทุกชาติ แต่อาจจะเกิดขึ้นได้) แล้วทำไม
มาระบายเอาตอนนี้ละครับ ’ อัคคาพูดอย่างสุภาพ(ทุกครั้งไป)
[ เทพบุตรลงมาจุติโดยแท้ – นักเขียน ]
“ ก็คราวนี้มันไม่ไหวแล้วถ้าไม่ระบายฉันกลัวว่า เส้นเลือดในสมองจะ แตก(กระจาย)ตายไปเสียก่อน....ก็แค่นั้น ” เฟมีลตอบ
‘ แล้วทำไมไม่ไปให้คุณลีโอเขาปลอบละ เขาห่วงคุณจะตายนะครับ ’ อัคคาจี้ต่อ
“ พอเลยเจ้านก ไม่คุยด้วยแล้วขออยู่คนเดียวหน่อย ” เฟมีลบอก
เงียบ.......อัคคาปล่อยให้เฟมีลสงบสติอารมณ์และควบคุมอารมณ์อย่างเอาเป็นเอาตาย อย่างสงบ
เอ๋........!!
ถ้าจะถามว่าทำไมเพื่อนๆเธอหายไปไหน เพื่อนๆของเธอไปเตรียมอุปการณ์ต่างๆ
นานา ส่วนเฟมีลต้องไปที่ โพลารูม ซ้อมดนตรีและซ้อมรำต่างๆ เพื่อการแสดงที่ชื่อว่า
‘ สายหมอกอัคคี ’
“ อุ้ย.....ขอโทษคะ ” เฟมีลที่เดินไปโดยอยู่ในโลกส่วนตัวของเธออยู่ และดัน
ไม่ระวังเดินไปชนใครคนหนึ่งเข้า เพราะ คิดอะไรเพลินๆในโลกส่วนตัวอยู่ ทำให้ไม่
ทันระวังตัว จึงไม่รู้ว่ามีคนเดินมา
ส่งผลทำให้เสียหลักตกลงกระแทกพื้น “ ว้าย ~ ..........โอ้ย เจ็บ ฮือ~ ฮือ~”
เฟมีลร้องด้วยความเจ็บปวดทั้งที่ดูกันจริงๆก็เจ็บพอสมควรไม่ได้มากอะไร
หรืออีกนัยหนึ่งคือ โอเวอร์
เฟมีลเอามมือลูบแขนที่มีลอยช้ำนิดๆหน่อย เพราะแขนกระแทกกับเสาข้างทาง
แต่ไม่แรงมากนัก ถึงขนาดเป็นแผล แต่ก็สร้างความเจ็บปวดได้พอตัวทำให้เฟมีลถึงกับ
น้ำตาเล็ดที่หางตา
แล้วเฟมีลก็เห็น มือหนาของใครบางคนยื่นมาตรงหน้าร่างบางที่นั่งอยู่ที่พื้น
“ไม่เป็นไรนะ” ลีโอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สายตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
ต่างจากทุกทีที่หน้า ขรึม เย็นชา ไร้อารมณ์(แค่เครียด) ซึ้งต่างกันลิบลับ ราวฟ้ากับเหว
เมื่อเฟมีลเห็น ก็พอเดาได้ถึงความนัยที่ส่งมาจากคนตรงหน้าออก จากการกระทำ
มือบางอีกช้างจึงตัดสินใจวางลงที่มือหนา และร่างกำยำก็ฉุดเฟมีลให้ลุกขึ้นจาก
พื้น ก่อนจะประคองด้สยการจับไหล่ให้อีกฝ่ายทรงตัว แล้วจึงเลื่อนมาที่เอว และ พาออก
เดินไปด้วยกัน หรือกันล้มพับระหว่างทาง
ทั้งสองจึงมุ่งหน้าสู่ ‘โพรารูม’
* ลีโอเป็นนักแสดงเหมือนกัน *
^
^
^
^
^
----------------- ฝ่ายชาวอานาธีเซีย --------------------
เอาละ ดูฝั่งของ เซวีน่าจนเกินพอมาดูของฝั่งของ นักเรียนจากอานาธีเซีย
กันบ้าง ว่าจะมีการเตรียมตัวกันอย่างไรบ้าง ?????
“ เราเอาเป็นแสดงดนตรีเฉยๆละกันเนอะ เล่นดนตรีแบบประชันเสียงและ
........อ้าใช่แล้วเต้นรำไง อย่างที่ทำกันในงาน กูดบายซีร์เนีร์ยไง ” คาเรลพูด
“ แล้ว ใครบ้าง ” มาเคซัสถาม
“ ให้คุณคาเรล – เรย์ และ คุณมาเคซัส – นาตาชา เต้นรำ และ ให้ โซราเวส
อนาสตาเซีย ร้องประสานเสียง”สเตฟานีแจง “ส่วนเธอก็เล่นดนตรีกับคารอสนะ ” นาตาชาบอก
“ อือ ได้ ” เป็นเสียงตอบรับ
“ ไปซ้อมกันเถอะ ” เรย์กล่าวก่อนที่จะเดินจูงมือคาเรลล่าไปห้องซ้อม
ตามด้วยคนอื่นๆตามหลังมา
เอ๋ .......
คงสงสัยใช่ม้าว่า คุณ
(เพราะ เบอร์ 1 – ท่านเสนาคาเอราส
แสบแต่ก็หวง(มากมายเหลือจะกล่าว)ไปจับมือกับคุณ ‘หลานชายท่านมหาเสนากลา
โหม(งานหนัก)’
[ ความจริงอยากบอกว่า 'หลานชายท่านมหาเสนากลาคอบหัว' - นักเขียน]
คารอส ถึงจะมองสภาพยังไง บอกบรรยายอย่าวงละเอียดได้ชัดมากมี
เพียง 3 คำ คือ หน้าแดงก่ำ
โอ๊ะ .......
ขอโทษ ขอโทษ แดงที่ว่าไม่ใช่แดงก่ำ เพราะเขินแต่เป็นแบบเดือดดาลนะ
แต่ที่ไม่เอาดาบมาฟัน หลานชายกำมะลอ เพราะ มีสเตฟานี คอยจิกเนื้อคุมความ
ประพฤติและเรียกสติ(ที่ไม่เหลืออยู่เลย)
[ฮะ ฮะ ฮะ สมน้ำหน้า คารอส คงเจ็บสินะ สเตฟานีจิกให้อมเลือดไปเลย
สะใจดี – นักเขียน ]
[ โหดร้าย – คารอส ฮือ ฮือ~]
**********
ตัดมาที่ตอนที่เฟมีลกับลีโอ เดินมาเคียงคู่กันมาถึง ‘ โพลารูม ’
ทั้งสองเดินเข้าไป และไปที่เวทีกลาง และ การซ้อมอันเต็มไปด้วยบรรยากาศ
ของ ความสุข
(สำหรับผู้ชม)มากเพราะเฟมีล.......
โดนบังคับ แต่ (อีกครั้ง) ผู้ดูแลด้านนี้คือ ....... คือ พาตัน นั้นเอง
หมายเหตุ : จาเร็ต คู่หูของพาตัน ต้องไปเตรียมอุปกรณ์ทำฉากต่างๆ จึงไม่ได้อยู่
กับพาตันที่ทำหน้าที่คอยกำกับท่าเต้นของเฟมีล
“เฟมีล หมุนตัว ...... เอียงหัวอีกนิด ....... ขาตัดให้ต่ำกว่านี้หน่อย ........
เอ้าเริ่มใหม่” พาตัน เตือน & แนะนำ บอก จนเฟมีลรำคาญ (แต่ทำอะไรบ่ได้)
จนกระทั่ง ....... “เอ้า โอเคเย็นแล้วเลิกได้” พาตันบอก และทุกคนก็แยก
ย้ายกันไป อย่างเป็นระเบียบ
ก่อนออกไป ทุกๆคนล่ำลาเพื่อนๆทุกคนของเขา แต่ เพื่อนบางคนก็ไม่อยู่
ให้ล่ำลา เนื่องจากบางส่วนต้องไป ทั้งติดต่อด้านต่างๆ เกี่ยวกับอุปกรณ์ในวันงาน
และเนื่องจากว่า มอรีลต้องไปซื้อของทำฉาก จึงต้องนั่งอเรย์ไปด้วย เฟมีลจึง
ต้อง “นายแมวไปส่งหน่อยได้ไหม...คะ”เฟมีลฝืนพูดออกมา เพราะ ลีโอส่งสายตาประมาณ
ว่า ‘จะขอร้องคนอื่น ต้องพูดยังไง’ มาให้
คำพูดของเฟมีลนั้นทำให้ ลีโอถึงกับยิ้มออกแต่ก็เพียงแวบเดียว
[ สงสัยกลัวใครเห็นมั้ง – คนเขียน ]
“ได้” ลีโอตอบ
“หิวแล้ว” เฟมีลบอก
“มีเค้กกราเป้” เพียงคำเปรยของลีโอกระตุ้นต่อมอยากอาหารของเฟมีล
ได้เป็นอย่างดีเยี่ยม
“จริงหรอ งั้นรีบไปเร็วๆจี่” เฟมีลเร่ง เพราะอยากกินเค้กเร็วๆ
“อือ” ลีโอพูดเพียงแค่นั้น แล้วจูงมือกันเดินไป
--------------------------- บนรถ -----------------------------
“เอกอาอ่อยอี” (เค้กอร่อยดี) เฟมีลบอก
“กินเสร็จค่อยพูด เดี๋ยวเค้กติดคอกันพอดี” ลีโอบอกพร้อมส่ายหน้าประกอบ
คำพูด
“ฮึ! ” เสียงลมหายใจแรงของเฟมีล ที่สะบัดหน้าหนีไปอีกทางแต่ก็ยัง
นำเค้กใส่เข้าปากไป ส่วนไมค์ก็ทานส่วนของตัวเองต่อไป ซึ่งอาหาร(หมา)ของไมค์
เยอะไม่แพ้เฟมีลเลยทีเดีย
[ กินจุจริงๆ – นักเขียน 555++ ]
ความเงียบเริ่มกินบริเวณพื้นที่ในรถ ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครสนหรือรู้สึกเลยก็ตาม
ถามว่าความเงียบเหล่านั้นมาจากไหน??????
= ก็ลีโอนะสิ วันนี้สงสัยอมสากอยู่เลยไม่มีเสียง ออกมาซักนิดนึง
[ซักซี้ดนึง มันต้องมีดีซักซี้ดหนึ่ง ถึงแม้ว่า เรา........... - นักเขียน 555~]
ส่วนพวกไม่ชอบความเงียบไหงมาเงียบ ??????
= ก็ทั้ง เฟมีล กำลังมีสมาธิกับการกำจัดอาหาร/เค้ก
ตรงหน้า จนไม่สนอะไรทั้งนั้น
[เฮ้อ~ - นักเขียน ]
เมื่อทานกันเสร็จไม่ทันได้พูดอะไร
“ถึงแล้ว....เจอกันที่โรงเรียน” ลีโอบอกลา
“เอ่อ! แล้วเจอกัน” เฟมีลตอบรับก่อนจะโบกมือลา
เมื่อเฟมีลเห็นว่ารถลากของลีโอผ่านไปไกลแล้ว เฟมีลก็เดินเข้าตัวบ้าน แต่ทว่า
25 February 2012
Helena.
"อะ !.........................................." เฟมีลร้องเหมือนนึกอะไรขึ้นได้แล้วสิ่งนั้นคืออะไร
ติดตามตอนต่อไป จะบอกเวลาทางคอมเม้นคะ
ความคิดเห็น