ฟิค เซวีน่า+อานาธีเซีย

ลำดับตอนที่ #4 : chapter 4 : แจ้งประกาศ I

 


Chapter 4 : แจ้งประกาศ I

  เช้าวันรุ้งขึ้น  ณ คฤหาสน์ไดเอนแพนไทร์ ฝั่งที่พักของชาวอานาธีเซีย

           แสงอาทิตย์ของวันใหม่สาดส่องทาบมาที่ คฤหาสน์ไดเอนแพนไทร์ แสงสว่างปลุก ชาวอานาธีเซียให้ตื่นจากการ

นิทรารมณ์มารับรู้เรื่องราวของวันใหม่ที่สวยงามและสดใส  และหนึ่งในนั้นกำลังยืนตากลมอยู่ที่ระเบียงอากาศที่อบอุ่นทำให้บุคคลที่ตากลมผ่อนคลายจนกระทั่ง

              "  คาเรลตื่นแล้วหรอ "  เสียงพี่ชายดังมาจากระเบียงด้านขวามือของเธอ  

            [ เพราะจัดแบบห้องใครห้องมัน - นักเขียน ]

                    " คะพี่ อรุญสวัสดิ์คะพี่คารอส " คาเรลตอบ  

             " แหม......เห็นอย่างนี้แล้วอยากมีน้องสาวแล้วสิ "  เสียงของโซราเวสดังมาจากระเบียงถัดไปจากพี่ชายเธอดังขึ้นซึ่งกำลังพูดกับตัวเอง และดัดจริตพูดว่า  "อรุณสวัสดิ์พี่คารอส...โฮ๊ะ โฮ๊ะ"  

             "  นั้นดิแต่ฉันมีพี่สาวไม่มีน้องเสียด้ายเสียดาย "  เสียงของมาเคซัสดังมาจากระเบียงริมสุดของฝั่งโน้นแต่เสียงก็มาถึงนี่ได้ ชั่งมีพลังปอด(โคตร)สุดยอดมากหาผู้ใดมาเปรียบมิได้จริงๆ    เพราะก่อนถึงห้องของมาเคซัสจะเป็นห้องของเรย์ ที่ขณะนี้เขากำลัง read a book อยู่

        [ขยันดีแฮะ - นักเขียน]

             " แล้วไม่คิดจะบอกอรุณสวัสดิ์  'เรย์'  หน่อยหรอ "   โซราเวสถาม(ยั่ว)คาเรลและเน้นคำว่า 'เรย์ 'เพื่อกระตุ้นต่อมความหวงให้อาการกำกริบ(เสิบสาน)อีกครั้ง แก้มของคาเรลตอนนี้ออกสีระเรื่อนิดนึง  

          [ จะยืมมือฆ่าคนรึไงโซ - นักเขียน]

          [เปล่าฉันแค่สงกะสัย - โซราเวส]

           [ได้ ได้.......  - นักเขียน ]

             "  นั้นดิ เดี๋ยวเรย์ก็น้อยใจแย่ที่สุดที่รักไม่มาเรียกกันมั่ง  "  มาเคซัสเสริมซึ่งกระทบถึง เรย์  คารอส  และ  คาเรล แต่เรย์ก็ทำหน้านิ่งได้ขั้นเทพ(แต่ใจเห็นด้วยกับเพื่อน)   

            [ อ่าว~ ...... - นักเขียน]  

                   ส่วนคารอส กำลังนับ 1...2...3... อาจถึง 1,000,000 เลยก็เป็นได้    คาเรลก็หันหน้าหนีไปสนใจแสงแรกของวันเป็นการกลบเกลื่อน  " นี่โซราเวสนายช่วยหุบปากไปเลยไป เสียอารมณ์ บรรยากาศท้องฟ้าแจ่มใส  แต่มีใครบางคนมาปล่อยมลพิษทางเสียง...... " อนาสตาเซียบอก(ตาขวาง)   

             " ฮ้า ฮ้า ฮ้า.... "  เสียงหัวเราะจากเพื่อนซี้อย่างมาเคซัสที่เห็น  โซราเวสหน้าบูด ปากเบ้ จมูกเบี้ยว  แก้มเขียว(สุดบรรยาย)เพราะโดนแฟนด่า  " นายก็เหมือนกันมาเคซัส อย่ามัวแต่หัวเราะโซราเวสคนเดียวจะผิดก็ผิดยกแก๊ง  "  

            [ในเมื่อเที่ยวมันก็เที่ยวยกแก๊ง มาผิดยกแก๊งก็เข้าท่าดี - นักเขียน]

                    จ๋อย.... เมื่อมาเคซัสโดนแฟนตัวเองว่า บ้าง  " คุณมาเคซัสกับคุณโซราเวส อาจแค่พูดเล่นเล่นก็ได้คะอย่าว่าเขาเลยนะคะ "  สเตฟานีพูดกล่อมเพื่อนสาว.......แต่ไม่ได้ผล  " สเตฟานี หยุดพูดเกลี่ยกล่อมพวกเราได้แล้ว " นาตาชาบอก

" ใช่ พอเลยสเตฟานีปล่อยพวกเราว่าเจ้าพวกเนี้ยบ้างสิ เดี๋ยวหลงระเริงกันหมดหรอก "  อนาสตาเซียพูดเสริม  

"  อย่างนี้ต้องสั่งสอน "  ทั้งสองสาวพูดพร้อมกัน  สเตฟานีหมดอารมณ์ห้ามทันทีและแล้วก่อนที่บทเรียนจะเริ่ม

              " แกร็ก เอี้ยด~ "  เสียงเปิดประตูจากห้องของบุคคลที่เพิ่งอ่านหนังสือจบเล่ม  และชั่งเป็นเสียงสวรรค์ที่ฟ้าประทานจริงๆ โอ้...... วิบวับ  วิบวับ โซราเวสเพ้อ(ไปไกลกว่าจะเรียกกลับ)

               " นี่ ตอนนี้ก็เช้าพอควรแล้วไปจัดการตัวเองแล้วลงไปทานข้าวได้แล้ว  " เรย์บอกด้วยสีหน้าเรียบเฉย

" งั้นเจอกันหน้าห้องนายนะเรย์นะ " พอคาเรลพูดจบทุกคนก็เข้าห้องชำระร่างกายแต่งตัวให้เรีบยร้อย

การจัดห้องนอนของชาวอานาธีเซีย  (จากซ้ายไปขวา)

ห้องนอนที่ 1 :นาตาชา 

ห้องนอนที่ 2 : อนาสตาเซีย 

ห้องนอนที่ 3 : สเตฟานี 

ห้องนอนที่ 4 : คาเรลล่า 

ห้องนอนที่ 5 : คารอส 

ห้องนอนที่ 6 : โซราเวส 

ห้องนอนที่ 7 : เรย์ (เรยานอส) 

ห้องนอนที่ 8 : มาเคซัส      

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ในเวลาเดียวกัน    ฝั่งชาวเซวีเรี่ยน

                มอรีลที่ตื่นออกไปรดน้ำต้นแสงจันทร์เสร็จเดินมาเข้าตัวบ้านขึ้นบันไดมาทางห้องนอนของสาวเจ้าของ คฤหาสน์ตัวน้อย เมื่อเข้ามาถึงก็พบสาวน้อยที่พลิกตัวหลบแสงแรกของวันที่สาดส่องเพื่อปลุกมนุษย์ให้ตื่นจากการหลับใหล แต่ไม่สามารถปลุกสาวน้อยขี้เซาของเราได้

                เธอจึงเดินเข้าไปและ " เฟมีล  เฟมีล ตื่นได้แล้ว "  " อื้อ... "  นั้นคือเสียงตอบรับ(เหรอนั้น)ของเฟมีลที่กำลังรำคาญเสียงปลุกของมอรีล  " เฟมีลเดี๋ยวพวกคาเรลเขาก็รอนานหรอก วันนี้เธอต้องนำเที่ยวต่อน้า "  มอรีลบอกถึงหน้าที่ของเพื่อนสาว  " เธอก็ทำหน้าที่แทนฉันไปสิ เธอรู้ดีกว่าฉันอีก "  เฟมีลพูดเสร็จพลิกตัวหนีเสียงของมอรีล

          " เดี๋ยวไปต้อนรับลีโอดีกว่ารู้สึกว่าจะมาแล้ว  จะได้อันเชิญมาที่ห้องบรรทมของใครบางคน " ทีนี้คนขี้เซารีบกระเด้งจากเตียงวิ่ง(สปีต)เข้าห้องน้ำไปเลยแล้วตะโกนว่า  " อีก 5 นาทีลงไป "  " ไปที่ห้องอาหารก่อนนะ "  

" อือ " เฟมีลขาน

           "ตึก   ตึก   ตึก   ตึก" เสียงฝีเท้าที่เดินอย่างสบายอารมณ์ดังมาตั้งแต่ข้างบนจนเดินมาถึงหน้าประตูที่เปิดออกอยู่

" ไงลีโอมาหาเฟมีลหรอ" มอรีลถาม  ลีโอหน้าสีระเรื่อชั่วแว้บหนึ่งเพราะสายตาล้อที่มอรีลส่งมาให้  ก่อนจะหายไปเป็นสีหน้านิ่งขรึม " เปล่า แค่มาช่วยเฟมีลพาชาวอานาธีเซียนำเที่ยวน่ะ "

                 " งั้นฉันไปรอที่ห้องอาหารก่อนนะ" ลีโอบอก

                 ในขณะนั้นก็มีเสียง(มนุษย์)ลอยมาว่า " เฟมีลอยู่ข้างบนไปหาก็ได้นะ" มอรีลบอก

                   ลีโอเปลี่ยนทิศเดินขึ้นชั้นบนทันที  เรียกเสียงหัวเราะในลำคอของมอรีลได้เลย   /หน้าแสดงยังไงในใจคงตรงข้ามสินะ....ฮิ ฮิ \  มอรีลคิดก่อนจะเดินไปหองอาหาร

--------------------------------------------------------------------------------------------------

          ตัดมาที่ ทางเดินชั้นสองในคฤหาสน์ไดเอนแพนไทร์

          " ตึก ตึก   ตึก ตึก "เสียงฝีเท้ารีบร้อนตรงมาทางที่ลีโอเดินอยู่อยู่

           " โอ้ย "เสียงสาวน้อยที่เดินมาชนเขาจนล้ม

                  เธอหลับตายอมรับความเจ็บปวด  แต่ก่อนที่ตัวของเธอจะสัมผัสพื้นก็มีมือหนาของใครบางคนมารองรับไว้ทัน  จึงไม่ได้บาดเจ็บอะไร

              " ทำไมมานอนเอาตรงนี้ฮึ  สาวน้อยขี้เซา "  ลีโอเอ่ยเสียงนุ่ม เสียงที่คุ้นเคยของเขาทำให้เฟมีลลืมตาขึ้นมา "อ้าว ~ นายแมวทำไมมาอยู่ที่นี่ละ ? แล้วไมค์ไม่มาด้วยหรอ ?  "  เฟมีลถาม  

               " ถ้าไม่มาก็คงไม่เห็นใครบางคนล้มกลางทางอย่างนี้หรอก ส่วนไมค์ติดธุระที่วินด์โคลโลบอกว่าให้ไปเจอตอนเปิดภาคเรียนเลยนะ " ลีโอตอบพร้อมรอยยิ้มเห็นยาก(ยิ่ง)ที่ฉาบไปทั่วใบหน้าคมคาย  " เหรอ..... " เฟมีลรับทราบเรื่องราว

               " ไปกันได้แล้ว "  พูดเสร็จไม่ว่าเปล่าอุ้มเฟมีลที่อยู่ในอ้อมแขนขึ้นทันที โดยไม่ให้สาวน้อยในอ้อมแขนได้ตั้งตัวก่อน

                        "  ว้าย~ นายแมวทำอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ ฉันเดินเองได้  " เฟมีลประท้วง และทำการประทุร้ายอีกฝ่าย  ไม่หยุดจนกระทั่ง

                " จะนอนก็นอนไปเถอะ เดี๋ยวถึงแล้วจะปลุก "  ลีโอบอกเฟมีล  ทำให้เฟมีลหยุดการประทุร้ายชายหนุ่มและยอมความซุกตัวนอนซบอกอีกฝ่ายโดยที่หน้าร้อนผาวไปด้วย   พอลีโอเห็นหน้าแดงแดงของเฟมีลก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กอดเฟมีลไปซักพักค่อยหุบยิ้มเพื่อรักษาภาพพจน์เพราะกลัวใครมาเห็น(ภาพหายาก)

[ สงสัยลีโอกลัวโดนแบ็กเมย์แน่เลย - นักเขียน ]

                        พอเดินไปใกล้ห้องอาหาร  " เฟมีลตื่นได้แล้ว.....เฟมีล ถึงห้องอาหารแล้ว " ลีโอปลุกเฟมีล

ระหว่างนั้น มอรีลก็เปิดประตูออกมาพอดี  " เอ่อ.....ขอโทษที่มาขัดงั้นฉันไปก่อนนะ"มอรีลพอเห็นว่าที่เจ้าผู้ครองรัฐอุ้มเพื่อนสาวของเธอเธอก็ถอยออกห่างและกลับเข้าห้องอาหารไป เพราะกลัวมาเป็น 'กขค' ของใครบางคน

                       ส่วนลีโอก็หน้าขึ้นสีที่มีคนมาเห็น(ฉากเด็ด)   ก้มมองสาวเจ้าที่หลับไม่รับรู้โลกภายนอกเสียเลย

จึงเริ่มปลุกอีกครั้ง  " เฟมีลตื่นได้แล้ว "  " เฟมีล เดี๋ยวอดทานข้าวนะ "  ปลุกธรรมดาไม่ได้ผลก็ต้องเอาของกินมาล่อ "  อือ "  เฟมีลร้องพร้อมหันหน้าหนี

                        " เฟมีลถ้ายังไม่ตื่นอย่าโทษกันนะ "  ลีโอก็ซุกหน้ากับซอกคอใช้ริมฝีปากหนาไล่ตามรำคอขาว เฟมีลตาลืมเต็มที่  ทุบไหล่ลีโอเอาเป็นเอาตายแต่เฟมีลก็แทบไม่มีแรงเหลืออีกแล้วได้แต่ดันไหล่ของชายหนุ่ม

                           ไม่นานลีโอเลยเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับใบหน้าที่แดงแจ๋ของเฟมีลที่ตอนนี้อายซุกหน้ากับอกแล้วถามว่า

" เล่นอะไรของนายเนี่ย "    " ก็เจ้าหญิงขี้เซาคนนี้ไม่ยอมตื่น ก็เลยปลุกนะสิ "  ลีโอตอบ  " ปลุกเนี่ย " เฟมีลถามลีโอเสียงสูง   ลีโอพยักหน้าเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย  ธรรมดามาก   

                            ทำให้เฟมีลหันหน้าหนี ลีโอซึ่งเห็นเฟมีลตื่นเต็มที่แล้ว  เขาก็ปล่อยเฟมีลลงเดินเอง

                            " ขอบใจที่มาส่ง "  เฟมีลพูด  " ไม่เป็นไร " ลีโอตอบ

                              และ คิดว่า        / เพราะได้ค่าตอบแทนที่เขาได้กำไรเสียเหลือเกิน\

----------------------------------------------------------------------------------

                 เมื่อทุกคนทานอาหารเสร็จห้องทั่งห้องก็เข้าสู่ความเงียบเฟมีลที่ไม่ชอบความเงียบจึงเอ่ยว่า

 " เอ่อ วันนี้ใครต้องการไปที่ไหนเป็นพิเศษรึเปล่า " เฟมีลถาม     

 " ไม่มีมั้ง"  

 " ไม่ละ " 

   " ยังไงก็ได้ "    

  " เอ่อ "     

  "อืม"

                  " งั้น เราไปที่โรงเรียนของเราก่อนเลยละกันนะ "  เฟมีลบอก  " ได้สิ "  ทุกคน(ที่ไม่ใช่ชาวเซวีเรี่ยน)ตอบ

 โรงเรียนเวทเซวีน่า

                             วันนี้เป็นวันที่มาสเตอร์เรียกมาเพื่อประกาศ เรื่องหนึ่ง   ถึงเป็นวันหยุดแต่ถ้ามาสเตอร์บอก   ว่าจะประกาศเรื่องหนึ่งแก่นักเรียน   วันนี้นักเรียนแต่ละห้องจึงอยู่ห้องใครห้องมันแล้วเข้าโหมดเป็นผู้ฟังที่ดี(ซึ่งทำไม่ได้)

                    เมื่อทุกคนมาถึง  " สวัสดีทุกคน "  เฟมีลทักทายเพื่อนๆของเธอ " ไงเฟมีล "  ชาลี & นิก กล่าวพร้อมกัน " ไกด์เที่ยวของเราพาชาวอานาธีเซียหลงทางอะเปล่า "  ชาลีถาม(ยั่ว)เฟมีล   "เดี๋นวนี้ไม่หลงแล้วยะ "  เฟมีลตอบพลางสะบัดหน้าไปอีกทาง  { เพราะมีผลคอยบอกทาง(ในหัว)หลอก - อัคคา}   

เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนตัวแสบ(1 คน)ได้โดยทันที

[ อ้าว! อัคคี่อยู่กับเขาด้วยหรอจะ - นักเขียน]

{ ก็อยู่นะสิแค่หลับ(เป็นตาย)อยู่ในเตโชปักษา และ......ทำไมไปเปลี่ยนชื่อข้า ข้าไม่ได้ชื่อ 'อัคคี่' นะ ข้าชื่อ 'อัคคา' ต่างหาก - อัคคา}

[ เจ้าไม่ได้ชื่อ 'อัคคี่' ....อ้อเจ้าชื่อ 'นกปีกหัก' นั้นเอง  ใช่ไหม - นักเขียน]

{ เปล่า ... ช่างเถอะเจ้าจะเรียกยังไงก็เรื่องของเจ้าแต่งไปสิโม้อยู่นั้น - อัคคา }

[ เออ..... - นักเขียน]

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ซักพัก พอให้แต่ละคนคุยกันพอหอมปากหอมคอ

                         "  ตึก ตึก  ตึก ตึก "   มาสเตอร์เซกโซนี่ ก็เดินเข้ามา  แต่ก็ไม่สามารถเรียกความสนใจจาก

นักเรียน(แสนแสบ)ของมาสเตอร์ได้ จนกระทั่ง.............

                " ปัง ปัง ปัง "  มาสเตอร์เซกโซนี่ ทนไม่ไหวทุบไม่เรียวลงกับโต๊ะ

  ผลคือ ทั่วทั่งห้องก็ยังมีเสียงโวกเวกดังเดิม เพราะ เสียงนักเรียนกลบเสียงไม่เลียวจนหมดสิ้น

                    ตอนนี้ มาสเตอร์ เซกโซนี่ กำลัง.......... ปุด ~ ปุด ~ ปุด ~ ปุด ~  และทำการ ตวาดเสียงดังกึกก้องกังวานทั่วห้องเรียน 1  

           " เงียบให้หมดไม่อย่างนั้นดิฉันจะลงโทษพวกคุณ(พร้อมจับกินตับเรียงคนเลย)" ทั่วห้อง มีพยางค์เดียวที่อธิบายได้ 'เงียบ'

"วันนี้ดิฉันจะมาแจ้งประกาศว่า.................................."

***********************************************************************************************

โปรดติดตามตอนต่อไป  จะมาอัพนะคะ แต่ต้องรอให้ภัยน้ำท่วมสงบก่อนคะ  พอดีเราอยู่ในพื้นที่ประสบภัย

Ps. สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้เรานะคะ

25  February  2012

Helena.