คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [6] Hostilities...
[6] Hostilities...
ผมเปิดกล่องปฐมพยาบาลออกมาแล้วเอายาแก้ปวดมาคลึงๆที่หน้าผากมันไปเรื่อยๆมองมีดีดีแล้ว ก็ดีใจอยู่อย่างคือ
ผมขาวกว่ามัน ผอมกว่ามัน!!!........ (ยังไม่ยอมรับความจริง)
จะว่าไปแล้ว นึกๆดู คำที่แม่บอกผมว่า ‘แกพึ่งกลับจากสวิซเมื่อไม่กี่เดือนเอง เพื่อนเลยไม่ค่อยมี ชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ’ ผมว่าไม่หรอกครับ เปิดประตูมาปุ๊บ กวนตีนใส่ผมแล้วเนี้ย ในความคิดของผมนะ มันต้อง.....
หล่อเงียบๆแบบขรึมๆ.... ไม่ค่อยพูด... เป็นคนนิ่งๆ... ไม่ค่อยสังสรรค์กับใคร... ไม่ค่อยกลับคอนโด อันนี้ก็ไม่รู้(?) แต่ผมว่าในความคิดแบบนี้..........
ไม่มีอยู่ในตัวมันแม้แต่อย่างเดียววววว!!!!
ของมันต้อง....หล่อแบบซาตาน... พูดมาถึงมากที่สุด...อยู่ไม่เป็นสุข(ลิง)... เจ้าสำอาง หลงตัวเอง ซกมก ไม่ค่อยอยู่คอนโดผมว่ามันต้องไปขาย กุ๊ยฉ่าย... เอ้ยไปขายตัว... บ้านะ!! อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน(?)
“จะนวดอีกนานมั้ย? เดี๋ยวตีนกาขึ้นพอดี” ตาเหมือนกา ปากเหมือนหมาซะจริง!
แค่สำรวจมึงแค่เนี้ย ตีนกามึงขึ้นก็เรื่องของมึงเด้!......
ปิ๊ปปปป!
“โอ้ยยยยย!! ” สมน้ำหน้ามัน ผมกลัวตีนกามันจะขึ้นจริงๆนะครับ? ก็เลยกดที่ช้ำของมันเพื่อไล่ตีนกา(?)
“ฮา ฮ่าๆ ก๊ากกกกกกก” ดูหน้ามันตอบเจ็บดิ หน้ามันแทบจะเบี้ยว ฮา! ขำชิบหาย น้ำตาแทบเล็ด
“ไอสัส แกล้งกูอ่อ?” ผมก็เชิงยักคิ้วกวนบาทาให้ที แทนคำตอบเท่านั้นแหละ.... หมอนปลิวมาแปะอยู่ตรงหน้าผมเลยครับ...
มึงจะเล่นงี้ใช่มั้ย..... ได้!!!!
ตุ้บตับ ตุ้บตับ...
ในที่สุดสงครามปาหมอนก็เริ่มขึ้น โดยมีพวกผมเป็นแกนนำหมอน-_- เราปาใส่กันไม่หยุด วิ่งทั่วห้องบ้าง... ตะครุบหมอนกับแม่งบ้าง... จนเราต้องใช้หมอนจากห้องนอนทั้ง 2 ของมัน ....
……………………
…………….
……..
…
..
20 กว่า นาทีผ่านไป... ไปกับการปาหมอน-_-
ตอนนี้พวกผมมานั่งจับเข่าคุยกันแล้ว....หลังจากที่ไร้แก่นสารกันนาน(?) ห้องก็สะเปะสะปะไปหมด พวกเราหยุดแล้ว ลงมานั่งบนโซฟาตัวเดิม หอบหายใจ แฮก แฮ่กๆ ตลอดเวลา...
“แล้วตกลงมึงอะ มานี่ทำไม?” เอ้า! ไอเวน อยู่กันมาตั้งเกือบชั่วโมงหนึ่งยังไม่รู้หรอว่ากูมาทำอะไร? เอ๊ะ... ว่าแต่ผมก็ยังไม่รู้ชื่อมันและมันคงเป็นแบบเดียวกับผม-_-(เจริญ)
“เอ้า กูก็มาอยู่ที่นี่ไง หรือมึงไม่รู้?” ดูมันทำหน้าดิครับ เอ๋อรับประทาน หรอวะ แต่แม่งก็ยังคงความหล่อ....หม่นไส้ เว่ยเฮ้ย!
“ก็รู้ แต่ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้....”
“อะไรของมึงวะเนี้ย? เดี๋ยวกูจะเล่าความเข้าใจของกูให้ฟัง คอ พ่อกับแม่กูจะไปทำงานแล้วทิ้งให้กูอยู่คอนโดมึง แค่นี้ละ จบ!” มันสั้นไปมั้ยอ่ะ-_- นี่ละความเข้าใจของผม!
“งั้น ความเข้าใจของกู ก็ มึงเป็นเด็กนักเรียนนอก อีกไม่กี่อาทิตย์จะกลับมา พ่อกับแม่ไปทำงานต่างประเทศพอดีเลยจะฝากไว้ที่นี้สักพัก.....”
อ่อ เด็กนักเรียกนอกนี่เอง... ห่ะ!! นักเรียกนอกพ่องมึงเสะ! หนึ่งปีที่ผ่านมานี่กูยังไม่ได้เตะนอกประเทศเลยเว่ยยยยยยยยย!!
“นักเรียนนอกพ่องงงง กูยังจมปลักอยู่มนประเทศนี้อยู่เลย!”
แม่มันกับแม่ผมเล่น อะไรกันวะเนี้ย?!!!!! บอกว่าผมเป็นนู้นเป็นนี่อีกมั้ยนั้น...... งั้นที่แม่พูดมาเกอบทั้งหมด ก็ สตอเบอร์รี่ตัวโตๆเลยอะดิ!!!!!
“แม่กูบอกว่า มึงอะ พึ่งจบนอกมา ไม่ค่อยพูด ไม่สังสรรค์กับใคร แล้วก็ออกไปทำไรไม่รู้ข้างนอกทุกวัน.....” บอกมาบอกกลับครับ อยากจะรู้เหมือนกันว่าถูกหรือเปล่า.........
มันหันหน้ามาจ้องหน้าผมน้อยๆ... มองทำไมฟะ! มันขว้าหมอนจากมือผมที่นั่งอยู่แล้ว เอามาวางไว้บนมัน จากนั้นมันก็อ้าปากว่า.....
“30% เท่านั้นที่ถูก กูว่ามันแหม่งๆแล้ววะ.....”
“อืม กูก็ว่า”
ฟรืบ!!.....
เจ้าคนตัวสูงลุกขึ้นพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา... มันโทรหาใครฟะนั้น....
“กุจะโทรไปเคลียร์กับแม่...” แหม่ มึง-_- เหมือนจะรู้ใจกูจัง...
“ดี! งั้นกูโทรด้วย...” พูดพลางเสร็จ ผมก็หยิบบีบี ขึ้นมาแล้วกดไปที่เบอร์ ‘แม่’
……………………
………………..
……….
…..
..
หลังจากที่เราทั้งคู่คุยธุระเสร็จแล้ว ผมก็เห็นเจ้าบ้านั้นมันนั่งรออยู่ที่โซฟาก่อนแล้ว สงสัยเพราะผมเถียงกับแม่คอเป็นเอ็นอยู่นานแน่เลย-3-
ได้ข้อสรุปมาทั้งหมด คือ......
‘อ่าวหรอ... ก็คุณหญิงเค้าบอกแม่มางี้หล่ะ ส่วนแกนะ ไปถึงที่แล้วก็อยู่ๆไปเถอะ.......’
แม้แต่แม่ยังไม่แลผมเลย!!!!..........
ชีวิตแค่โดนทำร้าย แต่ที่สุดมันก็ไม่โดนทำลาย~ อยากจะร้องเพลงนี้ใจจะขาด T^T จะว่าไปแล้วผมกับมันก็แทบจะเข้ากันไม่ได้เลยด้วย ต่างคนต่างกวนตีน.... ให้ตายเถอะ....ไม่อย่างงั้นก็............
ผมจะไปอยู่กับไอกัสมานนนนนนนนนนนนนน!!...............
----------------------------------------
------------------------------
-----------------
---------
---
เฮ้อ~ อ่านแล้วช่วยๆกันส่งต่อไปนะ tt;
เม้นต์กันเยอะๆ ;w;
อัพ2วันทีน้า ถ้าหายไปนานมาตามจิกเลย-,,-
ความคิดเห็น