คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [4] คอนโดVSผู้มาเยือน...
รถโฟ๊คของแม่ได้แล่นออกจากบ้านเพื่อที่จะส่งลูกเกรียนๆของตัวเองไปปล่อยทิ้ง...
ตอนนี้ความคิดของผมเริ่มผ่อนคลายบ้างแล้ว เพราะระหว่างทางที่นั่งอยู่ผมก็นั่งกดบีบีคุยกับไอจูกัส... เพื่อนสนิทของผมเองหล่ะครับ!
จูกัสมันบอกผมว่า.......
‘มันไม่มีไรหรอกมึง...’
‘ไอห่า คิดมาก...’
‘ครอบครัวมึงไปที่อื่น เค้าต้องฝากมึงไว้กับคนที่น่าไว้ใจดิ สัส...’
‘ดีแล้วไม่ใช่หรือไง จะได้ไปแดกด้วยกันบ่อยๆ...’
‘ถ้ามึงไม่ไว้ใจมัน มึงก็มาอยู่กับกูก็ได้....’
บลาๆๆๆๆ ~
ใช่.... ทุกอย่างที่มันพูดล้วนแล้ว เข้าท่าหมด เพราะถ้ามันเป็นแบบที่ผมคิดขึ้นมาผมก็จะย้ายไปหาไอจูกัสมันดิ จะอยู่ให้มันไถหัวเร๊อะ!
คงจำไม่ต้องกังวลอะไรแล้วล่ะ(มั้ง) ถ้ามีไอเชี่ยกัสอยู่ด้วย... จูกัสมันเป็นคนนิสัยคล้ายๆผมละครับ แต่มันหัวไวกว่าผมหน่อยนึง แถมหน้าเราสองคนยังหวานเหมือนกันด้วย -3-! (ยอมรับนะครับว่าหน้าหวาน)
เพราะหน้าหวานไงครับ ผมถึงได้อยากหลี่สาว ไม่ใช่ให้...
ชายมาหลี่ผมมมมม!!!?.......
พวกนั้นแม่งก็เกรียนครับ หลี่ผมได้ ผมออกหล่อ(อ้วก) อย่างน้อย ผมก็ผิวขาว ผมแดงธรรมชาติ ตัวเตี้ย(?) แถมยังเป็นลูกครึ่งด้วย (นั้นมัน.. มาตรฐานเคะชัดๆ-_-) ไอกัสมันก็เหมือนผมละครับ เราเลยสนิทกันกว่าใครๆ ไปไหนไปด้วยกัน รักกันปากจะแดกหัวกันได้เลยอ่ะ(?)
………………………
…………….
……….
…..
..
ตอนนี้ผมอยู่หน้าคอนโดแม่งแล้ว... รู้สึกว่าห้องจะเลข ‘2849’ มั้งนะจำไม่ผิด (เห็นแม่แกบ่นมาตลอดทาง) อย่าพูดถึงแม่เลยตอนนี้หน่ะ.....ใช่แล้ววว
กูโดนแม่ทิ้งงง!!!!!!.......
พอผมลงจากรถเสร็จคบขับก็วางกระเป๋ามาข้างตัวผม อย่างสายฟ้าแลบ! แถบจะโยนขว้างออกมาเลยก็ว่าได้ พอผมกำลังจะท้วงเท่านั้นแหละ.....
‘อุ้ย! ชิน แม่มีธุระจะต้องไปทำต่อนะจ้ะ’
‘แล้วใครจะไปส่งผมล่ะฮ่ะ?’
‘ไม่ต้องหวงที่รักของแม่ แกลากขาไปที่เคาเตอร์บอกขอคีย์ห้อง2849แค่นั้น เอง แล้วแกก็จะไปไหนก็ไป’ ดูเจ้มันไล่ผมดิครับ-_-
‘แต่... ผมเป็นคนแปลกหน้านะแม่!!’ แล้วถ้าผมถูกยามจับขึ้นมาเอาไง?
‘เรื่องนี้ไม่ต้องหวง แม่เคลียร์แล้ว’ พอกำลังจะเถียงต่อ ท่านแม่ก็มุดหัวลงไปในกระเป๋าแล้ว? กุกกัก กุกกัก แม่เค้าไปจับแมลงสาบหรอ?(นี้แม่แกนะ-_-) ‘อะ! นี้เอาไป ถ้าเค้าไม่เชื่อก็เอานี่ให้เค้าดู’ ผมชำเลืองมองนามบัตรสองใบ ก่อนที่จะรับมันมา ดูเป็นนามบัตรของทางบริษัทเรากับของคุณนายอัปลักษณ์ เอ้ย! ศิลาลักษณ์
‘งั้นไปก่อนนะ!’ ปัง!
‘เห่ย รอเดี๋ยวเด้ แม๊ ~’
ปู๊นนนนนนนนนนนนน~
ไปแล้วครับที่พึ่งสุดท้ายของกู๊ T_T ...........
ผมยืนลากขา(ประชด)มาถึงหน้าเคาเตอร์! เห่ย นี้มันคอนโดหรือที่อยู่ของนายกครับ!!! ใหญ่ชิบหาย เคาเตอร์อ่ะประหยัดหน่อยก็ได้นะ โต๊ะปาเข้าไปตั้งเกือบครึ่งบ้านแล้ว....
โอ้ยยยย มองผมทำไม ผมหล่อเหมือนบุพการีพวกคุณกันหรือไง? เขินนะ-_- ผมยังไม่ทันทำไรเลยนะ ก็แค่มองทุกส่วนของคอนโดนี้ แล้วก็อ้าปากกว้างๆ แค่นั้นเอง(?)
‘เอ่อ... ไม่ทราบว่าต้องการติดต่ออะไรหรือเปล่าค่ะ?’ พนักงานเคาเตอร์ยิ้มบางๆให้กับชินเร ก่อนที่จะเรียกให้คนตัวเตี้ยเข้ามาหา...
สงสัยเขาคงกลังแมลงวันเข้าปากผมมั้งครับ....
ร่างเล็กหลับตาปิ๊ พลางยื่นนามบัตรที่คุณแม่ให้มาอย่าง หวาดๆปนแกมเขิน... ทำไมจะไม่เขินเล่า! หญิงสาวเล่นมองเค้าแล้วแอบอมยิ้มด้วยอ่ะ!!! ขัดใจชะมัดเลย -^-
‘งั้น รอสักครู่นะค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะตรวจสอบให้คะ’ ไปเลยนะ! ไม่ต้องกลับมาอีกเล้ย บังอาจมาแอบขำผม...
พนักงานสาวเดินไปยังตู้เคาเตอร์แล้วจิ้มไปที่โทรศัพท์มีสาย(?)...เอ๊ะ เค้าโทรหาใคร? เห็นหงุดหงิดอย่างงี้ผมก็แอบมองเค้าอยู่ตลอดนะครับ
‘เอ่อ ขอโทษนะค่ะ ใช่คุณเรธัช ใช่ไหมค่ะ?’ ดีมากกกกก ที่เค้าเปลี่ยนพนักงานคนใหญ่มาถามผมนะครับ ของคุณ-/\-
‘ครับ ใช่ครับ’
‘นี้ค่ะ คีย์การ์ดของคุณ... เชิญชั้นที่20ทางขวาสุดเลยนะค่ะ’ เอิ่ม.. แล้วผมจะไปยังไงละฮ่ะ? // ‘คุณคงไปเองได้นะค่ะ ลิฟต์อยู่ทางนั้นคะ’ จากนั้นเธอก็เดินไปคุยโทรศัพท์ต่อ ผมเป็นลูกค้านะคุณ-_-
ผมเดินลากกระเป๋าใบโตๆอย่างยากลำบาก เข้าไปในลิฟต์ แล้วกดไปชั้นที่20 พอลิฟต์มันขึ้นแล้วเสียวท้องจัง....-.,-
คิดๆดูแล้วพนักงานต้องมาส่งผมไม่ใช่หรอครับ สงสัยพนักงานคงติดต่อไปที่ห้องลูกของคุณนายเค้าแล้วหล้ะ...
ติ๊ง!!!!
-EnD-
......................
.................
.........
.....
..
.
#จบไปอีกตอนแล้ว;$
เสาร์-อาทิตย์-จันทร์ หยุดแล้วว
ไปเที่ยวไหนกัน?ฮา เราก็ไปเที่ยวนะ
แต่น่าจะมอัพให้วันจันทร์จ้า:3
อ่านแล้วอย่าพึ่งไปเม้นสักนิด ชีวิตเบิกบาน :D!
ไปดีกว่า ฟิ้ววว~
--------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น