คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [2] Get Out!
[2] Get’ Out!
………………………………….
………………….
…………
…..
..
.
ผั๊วะะะะ!?
“งืมม สึนามิมา งืมม~” ร่างเล็กที่กำลังละเมอถึงสึนามินั้นได้กลิ้งตกจากเตียงที่กว้างแสนกว้างของตนเอง (ยังไม่รู้สึกตัว)
“เจ้า หญิงจ๋า จูบบ~” และยังไม่จบ.....
เจ้าชาย.. เอ้ย ชินเร กำลังจะจูบกับหมอนข้างของตัวเองอย่างสะอิดสะเอียน -_- (เหมือนข้างอยากตายจ้าT_T)
ก๊อก ก๊อก....
“ชินเร ลูกตื่นยังค้าาาาา” เสียงของชินเรที่ว่าดังแล้วมารดาที่สืบกรรมพันธุ์ยังดังกว่า...
“ชิงจัง ตื่นสิจ้ะ^^” ผู้เป็นมารดาเดินเข้ามาในห้องของบุตรอย่างถือวิสาสะ คงจะเป็นเพราะคนที่นอนอยู่นั้นเองไม่ค่อยชอบล็อคประตูสักเท่าไหร่...
“งืมม~”
“อินังชินจังตื่นสิโว้ยยยยยยค่ะ!” (ไม่ต้องคะก็ได้แล้วมั้ง แหม่-_-)
“อื้ออออออ...*$^%*)%!#*$@!_+” คำด่าที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยรู้เรื่องของชินเร ดังงืมๆกับผู้เป็นแม่ (-_-เจริญ)
“ไอลูกคนนี้ นิ! ตื่นสิโว้ยยยย ”
พลั่ก!!
โคมไฟตัวหยิมๆได้ลอยละลิ่วไปกระทบตัวคนตื่นสายเรียบร้อยแล้ว.....
“โอ้ยย ใครวะเจ็บนะ!”
“แม่ แกเองย่ะ ตื่นได้แล้ว”
“แม๊!!!!! @%^&*(+_)(*&” (และอีกรอบ)
“ไปอาบน้ำไปไป๊ แม่กับที่รักเอ้ยพ่อมีเรื่องจะคุย” (ไม่ค่อยเลยนะ-3- )
ผู้เป็นเสาหลักของบ้านทีเป็นมารดาเดินออกไปจากห้องนอนของลูกติ๊งต๊อง ที่เกรียนที่สุดในบ้าน....
…………………………
…………………
………….
..
.
20 นาทีผ่านไป...ไวเหมือนลมตด (?)
“มาแล้วฮ่ะ หม่าหม้า” ผู้ที่ไม่รู้ชะตาตนเองตอนนี้กำลังอยู่ในอาการร่าเริงเป็นที่สุดหลังจากที่ตนได้ฝันถึงหญิงคนนั้น....
“กว่าจะมานะแกหน่ะ” เสาหลักของบ้านแขวะลูกตัวเองอย่างขำๆ
“แหม เผลอหลับในห้องน้ำเอง ( - -) ” (อยากจะฝันต่อเร๊อะ!)
“แล้วฉันจะปล่อยให้แกอยู่คนเดียวได้ไงเนี้ยฮ่ะ!” อะไรคนเดียว-_-?
“กะ ก็...”// “จะกินข้าวได้หรือยัง?” ผู้เป็นบิดาพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่เหลักของบ้านจะพูดขึ้น
นี่มันเรื่องอะไรกัน(วะ)เนี้ย...?
หลังจากนั้นไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย ต่างคนต่างทานข้าวเช้ากันไปอย่างเงียบๆ โต๊ะไม้สีโอ๊คที่ยาวหลายเมตรกับบรรดาแม่บ้าน(คนใช้นั้นแหละ - -) มันทำให้บ้านของตระกูล โฮส์เมต ยิ่งเงียบงันเข้าไปอีก...
Beep Beep Beep.
เสียงโทรศัพท์ของมารดาดังขึ้น หลังจากที่บ้านเงียบมานาน...
“โมชิ โมชิ ค้า แม่ ศิลาลักษณ์...” ใครนะ?... อัปลักษณ์หรอ...
“อ้อ ใช่ๆ เรื่องที่ฝากไปนั้นแหละ” ฝากอะไร? - -
“ห้ะ!! จริงเหรอๆ อืมๆ ดีจัง ฮิฮิ”
“แหม ไม่หรอก พวกเราจะได้ไปเตรียมตัวสักที” เอ่อ.....
“ฮ่าๆ จ้ะๆ รักกันเข้าไว้เยอะๆ จ้า สวัสดีค่ะ..” อมยิ้มอีกมีอะไรกันนะ....?
เอิ่ม...บอกผมทีนี้มันอะไรกัน ครับ ( _ _)
“ที่รักค่ะ เราเตรียมตัวได้แล้วหล้ะค่ะ คุณหญิงเค้าโทรมาคอนเฟิร์มแล้ว”
“อ่า ได้เวลาแล้วหรอ...”
ผู้เป็นบิดารู้สึกกังวนอยู่เล็กน้อยที่จะปล่อยให้เสือเข้ากรงเหล็ก...
“มีอะไรกันหรอ ฮะ ป๊ะป๊า หม่าม้า” ใช่! นี่มันอะไรกัน ทำไมคนหล่ออย่างผมถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย(?)...
“อืม พ่อกับแม่จะไปช่วยทำงานที่สวิซหน่ะ” เห่ย!! ไปทำงาน!?
“ละ..แล้วผม” ยังพูดมันทันขาดคำเสาหลักของบ้านโผล่มาอีกแล้ว-_- // “ไม่ต้องหวงหรอกจ้ะ เบเบ้ของแม่ แกยังต้องเรียนที่มหาลัยต่อ แกไปไม่ได้หรอก”
“อืม ใช่แล้วหละ งานที่นั้นเป็นงานใหญ่พ่อกับแม่จะรีบไปสักที”
“แล้วผม จะอยู่กับใครละฮ่ะ?” ใช่ แล้วผมจะอยู่กับใครหล่ะ(วะ)ครับ แต่ก็ดีนะ อยู่คนเดียวผมจะได้ไปหลี่สาวสักที...(อยากจะแมนหรอไอน้อง)
“งั้น ผมไปอยู่คอนโด ที่พ่อซื้อไว้แถว มอ.ผมได้มั้ยฮ่ะ?” เสร็จผมแน่ หึหึ...!
“แก ได้อยู่แน่จ้ะคอนโดหน่ะ” เหยดด ฝันเป็นจริง*O*
“แต่เป็นคอนโดของลูก คุณหญิงเค้านะลูก”
“อะไรนะครับ!! ” ใจผมตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยครับ-_- ม่ายยยยย ลูกใครที่ไหนผมไม่รู้จ้ากกก.
แล้วจะให้อยู่ด้วยเนี้ยนะ!???? อ้ากกกกก
“น่านะ ชินจัง ลูกของคุณหญิงหนะ เค้าเป็นลูกชายก็พอๆกับลูกนั้นแหละ แต่อายุแกแก่กว่า1ปีด้วยมั้ง คุณหญิง บอกว่าแกพึ่งกลับจากสวิซเมื่อไม่กี่เดือนนี้เอง เพื่อนเลยไม่ค่อยมี ชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ เอ้อ! แล้ววันๆออกไปทำอะไรไม่รู้ข้างนอก ไม่ค่อยอยู่กับคอนโดหรอก เค้าหนะให้ลูกอยู่ได้สบายอยู่แล้วหล้ะจ้ะ”
หลังจากที่ผู้เป็นมารดาร่ายบทอย่างยาวเหยียดแล้ว พูดโน้มน้าวใจชินเร จนใจอ่อนเป็นที่สุด (พูดโน้มน้าวใจหรือแกมบังคับอะเจ้) เด็กหนุ่มผู้แสนเคะใจกลับมายังห้องนอนของตนอีกครั้งเพื่อที่จะปลิวไปสู่คอนโดของลูกชายคุณป้าอย่างร่าเริง
ทำไมหน่ะหรอ???...
ก็..........
.............................. -End-
......................
..............
........
.....
..
.
Talk : จบไปอีกตอนแล้ววว :D
สั้นไปหรือยาวไป ดี-3-.
555. เขียนเรื่องแรกก็อภัยน้า งุงุ -_-?
อ่านแล้วเม้นกันหน่อยสิ เหงา;w;
ไปดีกว่าเดี๋ยวจะเบื่อ// 
________________________________________________
ความคิดเห็น