เรื่องของณิชา

ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2

อ้าวรังสีอัมหิตหายไปไหนหมดฟะ...
"นี่นิชาจ้ะเอาผืนระนาดไปขึงบนรางสิจ้ะ"
พี่ศิระพูดเสียงหวาน ทำเนื้อทำตัวเหมือนลูกแกะตัวน้อยๆๆ
แต่ในแววตายังแฝงรอยหมาป่าบ้าเลือดอยู่
เพราะอะไรกันน้า..ถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
รุและ..หุหุ
ก้อคู่เกย์ของพี่ศิระมายืนจัดเวทีอยู่ด้วยนะสิ
แหมพี่ๆๆไม่ต้องออกอาการกันขนาดนั้นก็ได้มั้ง
ปล.เค้าชื่อพี่ฟลุ๊คเป็นศิษเก่าที่ รร. นี้และเป็นศิษที่รักของ อาจาร์แอด
ด้วยล่ะ แต่รุ่นพี่แกโชคไม่อำนวย ดันมาทันอาจารย์สมศักดิ์ สอนปีสุดท้ายพอดี(ก้อเลโดนมุกโหดส่งท้ายกันไป)
แต่พอ อ.สมศักดิ์เกษียรอายุไปก็มีอาจารย์หนุ่มรูปงาม มาดแมน
ที่เพิ่งรับปริญญาจาก ม.ฯ บ้านสมเด็จมาหมาดๆๆซึ่งก็คือ อ.แอดนั่นเอง
และในขณะที่ อ. แอดสอนอยู่นั้นก็ไห้ความรัก และความไว้วางจัยกับพี่ฟลุ๊คเป็นอย่างมาก ด้วยเพราะนิสัยที่อ่อนโยน
และความขยันฝึก ขยันซ้อมของพี่ฟลุ๊คจึงส่งผลไห้พี่แกได้เป็นประธานชมรมตอน มอ 6ในบัดดล(เป็นซะปีสุดท้ายเลยนะค้ะพี่....)
ก้อเป็นเวลาเดียวกับที่พี่ศิระขึ้น ม. 2 และมีจิตสำนึกรักบ้านเกิด(เว่อร์....)
สมัครเข้าชมรมอนุรักษ์ดนตรีไทยซะอย่างนั้น

เฮ้อ..จัดเวทีถึงไหนแล้วล่ะ
อืม...ขึงผืนระนาดเสร็จแล้ว.......
"เฮ้ยนิชาทางนั้นเรียบร้อยรึยังฟะ"เสียงอันโหยหวนลอยมาตามลม
"เสร็จแล้วว้อย.."
"งั้นไป coffi shop กันเหอะ" ทายซิเสียงแหลมปานหนามงิ้วนี่เสียงครัย
ไช่ จะเป็นครัยไปไม่ได้นอกจาก "ไอ้น้ำทิพย์จอมอวด"
ปล.สาเหตุที่มันได้ฉายา จอมอวด นั้ก้อเนื่องมาจากนิสัย(สันดาน)อวดไปหมดซะทุกเรื่องของมัน........
และคนที่ยืนข้างมันก็ไม่ไช่ครัยอื่นคือ ซีรีส์ กิ้กหนุมรูปงามของมันนั่นเอง
ไห้ตายเหอะฉันเหมือนส่วนเกินขะมัดเลยเวลาเดินกับพวกมันเนี่ย
แต่ก็ขอชมไอ้น้ำนะ ในถานะที่หาแฟนได้ หล่อบาดตาบาดจัยฉันมาก และที่บ้านมันก็ค่อนข้างมีถานะดีซะด้วย  ลองคิดเล่นๆๆดูละกันว่า 
ดีไม่ดี มันก็เอาตังค์มา รร. วันละพันนึงแน่ะ
(ต่างจากฉันอย่างสนิทที่เอาตังค์มา รร. วันละ 50บาท อิอิ)
"เฮ้ยมานั่กับกรูมา"
"งืม..."
นี่ยังดีนะที่มี "โมจิ" นั่งอยูในร้านด้วยมิเช่นนั้นละก็.....(ไม่ขอบรรยายถึงบรรยากาศละกัน)
"เมิงชวนกรูมาทามมายฟะ"ฉันถามไอ้น้ำทิพย์ก่อนลุกไปอย่างเหลือทน
"เอาน่าๆๆมื้อนี้กรูเลี้ยงเอง"เห็นความจอมอวดของมันรึยังอ่ะ
ดีล่ะในเมื่อเมิงลั่นวาจาให้มั่นว่าเมิงจะเลี้ยงกรูฉะนั้น.....
"โมกินเต็นที่เลยนะเมิง"
"ทำไมอ่ะ....."
"เอาเหอะอย่าถามมาก..."สภาพหน้าของเด็กหญิงโมจิ ในตอนนี้เหมือน"หมาสงสัย"เป็นอย่างมาก
ปล.บางท่านที่ไมได้เลี้ยงสุนัขหรือหมา(มันแตกต่างกันตรงไหนฟะ)
อาจไม่เข้าจัยกับคำว่า "หมาสงสัย"
ในที่นี้เราหมายถึงอิริยาบทหนึ่ง  เวลาที่สุนัข(หมา)
เกิดอาการ งง หรือแปลกจัย
มันก็จะนั่งลงแล้วเอียงหัวไปมา
เหมือนคนเราเวลาเมื่อยคอนั่นเอง.......
"............."
หลังจากที่ฉันรัปประทานขขมเข้าไป(อย่างยัดนุ่นจนพอจัย)
แล้วฉันก็เดินออกไปอย่างเฉิดฉายปล่อยไห้พวกมันทั้ง3นั่ง งง กันอยู่อย่างนั้น...
        
ติดตามตอน 3 นะจ้ะ