ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความรู้สึก
เมื่อยัยอิ๊กกับพ่อแม่และน้องชายเอาของเก็บที่เต็นท์เรียบร้อยแล้ว สต๊าฟประจำเกาะก็มาบอกว่าจะพาไปปีนเขา ยัยอิ๊กรีบ
แจ้นตามสต๊าฟไปเพราะถึงแม้จะตัวอ้วนแต่ก็ชอบเรื่องท้าทายเป็นชีวิตจิตใจ ส่วนพ่อแม่และน้องชายของเธอบอกว่าจะไปหาของ
กินก่อนแล้วจะตามไปทีหลัง
\"นี่ๆ อย่าบอกนะว่าเธอจะปีนเขาด้วยO_o งั้นเธอก็ต้องปีนเป็นคนสุดท้ายแล้วหล่ะ\"
\"เรื่องอะไรหล่ะ ชั้นมาก่อนทำไมชั้นต้องปีนหลังสุดด้วย-*-\"
\"ก็ถ้าเธอปีนก่อน แล้วเกิดเชือกขาดจนเธอตกลงมาพุงปริ พวกเราก็อดปีนเขากันพอดีสิ-0-\"
\"เมื่อกี๊พี่เค้าบอกแล้วย่ะ ว่าเชือกเส้นนี้รับน้ำหนักได้เป็นร้อยกิโล ยังไงชั้นก็จะปีนเขาให้ได้ ชั้นไม่ยอมแพ้คนปากเสียอย่าง
พวกนายหรอก=*=\"
ยัยอิ๊กเปลี่ยนรองเท้าเป็นรองเท้าปีนเขา แล้วก็ไปสวมอุปกรณ์เซฟที่เป็นสายรัดเอวและต้นขาทั้ง 2 ข้าง แต่ปรากฏว่าขณะ
ที่เธอจะยกขาปีนขี้นไปบนแง่งหินที่อยู่ระดับเอว หน้าท้องที่ค่อนข้างใหญ่ของเธอก็ทำให้เกิดอุปสรรคขึ้นจนได้ ไม่ว่าเธอจะ
พยายามยังไงก็ไม่สามารถเอาชนะก้าวแรกนี้ได้ซะที คนที่มายืนมุงดูอยู่แถวนั้นนับ 10 คนหัวเราะกันจนท้องแข็ง และแน่นอนว่า
เสียงที่ดังที่สุดก็ออกมาจากปากนายต๋งนั่นแหล่ะ
\"ไหวมั๊ย! หรือว่าต้องให้พวกเราช่วยกันดันตูดอ้วนๆของเธอขึ้นไปให้ 555 คนอะไรก็ไม่รู้ ไม่เจียมสังขารเล้ยยยยย^V^\"
เมื่อเสียงหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ แถมคนกลุ่มอื่นยังแซวต่างๆนานา ยัยอิ๊กซึ่งยังไงก็ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงอ่อนไหว เลยหมด
กำลังใจที่จะปีนขึ้นไปบนแง่งหินนั้นต่อ แต่ให้สต๊าฟช่วยปลดสายรัดพวกนั้นออกให้ทันที
\"ชั้นไม่นึกเลยว่าจะต้องมาเจอคนอย่างพวกนาย ขนาดเพื่อนชั้นยังไม่พูดแบบนี้กับชั้นเลย ถึงชั้นอ้อนแล้วมันหนักหัวนาย
ด้วยหรอไง ทำไมต้องเอาปมด้อยของคนอื่นมาล้ออยู่ตลอดด้วย หาา!!!ToT*\" นายอิ๊กตะโกนใส่หน้านายต๋งแล้ววิ่งหนีกลับ
ที่พักไป พวกสต๊าฟกับคนกลุ่มอื่นต่างงไปตามๆกัน เพราะคิดว่านายต๋งเป็นเพื่อนกับยัยอิ๊ก เลยแกล้งแซวกันเจ็บๆ แต่ที่ไหนได้
กลายเป็นว่าทั้งคู่ไม่รู้จักกันมาก่อนซะหน่อย นายต๋งนี่ก็ปากเปราะจริงๆนั่นแหล่ะ-*-
สายๆวันต่อมา ยัยอิ๊กกับพ่อแม่และน้องชาย ก็ไปดำน้ำดูปลาและปะการังกันตามโปรแกรมของคณะทัวร์ พวกสต๊าฟคอย
บอกทุกคนให้เกาะกลุ่มกันไว้ และให่จับเชือกที่โยงไว้เป็นแนวเพื่อพยุงตัวไม่ให้โดนกระแสน้ำพัดออกไปไกล
แต่ยัยอิ๊กซึ่งกำลังเพลิดเพลินกับการดำน้ำดูปะการัง กลับปล่อยทือจากเชือกและว่ายห่างจากทุกคนโดยไม่รู้ตัว ซึ่งกว่าจะ
รู้ตัวอีกทีก็ถูกกระแสน้ำพัดไปตรงที่น้ำเชี่ยวมากแล้ว
\"อ๊าาาาา! ช่วยด้วยยยยย*0*\" ยัยอิ๊กร้องขึ้นด้วยความตกใจ เพราะกระแสน้ำพัดเธอจนจะลอยไปที่หัวเกาะอยู่แล้ว
\"จับมือชั้นไว้ เร็วเข้า!\" นายต๋งซึ่งหันกลับมาเห็นเธอพอดี เลยปล่อยตัวให้ไหลมาตามกระแสน้ำ และยื่นมือให้เธอจับ
ถึงยัยอิ๊กจะเกลียดนายต๋งมากไม่ใช่น้อย แต่ในสถานการณ์แบบนี้ยังไงก็ต้องจับมือนายต๋งไว้อยู่แล้วล่ะ แต่พอนายต๋งจับ
มือยัยอิ๊กไว้แล้วและพยายามจะว่ายไปที่เชือก ก็พบว่ามันเป็นเรื่องที่ยากเย็นพอสมควร เพราะถึงจะออกแรงว่ายยังไงทั้งคู่ก็ยังอยู่
ที่เก่า แต่อย่างน้อยยัยอิ๊กก็เห็นว่านายต๋งพยายามช่วยเธอมากเหมือนกัน สังเกตุจากมือของเขาที่กุมมือเธอไว้แน่นไม่ยอม
ปล่อยเลย
\"ทำไมเราว่ายกลับไปไม่ได้ซะทีล่ะ ชั้นเหนื่อยแล้วนะ-^-\"
\"ก็เธอตัวหนักนี่นา ชั้นก็ลากไม่ไหวสิ นี่ถ้าเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆผอมๆนะ ชั้นลากกลับเข้าฝั่งไปได้เป็นชาติแล้ว-0-\" นายต๋ง
ยังคงปากเสียอยู่เหมือนเดิม แต่คราวนี้ยัยอิ๊กไม่โกรธแต่แอบยิ้ม เพราะเริ่มรู้สึกว่านายต๋งก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะทุกเรื่อง
ในที่สุดทั้งคู่ก็กลับมาที่ฝั่งได้สำเร็จ แต่ไม่ใช่เพราะความเก่งของนายต๋งหรอกนะ เป็นเพราะสต๊าฟว่ายน้ำมาช่วยดึงทั่งคู่
เข้าไปต่างหากล่ะ
\"ขอบใจนะ ถึงนายจะช่วยชั้นได้แค่ครึ่งเดียวก็เถอะ\"
\"ไม่เป็นไรหรอก ขอแค่เธอหายโกรธชั้นก็พอ ชั้นขอโทษที่ล้อเธอแรงไปหน่อย พี่กับเพื่อนๆเขาฝากขอโทษเธอด้วย\"
\"เอาเป็นว่าชั้นยกโทษให้ก็แล้วกัน\"
\"แต่เมื่อกี๊เธอตัวหนักจริงๆนะ ถ้าไปลดความอ้วนลงหน่อยก็คงจะดี 5 5 5 \" นายต๋งพูดแล้วก็วิ่งหนียัยอิ๊กที่ค้อนเขาแบบ
ไม่จริงจังนัก
เมื่อโปรแกรมการเที่ยวเกาะเหลาเหลียงนี้สิ้นสุดลง และเรือสปีดโบ๊ทพาทุกคนกลับมาที่ท่าเรือแล้ว นายต๋งก็มาขอเบอร์โทร
ของยัยอิ๊กก่อนจะแยกย้ายไปเที่ยวที่อื่นต่อ ยัยอิ๊กให้เบอร์โทรนายต๋งไปแล้วแอบคิดในใจว่า อย่างนายต๋งคงจะไม่มีวันโทรมาหา
เธอจริงๆหรอก เพราะหนุ่มหล่อ หุ่นโดนใจสาวๆอย่างนายต๋งน่ะหรอ จะมาคบกับสาวอ้วนตัวกลมตุ้ยนุ้ยอย่างเธอ ......
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - [ต่อตอน3 (ตอนจบ)]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น