ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การพบกันอีกครั้งที่ไม่เหมือนเดิม
หลังจากที่ทั้งหมดจ่ายค่าอาหารแล้วก็แยกย้ายกันไป แฮร์รี่นั้นได้กลับไปที่ห้องทำงานของเขา ตลอดช่วงบ่ายมีคนมาเยี่ยมเยียนเขาตลอดจนแฮร์รี่ชักปวดหัวกับตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ซะแล้ว คนสุดท้ายที่มาพบเขาคือนายวีสลีย์ พ่อของรอนที่มาพร้อมกับผลรายงานการเสกคาถาที่ผิดกฎหมายใส่ตู้เย็น ผลคือเวลาที่คนไปเปิดตู้เย็นมันจะกินคนเข้าไป เมื่อนายวีสลีย์กลับออกไป เขาก็ฟุบหน้าลงบนฝ่ามืออย่างเมื่อยล้า เขาเงยหน้าขึ้นมองดูนาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่มครึ่งแล้วก่อนจะเก็บเอกสารทั้งหลายแล้วก็เดินไปหยิบเสื้อคลุมแล้วก็เดินทางกลับบ้านด้วยรถของเขา
เขามาปรากฎตัวหน้าบ้านสองชั้นหลังหนึ่ง ตัวบ้านทำจากไม้ทาด้วยสีขาว รั้วบ้านทำจากหินอ่อน เมื่อเขาเปิดประตูรั้วเข้าไปก็มีสุนัขสีดำตัวใหญ่ตัวหนึ่งเห่าใส่เขา
\"ว่าไงสนัฟเฟิลส์ - - หิวข้าวหรือยัง\" แฮร์รี่ยื่นมือให้สนัฟเฟิลส์หรือ\'ซิเรียกร่างสุนัข\'เลียมือ ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป
เมื่อแฮร์รี่เปิดประตูบ้านเข้าไป ก็มีเอลฟ์ตัวหนึ่งออกมาทักทายเขา
\"ยินดีต้อนรับกลับนะครับ คุณแฮร์รี่ พอตเตอร์ จะเอาอะไรไหมครับ\" เอลฟ์ตัวนั้นถามพลางก้มหัวลงต่ำ
\"ไม่ละ - - ขอบคุณนะด๊อบบี้ และทีหลังเรียกผมว่าแฮร์รี่ก็ได้\" แฮร์รี่บอกอย่างเหนี่อยๆ พลางถอดเสื้อคลุมให้ด๊อบบี้ มันโค้งเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินหายลับไป
แฮร์รี่เดินไปยังห้องนอนของและก็เปลี่ยนเสื้อผ้านอนโดยลืมเรื่องกลุ้มใจทั้งหมดสิ้น
* * * * * *
ทุกๆวันของแฮร์รี่ดูเหมือนจะเป็นอย่างนี้ทุกวัน เช้ามาก็ออกไปทำงาน ซึ่งงานของรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์นั้นก็ไม่มีอะไรมากก็แค่ต้องตรวจรายงาน บางวันก็ไปพิพากษาคดีของพวกผู้เสพความตาย ประชุมหัวหน้าแผนกต่างๆ ต้องออกไปตรวจท้องที่ พบปะกับพวกพ่อมดแม่มดที่มีเรื่องเดือดร้อน บางวันก็ต้องไปออกรายการวิทยุของพ่อมดในช่วง\'รัฐมนตรีคุยกับพ่อมด\'(เอ๊ คุ้นๆ-_-\') และสุดท้ายคือการลงมือปราบผู้เสพความตายทั้งหลายด้วยตัวเอง จากนั้นจึงจะได้กลับบ้าน (จริงๆน่าจะมีอีกนะแต่คิดได้แค่เนี๊ย ใครมีอย่างอื่นก็บอกกันได้) - - แต่ทว่าเช้านี้กลับมีบางสิ่งต่างไปจากเดิมเล็กน้อย ซึ่งมันได้เปลี่ยนชีวิตเขาไปชั่วชีวิต
แฮร์รี่กำลังมองน้ำพุภาราดรภาพที่เขาสั่งให้สร้างขึ้นใหม่ ภายใต้ผืนน้ำที่สั่นไหว่นั้นมีเหรียญคนุตส์ ซิกเกิ้ลและเกลเลียนหลายเหรียญ แสดงให้เห็นถึงความเชื่อมันในตัวของแฮร์รี่ เขามองมันพลางยิ้มน้อยๆ ก่อนจะมีเสียงใสๆเสียงหนึ่งเรียกเขา
\"หวัดดีแฮร์รี่\" เสียงใสๆดังขึ้น แฮร์รี่หันไปดู พบหญิงสาวผมบลอนด์ยาวจรดเอวที่ดูยุ่งเหยิงนิดๆ ดวงตากลมโต ริมฝีปากบางเฉียบ หน้าตาจัดว่าสวยใช้ได้ เธอมองเขาอย่างยินดี
\"เอ่อ... สวัสดี เธอ...\" แฮร์รี่กำลังนึกว่าหญิงสาวสวยคนนี้เป็นใคร แต่ไม่ต้องรอนาน เพราะเธอเอ่ยขึ้นมาก่อน
\"ก็ลูน่าไง เลิฟกู๊ดสติเฟื่องอ่ะ\" แฮร์รี่ร้อง อ๋อ เบาๆ
\"เธอเปลี่ยนไปมากนะ\" แฮร์รี่พูดอย่างแปลกใจ
\"เธอก็เหมือนกัน\" ลูน่าย้อนกลับ
\"อืม.. เอ่อ... นี่ก็เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันไหม\" แฮร์รี่เอ่ยชวน
\"อืม... ก็ดีนะ\" ลูน่าตอบรับ
แฮร์รี่พาลูน่าไปยังร้านอาหารที่รอนเคยพาไป ซึ่งตอนนี้ทำให้แฮร์รี่สังเกตุเห็นว่าลูน่านั้นเปลี่ยนไปมากทีเดียว ทั้งท่าเดินของเธอที่เปลี่ยนเป็นหญิงสาวเต็มตัว และทั้งทรวดทรงกับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของเธอนั้นสามารถมัดใจผู้ชายได้สบายๆ เว้นแต่ว่าเธอไม่รู้เท่านั้นเอง
\"ลูน่า ฉันได้ข่าวว่าเธอบริหารงานต่อจากพ่อใช่หรือเปล่า\" แฮร์รี่ถามลูน่าที่ตอนนี้มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างอย่างเลื่อนลอย
\"อืม พ่อของฉันอายุมากแล้วบวกกับตอนนี้พ่อฉันกำลังป่วยด้วย ฉันก็เลยได้รับงานต่อจากพ่อ เชื่อไหมเมื่อปลายปีที่แล้วฉันได้รับรางวัลนิตยาสารพ่อมดดีเด่นจากองกรค์หนังสือโลกผู้วิเศษด้วยละ พ่อฉันปลื้มมากเลย พ่อบอกว่าเงินส่วนหนึ่งที่ได้จากการรับรางวัลจะบริจาคให้เซนต์มังโก้ด้วย\" ลูน่าพูดทั้งหมดด้วยน้ำเสียงใสๆ จนแฮร์รี่รู้สึกโหวงๆในท้อง
ทั้งสองคุยกันไม่หยุดจนกระทั่งถึงตอนบ่ายหนึ่งลูน่าก็ต้องขอตัวกลับที่ทำงานโดยมีแฮร์รี่ขับรถไปส่ง
\"แล้วเธอเป็นรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ทำไมไม่อยู่ที่กระทรวงละ\" ลูน่าถามแฮร์รี่ก่อนจะมองดูรอบๆรถคันหรูของเขาด้วยสายตาชื่นชมทั้งๆที่รถก็ไม่ได้เป็นรถเฟอร์รารี่ซะหน่อย
\"อ๋อ ฉันให้เลขาฉันจัดการให้แล้ว และฉันก็อยากพักด้วย เธอก็รู้หนิว่ารัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์น่ะงานหนักขนาดไหน\" เขาบอกโดยไม่มองหน้าเธอ(ถ้ามองก็โดนรถชนตายอะเดะ)
\"อือ - - อ๊ะจอดตรงนั้นนะแหละ\"ลูน่าชี้ไปยังหน้าแฟลตดูท่าทางโอ่อ่า แฮร์รี่เลี้ยวเข้าไปจอด ลูน่ากำลังจะเปิดประตูแต่แฮร์รี่รั้งไว้ก่อน(รั้งด้วยคำพูดนะ^^)
\"ฉันจะได้เจอเธออีกไหม\" แฮร์รี่ถาม สบตากับลูน่า เธอดูนิ่งไปสักแปบนึงก่อนจะยิ้มหวานให้เขา
\"แน่นอนแฮร์รี่\" เธอยิ้มพร้อมกับเปิดประตูรถแล้วเดินจากไป แฮร์รี่มองแผ่นหลังนั้นจากไปก่อนจะยิ้มออกมา แล้วเขาก็เลี้ยวรถกลับกระทรวงเวทมนตร์พร้อมด้วยหัวใจที่ชื่นบาน
*****************************************************************************************
อ่า ถ้าไม่มีคนเข้าคงจะต้องปิดไปตามระเบียบนะ เพราะฉะนั้นถ้าใครอยากอ่านก็เม้นท์กันเยอะๆนะครับ นักเขียนจะได้มีกำลังใจ ถ้าใครมาเม้นท์เราจะไปดูเรื่องของทุกคนเลย!!^^
เขามาปรากฎตัวหน้าบ้านสองชั้นหลังหนึ่ง ตัวบ้านทำจากไม้ทาด้วยสีขาว รั้วบ้านทำจากหินอ่อน เมื่อเขาเปิดประตูรั้วเข้าไปก็มีสุนัขสีดำตัวใหญ่ตัวหนึ่งเห่าใส่เขา
\"ว่าไงสนัฟเฟิลส์ - - หิวข้าวหรือยัง\" แฮร์รี่ยื่นมือให้สนัฟเฟิลส์หรือ\'ซิเรียกร่างสุนัข\'เลียมือ ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป
เมื่อแฮร์รี่เปิดประตูบ้านเข้าไป ก็มีเอลฟ์ตัวหนึ่งออกมาทักทายเขา
\"ยินดีต้อนรับกลับนะครับ คุณแฮร์รี่ พอตเตอร์ จะเอาอะไรไหมครับ\" เอลฟ์ตัวนั้นถามพลางก้มหัวลงต่ำ
\"ไม่ละ - - ขอบคุณนะด๊อบบี้ และทีหลังเรียกผมว่าแฮร์รี่ก็ได้\" แฮร์รี่บอกอย่างเหนี่อยๆ พลางถอดเสื้อคลุมให้ด๊อบบี้ มันโค้งเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินหายลับไป
แฮร์รี่เดินไปยังห้องนอนของและก็เปลี่ยนเสื้อผ้านอนโดยลืมเรื่องกลุ้มใจทั้งหมดสิ้น
* * * * * *
ทุกๆวันของแฮร์รี่ดูเหมือนจะเป็นอย่างนี้ทุกวัน เช้ามาก็ออกไปทำงาน ซึ่งงานของรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์นั้นก็ไม่มีอะไรมากก็แค่ต้องตรวจรายงาน บางวันก็ไปพิพากษาคดีของพวกผู้เสพความตาย ประชุมหัวหน้าแผนกต่างๆ ต้องออกไปตรวจท้องที่ พบปะกับพวกพ่อมดแม่มดที่มีเรื่องเดือดร้อน บางวันก็ต้องไปออกรายการวิทยุของพ่อมดในช่วง\'รัฐมนตรีคุยกับพ่อมด\'(เอ๊ คุ้นๆ-_-\') และสุดท้ายคือการลงมือปราบผู้เสพความตายทั้งหลายด้วยตัวเอง จากนั้นจึงจะได้กลับบ้าน (จริงๆน่าจะมีอีกนะแต่คิดได้แค่เนี๊ย ใครมีอย่างอื่นก็บอกกันได้) - - แต่ทว่าเช้านี้กลับมีบางสิ่งต่างไปจากเดิมเล็กน้อย ซึ่งมันได้เปลี่ยนชีวิตเขาไปชั่วชีวิต
แฮร์รี่กำลังมองน้ำพุภาราดรภาพที่เขาสั่งให้สร้างขึ้นใหม่ ภายใต้ผืนน้ำที่สั่นไหว่นั้นมีเหรียญคนุตส์ ซิกเกิ้ลและเกลเลียนหลายเหรียญ แสดงให้เห็นถึงความเชื่อมันในตัวของแฮร์รี่ เขามองมันพลางยิ้มน้อยๆ ก่อนจะมีเสียงใสๆเสียงหนึ่งเรียกเขา
\"หวัดดีแฮร์รี่\" เสียงใสๆดังขึ้น แฮร์รี่หันไปดู พบหญิงสาวผมบลอนด์ยาวจรดเอวที่ดูยุ่งเหยิงนิดๆ ดวงตากลมโต ริมฝีปากบางเฉียบ หน้าตาจัดว่าสวยใช้ได้ เธอมองเขาอย่างยินดี
\"เอ่อ... สวัสดี เธอ...\" แฮร์รี่กำลังนึกว่าหญิงสาวสวยคนนี้เป็นใคร แต่ไม่ต้องรอนาน เพราะเธอเอ่ยขึ้นมาก่อน
\"ก็ลูน่าไง เลิฟกู๊ดสติเฟื่องอ่ะ\" แฮร์รี่ร้อง อ๋อ เบาๆ
\"เธอเปลี่ยนไปมากนะ\" แฮร์รี่พูดอย่างแปลกใจ
\"เธอก็เหมือนกัน\" ลูน่าย้อนกลับ
\"อืม.. เอ่อ... นี่ก็เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันไหม\" แฮร์รี่เอ่ยชวน
\"อืม... ก็ดีนะ\" ลูน่าตอบรับ
แฮร์รี่พาลูน่าไปยังร้านอาหารที่รอนเคยพาไป ซึ่งตอนนี้ทำให้แฮร์รี่สังเกตุเห็นว่าลูน่านั้นเปลี่ยนไปมากทีเดียว ทั้งท่าเดินของเธอที่เปลี่ยนเป็นหญิงสาวเต็มตัว และทั้งทรวดทรงกับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของเธอนั้นสามารถมัดใจผู้ชายได้สบายๆ เว้นแต่ว่าเธอไม่รู้เท่านั้นเอง
\"ลูน่า ฉันได้ข่าวว่าเธอบริหารงานต่อจากพ่อใช่หรือเปล่า\" แฮร์รี่ถามลูน่าที่ตอนนี้มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างอย่างเลื่อนลอย
\"อืม พ่อของฉันอายุมากแล้วบวกกับตอนนี้พ่อฉันกำลังป่วยด้วย ฉันก็เลยได้รับงานต่อจากพ่อ เชื่อไหมเมื่อปลายปีที่แล้วฉันได้รับรางวัลนิตยาสารพ่อมดดีเด่นจากองกรค์หนังสือโลกผู้วิเศษด้วยละ พ่อฉันปลื้มมากเลย พ่อบอกว่าเงินส่วนหนึ่งที่ได้จากการรับรางวัลจะบริจาคให้เซนต์มังโก้ด้วย\" ลูน่าพูดทั้งหมดด้วยน้ำเสียงใสๆ จนแฮร์รี่รู้สึกโหวงๆในท้อง
ทั้งสองคุยกันไม่หยุดจนกระทั่งถึงตอนบ่ายหนึ่งลูน่าก็ต้องขอตัวกลับที่ทำงานโดยมีแฮร์รี่ขับรถไปส่ง
\"แล้วเธอเป็นรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ทำไมไม่อยู่ที่กระทรวงละ\" ลูน่าถามแฮร์รี่ก่อนจะมองดูรอบๆรถคันหรูของเขาด้วยสายตาชื่นชมทั้งๆที่รถก็ไม่ได้เป็นรถเฟอร์รารี่ซะหน่อย
\"อ๋อ ฉันให้เลขาฉันจัดการให้แล้ว และฉันก็อยากพักด้วย เธอก็รู้หนิว่ารัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์น่ะงานหนักขนาดไหน\" เขาบอกโดยไม่มองหน้าเธอ(ถ้ามองก็โดนรถชนตายอะเดะ)
\"อือ - - อ๊ะจอดตรงนั้นนะแหละ\"ลูน่าชี้ไปยังหน้าแฟลตดูท่าทางโอ่อ่า แฮร์รี่เลี้ยวเข้าไปจอด ลูน่ากำลังจะเปิดประตูแต่แฮร์รี่รั้งไว้ก่อน(รั้งด้วยคำพูดนะ^^)
\"ฉันจะได้เจอเธออีกไหม\" แฮร์รี่ถาม สบตากับลูน่า เธอดูนิ่งไปสักแปบนึงก่อนจะยิ้มหวานให้เขา
\"แน่นอนแฮร์รี่\" เธอยิ้มพร้อมกับเปิดประตูรถแล้วเดินจากไป แฮร์รี่มองแผ่นหลังนั้นจากไปก่อนจะยิ้มออกมา แล้วเขาก็เลี้ยวรถกลับกระทรวงเวทมนตร์พร้อมด้วยหัวใจที่ชื่นบาน
*****************************************************************************************
อ่า ถ้าไม่มีคนเข้าคงจะต้องปิดไปตามระเบียบนะ เพราะฉะนั้นถ้าใครอยากอ่านก็เม้นท์กันเยอะๆนะครับ นักเขียนจะได้มีกำลังใจ ถ้าใครมาเม้นท์เราจะไปดูเรื่องของทุกคนเลย!!^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น