แสบ ซน เซี้ยว เปรี้ยว ซ่า ขอหัวใจนายไปก่อนนะ นายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : -*- เริ่มมาก็กัดกันแล้วอะ -*- 100% แก้ไขนิดหน่อยน่ะคะ

หลังโรงเรียน....

สาวร่างบางนั่งห้อยขาอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่ที่แข็งแรง ความสูงระหว่างที่เธอนั่งกับพื้นสนามหญ้านั้นประมาณสามเมตร ซึ่งยังไงๆก็แน่ใจได้เลยว่า ถ้าตกลงไปเมื่อไหร่  -*-  ไม่พิการก็สมองไม่สั่งงานเป็นแน่


เด็กหนุ่มร่างสูงกับกลุ่มเพื่อนๆของเขาเป็นจำนวนสองคนเดินผ่านใต้ต้นไม้ที่สาวร่างบางนั่งแกว่งขาเรียวอยู่เป็นจังหวะอย่างมีความสุข เนื่องจากในมือมีของกิน กับ น้ำปั่นอยู่หนึ่งถุง


ฟิ้วววววว.....ตุบ!!!...


สาวร่างบางบนต้นไม้ทำหน้าเหวอกึ่งตกใจ  OoO!!! เธอมองลงไปใต้ต้นไม้ ....สาธุ๊ ขอให้ไม่มีคนอยู่เถิ๊ดดดด.... สาวร่างบางนึกอย่างหวาดเสียว มองลงไปข้างล่างช้าๆ


" เฮ้ย! #&(_)#!!!!! " เสียงสบถไม่เป็นภาษาของเด็กหนุ่มที่เดินนำหน้าดังมาถึงข้างบนที่เด็กสาวนั่งอยู่ เขามองขึ้นไปยังที่เธอนั่งทันที


" เฮ้ย!!! ที่นั่งอยู่บนนั้นน่ะ ลงมาเดี๋ยวนี้นะ " เขาตะโกนสั่งเสียงดัง


" โทษทีนะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ " เสียงตะโกนกระแนะกระแหนของสาวร่างบางบนต้นไม้ตะโกนกลับมาอย่างไม่รู้สึกผิด ทำให้เขายิ่งโมโหเข้าไปใหญ่


" ลงมานี่ เดี๋ยวนี้เลย " เขาตะโกนสั่งเสียงเฉียบ


" ไม่เอาอะ -O- เรื่องอะไร "เด็กสาวตะโกนกลับไปอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว


" ดี!!!! งั้นเธอก็มาเอารองเท้าของเธอทีหลังแล้วกัน " เขาพูดแล้วยกรองเท้าเธอเหนือไหล่แล้วแกว่งมันไปแกว่งมันมาอย่างพยายามทำเป็นสบายอารมณ์ ทั้งที่ในใจเค้าเดือดปุดๆ


" เน่~~ เดี๋ยวก่อนเซ่ คนเค้าขอโทษแล้วอะ ทำไมไม่คืนรองเท้าชั้นมาเล่า " เธอตะโกนลงมาอย่างโมโห


" ใช่ว่าชั้นไม่ให้ซะเมื่อไหร่ ชั้นบอกให้เธอลงมา ยัยบ้า " เขาตะโกนขึ้นไปตอบเด็กสาวอย่างกวนอารมณ์


" -_____-^+++ ก็ได้ แต่มีข้อแม้ " เด็กสาวยอมจำนนตะโกนต่อรองลงมาทางเด็กหนุ่ม


" ยุ่งยากซะจริง ว่าม่ะ " เขาทำเสียงจึ๊กจั๊กในลำคอ แล้วตะโกนขึ้นไปทางเด็กสาว


" เธอห้ามแตะต้องชั้นแม้แต่ปลายผม เข้าใจ๋ " เธอตะโกนลงมา


" -*- หึ โอเค๊ๆ ลงซักทีเซ่ " เขาทำท่าล้วงกระเป๋ากางเกง หลับตาหัวเราะหึหึ แล้วพูดสบายๆ


ตุบ...!!!


สาวร่างบางค่อยๆปีนลงจากต้นไม้อย่างระมัดระวัง ก่อนถึงพื้นเธอก็กระโดดลงสู่พื้นสนามหญ้าอย่างงดงาม เด็กสาวหน้าหวาน รับกับนัยน์ตากลมโตสีดำดูสดใสร่าเริง คิ้วโก่งศร จมูกโด่ง และริมผีปากอิ่มสีชมพูเข้มอย่างธรรมชาติ ล้อมกรอบใบหน้าด้วยผมยาวสลวยสีดำสนิทยาวถึงเอว  เด็กสาวอยู่ในเสื้อเชิ้ทสีขาวมีลายจุดเล็กๆหลากสีสันพอดีกับร่างบางของเจ้าตัว พับครึ่งข้อศอก มีเสื้อเสวตเตอร์สีขาวอมครีม กระโปรงจีบรอบตัวลายสก็อตสีขาวสลับดำและเทา ถุงเท้าแบบลูซซ็อกสีขาว  และรองเท้าแบบบัลเล่ย์สีขาวข้างเดียว -*-;;


" รองเท้าชั้นล่ะ " เด็กสาวยื่นมือเรียวมาขอรับรองเท้าเธอคืน


" เธอชื่ออะไร " เขาถามเธอ


" รู้ไปทำไม " เด็กสาวเชิดจมูกขึ้นอย่างรั้นๆ


" รู้ไปทำไมน่ะเรอะ ก็จะได้ลงโทษได้ง่ายๆไงล่ะ " เขาพูด


" งั้นนายก็ไม่ต้องรู้ย่ะ " เธอพูด


" งั้นเธอก็ไม่ต้องเอารองเท้า โอเค๊ บ๊ายบายๆ " เขาพูดแล้วหันหลังกลับ


" เออๆ บอกก็ได้โว้ย ชั้นชื่อเปลว " เด็กสาวพูดอย่างหงุดหงิด


" โอเค ชั้นชื่อเอริค " เขาพูดชื่อของเขา


" เออ แต่ชั้นไม่ได้อยากรู้นี่ " เปลวพูด


" หึ เข้าเรื่องเลยละกัน " เอริคพูดสบายๆ


" รอนานแล้วล่ะ คำนั้นน่ะ " เปลวพูด


" กราบเท้าชั้นสิ " เขาพูดเรียบๆ


" หา!! นายว่าอะไรนะ -O-!!!!+++ " เธอตกใจมากถามเค้างงๆ


" ประสาทหูเธอไม่ดีรึไงห๊ะ ชั้นบอกว่าให้กราบเท้าชั้นก่อนยังไงล่ะ " เอริคกัดเธอไปหนึ่งที
 

" ฝันไปเหอะ " สาวร่างบางเบ๊ปากใส่เอริค


" งั้นเธอก็เตรียมตัวซื้อรองเท้าใหม่ได้เลย " เขาพูดแล้วหันหลังจะเดินกลับไป


" เฮ้!!~ เดี๋ยวก่อนซิ ชั้นพึ่งซื้อรองเท้าคู่นี้ก่อนเปิดเทอมนี้เองนะยะ " เจ้าหลอนแว้ดเสียงดัง


" แล้วไง " เขาพูดอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว


" พูดมาได้แล้วไง ก็เอารองเท้าชั้นคืนมาเซ่ "เปลวพูดเสียงดัง


" -________-+++++ ( ชิ้งๆๆ ) " เอริคหันขวับกลับมาทันที


" พร้อมกราบเท้าชั้นเมื่อไหล่ก็มาหาชั้นได้เสมอนะ ไปล่ะสาวน้อย " สิ้นคำพูดนี้ เขาก็เดินผ่านหน้าเธอไปโดยมีรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย


" ฮึ่ยยยย! @#$ " เจ้าหล่อนโมโหจนควันออกหูเห็นจะได้ เธอใช้สายตาอาฆาตรมองชายหนุ่มคนนั้น ก่อนที่เจ้าตัวจะกระโดดขึ้นขี่หลังเขา แล้วใช้กำปั้นทุบลงที่ไหล่ของเขา


" โอ๊ยยยย! $&%*($%&^ ยัยบ้า ยัยประสาท ออกไปจากหลังชั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ " เขาสบถออกมา


" ม่ายยยยย!!  เอารองเท้าของชั้นคืนมา " เจ้าหล่อนไม่ยอมแพ้ยังคงพยามไขว่ขว้ารองเท้าจากมือเค้าให้ได้


" ดื้อด้านจริงๆเลย ชั้นบอกให้ลงจากชั้นยังไงเล่า " เขาตะโกน


ขวับ ขวับบ ขวับ!!!!


มือทั้งสองข้างของสาวเจ้าตัว พยายามยื่นไปคว้ารองเท้านักเรียนคู่ใหม่ของเธอจนสำเร็จ


" ห่ะๆ แบร่~~ " เธอยิ้มเยาะแล้วแลบลิ้นใส่เขา


" ฮึ่ยยยย!! " เขาโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงจากการพ่ายแพ้หญิงสาวร่างบางคนนั้นจนควันออกหู


" ฮะฮะ เป็นไงล่ะ อยากดูถูกชั้นดีนัก คิดเหรอว่าชั้นจะเอาของของชั้นคืนไม่ได้^^ ห๊ะ ไอ้บ้า " เธอพูดเยาะเย้ยและไม่วายกัดเค้าไปอีกที


" เธอะ.....!!!!! " ก่อนที่เขาจะพูดจบเสียงของเปลวก็ดังแทรกเข้ามาก่อน


" อะไรอีกล่ะยะ จะด่าชั้นยังไงอีกล่ะ แต่อยากบอกไว้เลยนะว่าทั้งหมดน่ะ ไม่ใช่ความผิดของชั้นคนเดียว -_-^ " เธอแทรกเสียงแหลมปรี๊ด


" แล้วเธอจะเหมาชั้นว่าชั้นผิดด้วยใช่ไม๊ล่ะ " เขาดักคอ


" ฮึ มันก็ไม่เชิงเท่าไหร่หรอกนะ แต่ชั้นขอโทษนายไปแล้วนี่ นายไม่ยอมคืนรองเท้าให้ชั้นเอง -O- อีกอย่างนายยังหาวิธีแกล้งชั้นด้วยวิธีบ้าๆนั่นอีก อย่างงี้จะให้ชั้นพูดว่าชั้นผิดคนเดียวเหรอฮะ " เธอร่ายยาว ทำเอาเค้าสะอึก เพราะมันก็จริงที่เธอพูด เธอขอโทษเค้าไปแล้ว แต่เค้ามันเป็นประเภททิฐิสูงไม่ยอมคืนรองเท้าให้เธอ แถมยังไปให้เธอกราบเท้าเค้าอีก ซึ่งแน่นอนว่าเด็กสาวตรงหน้าเค้าไม่มีทางทำอย่างแน่นอน


" ชิ ก็เธอทำรองเท้าเธอตกลงมาใส่หัวชั้นนี่นา " เขาพูดอย่างไม่ยอมแพ้


" แล้วไงล่ะ นายก็สระผมได้ ค่าน้ำมันไม่เท่าไหร่หรอกนะ นายคงจะมีปัญญาจ่ายอยู่แล้ว แล้วรองเท้านี่มันก็ไม่ได้สกปรกอย่างที่นายคิดด้วย แหกตาดูไว้ซะ!!"


เธอพูดแล้วชูรองเท้าใส่หน้าเค้า รองเท้าแบบบัลเล่ย์สีขาวสะอาดไร้รอยสกปรกหรือจุดถลอกสักนิด รองเท้าของเธอยังอยู่ในสภาพเพิ่งซื้อใหม่ เค้าดูรองเท้าของเธอแล้วถึงกับทำให้เค้าเถียงเธอไม่ออกเลย


" เข้าใจรึยังหา ไอ้บ้า!! " เธอพูด


" ยัยเบ๊อะ เธอว่าอะไรนะ " เอริคแยกเขี้ยว


" อ้าว เมื่อกี้ยังว่าว่าชั้นประสาทหูไม่ดีไม่ใช่เรอะไง ตอนนี้เป็นเองซะแล้วเหรอ " เธอพูดเยาะเย้ย เค้าถึงกับสะอึกกับคำพูดเธอ


" หึ เถียงกันเป็นเด็กๆเลยนะ "


เสียงเรียบๆเย็นๆออกมาจากปากเด็กหนุ่มหน้าสวยยิ่งกว่านางงามจักรวาลสิบปีซ้อนเสียอีก -_-ll| เด็กหนุ่มหน้าสวยผิวขาวราวกับหิมะ ตัดกับริมผีปากสีส้มอมแดงมีน้ำนวลของเขา และร่างสูงพอๆกับเอริค (โห สวยกว่าผู้หญิงอีกนะน่ะ =_=)


" แกเป็นใคร!!!!!? / หุบปากไอ้เฟอร์ " เอริคและเปลวตะหวาดเด็กหนุ่มหน้าสวย
นาม เฟอร์ หรือ ลูเซียเฟอร์ เฟอร์ทำหน้าบูด


" ชิ หิวข้าวชะมัด กุไปหาอะไรกระแทกปากก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวตามมาที่โรงอาหารด้วยล่ะ " เด็กผู้ชายหน้าหล่อ ผมยุ่งๆสีน้ำตาลทองกับท่าทางง่วงๆของเค้าสามารถทำให้เด็กสาวทั่วโรงเรียนกรี๊ดสลบได้สบายๆ พูดขึ้น (อะไรจะเว่อร์ปานนั้นวะ =_= : แต่งเองปลงเอง) แล้วลูบท้องก่อนเดินออกไป


" เปลว!!!! ไอ้เปลว ยัยเปลว แกอยู่ไหนน่ะ " เด็กสาวร่างสูงวิ่งตะโกนไปเรื่อยๆ สวนทางกับเด็กผู้ชายที่เดินออกไปพอดี


" อยู่นี่ ตาต้า มานี่เร็วๆ "


เปลวตะโกนตอบเพื่อนสาวสุดสวยที่มีตำแหน่งเป็นถึงดาวโรงเรียนอันดับสองสามปีซ้อนและรองประธานนักเรียน แต่เก่งนักล่ะ เรื่องแหกกฏเนี่ย =_= และแน่นอนคนที่คว้าตำแหน่งดาวโรงเรียนสามปีซ้อนมาตลอดเป็นใครที่ไหนไม่ได้ นั่นก็คือ เปลว นี่เอง แต่เธอมันทั้งแสบ ทั้งซ่า ทั้งปลาไหล ทั้งเอาตัวรอดเก่ง ทั้งเถียงคำไม่ตกฟาก ทั้งตีหน้าเก่ง โอ๊ย ความสามารถสารพัด เอาง่ายๆ เธอคือเทพีสารพัดความสามารถดีๆนี่เอง = =;


" แฮ่ก หาเปลว แฮ่ก ตั้งนาน แฮ่กแฮ่ก แหนะ ยัย บ้า แฮ่ก เธอไปไหนมาน่ะห๊ะ " เธอพูดไปหอบไป


" แหะ ก็โดดเรียนนิดหน่อยอะ ^_^ แฮ่ ขอโทษน้า " เปลวยิ้มแผล่ พูดขอโทษกับเพื่อนสาวสุดสวย แล้วทำตาหวานออดอ้อนแอนนิต้า หรือ ตาต้า ชื่อที่เปลวเท่านั้นที่เรียกได้ เด็กสาวลูกครึ่งไทย - รัสเซีย ผมสีน้ำตาลแดง ดวงตากลมโตสีฟ้าสดใส


" เฮ้อ ทำงี้ทีไรเป็นอันต้องใจอ่อนทุกที ยัยนี่หนิ " เธอส่ายหน้าในความน่ารักของเพื่อนเธอ


" แฮ่ะ ยกโทษให้แล้วใช่มั๊ย เดี๋ยววันนี้ไปกินเค้กแถวหน้าโรงเรียนกันนะ เราเลี้ยงตาต้าเอง ^O^ " เธอพูดอย่างอารมณ์ดี


" แน่นะ วันนี้เธอได้หมดตัวกลับไปแน่ยัยเปลว " แอนนิต้าพูดแล้วหยิกแก้มเพื่อนสาวอย่างหมั่นเขี้ยว


" เอาให้ได้แล้วกันนะตาต้า 55 แพ้เราทุกทีล่ะน่า " เปลวพูดอย่างอารมณ์ดี


" เชอะ วันนี้จะเอาชนะให้ดู " แอนนิต้าพูดงอนๆ


" จะรอนะ 5555 " เปลวหัวเราะอย่างสดใส


" นี่ เธอ วันนี้ชั้นไปด้วยแล้วกันนะ " เอริคที่ถูกลืมไปแล้วพูดเสียงดัง (พูดดีๆไอคนแต่ง >W< เดี๋ยวปากเสียมีปั๊ดเตะ-_-^ -เอริค)(อะไร!!! ใครเตะใครกันแน่ยะ ห๊า - คนแต่งแยกเขี้ยวนิดหน่อย อย่าสนใจค่ะ อย่าสนใจ >_<~ แฮะๆ)(ขอโทดก๊าบ ผมผิดไปแย้ว TT_TT~ -เอริค)(เออรู้ตัวก็ดี - คนแต่งด่า)


" ใครน่ะ รู้จักเหรอเปลว? " แอนนิต้าถามเปลวซื่อๆ เปลวใช้สายตาที่มีไฟลุกโชนหันไปมองเอริคแล้วสะบัดหน้าเชอะกลับมาหาแอนนิต้า


" -O- ไม่รู้จักหรอก ไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ " เธอพูดเหมือนเด็กๆ


" ต้าก็ไม่รู้จักอะ " แอนนิต้าพูด


" นี่ เธอ เมื่อกี้เธอยังเถียงชั้นฉอดๆอยู่เลยนะ " เอริคพูด แยกเขี้ยวปีศาจใส่เปลว


" เชอะ ไม่รู้ล่ะ นายไม่ได้เป็นอะไรกะชั้นแล้วก็ตาต้านี่นา " เปลวพูด


" ชั้นจะไปกินด้วยละกันน่ะ เดี๋ยววันนี้ชั้นเลี้ยงก็ได้ " เอริคพูด เค้าเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้อยากไปกินเค้กกะยัยนี่นักหนา -_- ทั้งที่เธอเป็นคนด่าเค้าซะเละขนาดนั้น ตัวมันเองยังไม่รู้ นางพยายมที่ไหนมันจะรู้ล่ะฟะ


" แน่นะ นายจ่ายแน่นะ อ๋อ ถ้านายจ่าย นายจะเอาเพื่อนของนายไปด้วยก็ได้นะ " ยังไงๆนิสัยของเปลวก็ไม่เคยเปลี่ยน มีน้ำใจ นิสัยเหมือนเด็กๆ ชอบอะไรเหมือนเด็กๆ เอาแต่ใจตัวเอง สารพัดความสามารถ และ ไม่เคยยอมใครอีกด้วย


" อือ เย็นนี้ชั้นรอหน้าโรงเรียน เธอไม่มาหรือชิ่งไปก่อนล่ะก็ ตาย!! -_-++ " เอริคพูด


" ทำไมต้องเชื่อนายด้วยอะ " เปลวจ้องเค้าตาใสแป๋ว


" เอาเหอะน่า " จู่ๆหน้าของเอริคก็แดงขึ้นมา เค้ารีบเมินหน้าหนีเปลว


" เปลวไปเหอะ จะขึ้นคาบใหม่แล้ว อาจารย์วรางคณายิ่งโหดๆอยู่ เดี๋ยวก็ได้ไปยืนหน้าห้องเหมือนเมื่อวานหรอก " แอนนิต้าดุเปลว


" โด่ เจ๊ไฝโตโอ่งสามโคกอะนะ -O- " เปลวนึกถึงอาจารย์วรางคณาซึ่งเป็นอาจารย์ประจำวิชาสังคมศึกษาแล้วหน้าสวยหวานก็บูดเหมือนเด็กๆที่โดนคนขัดใจ


" จ้า นั่นแหละ เจ๊อะไรนั่นน่ะแหล่ะ รีบๆไปเถอะ " แอนนิต้าส่ายหัวกับความดื้อรั้นและเอาแต่ใจตัวเองของเปลวด้วยความปลงตก


" อือๆ ไปก็ได้ คาบสุดท้ายแล้วนี่ " เปลวพูดแล้วเดินจูงมือกับแอนนิต้าไปอีกทาง


" เดี๋ยว เธอคนที่ชื่อตาต้าน่ะ อยู่นี่ก่อน ส่วนเธอไปก่อนแล้วกัน " เอริคที่ยืนพิงกำแพงอยู่คว้าต้นแขนของแอนนิต้าไว้ (เฟอร์ตายไปแล้ว -_-;; ไม่มีตัวตนหลงเหลือ TT_TT ม่ายยย เฟอร์จ๋า กลับมาจ๊ะกลับมา - คนแต่งเริ่มบ้า)


" ปล่อยตาต้านะ อีตาบ้า " เปลวแว้ดใส่เอริค


" ชั้นมีเรื่องจะคุยกับตาต้าไม่ใช่เธอ " เอริคพูดด้วยแววตาเย็นชา


" นายไม่มีสิทธิเรียกตาต้าว่าตาต้าย่ะ ชื่อนี้ชั้นเรียกคนเดียวก็พอ " เปลวจ้องหน้าเค้าอย่างไม่เกรงกลัวต่อสายตาอำมหิตเหมือนจะฆ่าคนของเอริค แต่กลับตะหวาดเค้าอย่างเหลืออด  เธอจ้องเค้ากลับด้วยสายตาที่น่ากลัวพอๆกัน


" ทำไม ก็ถ้าจะเรียก " เอริคไม่ยอมเถียงกับเปลวอีกครั้งจนได้


" ก็ไม่ให้เรียกนี่นา ใช่มั้ยตาต้าให้หมอนี่เรียกตาต้าว่าแอนนิต้านะ " เปลวพูดส่ง คำถามให้แอนนิต้าอย่างเอาแต่ใจตัวเอง


" จ้ะ จ้ะ .... รุ่นพี่เรียกชั้นว่าแอนนิต้าเถอะนะ " แอนนิตาพูดขอร้องเพื่อไม่ให้เกิดเรื่อง


" ไม่! ชั้นจะเรียกเธอยังไงก็ได้ " เอริคเริ่มเอาแต่ใจตัวเอง (เวง สถานการณ์ เริ่มตึงเครียด -_-; คนแต่งเผ่นล่ะ)


" ไอ้เลว! -O-^^+ ตาต้าเค้าบอกให้นายเรียกว่าแอนนิต้าแล้วยังหน้าด้านเรียกตาตาอีก " เปลวสบถเสียงดังลั่น


" เธอ!!! " เค้าชี้หน้าสวยๆของเธอที่บัดนี้มันบูดเสียจนจะขึ้นราแล้ว เฟอร์เดินมาห้ามเอริค


" เอาเหอะน่า น้องเค้าก็เป็นผู้หญิงนะเว่ย " ลูเซียเฟอร์พูด


" หลีกไปไอเฟอร์ " เอริคพูดเสียงเรียบ


" ไม่หลีกว่ะ -_- " เฟอร์พูด


" ชั้นไปล่ะ ไปตาต้า เร็วๆ! " เปลวฉวยโอกาสที่เอริคและเฟอร์เถียงกันชิ่งพร้อมฉุดข้อมือของแอนนิตาวิ่งหนีขึ้นห้องเรียนไป


" เฮ้ย ยัยบ้า ดูดิ เพราะเมิงแท้ๆ -O-^^ " เอริคโวยวาย


" แล้วเมิงมีอะไรจะคุยกะเค้าล่ะ -O-++ " ลูเซียเฟอร์โวยกลับ


" อะ ... ก็ ก็ นิดหน่อย " เอริคพูดแล้วหลบสายตาของเฟอร์


" แล้วมันเป็นเรื่องอะไรล่ะ เกี่ยวกับเด็กผู้หญิงคนนั้น หรือว่า เกี่ยวกับแอนนิต้า "เฟอร์คาดคั้น


" แล้วถ้าชั้นจะถามเค้ามันเกี่ยวอะไรกะแกวะ " เอริคพูด เฟอร์อึ้งไปเล็กน้อยแล้วพูด


" เออเนอะ จิงว่ะ กรุขอโทษละกัน ว่าแต่แกเหอะ  แกน่ะถูกใจเด็กที่ชื่อเปลวใช่มั๊ยล่ะ " เฟอร์พูดแล้วมองเอริคยิ้มๆด้วยสายตาที่รู้ทัน


" เอาอะไรมาพูดวะ -O- "


" เอาความจริงมาพูดว่ะ ^^ เท่าที่กรุดูและคบกะเมิงมาตั้งแต่แบเบาะนะ เมิงไม่เคยสนใจเด็กผู้หญิงคนไหนหรือสนทนากับผู้หญิงคนไหนเกินหนึ่งนาทีมาตั้งแต่เด็กๆเลยนี่หว่า ^O^ กรุรู้น่า " เฟอร์พูดด้วยอารมณ์ดี๊ดี


" ก็ไม่มีอะไรมาก แค่เด็กผู้หญิงคนนี้แปลกกว่าผู้หญิงคนอื่นนิดหน่อย คนอื่นนะดีแต่กรี๊ดกรุ น่าเบื่อ แล้วดูยัยนี่เซะ ไม่มีท่าทีเขินอายหรือว่ากระดี๊กระด๊าตอนอยู่กะกรุเลยนี่หว่า อวดดีด้วยซ้ำไป คนอื่นป่านนี้คงเป็นลมไปแล้วและก็ยอมให้กราบเท้ากรุง่ายๆและแบบทันทีด้วยแน่ๆ ไม่มานั่งเถียงกรุฉอดๆอย่างนี้หรอก -_-+ "


" เห็นด้วยนะ เพราะเด็กผู้หญิงคนนี้ด่าแกซะเละเลยล่ะ ^O^ " เฟอร์พูดย้ำ


" พอ! -_-^^ เลิกพูดเรื่องนี้ ไปหาไอเคที่โรงอาหารเหอะ " เอริคพูดแล้วเดินกอดคอกับเฟอร์ไปโรงอาหาร


ที่โรงอาหาร....


โรงอาหารว่างเปล่าไร้ผู้คนเพราะเป็นเวลาเรียนของทุกชั้นเรียน เหลือแต่เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลยุ่งๆเหมือนคนเพิ่งตื่นนอนก็ไม่ปาน นั่งซดก๊วยเตี๋ยวชามที่สามอย่างเอร็ดอร่อยและไม่มีท่าทีว่าจะอิ่ม เอริคและเฟอร์เดินเข้าไปหาเขา ฟุคุฮาระ เค เด็กผู้ชายลูกครึ่งไทย - ญี่ปุ่นอย่างไม่รีบร้อน


" ว่าไงไอเค เย็นนี้สนใจจะไปนั่งค็อฟฟี่ช็อบกะกรุมะ " เอริคทักเคเสียงดังอย่างร่าเริง


" สนว่ะ!! ที่ไหนวะ *-* " เขาตอบรับคำชวนของเอริคโดยที่แทบไม่ได้คิดพร้อมด้วยดวงตาโตสีน้ำตาลอ่อนประกายแวววาว


" ร้านเปิดใหม่แถวหน้าโรงเรียน " เฟอร์ชิงตอบด้วยเสียงเย็นๆตามแบบฉบับ(คนขี้เก๊ก -_-;;)


" ไปดิ อ่ะ จะหมดคาบสุดท้ายแล้วนี่ " เคพูดแล้วยกชามไปเก็บ


" ไอรอบรู้ " เอริคเรียกเฟอร์ด้วยฉายาที่เค้าและเคช่วยกันคิดขึ้นมาให้เหมาะกับเฟอร์โดยเฉพาะ


" ไร -_- ไอบ้าประสาทแดก " เค้าไม่ชอบให้ใครมาเรียกเค้าว่า รอบรู้ เพราะความจริงเค้าก็แต่มีไอคิวเกิน 200 เท่านั้นเอง เค้าเลยเรียกเอริคว่าไอ้ประสาทแดกเป็นค่าตอบแทน (เวอร์ไปละๆ เพาๆหน่อยได้มั๊ยเนี่ย -_-;)


" ดูให้หน่อยดิ ประวัติของเด็กสองคนนั้นอะ " เอริคยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์


" เออ ก็ได้ " เฟอร์เอาโน้ตบุ๊กเครื่องบางสีดำสนิทออกจากกระเป๋า มันเป็นของที่เค้าขาดไม่ได้ ขึ้นมาบนโต๊ะ


" ไอ้เคมันไปเก็บชามที่อเมริการึไงวะ ช้าชิบเป๋งเลย " เอริคบ่น


และแน่นอน -O- ตามตำราคนตายยากก็เดินมาพอดีเป๊ะ


" บ่นหาห่าอะไรไอ้ลูกครึ่งไทย - อังกฤษ -O- " เคพูดทั้งกัดทั้งจิกเอริค


" ป่าวอะ ทำไมจะไม่กล้...อ่ะ เอ๊ย พูดผิดๆ -O- ใครเค้าจะกล้าบ่นล่ะวะ " เอริคยิ้มแหยๆ ความโหดของเคเข้าขั้นซาดิสถ์อย่างรุนแรง


" เดี๋ยวตายไม่รู้ตัว " เคพูด


" แกช่วยไรหน่อยดิ --*-- " เอริคพูด


" ไม่เอาว่ะ ยกเว้นเรื่องผู้หญิง ^O^ " เคพูดอย่างร่าเริงเมื่อพูดถึงเด็กผู้หญิง


" ชั้นจะเอาไปฟ้องพี่ควีน -O- " เอริคพูด


" เฮ้ย อย่านะเว้ย เดี๋ยวเค้าก็ฆ่ากรุพอดีหรอก " เคพูดท่าทางหวาดๆเมื่อพูดถึงเด็กสาวรุ่นพี่นาม ควีน แฟนสาวสุดสวยดาวโรงเรียนดันดับสามควบตำแหน่งเลขาประธานนักเรียนซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้เป็นที่หนึ่ง แต่เธอก็สามารถเอาตัวรอดได้เสมอๆ


" งั้นก็ช่วยกรุหน่อย " เอริคพูดอย่างอารมณ์ดี


" ไอ้เอริค ได้แล้ว มาดูเร็วๆ " เฟอร์เรียกเอริคไปซะก่อน แล้วกวักมือให้เอริคไปหา


" ไหนวะ " เอริคพูดแล้วลากเคมาดูด้วย


ชื่อ เปลว เปลวนรินทร์           (นามสกุลไปไหนฟ่ะ)
ส่วนสูง 160 ซม.                  (เตี้ยซะ)
น้ำหนัก 39 กก.                   (เบาซะ -_- อย่างกะนุ่น)
วิชาเลือก คหกรรม               (มันเนี่ยนะจะทำอาหาร O_O)
ชมรม กีฬา - บาส                (โฮ่ เด็กคนเมื่อกี้เนี่ยนะ เล่นบาส O.O)
                                        ***ในวงเล็บคือความคิดของทั้งสาม***
ตำแหน่ง  เคยเป็นดาวโรงเรียนอันดับหนึ่ง


" ทำไมไม่มีอะไรเลยวะ -_-^^ " เอริคพูดอย่างหงุดหงิด


" ก็มันมีแค่เนี้ยอะ ไม่มีใครรู้ประวัติของเปลวได้มากไปกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นหรอก เด็กคนนั้นเล่นกับเปลวมาตั้งแต่เกิด " เฟอร์พูดแล้วจิบน้ำในถ้วยที่อยู่ข้างตัว (ไปเอามาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ -_-;;;)


" ใครวะ " เอริคพูดเสียงห้วน


" แอนนิต้ายังไงล่ะ " เฟอร์เฉลยเรียบๆ


" แต่ชั้นขอเตือน อย่าไปยุ่งกับแอนนิต้ามากนัก เธอเคยมีประวัติว่าใช้ปืนยิงในโรงเรียน เฉียดหัวของเด็กผู้หญิงคนนึงในโรงเรียนสตรีที่เธอเคยอยู่มาก่อนที่จะย้ายโรงเรียนมาที่นี่ยังไงล่ะ " เฟอร์พูด เอริคถึงกับของลุกเกรียวกับความกล้าเกิน100ของแอนนิต้า


" แล้วประวัติของแอนิต้าล่ะ " เอริคพูด


" รอโหลดแป๊ป " เฟอร์พูดแล้วจิบน้ำต่อ


" เร็วๆดิ " เอริคเร่ง


" มาละ! " เฟอร์พูด



ชื่อ แอนนิต้า                      (นามสกุลหายเหมือนยัยนั่นเลย -.-)
ส่วนสูง 178 ซม.                (นี่ก็สูงซะน่ากลัว)
น้ำหนัก 45 กก.                 (.....) [no comment]
วิชาเลือก คหกรรม             (โห เหมือนกันเด๊ะเลย)
ชมรม กีฬา - บาส              (เหมือน...กัน... เป๊ะเลยอะ -_-)  ***ในวงเล็บคือความคิดของทั้งสาม***
ตำแหน่ง รองประธานนักเรียนฝ่ายขวา และ ดาวโรงเรียนอันดับที่หนึ่งสองปีซ้อน
 


" ทำไมมันไม่มีอะไรมากกว่ายัยเปลวเลยวะ " เอริคพูดอย่างหัวเสีย เค้าอยากจะรู้จักคนที่ไม่กรี๊ดเค้าให้มากกว่านี้ นี่มันประวัติน้อยโคตรชัดๆ


" จะไปรู้เรอะ แกก็ไปถามแอนนิต้านั่นเองดิวะ กรุบอกไว้ก่อน กรุไม่เกี่ยวนะเว่ย เดี๋ยวถ้าเกิดเค้าเอาปืนจ่อหัวแกอะ กรุก็ไม่เกี่ยวนะเว๊ย อ๋อ แต่เกี่ยวเรื่องนึง หามแกเข้าสุสาน อันนั้นเดี๋ยวกรุจัดการให้เอง " เฟอร์และเคพูดดักคอ


" เออน่า " เอริคพูด


~~~ นักเรียนทุกคนคะ ตอนนี้ได้เวลาเลิกเรียนแล้วนะคะ กลับบ้านกันได้แล้วค่ะ ~~~


เสียงบอกเวลาเลิกเรียน (ซะเว่อร์) -.- เดี๋ยว คนแต่งระงับอารมณ์ซะ >_< ห้ามเว่อร์ไปมากกว่านี้ -I- คนแต่งจะพยายามนะ >O<


" ไปรอยัยพวกนั้นกันเหอะ " เฟอร์พูด เก็บโน้ตบุ๊คและเดินลากคอทั้งสองคนไปหน้าโรงเรียน



หน้าโรงเรียน.....

" O_O " ทั้งสามตาโต.....

< To 2  ConTinuE >

***************************************
คุยกะเราก่อนนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ TT_TT

แฮะ >_< ครบร้อยแล้วนะคะ ปีโป้ขอโทษด้วยที่มาอัพช้าอะคะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆนะค่ะ

คือทุกคนเรียกเราว่ามิเนะก็ได้

ความจริงมันเป็นนามปากกาเก่าเหมือนกับพุดดิ้งอะนะแหะ ^^ นามปากกาเก่ามิเนะชื่อ มินามิเนะจัง อะค่ะ

ขอตอบโพสทุกโพสไว้ตรงนี้เลยนะเจ้าค่ะ

คุณ mAkE_mY_d@y_Am_!_gO-

ค่ะ แล้วเดี๋ยวเราจะไปเยี่ยมนะค่ะ

คุณ heY-Har-

แฮะๆ ก็จะได้บรรยายง่ายๆไงคะ ถามชื่อเอาเพื่อจะได้เรียกกันง่ายๆน่ะค่ะ ส่วนลงโทษอะไร เดี๋ยวก็จะรู้เองล่ะค่ะ แต่ว่า มิเนะขอสารภาพว่า มิเนะเองก็ยังไม่ได้คิดเลยว่าจะให้เอริคลงโทษอะไรปลวอะค่ะ -_-;; เอาเป็นว่าถ้าคิดออกก็เม้นมานะคะ  แล้วมิเนะจะแวะไปหานะคะ

คุณ @pinkish@-

ขอบคุณนะคะ ที่มาเยี่ยมของมิเนะ แล้วมิเนะจะไปหาค่ะ

คุณ จุ๊บจิ๊บ

อ่าค่ะ -_-;; โหดเอาการแฮะ จะเอาขนาดนั้นเลยหรอคะ น่าสงสารเอริคแย่เลย อัพแล้วนะคะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้นะคะ >_<

คุณ T. J .evolution-

ค่ะ แล้วจะแวะไปเยี่ยมนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ

คุณ SleepyKiller-

หรือพุดดิ้ง ^O^ สวีดัดเน้อ พุดดิ้ง มิเนะไปเยี่ยมแล้วน้า มิเนะชอบเรื่องของพุดดิ้งมากเลยล่ะ อยากบอก อัพเข้านะ สู้ๆนะจ๊ะ อ้อ เรียกเราว่าเจ๊ปีโป้ เหมือนเดิมก็ได้นะจ๊ะ ^^ เราไม่ขัดหรอกจ้า  มาเม้นบอกใหม่ด้วยนะจ๊ะว่าพุดดิ้งอัพใหม่ตอนแล้วรึยัง ถ้ามาเม้นว่าอัพแล้วเราก็จะได้เข้าไปอ่านเรื่องของพุดดิ้งเลย ขอบคุณมากๆนะคะ

คุณ _มะเหมี่ยว_-

แหะ ก็ไม่รู้สิคะ น่าสงสารเปลวออกเนอะ  ทำไมเอริคใจร้ายขนาดนี้ก็ไม่รู้ (อ้าว แกแต่งไม่ใช่เรอะ -_- : ปีโป้) ฮือ TT_TT ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยม

คุณ SleepyKiller-

มาอัพแล้วนะจ๊ะ พุดดิ้ง ขอบคุณมากๆเลยนะ ^^

คุณ Jujube**^U^**-

ฮาหลิวค่า ^O^ มาอัพแล้วนะคะ  แงง T_T รู้แล้วค่ะว่าบาป ขอโทษจริงๆนะคะมาอัพแล้วนะคะ มาอัพแล้วค่ะ >O< ขอบคุณมากๆนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ คุณจูจุ๊บ เราเข้าไปอ่านเรื่องจูจุ๊บแล้วนะค๊ะ อ่านแล้วด้วย ครบ 12 ตอนเลย นางเอกน่ารักมากๆ >_< เอิงเด่นสุดยอด ชอบที่สุดก็คือ.....แต่มตะละแด๊ม....!!!!! เอเธนค่า ^O^ ชอบมากๆเลยล้ะ เอเธนๆ~~~~ บ้าไปแล้วเรา -_-;; ถ้านางเอกไม่ว่างเมื่อไหร่เอามิเนะไปเป็นแทนได้เลยนะค๊า ยินดีอย่างยิ่งเลยล่ะค่ะ

สุดท้ายๆๆๆๆ >O< .....

เราต้องขอขอบคุณทุกเสียงที่โหวต+เม้นให้เราทุกๆคนเลยนะค๊ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ ทำให้เรามีกำลังใจเพิ่มขึ้นแล้วอัพได้ ขอบคุณจริงๆค่ะ และก็ขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้ต้องรออ่านนาน

สุดท้ายจริงๆค่ะ

เม้นต่อด้วยนะคะ -*- อัพแล้วอะค่ะ ติมาได้เลย มิเนะจะแก้ไขให้ได้อ่านกันนะคะ

ขอบคุณจริงๆค่ะ

                      -*-pepors-*-

************************************

ps..เรื่องรายละเอียดตัวล่ะครน่ะ มิเนะคิดว่าเอาไว้ตอนหน้าแบบรวดเดียวจบไปเลยดีกว่า เพราะฉะนั้น ตอนหน้า จะเป็นตอนที่บอกรายละเอียดตัวละครนะคะ เพราะฉะนั้นอย่างงนะคะ >O< ไปล่ะค่ะ

กู๊ดไนท์นะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

***********************************