บุหรี่สื่อรัก กิ๊กกั๊กไอดอลตัวร้าย

เนื้อเรื่อง

เตียงนอนรูปก้อนเมฆสีขาวบริสุทธิ์ ข้างบนเป็นเหมือนโดมกลมๆนุ่มนิ่มสีม่วงคลิบทองอย่างเริดหรู ติดผ้าม่านสีชมพูบางๆยาวลงมาถึงพื้นที่ช่วงศีรษะ  เด็กสาวคนหนึ่งนอนหลับตาพริ้มอย่างสบาย


" โนเอลลล!!!!! " เด็กชายหน้าหวานรูปร่างสูงโปร่งผลักประตูใหญ่ของห้องน้องสาวคนเดียวเข้ามา


" อารายอะ =_= ซาซะ "  ชั้นตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย มองไอ้พี่ชายตัวแสบของตัวเองงงๆ


" ตื่นๆ แม่เรียกไปกินข้าวแล้ว " ซาซะหรือคัทสึสะขึ้นมานั่งอยู่บนที่นอนชั้น


" อืมๆ โกออกไปก่อนนะ เดี๋ยวโนเอลตามไป " เอ้อ ลืมแนะนำตัวเลย ชั้นโนเอลหรือซึบาสะ น้องสางของ ซาซะหรือคัทสึสะ และตอนนี้อยู่ที่...ญี่ปุ่น!!!


" อื้มๆ เร็วๆนะ เดี๋ยวนางฟ้าจะบ่นเอา " ชั้นอยู่ที่นี่กับแม่และพี่ชาย พ่ออยู่ที่อเมริกา ความจริงชั้นชื่อเบอร์รี่แหละ แต่อยู่ที่นี่ชั้นชื่อว่าซึบาสะ =_= ไม่รู้จะเอาชื่ออะไรไปเยอะแยะนักหนา


" อือๆ =_= ง่วงอะ " เมื่อซาซะออกไปแล้วชั้นเลยลุกขึ้นจากเตียง เอามือปัดม่านสีชมพูออกไปให้ห่างตาและเดิน (เลื้อย) เข้าห้องน้ำไป




2นาทีเศษๆ...




ชั้นเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยความสดชื่นกว่าเดิม เสื้อกล้ามพอดีรูปร่างบางสีขาว พิมลายคำว่า Sexy girl   มินิสเกิร์ตสีชมพู และ เสื้อโค้ทยาวถึงเข่าสีครีมอมชมพูมีแถบขนสัตว์สีขาวอยู่ที่ปกเสื้อแบบตั้งและปลายเสื้อโค้ท


ชั้นเดินลงไปที่ห้องอาหาร ทักทายคุณแม่และซาซะที่นั่งรออยู่


" มีอะไรทานคะ คุณแม่สุดสวย " ชั้นพูดพร้อมรอยยิ้มหวาน


" ซุปโปรดของลูกน่ะล่ะจ่ะ " แม่ยิ้มหวานตอบกลับมาแล้วยกซุปข้าวโพดออกมาสามถ้วยและชุดขนมปังอีกคนละสองชิ้น  วางตรงหน้าชั้น ซาซะ และของแม่เอง โต๊ะอาหารแบบกลมที่นั่งหกคน 


" เอ้อ โนเอล อีกสี่วันลูกไปโรงเรียนได้แล้วนะจ๊ะ เข้าม.5แล้ว ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ " แม่พูด โอ๊ย น่าเบื่อบรม จะเรียนอีกซะและ


" ค่ะค่ะ " แต่ชั้นก็ตอบแม่ไปอะ


" แม่คะเดี๋ยวหนูขอออกไปเดินเล่นหน่อยนะคะ " ชั้นพูด


" อย่ากลับดึกนักนะจ๊ะ ระวังตัวด้วยล่ะ แถวนี้มันยากูซ่าเยอะ " แม่พูดอย่างเป็นห่วง


" ค่ะ เอ้อ ซาซะ ไปกะโนเอลไหม " ชั้นยิ้มให้แม่แล้วหันมาถามซาซะ


" คงไม่ได้อะ โทษทีนะ คือ พี่นัดกะเพื่อนไว้อะ " ซาซะพูดปฏิเสธและยิ้มแบบขอโทษ


" ไม่เป็นไร ไว้วันหลังก็ได้ " ชั้นพูดแล้วยิ้มเล็กๆ



เมื่อทานข้าวเช้าเสร็จชั้นจึงเดินกลับไปที่ห้องนอนและเอากระเป๋าหนังสีขาวใบเล็กขึ้นมา ชั้นเดินออกจากบ้านไป และเข้าย่านชิบุย่า ชั้นเดินเข้าออกร้านนั้นร้านนี้ด้วยความสบายอารมณ์ เมื่อเดินเหนื่อยแล้วชั้นจึงเดินเข้าแหล่งอาหาร



" Are You Japanies?? " บ๋อยคนหนึ่งเดินมาถาม


" No I'm not , I'm Thai. " ชั้นตอบไป


" okay , What do you want to have for eat ? " บ๋อยถาม


" Can I have salad and latecoffee please ? " ชั้นตอบ


" Wait for five mintute sir " และก็จดๆๆๆ


พูดจบมันก็เดินไป


เสียงกรี๊ดกร๊าดมากมายดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน ชั้นหันไปมองที่ประตูร้าน เด็กหนุ่มสี่คนเดินเข้ามา อืม หน้าตาใช้ได้ -..-  และชั้นก็พุ่งความสนใจไปที่เด็กเสิร์ฟคนนึงแทน


" Here you are " เด็กเสิร์ฟคนหนึ่งพูดและวางจานสลัดกับแก้วกาแฟเย็นปั่นลงมาที่หน้าชั้น โอ้โห น่ากินแฮะ


ชั้นเริ่มต้นกินไป และอยู่ๆก็มีเด็กชายสองคนมานั่งประกบชั้น และตรงข้ามชั้นสองคน อะไรเนี้ย ชั้นวางส้อมลงแล้วพูด


" Excuse me Can I get out please ? " ชั้นพูดกะไอ้หน้าหวาน


" Hey wait , We just sit for mintute .  " ไม่ย่ะ -*- ชั้นไม่ชอบให้มีคนมานั่งประกบข้าง ความรู้สึกเหมือนนักโทษ --- ---++


" Sorry , I'm want to go out. " ชั้นพูดน้ำเสียงเริ่มหงุดหงิด


" Where do you come form " ไอ้หน้าหวานตรงข้ามชั้นถาม


" .... " ชั้นไม่ตอบเม้มปากแน่น จนเป็นเส้นตรง


" Hey! , quikly " มันเร่ง ใครอยากตอบล่ะ ชั้นถอนหายใจแรงๆแล้วพูด


" Thai. " ชั้นตอบสั้นๆห้วนๆ


" อ้า งั้นก็โชคดี คาซึยะมันพูดไทยเป็น " อุ๊ยตาย ว้ายกรี๊ด มันพูดไทยเป็น O.O ไอ้หน้าจืดเอ๊ย -.- ไม่ต้องมาบอกน่า ชั้นไม่ได้อยากจะรู้ย่ะ


" หรอยะ แต่ชั้นไม่ได้อยากจะรู้ ขอบใจย่ะไอ้หน้าจืด ลุกออกไปได้แล้ว ชั้นจะออก " ชั้นตวาดมันเบาๆ (ยังไง -*- ตวาดมันเบาๆ งง)


" .... " ดูเหมือนมันจะอึ้งไปนิดๆ


" หลีกไปเร็วๆสิ ชั้นจะออกจากร้านแล้ว " ชั้นเร่งแล้วตั้งท่าจะลุก


" เดี๋ยว เธอต้องบอกชื่อชั้นก่อน " ไอ้หน้าคมอีกข้างนึงฉุดชั้นให้นั่งต่อ -O-^^


" เรื่องอะไร " ชั้นสะบัดเสียงถามอย่างไม่พอใจ


" เรื่องที่ชั้นถูกใจเธอยังไงล่ะ " มันตอบแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์


" ซึบาสะ พอใจยัง " ชั้นสะบัดเสียงตอบห้วนๆ มันพยักหน้ายิ้มๆ


" งั้นก็หลีก "


" เฮ้อ เรื่องมากจัง มา!!! นั่งดีๆ เดี๋ยวก็จับจูบตรงนี้ซะเลยนี่ " มันพูด


" นายไม่ใช่พ่อชั้นนะยะ " ชั้นสะบัดเสียงห้วน


" น่าๆ เอ๊ะ " เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น


" อะนี่ เอาเบอร์ชั้นไป อย่าลืมโทรมาล่ะ " มันพูดและรับโทรศัพท์ ชั้นใช้โอกาสนั้นวางเงินและผลักมันลงพื้นก่อนจะชิ่งออกจากร้านอย่างรวดเร็ว และกลับบ้าน




วันเปิดเรียน....




ชั้นนั่งรถของซาซะไปเรียน ซาซะเรียนมหาลัย ส่วนชั้นเข้าม.5 -_-" น่าเบื่อที่สุดล่ะ


" ถึงแล้ว ยัยตัวเล็ก ลงจากรถได้แล้ว เย็นนี้รอด้วย พี่จะมารับ " สั่งเสียอย่างกะชั้นจะไปตายงั้นแหละ -_- ชั้นพยักหน้ารับแล้วยิ้มให้ จากนั้นก็รอให้รถพี่ออกตัวไปแล้วจึงเดินเข้าโรงเรียน


" นี่ๆ เธอเป้นเด้กหม่ายเท่เพิ่งหย้ายมาจักเหมื่องไหทยใช่หมาย " ห๊ะ ไม่รู้เรื่องเลยอะ ภาษาเขมรหรือลาวน่ะ ชั้นเงี่ยหูฟังอีกนิด


" เธอหย้ายม่าจักทายใช่หม๊าย " มันถามซ้ำ ชั้นพยักหน้าแล้วยิ้มบางๆ
" ตามมานี่มา " เธอพูดแล้วเดินนำชั้นไป




ห้องผอ.


" SDMGOTmbokjg;gms;oktk/xsxe[qp=ptkothjykm,b/d " ภาษาญี่ปุ่นอะไรไม่รู้เรื่อง


" ข้าวปั่ยห๊าผอ.ดั๊ยแลี้ยว " ห๊ะ O.o แต่ก็พอจะเข้าใจอะนะ ว่าบอกให้เข้าไปหาผอ. ชั้นพยักหน้าหงึกหงัก เธอคนนั้นจึงเดินออกไป


" Excuse me " ชั้นพูดแล้วเดินเข้าไป


" โอ้ หนูโนเอล จำลุงได้ไม๊ " O_O นั่นมัน เพื่อนพ่อชั้นหนิ ทำไมมาอยู่นี่วะ


O.o


" เยส "


" ซุบซิบๆๆๆๆๆๆๆ!!! " ลุงมากระซิบเบาๆกับชั้น


" -O-!! ไม่เอาอะลุง เรื่องอะไร ลำบากตาย " ชั้นปฏิเสธ


" น่า ช่วยลุงหน่อยเหอะ ลุงจนปัญญาแล้วนะ " ลุงพูดด้วยสีหน้าลำบากๆ


" เออๆ ก็ได้ ค่าตอบแทนคราวนี้เท่าไหร่อะ "


" 200,000 "


" เยสเซอร์ ได้เลย "


ชั้นเดินออกจากห้องผอ.แล้วตระเวนหาห้องประธานนักเรียน ฮึ จะทำให้เลิกให้ดู -_-


ห้องประธานนักเรียนโรงเรียนเซโงะ...


ชั้นผลักประตูเข้าไป โอ้เย สงสัยประธานจะไม่อยู่แฮะ หมุล่ะ ^_^~~  ชั้นสำรวจห้องนั้นอย่างหนำใจและก็พบที่ซ่อนของมัน เมื่อมีเสียงกุกกักๆชั้นจึงรีบเผ่นออกจากห้องนั้นโดยด่วน


วันนี้พอก่อนละกัน


และวันทั้งวันก็จบลงอีกครั้ง


เช้าวันต่อมา ......


ที่ห้องเรียน 5-B


" ใครในห้องนี้ที่เมื่อวานแอบเข้าห้องประธานนักเรียน!!!! หา?? " ไอ้หน้าหล่อคะยึกยักเปิดประตูเข้ามาอย่างเอาเรื่อง เด็กนักเรียนหญิงต่างกรี๊ดกร๊าดมัน ยกเว้นชั้น!


" ชั้นเอง มีไรม่ะ " ชั้นเดินออกไปประชันหน้ากับมัน


" อ๊ะ เด็กใหม่หนิ เฮ้ย ซึบาสะ " มันพูดอย่างตกใจแล้วชี้มาที่ชั้น  เออน่ะ ตอนแรกชั้นก็ตกใจเหมือนแหละย่ะ ที่ดันซวยมาอยู่โรงเรียนเดียวกะไอ้บ้าอย่างนายน่ะ


" -O- เร็วๆ จะนอนต่อ " ชั้นพูดแล้วหาว


" เธอไม่รู้กฏหรือไงน่ะ ว่าเค้าห้ามเข้าห้องนั้นโดยไม่ได้รับอนุญาติ " มันจ้องชั้นอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ


" ไม่รู้หรอก บอกแล้วไงว่าชั้นเป็น เด็ก-ใหม่ " ชั้นเน้นย้ำอย่างชัดเจนคำว่าเด็กใหม่


" แล้วเธอเข้าไปทำอะไรกับบุหรี่ชั้น หา " มันยังคงจ้องชั้นอยู่เหมือนเดิม


" ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย " ชั้นพดอย่างไม่สนใจ ก่อนจะประกาศเสียงแข็ง " ชั้นเนี่ยแหละจะทำให้นายเลิกบุหรี่ให้ดู -O-!!!!! " ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ


" ฮ่ะฮะฮ่ะ 55555 " และมันก็หัวเราะ อย่างกะจะลงไปดิ้นแด่วๆกะพื้น


" -O- จะหัวเราะหาแสงอีกนานป่ะ " ชั้นถามมัน


" โอเคๆ ไม่หัวเราะแล้วก็ได้ ทำให้ได้แล้วกันนะสาวน้อย " มันพูดและโน้มหน้ามาหาชั้นอย่างรวดเร็ว


จุ๊บ....!!!!!!


" ไอ้บ้า ไอ้ชั่ว ไปตายซะไป๊!!! " ชั้นตะโกนด่าไล่หลังมันไป


" ^^ " มันหันกลับมายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และวิ่งกลับไป


" ฮึ่ย!!! " ชั้นสบถ


ตัดมาทางคาซึยะ....


ผมโดนยัยบ้านั่นเปลี่ยนบุหรี่ O-O แทบช็อกนะเนี่ย ไม่มีใครกล้ากับผมขนาดนี้ ตอนผมจะจุดสูบ อยู่ๆผมก็ได้กลิ่นช็อกโกแลต พอผมไปแกะที่พันบุหรี่ออกมาผมก็เห็นช็อกโกแลตแท่งอยู่แทบที่จะมียาสูบ -_-;;; จะบ้าตาย ทำไมถึงได้วุ่นวายขนาดนี้นะ ผมรู้ตัวว่าผมชอบซึบาสะมากเอาตอนไหนไม่รู้ ทั้งๆที่ผมเพิ่งเจอเธอเมื่อสามสี่วันนี้เอง


อะ ผมต้องกลับไปหาเจ๊ฟุซายะแล้วสิ


ไปล่ะครับ


กลับมาทางซึบาสะ


สามวันผ่านไปไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง คาซึยะยังโดนซึบาสะแกล้งทุกวิถีทาง เค้าไม่มีโอกาสได้สูบบุหรี่เลย จนกระทั่งวันหนึ่ง เค้าไปที่ผับหนึ่งในย่านชิบุย่า เขาคิดว่าที่นี่คงไม่มีซึบาสะตามมาแน่ๆ แต่ ความคิดเขาผิดค่ะ X


ก่อนหน้านั้นที่บ้านมิสึคาซะ ซึบาสะ.....



กิ๊งก่องๆ


" ค่าๆมาแล้วค่า " ใครกดกริ่งวะ ชั้นเดินไปหน้าบ้านแล้วมอง อ้าว ไอ้หน้าหวาน มาทำไม


" อ้าว ไอ้หน้าหวาน มาทำไม? " ชั้นถามมันงงๆ


" ซึบา...แฮ่กๆ ซึบาสะจัง  ใช่ไม๊ มานี่เร็ว " มันพูดแล้วฉุดข้อมือชั้นไป


" แม่เดี๋ยวกลับมานะคะ " ชั้นตะโกนไปบอกแม่และโดนไอ้หน้าหวานลากต่อไป


" นายจะไปไหนยะ " ชั้นตวาดแว้ดเสียงแหลม


" คาซึ...คาซึยะ มันจะสูบบุหรี่อีกแล้ว " พูดจบชั้นไม่รอช้ารีบวิ่งนำไป


ทื่ผับวาริเนีย


ซ่าาาา.........!!!!!


โครมมมม!!!!!!


ชั้นสาดน้ำใส่หน้าไอ้บ้าคาซึยะอย่างแรงแล้วเขวี้ยงถังทิ้งก่อนจะโวยวาย


" ไอ้บ้า บอกแล้วใช่ไม๊ว่าอย่าสูบๆ พูดไม่รู้เรื่องเหรอไง " ชั้นโวยวายก่อนที่น้ำตาจะทะลักออกมา


" ฮ่ะ...เฮ้ยๆ ใจเย็นๆ ชั้นยังไม่ทันทำอะไรสักอย่างซะหน่อยร้อง...ทำไมล่ะ " มันเหวอไปนิดแล้วรวบชั้นเดินออกนอกร้าน


" ไปให้ดีนะเว่ยยย!!!~~ ^O^ " เพื่อนๆของคาซึยะตะโกนมา


" หึ ^^ แน่นอน " มันตะโกนกลับไป


หน้าร้าน


" เอ้า ไหนบอกมาสิ ว่าทำไมถึงร้องไห้ " เขาถามชั้นและซับน้ำตาให้ชั้นที่นั่งอยู่บนตักเค้าเบาๆ


" พ่อ...พ่อชั้น ก็เป็นคล้ายๆแบบนาย เกือบ ตาย ฮึก เพราะโรค ฮึกฮึก มะเร็ง " ชั้นสะอื้นและพูดออกไป


" เธอเลยไม่ให้ชั้นสูบเนี่ยนะ " เขาถามตลกๆ


" เออสิ ชั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน " ชั้นเองก็ไม่รู้ตัวเอง


" หลงรักชั้นแล้วเหรอ ^^ หือ สาวน้อย " เขาถามชั้น อาจจะเป็นเพราะอย่างนี้ก็ได้ ชั้นรักเค้าโดยที่ไม่รู้ตัว


" มั้งสิ " ชั้นตอบเบาๆ


" หรอ งั้นขอความมั่นใจหน่อยสิ ^O^ " ชักเหลิงแล้วไอ้บ้า


" .... " ชั้นไม่ตอบแต่เอาจมูกแตะแก้มเค้าเบาๆและแป๊ปเดียว แป๊ปเดียวเท่านั้นจริงๆนะ


" ไม่คุ้มเลย -O- อุส่าห์เลิกบุหรี่ให้แล้วนะ " ชั้นมองอย่างตกตะลึง


" หา นายเลิกได้แล้วเหรอ " ชั้นถามเค้าตาโต


" ก็เออสิ ยายบ้า เลิกร้องได้แล้ว " เขาพูดแล้วหน้าแดง


" ฮึก ฮิฮิ " ชั้นหัวเราะเบาๆกับท่าทีของเขาแล้วชั้นก็บอกเขาไปว่า


" ทำให้ชั้นรักนายให้ได้ก่อนสิ ^^ ฮิฮิ " ชั้นพูด


" ก็ได๊ " เขารับเสียงสูง





เอาล่ะ ต่อไปปฏิบัติการเติมความรักของเขาและเธอกำลังจะเริ่มขึ้นนับแต่บัดนี้ๅ ^^ แล้วพวกคุณล่ะคะ ตอนนี้ทำอะไรให้คนที่คุณรักแล้วหรือยัง? ถ้ายังก็เริ่มทำซะเสียนะคะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสทำมัน ^O^ ไปล่ะค่ะ

                           Mine.....-*-pepors-*-......Mine