ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : >OO
(2)
วันนี้ก็เป็นวันหยุดแล้วสินะ ได้หยุดอยุ่บ้านดูทีวีตามที่เราตั้งใจไว้แล้วล่ะ ^o^ จะมีรายการอะไรดูบ้างน้า หวังว่าคงไม่มีใครมาแย่งเราดูนะและก็คงไม่มีใครมาขัดขวางการดูทีวีของเราด้วย ถ้ามีละยุ่งเลย จะต้องลงแดงตายแน่ๆเลย =o= ไม่ได้ดูทีวีมาตั้งนานแล้วอ่ะ เฉพาะช่วงเช้ากะกลางวันที่ต้องไปเรียนซัมเมอร์ส่วนตอนเย็นกะตอนดึกก็ดูตลอด รีบลงไปจองทีวีดีกว่า
+_o ทำไมตาขวามันกระตุกๆนะจะเป็นลางรึปล่าวเนี่ย ขวาร้ายซ้ายดี มันจะร้ายได้ไงกันก็เรากำลังจะได้ดูทีวีแล้วนี่นา
“อยู่ตัวคนเดียวไม่เคยต้องเกี่ยวกับใคร ก็แสนจะสุขสบาย ตามใจตัวเองไว้ก่อน...”
ใครเปิดเพลงนะหรือว่าพี่ชีสเปิดดูทีวีก่อนเรา OoO อ๊าก ไม่ได้นะ แต่ว่าวันนี้พี่ชีสออกไปข้างนอกกะพ่อแล้วนี่นา หรือว่าจะเป็น...
“ฮาโหล”
เสียงโพลีฯมือถือชั้นเองแหละ
ยัยแยมมันจะโทรมาทำไมนะ กะว่าจะดูทีวีซะหน่อย _*_
“หวาน...ไปเดินซื้อของเป็นเพื่อนเราหน่อยดิ”
แยมพูดโดยที่ไม่ทักตอบเราเลย แย่จิงๆอุส่าทัก - -“
“โธ่...!!!นึกว่าโทรมามีเรื่องสำคัญอะไร ที่แท้ก็แค่ไปซื้อของ”
“แต่ของที่ชั้นจะต้องซื้อมันสำคัญมากๆนะ”
“สำคัญกว่าการดูทีวีของชั้นด้วยรึไง ไม่มีทาง ทีวีน่ะ คือ ทุกอย่างของชั้น”
มันคือ น้ำหล่อเลี้ยงร่างกายของชั้นให้ยังคงอยู่ต่อไป เป็นอะไรที่สำคัญมาก (สำหรับชั้นนะ คนอื่นนะไม่รู้) ^O^”
“สำคัญกว่าซิ...ก็กระเป๋าตังค์ใบเก่าชั้นมันกลับคืนสู่บ้านเกิดมันแล้วนี่นา เดี๋ยวไม่มีที่เก็บตังค์”
“ก็ไปคนเดียวก็ได้นี่นา”
“ไม่เอาอ่ะ...นะไปเหอะนะ”
ยังไม่ยอมเลิกตื้ออีก ก็บอกแล้วไงว่าทีวีสำคัญกว่านะ -*-
“จะไปรับเลี้ยงกระเป๋าจากที่ไหนล่ะ”
ถ้าไปที่สยามนะจะได้ไปด้วย กะจะไปขอรับเลี้ยงพวงกุญแจห้อยกระเป๋ากะห้อยมือถือซะหน่อย อันเก่ามันดันเกิดรักบ้านเกิดมันซะได้
“ไปสยามน่ะ แล้วกระเป๋าเนี่ยมันไม่ใช่เด็กนะที่จะต้องไปรับเลี้ยงมันเนี่ย”
เถียงอีก เดี๋วยปั๊ด...!!!
ไม่ได้ดูทีวีจนได้ ถึงว่าทำไมตาขวามันกระตุก เซ็งเลย -*-
“เล่นมุขนะ -*- ไปก็ได้ แต่อย่าขัดชั้นมากนะ เดี๋ยวเปลี่ยนใจไม่ไปด้วยไม่รู้นะ”
“อืมๆไม่ขัดแล้ว มันเมื่อย”
“แน่ะยังไม่เลิก...ไม่ไปแล้ว (ซะเมื่อไรเล่า)”
“โอเคๆไม่เถียงแล้วไปเหอะ เดี๋ยวชั้นจะมารอที่หน้าบ้านเธอนะ รีบๆล่ะ”
โด่...!!!มารอที่บ้านชั้นมีลับลมคมในอะไรรึปล่าว จะมาเจอพี่ชีสล่ะสิ อย่าหวัง >+<”
“อื้อ...งั้นวางล่ะนะ บาย”
“อือ...บาย”
ทักแล้วสินะ ดีมากไอหนู ^^
จะใส่ชุดอะไรดีน้า ใส่เสื้อสีส้มตัวโปรดกะกางเกงยีนส์ขาสั้นปลายลุ่ยๆดูน่าเกลียดน้อยที่สุดแล้ว ขี้เกียจแต่งมาก มัดผมหางม้าธรรมดาแล้วกันใส่หมวกแก๊ปด้วยดีกว่า น่าจะร้อนนะ เอามือถือกะกระเป๋าตังค์ไปด้วยเกือบลืม ใส่รองเท้าผ้าใบแล้วกัน ง่ายดี >o<
“กิ๊ง...ก๊อง...!!!”
แยมมาแล้วสินะ
“มาแล้วๆ”
“ไปเหอะๆ”
ยัยแยมพูดแล้วก็เดินนำไป
วันนี้ยัยแยมแต่งตัวน่ารัก แต่สู้ชั้นไม่ได้หรอก เหอะๆ(เฉพาะความคิดตัวเองล่ะสิ =o=;:ChOcO~BaNaNa) ก็ใส่เสื้อแขนกุดรัดรูปสีขาวตรงกลางมีแถบสีชมพูพาดเขียนด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษกะกระโปรงสีชมพูจีบรอบตัวสั้นเหนือเข่า ปล่อยผมติดกิ๊บสีชมพูกากบาทไขว้ไว้ข้างๆใส่รองเท้าผ้าใบ รู้สึกว่ามันจะเน้นสีชมพูหวานแหววเลยนะ ^^”
-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----
แล้วเราก็ไปนั่งรถไฟฟ้า แต่ว่าเสียวมันจะจอดดับกลางทางแบบในข่าวจังเลยอ่ะ O||||O” แต่เราคงไม่ได้เป็นผู้โชดดีน้อยหรอกมั้ง
ถึงแล้วๆคนยังเยอะเหมือนเดิมเลยเนาะ ทั้งๆที่ร้อนออกขนาดนี้ เดินเบียดเสียดกันยั้วเยี้ยยังกะหนอนแน่ะ พูดงี้เราก็ต้องเป็นหนอนไปด้วยนะสิ ไม่เอาๆเป็นคนแน่นมากๆเฉยๆแล้วกัน
แล้วเราก็เข้ามาในร้านเล็กๆร้านนึง ที่มองดูแล้วภายในร้านก็มีแต่กระเป๋าหรือของกระจุกกระจิกของผู้หญิงทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นกิ๊ปติดผม ที่มัดผม เครื่องสำอางนิดหน่อยฯ
ไปดูพวงกุญแจห้อยกระเป๋ากะมือถือที่หน้าร้านดีกว่า มีเยอะจังเลยเลือกไม่ถูก พวงกุญแจห้อยมือถือทำไมมันมีแต่แบบที่ไม่มีกระพรวนนะ อยากได้แบบมีกระพวนอ่ะ มันเสียงกุ๊งกิ๊งๆน่ารักดี งั้นเอาแต่ที่ห้อยกระเป๋าก็แล้วกัน เอาเป็นตัวตุ๊กตาไหมพรมหัวโตดีกว่าเหมือนตุ๊กตาวูดูดีมีเข็มปักด้วย ไปจ่ายตังค์ดีกว่า
“แยมเสร็จยังอ่ะ”
“เสร็จแล้วๆเดี๋ยวไปจ่ายตังค์ก่อนนะ”
แยมพูดแล้วก็รีบเดินไปจ่ายตังค์ที่พี่พนักงานผู้หญิงปากกว้าง –O-
กระเป๋าตังค์ก็ไม่พ้นสีชมพูอีกแล้วสินะลายกระต่ายเพลย์บอย
“แยมไปหาร้านขายพวงกุญแจห้อยมือถือกัน”
“อื้อ”
แล้วเราก็เดินไปเรื่อยๆเปื่อยๆเฉื่อยๆชาๆเข้าไปร้านแล้วร้านเล่าก็ยังไม่ได้เลยซักกะอันเดียว
พอเจออันที่โดนๆพี่คนขายก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยขนาดสวมบทเป็นนักสืบมือฉมังตามสืบสวนหาร่องรอยการหายตัวไปของพี่เค้าก็หาไม่เจอ เป็นอันว่าอดไปโดยปริยาย บางทีก็ไม่มีกระพรวนหรือไม่ก็กระพรวนไม่ดังหรือตุ๊กตาไม่น่ารัก วัยรุ่น(ใหญ่)เริ่มจะเซ็งแล้วนะเนี่ย -*-
“นี่...!!!ยัยหวานยังไม่ได้อีกหรอ _*_ เข้ามาหลายร้านแล้วนะ ร้านนี่ขอให้เป็นร้านสุดท้ายนะชั้นขี้เกียจเดินแล้ว =o=”
ยัยแยมเริ่มบ่นหลังจากที่เราเดินเข้าๆออกๆมา 15 ร้านได้ บ่นเป็นคนแก่ไปได้ เดี๋ยวก็ได้แก่เกินอายุหรอก แค่นี้ก็แก่พอแล้วยังจะอยากให้แก่มากกว่านี้อีกหรอ *-_-*
“ก็มันยังไม่มีอันไหนที่โดนเลยนี่”
“อยากให้มันโดนไม่เล่าชั้นจะปาให้มันตรงหัวเลยนะ เอามะ”
“อ่าว...!!! พูดงี้ก็สวยดิมาเจอกันหน่อยมะ”
“อืมๆชั้นสวยอยุ่แล้ว เราก็เจอกันทุกวันแล้วนี่นา”
ทำไมวันนี้แยมมันถึงเถียงเก่งผิดปกตินะ นักเถียงระดับโลกเข้าสิงมันรึไงเนี่ย เถียงทุกคำ
ทุกทีแปปเดียวมันก็เลิกเถียงเราแล้วนี่นา อย่างงี้ยอมไม่ได้เสียชื่อหมด _*_
“ชั้นสวยกว่าอ่ะ (นิดหน่อย) แล้วมาเจอกันหลังเซเว่นปิดนะ ชั้นจะรอ”
ยังจะเถียงได้อีกไหมเนี่ย
“อืมๆสวยกว่าก็สวยกว่า แล้วเมื่อไรเซเว่นจะปิดล่ะเนี่ยระวังรอเก้อนะ”
ยังจะเถียงอีกเดี๋ยวปั๊ด...เสยให้ซะดีไหมเนี่ย -*-“
เริ่มเบื่อแล้วนะ เมื่อไรจะเจอซะท...
ได้แล้วเอาอันนี้แหละกระพรวนเต็มเลย เสียงดังดีด้วย ถึงจะไม่มีตุ๊กตาก็เหอะ
“ได้แล้วๆไปจ่ายตังค์ดีกว่า”
หวังว่าคนขายคงไม่อัตรธานหายไปในอากาศนะ ขี้เกียจสวมรอยเป็นโคนันกะโมริแล้ว -_-\"
“กว่าจะได้ ขาชั้นแถบจะมลายหายไปกะพื้นดิน”
ยัยแยมนี่ก็ยังไม่เลิกบ่นอีกแหะ
“พื้นซีเมนต์ตะหากนะ”
คิดเหรอว่าจะเถียงชนะอ่ะ
“อือๆไม่เถียงแล้ว ขี้เกียจเปลืองน้ำลาย”
“ทำไมไม่ใช้น้ำอย่างประหยัดห๊า เค้าก็รณรงค์กันอยู่”
“อือๆชั้นขอโทด ชั้นผิดไปแล้ววันหลังจะใช้น้ำอย่างประหยัดแล้ว”
“ดีมาก”
-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----
แถวนี้มันมีคนมานั่งกันเต็มไปหมดเลยแหะ สงสัยต้องเป็นนักเลงข้างถนนแน่ นั่งดีๆล่ะระวังอย่าให้รถเฉี่ยวไปกิน
ทำไมตาขวามันกระตุกๆอีกแล้วนะ กระตุกอยู่ได้ทั้งวันไม่รู้จักเมื่อยบ้างรึไงเนี่ย +_o”
“น้องจ๋าไปเดินเที่ยวด้วยกันไหม”
ไอพวกนักเลงข้างถนนหน้าตาดูไม่ได้แถมปากสุนัขไม่eatมันพูดอะไรไม่หัดเจียมbodyกันบ้างเลย ด่าซะทีดีไหมเนี่ย
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ยัยแยมชิงตัดหน้าชั้นพูดไปซะก่อนแล้วพยายามดึงชั้นให้เดินเร็วๆขึ้น แต่ว่าชั้นไม่ยอมเลิกง่ายๆหรอก คนมันอยากมีเรื่องนี่ ชั้นนะได้ชื่อว่า ชื่อหวาน...ชวนหาเรื่องเชียวนะ ^O^;
“ไม่ต้องหรอกค่ะพี่พวกเราเดินเองได้ค่ะ”
“ก็กลัวน้องเหงาไม่มีเพื่อนเดินน่ะ”
มั่วไปเรื่อยแหะไอพวกนี้ ก็เห็นอยุ่ว่าชั้นมากะเพื่อน 2 คน จะเหงาได้ไง
“ไม่เป็นไรค่ะพี่หนูบิน เอ้ย...!!! เดินมากะเพื่อนนะค่ะ”
สมองอย่างพวกนายจะตีความหมายออกกันไหมน้า >O<”
ยัยแยมแกอย่าทำหน้าอย่างงี้ดิ O||||O ชั้นชนะอยู่แล้ว
“แล้วพี่ล่ะค่ะเดินเห่า เอ้ย...!!! เดินพูดตัวเดียว เอ้ย...!!! คนเดียวไม่เหงาหรอค่ะ ทำไมวันนี้ถึงพูดผิดบ่อยจังเลยนะ >O<”
คงจะรู้กันใช่ไหมว่าชั้นจงใจพูดผิดน่ะ ไม่ได้พูดผิดเอง
“อ่าว...!!! น้องทำไมพูดอย่างนี้ล่ะเนี่ย”
“ก็มันอยากพูดอย่างนี้นี่ค่ะ”
ไม่ได้อยากหรอกชั้นตั้งใจมากกว่า
“พูดงี้ก็สวยสิ”
“ก็คนสวยพูดอยู่ไงค่ะ รู้ตัวแล้วน่ะ ไม่ต้องยอหรอก”
“น้องอยากโดนไหม เดี๋ยวพี่จัดให้เลยนะ พี่เริ่มหมั่นไส้แล้วล่ะ”
“จัดให้สวยนะค่ะ”
คิดเหรอว่าจะกลัว ชั้นนะเทควันโดสายดำดั้งหัก เอ้ย ดั้ง 3 เชียวน่ะ
“เฮ้ย...!!! พวกเราจัดการ”
อ่าว...!!!สุนัขหมู่นี่หว่า แต่แค่นี้สำบายบรื้อ ^^
“อ๊าย...!!!!หวานแกก่อเรื่องแล้วไหมล่ะ หนีเร็ว”
ยัยพูดแล้วก็รีบลากชั้นไปอย่างตาลีตาเหลือก อะไรอ่ะชั้นจะสู้น่ะ >..<
“ไม่เอา ปล่อยนะ เราจะสู้ แค่นี้เองไม่หวั่นหรอก จิ๊บๆ”
“แกน่ะไม่หวั่นแต่ชั้นหวั่นแทนแกน่ะ ไปเหอะถือว่าเห็นแก่ชั้นนะ”
“แล้วแกไม่เห็นแก่ชั้นมั้งหรอ ขอเตะมันซักคนก็ยังดีนะ >o<”
“คนเดียวนะ เร็วๆล่ะชั้นกลัว O||||O”
ชั้นก็ได้จัดการเตะไอตัวนำฝูงซะ 2 ที แล้วก็ต่อยอีกหน่อยนึง จนมันจุกไปเลยมั้ง สนุกจังเลย ไม่ได้ลองมานานแล้ว >.<
แล้วยัยแยมก็รีบลากชั้นออกไป ทำไมมันเยอะขึ้นนะ
ใครไม่อยากตายหลบไปอย่าเกะกะน่ะกำลังหนีอยู่ พอวิ่งแล้วไม่ได้สู้ต่อมันขาดตอนก็เลยสู้ต่อไม่ค่อยไหว ดังนั้นก็ต้องหนีอย่างเดียว ห่างกันค่อนข้างไกลแล้วน่ะเนี่ย แต่ยังไงก็คงต้องหนีต่อเริ่มเหนื่อยแล้วน่ะเนี่ย =_=;
อ๊าย...!!!ไอหัวตั้งหลบไปก่อนที่ชั้นจะช... OoO
-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----
“โครม...มมม...!!!”
และแล้วชั้นก็ชนเข้ากะนายหัวตั้งคนนี้ที่มันยืนขวางทางอยู่
“หวานเธอเป็นไรไหม”
ยัยแยมก็ได้ถามชั้น คงไม่เป็นไรมั้งวิ่งมาอย่างแรงแล้วก็ชนเข้าอย่างจัง ไม่เจ็บก็เว่อร์แล้ว ยังมีหน้ามาถามอีกตัวเองไม่โดนนี่เนาะ
“เจ็บเดะถามได้”
“โอ้ย...!!! เธอทำไมเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยห๊า”
นายหัวตั้งก็เริ่มพูดหลังจากที่หายเจ็บ
“ก็นายอยากเดินมาขวางทำไมเล่า ก็เห็นอยู่ว่าชั้นวิ่งมา ถ้าชั้นเบรกก็ต้องล้มสิ”
ชั้นไม่ผิดนะนายนั้นแหละผิด ยืนขวางถนนทำไมเล่า
“ก็ชั้นก็ยืนของชั้นอยู่ตั้งนานแล้ว ก่อนที่เธอจะวิ่งมาด้วยซ้ำ”
นายหัวตั้งนั่นก็ยังคงเถียงกะชั้นต่อไป
“ถ้ายืนตั้งนานแล้วทำไมไม่หลบเล่า ก็น่าจะเห็นนี่”
“ใครจะไปทันมองเล่า ถ้าเธอหยุดนะชั้นก็คงไม่ต้องเจ็บหรอก”
“แล้วทำไมไม่มองเล่า จะให้หยุดได้ไงก็ชั้นวิ่งหนีพวกนักเลงอยู่นี่นา”
พูดถึงนักเลงแล้วมันอยู่ไหนแล้วนะ
เอ้ย...!!!มันอยู่ตรงหัวมุมซอยแล้วนี่นา แย่แล้ว ต้องไปล่ะสิ แล้วนายนี่จะทำยังไงดีล่ะถ้าจะไม่ยอมแหะ
“ว้าย...!!!มันมาแล้ว นายรออยู่นี่นะ เดี๋ยวชั้นจะกลับมาสะสางต่อ ห้ามไปไหนน่ะ”
หวังว่ามันจะรอนะ ชั้นไม่ชอบให้ใครมาเถียงชนะซะด้วยซิ
\"ไปเร็วแยม”
แล้วชั้นกะแยมก็เริ่มออกวิ่งหลังจากที่มัวเถียงอยู่กับนายหัวตั้ง
“นี่...!!!เธอยังไปไม่ได้น่ะ มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนถ้าเกิดเธอหนีล่ะจะทำยังไง กลับมานี่นะ”
นายหัวตั้งก็ตะโกนแล้วก็ออกวิ่งตามชั้นมา พร้อมกับที่พวกนักเลงเริ่มตามมากัน
แล้วชั้นก็พาแยมเลี้ยวเข้าไปในซอยข้างๆอย่างรวดเร็ว โดยที่พวกนักเลงนั่นกะนายหัวตั้งไม่ทันเห็น
“เฮ้อ...!!!รอดแล้ว”
ยัยแยมก็เริ่มพูดหลังจากที่วิ่งอยู่นาน
“อือ...!!!แอบกลับกันเหอะ”
กลับไปต้องปวดขาแน่ๆเลยเพราะพวกนายนั้นแหละไอนักเลงไม่เจียมbodyกะนายหัวตั้ง ถ้าเจอกันอีกนะพวกนายโดนแน่
ขออย่าให้เจอกะนายหัวตั้งอีกเลย
นายน่ะผิดนะ ไม่ใช่ชั้น (ยังไม่เลิก)
-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----
>O<โปรดติดตามตอนต่อไป>O<
ก็เอามาลงเพิ่มแล้วนะ
1 ตอน -_-;
หลังจากที่ไม่ได้เอามาลงหลายวัน
ก้อยังไงก้อฝากห้ายทุกคนลองอ่านเรื่องนี้ดูกานบ้างนะ
ถ้าอ่านแล้วก้อช่วยติชมกานด้วยยิ่งดีนะ
จาพยายามเอามาลงห้ายเยอะกว่านี้นะ
-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----
ThanX
ทุกๆคนที่มาอ่านนะ
FroM
ChOcO~BaNaNa
วันนี้ก็เป็นวันหยุดแล้วสินะ ได้หยุดอยุ่บ้านดูทีวีตามที่เราตั้งใจไว้แล้วล่ะ ^o^ จะมีรายการอะไรดูบ้างน้า หวังว่าคงไม่มีใครมาแย่งเราดูนะและก็คงไม่มีใครมาขัดขวางการดูทีวีของเราด้วย ถ้ามีละยุ่งเลย จะต้องลงแดงตายแน่ๆเลย =o= ไม่ได้ดูทีวีมาตั้งนานแล้วอ่ะ เฉพาะช่วงเช้ากะกลางวันที่ต้องไปเรียนซัมเมอร์ส่วนตอนเย็นกะตอนดึกก็ดูตลอด รีบลงไปจองทีวีดีกว่า
+_o ทำไมตาขวามันกระตุกๆนะจะเป็นลางรึปล่าวเนี่ย ขวาร้ายซ้ายดี มันจะร้ายได้ไงกันก็เรากำลังจะได้ดูทีวีแล้วนี่นา
“อยู่ตัวคนเดียวไม่เคยต้องเกี่ยวกับใคร ก็แสนจะสุขสบาย ตามใจตัวเองไว้ก่อน...”
ใครเปิดเพลงนะหรือว่าพี่ชีสเปิดดูทีวีก่อนเรา OoO อ๊าก ไม่ได้นะ แต่ว่าวันนี้พี่ชีสออกไปข้างนอกกะพ่อแล้วนี่นา หรือว่าจะเป็น...
“ฮาโหล”
เสียงโพลีฯมือถือชั้นเองแหละ
ยัยแยมมันจะโทรมาทำไมนะ กะว่าจะดูทีวีซะหน่อย _*_
“หวาน...ไปเดินซื้อของเป็นเพื่อนเราหน่อยดิ”
แยมพูดโดยที่ไม่ทักตอบเราเลย แย่จิงๆอุส่าทัก - -“
“โธ่...!!!นึกว่าโทรมามีเรื่องสำคัญอะไร ที่แท้ก็แค่ไปซื้อของ”
“แต่ของที่ชั้นจะต้องซื้อมันสำคัญมากๆนะ”
“สำคัญกว่าการดูทีวีของชั้นด้วยรึไง ไม่มีทาง ทีวีน่ะ คือ ทุกอย่างของชั้น”
มันคือ น้ำหล่อเลี้ยงร่างกายของชั้นให้ยังคงอยู่ต่อไป เป็นอะไรที่สำคัญมาก (สำหรับชั้นนะ คนอื่นนะไม่รู้) ^O^”
“สำคัญกว่าซิ...ก็กระเป๋าตังค์ใบเก่าชั้นมันกลับคืนสู่บ้านเกิดมันแล้วนี่นา เดี๋ยวไม่มีที่เก็บตังค์”
“ก็ไปคนเดียวก็ได้นี่นา”
“ไม่เอาอ่ะ...นะไปเหอะนะ”
ยังไม่ยอมเลิกตื้ออีก ก็บอกแล้วไงว่าทีวีสำคัญกว่านะ -*-
“จะไปรับเลี้ยงกระเป๋าจากที่ไหนล่ะ”
ถ้าไปที่สยามนะจะได้ไปด้วย กะจะไปขอรับเลี้ยงพวงกุญแจห้อยกระเป๋ากะห้อยมือถือซะหน่อย อันเก่ามันดันเกิดรักบ้านเกิดมันซะได้
“ไปสยามน่ะ แล้วกระเป๋าเนี่ยมันไม่ใช่เด็กนะที่จะต้องไปรับเลี้ยงมันเนี่ย”
เถียงอีก เดี๋วยปั๊ด...!!!
ไม่ได้ดูทีวีจนได้ ถึงว่าทำไมตาขวามันกระตุก เซ็งเลย -*-
“เล่นมุขนะ -*- ไปก็ได้ แต่อย่าขัดชั้นมากนะ เดี๋ยวเปลี่ยนใจไม่ไปด้วยไม่รู้นะ”
“อืมๆไม่ขัดแล้ว มันเมื่อย”
“แน่ะยังไม่เลิก...ไม่ไปแล้ว (ซะเมื่อไรเล่า)”
“โอเคๆไม่เถียงแล้วไปเหอะ เดี๋ยวชั้นจะมารอที่หน้าบ้านเธอนะ รีบๆล่ะ”
โด่...!!!มารอที่บ้านชั้นมีลับลมคมในอะไรรึปล่าว จะมาเจอพี่ชีสล่ะสิ อย่าหวัง >+<”
“อื้อ...งั้นวางล่ะนะ บาย”
“อือ...บาย”
ทักแล้วสินะ ดีมากไอหนู ^^
จะใส่ชุดอะไรดีน้า ใส่เสื้อสีส้มตัวโปรดกะกางเกงยีนส์ขาสั้นปลายลุ่ยๆดูน่าเกลียดน้อยที่สุดแล้ว ขี้เกียจแต่งมาก มัดผมหางม้าธรรมดาแล้วกันใส่หมวกแก๊ปด้วยดีกว่า น่าจะร้อนนะ เอามือถือกะกระเป๋าตังค์ไปด้วยเกือบลืม ใส่รองเท้าผ้าใบแล้วกัน ง่ายดี >o<
“กิ๊ง...ก๊อง...!!!”
แยมมาแล้วสินะ
“มาแล้วๆ”
“ไปเหอะๆ”
ยัยแยมพูดแล้วก็เดินนำไป
วันนี้ยัยแยมแต่งตัวน่ารัก แต่สู้ชั้นไม่ได้หรอก เหอะๆ(เฉพาะความคิดตัวเองล่ะสิ =o=;:ChOcO~BaNaNa) ก็ใส่เสื้อแขนกุดรัดรูปสีขาวตรงกลางมีแถบสีชมพูพาดเขียนด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษกะกระโปรงสีชมพูจีบรอบตัวสั้นเหนือเข่า ปล่อยผมติดกิ๊บสีชมพูกากบาทไขว้ไว้ข้างๆใส่รองเท้าผ้าใบ รู้สึกว่ามันจะเน้นสีชมพูหวานแหววเลยนะ ^^”
-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----
แล้วเราก็ไปนั่งรถไฟฟ้า แต่ว่าเสียวมันจะจอดดับกลางทางแบบในข่าวจังเลยอ่ะ O||||O” แต่เราคงไม่ได้เป็นผู้โชดดีน้อยหรอกมั้ง
ถึงแล้วๆคนยังเยอะเหมือนเดิมเลยเนาะ ทั้งๆที่ร้อนออกขนาดนี้ เดินเบียดเสียดกันยั้วเยี้ยยังกะหนอนแน่ะ พูดงี้เราก็ต้องเป็นหนอนไปด้วยนะสิ ไม่เอาๆเป็นคนแน่นมากๆเฉยๆแล้วกัน
แล้วเราก็เข้ามาในร้านเล็กๆร้านนึง ที่มองดูแล้วภายในร้านก็มีแต่กระเป๋าหรือของกระจุกกระจิกของผู้หญิงทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นกิ๊ปติดผม ที่มัดผม เครื่องสำอางนิดหน่อยฯ
ไปดูพวงกุญแจห้อยกระเป๋ากะมือถือที่หน้าร้านดีกว่า มีเยอะจังเลยเลือกไม่ถูก พวงกุญแจห้อยมือถือทำไมมันมีแต่แบบที่ไม่มีกระพรวนนะ อยากได้แบบมีกระพวนอ่ะ มันเสียงกุ๊งกิ๊งๆน่ารักดี งั้นเอาแต่ที่ห้อยกระเป๋าก็แล้วกัน เอาเป็นตัวตุ๊กตาไหมพรมหัวโตดีกว่าเหมือนตุ๊กตาวูดูดีมีเข็มปักด้วย ไปจ่ายตังค์ดีกว่า
“แยมเสร็จยังอ่ะ”
“เสร็จแล้วๆเดี๋ยวไปจ่ายตังค์ก่อนนะ”
แยมพูดแล้วก็รีบเดินไปจ่ายตังค์ที่พี่พนักงานผู้หญิงปากกว้าง –O-
กระเป๋าตังค์ก็ไม่พ้นสีชมพูอีกแล้วสินะลายกระต่ายเพลย์บอย
“แยมไปหาร้านขายพวงกุญแจห้อยมือถือกัน”
“อื้อ”
แล้วเราก็เดินไปเรื่อยๆเปื่อยๆเฉื่อยๆชาๆเข้าไปร้านแล้วร้านเล่าก็ยังไม่ได้เลยซักกะอันเดียว
พอเจออันที่โดนๆพี่คนขายก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยขนาดสวมบทเป็นนักสืบมือฉมังตามสืบสวนหาร่องรอยการหายตัวไปของพี่เค้าก็หาไม่เจอ เป็นอันว่าอดไปโดยปริยาย บางทีก็ไม่มีกระพรวนหรือไม่ก็กระพรวนไม่ดังหรือตุ๊กตาไม่น่ารัก วัยรุ่น(ใหญ่)เริ่มจะเซ็งแล้วนะเนี่ย -*-
“นี่...!!!ยัยหวานยังไม่ได้อีกหรอ _*_ เข้ามาหลายร้านแล้วนะ ร้านนี่ขอให้เป็นร้านสุดท้ายนะชั้นขี้เกียจเดินแล้ว =o=”
ยัยแยมเริ่มบ่นหลังจากที่เราเดินเข้าๆออกๆมา 15 ร้านได้ บ่นเป็นคนแก่ไปได้ เดี๋ยวก็ได้แก่เกินอายุหรอก แค่นี้ก็แก่พอแล้วยังจะอยากให้แก่มากกว่านี้อีกหรอ *-_-*
“ก็มันยังไม่มีอันไหนที่โดนเลยนี่”
“อยากให้มันโดนไม่เล่าชั้นจะปาให้มันตรงหัวเลยนะ เอามะ”
“อ่าว...!!! พูดงี้ก็สวยดิมาเจอกันหน่อยมะ”
“อืมๆชั้นสวยอยุ่แล้ว เราก็เจอกันทุกวันแล้วนี่นา”
ทำไมวันนี้แยมมันถึงเถียงเก่งผิดปกตินะ นักเถียงระดับโลกเข้าสิงมันรึไงเนี่ย เถียงทุกคำ
ทุกทีแปปเดียวมันก็เลิกเถียงเราแล้วนี่นา อย่างงี้ยอมไม่ได้เสียชื่อหมด _*_
“ชั้นสวยกว่าอ่ะ (นิดหน่อย) แล้วมาเจอกันหลังเซเว่นปิดนะ ชั้นจะรอ”
ยังจะเถียงได้อีกไหมเนี่ย
“อืมๆสวยกว่าก็สวยกว่า แล้วเมื่อไรเซเว่นจะปิดล่ะเนี่ยระวังรอเก้อนะ”
ยังจะเถียงอีกเดี๋ยวปั๊ด...เสยให้ซะดีไหมเนี่ย -*-“
เริ่มเบื่อแล้วนะ เมื่อไรจะเจอซะท...
ได้แล้วเอาอันนี้แหละกระพรวนเต็มเลย เสียงดังดีด้วย ถึงจะไม่มีตุ๊กตาก็เหอะ
“ได้แล้วๆไปจ่ายตังค์ดีกว่า”
หวังว่าคนขายคงไม่อัตรธานหายไปในอากาศนะ ขี้เกียจสวมรอยเป็นโคนันกะโมริแล้ว -_-\"
“กว่าจะได้ ขาชั้นแถบจะมลายหายไปกะพื้นดิน”
ยัยแยมนี่ก็ยังไม่เลิกบ่นอีกแหะ
“พื้นซีเมนต์ตะหากนะ”
คิดเหรอว่าจะเถียงชนะอ่ะ
“อือๆไม่เถียงแล้ว ขี้เกียจเปลืองน้ำลาย”
“ทำไมไม่ใช้น้ำอย่างประหยัดห๊า เค้าก็รณรงค์กันอยู่”
“อือๆชั้นขอโทด ชั้นผิดไปแล้ววันหลังจะใช้น้ำอย่างประหยัดแล้ว”
“ดีมาก”
-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----
แถวนี้มันมีคนมานั่งกันเต็มไปหมดเลยแหะ สงสัยต้องเป็นนักเลงข้างถนนแน่ นั่งดีๆล่ะระวังอย่าให้รถเฉี่ยวไปกิน
ทำไมตาขวามันกระตุกๆอีกแล้วนะ กระตุกอยู่ได้ทั้งวันไม่รู้จักเมื่อยบ้างรึไงเนี่ย +_o”
“น้องจ๋าไปเดินเที่ยวด้วยกันไหม”
ไอพวกนักเลงข้างถนนหน้าตาดูไม่ได้แถมปากสุนัขไม่eatมันพูดอะไรไม่หัดเจียมbodyกันบ้างเลย ด่าซะทีดีไหมเนี่ย
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ยัยแยมชิงตัดหน้าชั้นพูดไปซะก่อนแล้วพยายามดึงชั้นให้เดินเร็วๆขึ้น แต่ว่าชั้นไม่ยอมเลิกง่ายๆหรอก คนมันอยากมีเรื่องนี่ ชั้นนะได้ชื่อว่า ชื่อหวาน...ชวนหาเรื่องเชียวนะ ^O^;
“ไม่ต้องหรอกค่ะพี่พวกเราเดินเองได้ค่ะ”
“ก็กลัวน้องเหงาไม่มีเพื่อนเดินน่ะ”
มั่วไปเรื่อยแหะไอพวกนี้ ก็เห็นอยุ่ว่าชั้นมากะเพื่อน 2 คน จะเหงาได้ไง
“ไม่เป็นไรค่ะพี่หนูบิน เอ้ย...!!! เดินมากะเพื่อนนะค่ะ”
สมองอย่างพวกนายจะตีความหมายออกกันไหมน้า >O<”
ยัยแยมแกอย่าทำหน้าอย่างงี้ดิ O||||O ชั้นชนะอยู่แล้ว
“แล้วพี่ล่ะค่ะเดินเห่า เอ้ย...!!! เดินพูดตัวเดียว เอ้ย...!!! คนเดียวไม่เหงาหรอค่ะ ทำไมวันนี้ถึงพูดผิดบ่อยจังเลยนะ >O<”
คงจะรู้กันใช่ไหมว่าชั้นจงใจพูดผิดน่ะ ไม่ได้พูดผิดเอง
“อ่าว...!!! น้องทำไมพูดอย่างนี้ล่ะเนี่ย”
“ก็มันอยากพูดอย่างนี้นี่ค่ะ”
ไม่ได้อยากหรอกชั้นตั้งใจมากกว่า
“พูดงี้ก็สวยสิ”
“ก็คนสวยพูดอยู่ไงค่ะ รู้ตัวแล้วน่ะ ไม่ต้องยอหรอก”
“น้องอยากโดนไหม เดี๋ยวพี่จัดให้เลยนะ พี่เริ่มหมั่นไส้แล้วล่ะ”
“จัดให้สวยนะค่ะ”
คิดเหรอว่าจะกลัว ชั้นนะเทควันโดสายดำดั้งหัก เอ้ย ดั้ง 3 เชียวน่ะ
“เฮ้ย...!!! พวกเราจัดการ”
อ่าว...!!!สุนัขหมู่นี่หว่า แต่แค่นี้สำบายบรื้อ ^^
“อ๊าย...!!!!หวานแกก่อเรื่องแล้วไหมล่ะ หนีเร็ว”
ยัยพูดแล้วก็รีบลากชั้นไปอย่างตาลีตาเหลือก อะไรอ่ะชั้นจะสู้น่ะ >..<
“ไม่เอา ปล่อยนะ เราจะสู้ แค่นี้เองไม่หวั่นหรอก จิ๊บๆ”
“แกน่ะไม่หวั่นแต่ชั้นหวั่นแทนแกน่ะ ไปเหอะถือว่าเห็นแก่ชั้นนะ”
“แล้วแกไม่เห็นแก่ชั้นมั้งหรอ ขอเตะมันซักคนก็ยังดีนะ >o<”
“คนเดียวนะ เร็วๆล่ะชั้นกลัว O||||O”
ชั้นก็ได้จัดการเตะไอตัวนำฝูงซะ 2 ที แล้วก็ต่อยอีกหน่อยนึง จนมันจุกไปเลยมั้ง สนุกจังเลย ไม่ได้ลองมานานแล้ว >.<
แล้วยัยแยมก็รีบลากชั้นออกไป ทำไมมันเยอะขึ้นนะ
ใครไม่อยากตายหลบไปอย่าเกะกะน่ะกำลังหนีอยู่ พอวิ่งแล้วไม่ได้สู้ต่อมันขาดตอนก็เลยสู้ต่อไม่ค่อยไหว ดังนั้นก็ต้องหนีอย่างเดียว ห่างกันค่อนข้างไกลแล้วน่ะเนี่ย แต่ยังไงก็คงต้องหนีต่อเริ่มเหนื่อยแล้วน่ะเนี่ย =_=;
อ๊าย...!!!ไอหัวตั้งหลบไปก่อนที่ชั้นจะช... OoO
-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----
“โครม...มมม...!!!”
และแล้วชั้นก็ชนเข้ากะนายหัวตั้งคนนี้ที่มันยืนขวางทางอยู่
“หวานเธอเป็นไรไหม”
ยัยแยมก็ได้ถามชั้น คงไม่เป็นไรมั้งวิ่งมาอย่างแรงแล้วก็ชนเข้าอย่างจัง ไม่เจ็บก็เว่อร์แล้ว ยังมีหน้ามาถามอีกตัวเองไม่โดนนี่เนาะ
“เจ็บเดะถามได้”
“โอ้ย...!!! เธอทำไมเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยห๊า”
นายหัวตั้งก็เริ่มพูดหลังจากที่หายเจ็บ
“ก็นายอยากเดินมาขวางทำไมเล่า ก็เห็นอยู่ว่าชั้นวิ่งมา ถ้าชั้นเบรกก็ต้องล้มสิ”
ชั้นไม่ผิดนะนายนั้นแหละผิด ยืนขวางถนนทำไมเล่า
“ก็ชั้นก็ยืนของชั้นอยู่ตั้งนานแล้ว ก่อนที่เธอจะวิ่งมาด้วยซ้ำ”
นายหัวตั้งนั่นก็ยังคงเถียงกะชั้นต่อไป
“ถ้ายืนตั้งนานแล้วทำไมไม่หลบเล่า ก็น่าจะเห็นนี่”
“ใครจะไปทันมองเล่า ถ้าเธอหยุดนะชั้นก็คงไม่ต้องเจ็บหรอก”
“แล้วทำไมไม่มองเล่า จะให้หยุดได้ไงก็ชั้นวิ่งหนีพวกนักเลงอยู่นี่นา”
พูดถึงนักเลงแล้วมันอยู่ไหนแล้วนะ
เอ้ย...!!!มันอยู่ตรงหัวมุมซอยแล้วนี่นา แย่แล้ว ต้องไปล่ะสิ แล้วนายนี่จะทำยังไงดีล่ะถ้าจะไม่ยอมแหะ
“ว้าย...!!!มันมาแล้ว นายรออยู่นี่นะ เดี๋ยวชั้นจะกลับมาสะสางต่อ ห้ามไปไหนน่ะ”
หวังว่ามันจะรอนะ ชั้นไม่ชอบให้ใครมาเถียงชนะซะด้วยซิ
\"ไปเร็วแยม”
แล้วชั้นกะแยมก็เริ่มออกวิ่งหลังจากที่มัวเถียงอยู่กับนายหัวตั้ง
“นี่...!!!เธอยังไปไม่ได้น่ะ มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนถ้าเกิดเธอหนีล่ะจะทำยังไง กลับมานี่นะ”
นายหัวตั้งก็ตะโกนแล้วก็ออกวิ่งตามชั้นมา พร้อมกับที่พวกนักเลงเริ่มตามมากัน
แล้วชั้นก็พาแยมเลี้ยวเข้าไปในซอยข้างๆอย่างรวดเร็ว โดยที่พวกนักเลงนั่นกะนายหัวตั้งไม่ทันเห็น
“เฮ้อ...!!!รอดแล้ว”
ยัยแยมก็เริ่มพูดหลังจากที่วิ่งอยู่นาน
“อือ...!!!แอบกลับกันเหอะ”
กลับไปต้องปวดขาแน่ๆเลยเพราะพวกนายนั้นแหละไอนักเลงไม่เจียมbodyกะนายหัวตั้ง ถ้าเจอกันอีกนะพวกนายโดนแน่
ขออย่าให้เจอกะนายหัวตั้งอีกเลย
นายน่ะผิดนะ ไม่ใช่ชั้น (ยังไม่เลิก)
-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----
>O<โปรดติดตามตอนต่อไป>O<
ก็เอามาลงเพิ่มแล้วนะ
1 ตอน -_-;
หลังจากที่ไม่ได้เอามาลงหลายวัน
ก้อยังไงก้อฝากห้ายทุกคนลองอ่านเรื่องนี้ดูกานบ้างนะ
ถ้าอ่านแล้วก้อช่วยติชมกานด้วยยิ่งดีนะ
จาพยายามเอามาลงห้ายเยอะกว่านี้นะ
-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----+++++-----
ThanX
ทุกๆคนที่มาอ่านนะ
FroM
ChOcO~BaNaNa
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น