รักกวนใจ ของ ยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #4 : chapter 3 : มาเฟียที่รัก!!!!

          ฉันเดินไปที่ห้องตัวเองอย่างมีความสุข...^ ^ ฮิฮิ จะได้เจอกับยัยปิโยแล้ว..โย่ว!  มีความสุขที่ซู้ด~ด  ดังนั้นฉันจึงเดินฮัมเพลงไปด้วย


          "~ตกลงว่าเธอนั้นรักช้า~น >๐<  หรือมันแค่ขำขำ (._.) ให้เป็นคนรักหรือเป็นแค่เพื่อนเธอ^ ^  ให้เป็นคนคุยไว้แก้เหงา...ไว้กอดเมื่อตอนพบเจอ แบบไหนยอมเป็นให้เธอ...เบาะ..." ฉันยังร้องไม่จบก็มีเสียงเด็กเดนดังขัดขึ้นมาก่อน...


          "บอกทีว่าเธอเป็น ค-ว-า-ย...เธออย่าร้องเพลงเลย..ฟังแล้วขี้หูจะออกมาเต้นเบรคแดนซ์...หึ เสียงยังกะไฮยีน่าแปลงร่างเป็นอุลตร้าแมน...-_-" นายตัวร้ายพูด


          เฮอะ!-3-  มันจะมีความสุขกว่านี้นะถ้าพระเจ้าปล่อยให้ฉันหายใจโดยที่ไม่มีไอ้หน้าขี้มูกอยู่ตรงนี้น่ะ =_="




                 ว่าแต่...ไฮยีน่านี่มันแปลงร่างเป็นอุลตร้าแมนได้ด้วยหนอ? =[]=



          "เชอะ!" 


  

          +*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+






          "อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(เว่อร์ไปแก : R) ไอ้กิโยตินที่ร๊ากกกก...>๐< แกกลับมาแล๊วววว!!!" ฉันแหกปากลั่นอย่างไม่เหลือความเป็นคน


        แต่ไม่เป็นไร..ฉันสวย ฉันหน้าตาดี...ฉันเป็นนางเอกเรื่องนี้อยู่ดี โฮะๆ(เปลี่ยนนางเอกด่วน : เสียงจากผู้อ่าน)


          "แงๆๆ!!>๐<  ไอ้แอมแปร์ที่ร๊ากก!!!ฉันคิดถึงพี่ชายแกจาง"  ปิโยตอบกลับมาอย่างเต็มใจโดยลืมความเป็นของเราไปหาพี่ชายฉันTTT^TTT


          "เอ้อๆ แก...จำไว้เลยนะ จำไว้เล้ย~ย  แกคิดถึงพี่ชายฉันมากใช่มั้ย?ฮะ...ไม่คิดถึงฉันเลยใช่ม้า..T๐T งั้นแกไม่ต้องมาคุยกับฉันเลยน้าาา~" ฉันโวยวายโดยใส่แอ๊กติ้งเข้าไปเต็มที่


          "โอ๋ๆๆๆ-๐- ล้อเล่นจ้า...แอมแปร์ที่รักอย่าโกรธน้า...หายงอนน้า.." ยัยปิโยง้อฉัน..


          ต้องเล่นตัวถึงจะดูมีค่า...พี่ฉันเคยบอกไว้..-_-


          "ไม่!!" ฉันกระแทกเสียงแล้วเชิดหน้าไปอีกทาง


          "โอ๋!!ๆๆๆล้อเล่นอย่าโกรธน้า>๐<" ยัยปิโยง้อต่อ


          "ไม่!!!"


          "นี่!!" ยัยปิโยเริ่มขึ้นเสียง


          "ไม่!!!" ฉันยังเล่นตัวต่อไป โหะๆ นางเอ๊ก นางเอก (.....-_-)


          "เออ!!!ไม่หายโกรธก็ไม่ต้องหาย...นี่รู้มั้ยว่ามันเสียศักดิ์ศรีแค่ไหนอ่ะที่คนอย่างฉันต้องง้อคนฮะ...แล้วนี่แกจะโกรธอะไรฉันนักหนากะอีแค่เรื่องไม่เป็นเรื่องเนี่ย  แค่ฉันคืดถึงพี่ชายหล่อๆของแก มากกว่าแกแค่นั้นมันผิดนักรึไงฮะ มันจะอะไรกันนักหนาวะ..ว้อย!!!!>๐<"
ยัยปิโยบ่นรัวเป็นชุด...



          ฮือ~สรุปว่านี่ฉันต้องง้อปิโยแทนงั้นหรองาย..T T ทั้งๆที่คนที่ควรจะโกรธมันเป็นฉันไม่ใช่หรอ?...งืดๆ



          "โอ๋ๆๆปิโยน้อย..อย่าโกรธน้า เค้าแค่ล้อเล่นอ่ะนะๆๆๆ" ฉันง้อมั้ง ... นี่ตกลงเรย์โกะจะให้ตอนนี้มีแต่ง้อใช่ไหมเนี่ย


          "เออ!! ไปนั่งที่เหอะๆ  ฉันอยากเรียน ไม่โกรธแล้วว้อย" ยัยปิโยหันมาบอกแล้วมานั่งข้างๆฉัน...คือห้องเรียนฉันอ่ะนะ มันจะเป็นแบบ  โต๊ะนักเรียนสีขาวยาวต่อกันไปเลยอ่ะ...นึกออกป่ะ? ที่เวลาเราจะนั่งเราต้องเปิดโต๊ะด้านนึงก่อนอ่ะนั่นแหละ..มันจะเรียงต่อกันเลยอ่ะ


          "เอาล่ะนักเรียน...วันนี้เราจะเรียนเรื่อง......" อาจารย์รุ่งเรือง สอนวิชาเลข เดินเข้ามาแล้วก็พูดๆๆๆ  แต่นักเรียนรักเรียนอย่างฉันที่อุตส่าห์นั่งซาเล้งมาโรงเรียนทั้งที..จึงต้อง.......



                                                    หลับ...U_U zZ


          +*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+



          ฉันตกใจตื่นขึ้นมาเพราะอยู่ดีๆ ก็มีคนปากระดาษขยำๆมาโดนหัวฉัน...


          "น้ำลายไหลแล้ว...เหมือนหมาเลย  ยัยแอมปลิ้น!!!! "


          อ๊ายยย!!! ใครบังอาจมาว่าฉันอย่างงี้นะ...ฮึ่ม!


          "กั่กๆๆๆ" มีเสียงคนหัวเราะมาจากทางด้านซ้ายของฉัน...ว้าย!! นายพอยด์นี่นา...มันมานั่งตรงนี้ทำไมเนี่ย ย๊ากกก!!! บังอาจมาเรียกฉันว่าแอมปลิ้นเรอะ..ตายซะเถอะ!!!


          "เย็นนี้ตอนทำความสะอาดตึก...นายเจอดีแน่!!!!!"


          ฮ่าฮ่าฮ่า  สะจายส์...ก็พอฉันเห็นเสร็จก็ปาไปหานายนั่นแต่พอดีนายตัวร้ายกำลังหาวอยู่..มันเลยเข้าปากนายตัวร้ายซะเลย ก๊ากกกกกกกก!!!!>๐<


          "ยัยบ้า.." นายตัวร้ายพูดแบบไม่มีเสียงส่งมาให้ฉัน เฮ่อเฮ่อ


         
          ฉันหันไปหายัยปิโยที่อยู่ด้านขวาของฉัน..มันกำลังตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ....การ์ตูน -_-


          "ปิโย...อ่านเรื่องไรอ่ะ?" ฉันถามไปงั้นๆแหละ..ทั้งๆที่รู้ไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร..บอกไปจะเชื่อมั้ย?  ว่าฉันไม่เคยอ่านการ์ตูน ^ ^  คือเคยอ่านแต่แบบพวกนิยายเกาหะ...หะ...หลีอ่ะนะ (รู้นะว่าคิดอะไร  จุ๊กกรู้ๆ : R)


          "มาเฟียทีรัก"  ยัยปิโยตอบกลับมา...


          อืม~ม มาเฟียที่รักงั้นหรอ?...มีมาเฟียด้วย น่าจะเป็นแบบบู๊ๆนะ อิอิ ชอบมากเลยแบบบู๊ๆเนี่ย


          "อืมๆ เฮ้ย!แกไม่มีไรทำอ่ะ...อ่านมั่งดิ^ ^" ฉันบอกยัยปิโย

         
          "เอาดิ..^ ^ เล่ม 1 นะ" ยัยปิโยบอกะพร้อมกับเอามาเฟียฯเล่ม 1 มาให้...


               ว่าแต่...ทำไมยัยปิโยต้องยิ้มแปลกๆแบบนั้นด้วยอ่ะ?


          ด้วยความที่ฉันรักฉากบู๊มากเกินเหตุ จึงคาดเดาว่า...มันน่าจะอยู่กลางๆเรื่อง เลยเปิดไปด้วยความไร้เดียงสาของสาวน้อย...(อุแหวะ : R)


          "พรึ่บ!!! ๐_๐"  ฉันเปิด...


          อะ..อะ...อะไรกันนี่??? ฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูก...เกือบจะกริ๊ดแต่ก็ยังยั้งตัวเองไว้ได้...ได้แต่เปิดหน้าต่อๆไปด้วยความอึ้ง...


           "ฮะ...เฮ้ย!!! O TT O "  ฉันรู้สึกว่ามีอะไรไหลออกมาจากจมูก..แฮะ

   
          "ว้าย!!!" ยัยปิโยร้องขึ้นมาเมื่อเห็นหน้าฉันหลังจากเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือการ์ตูน...

 
          "อา...อาจารย์คะ!!! แอม..เอ้ย! พงศชา เลืดกำเดาไหลค่ะ!!! ๐_๐ "  ยัยปิโยตะโกนบอกอาจารย์..


            โธ่เอ้ย!!!ยัยบ้าเอ๊ย~ ทำไมต้องบอกซะลั่นห้องขนาดนั้นด้วยเล่า...คนมองกันทั้งห้องเลย..=[]=


          "แหะๆๆ ^ TT ^" ฉันหันไปยิ้มให้คนรอบๆห้อง...โอย 

 
          "กั่กๆๆ ฮ่าฮ่า เฮ่อเฮ่อ  ก๊ากๆๆ >๐<" เสียงนายตัวร้ายหัวเราะลั่นห้อง...ฮึ่ย!..นายตัวร้ายนะนายตัวร้าย...เย็นนี้






                                              นายตายแน่!!!!!!!!