ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ..นินทาระยะเผาขน..
Fic Dong Bang Shin Gi
รักสุดใจ...ให้นาย “ซูเปอร์สตาร์”
Chapter 1:นินทาระยะเผาขน
“กริ๊ด!!!!>๐< แกๆๆ ดองบังมาแล้วๆๆๆ” ‘ลิมคียัง’ เพื่อนสาวปัญญานิ่มของฉัน ‘คิมแซยอง’ ผู้ซึ่งบ้า ‘Dong Bang Shin Gi’ มากๆ โดยเฉพาะนาย ‘คิมแจจุง’ กริ๊ดกร๊าดใหญ่เมื่อ5หนุ่มดองบังชินกิเดินทางมาถึงแหล่งรวมตัวของวัยรุ่นที่เกาหลี
เฮอะ! แต่ว่าทุกๆคนอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะ ว่าฉันจะบ้าเหมือนๆกันกับยัยคียัง เหอะๆ ให้ตายยังไงฉันก็ไม่ชอบหรอกวงเนี้ย อ๊ะๆ แฟนๆอย่าเพิ่งรุมตึ๊บฉันนะ แค่เฉยๆเท่านั้น ไม่ถึงกับแอนตี้หรอกน่า...
“เออ..รู้แล้วน่าแก ไม่ต้องมากริ๊ดกร๊าดทำเป็นผู้หญิงกระหายผู้ชายขนาดนั้นก็ได้...” ฉันบ่นๆยัยคียัง...พร้อมกับได้สายตาอำมหิตเป็นคำตอบกลับมาด้วย ที่สำคัญมันไม่ได้มาจากยัยคียังคนเดียวน่ะสิ...=_=
“แกเนี่ยน้า...ทำไมทำตัวเหมือนคนแก่ๆ ไม่เหมือนวัยรุ่นทั่วไปเลย ทั้งๆที่อายุแค่ 18 ปีเท่านั้นนะ นี่ๆแกดูซิดองบังอ่ะน่ารักจะตาย~หัดสนใจซะมั่งสิหล่อๆกันทั้งน้าน” คียังเทศน์ฉันไปสักพักก็เปลี่ยนเรื่องกลับไปหาดองบังอีก...เฮ้อ!เพื่อนฉัน
“สวัสดีคร๊าบ~พวกเรา ดองบังชินกิคร๊าบ~!!!” พวก5หนุ่มทักทายแฟนคลับอย่างน่ารัก...เฮอะ!สำหรับฉันแล้วมันปัญญาอ่อนสิ้นดี...(นี่แก!!บังอาจมาว่าดองบังหรอยะ? พวกเราลุย!!! - -เฮ!!!! ) อ๊ากก อย่าเพิ่งฆ่ากัน...ฉันล้อเล่นน่า -_-
อ้อ!ฉันคงลืมบอกไป...สาเหตุที่พวกดองบังมาที่นี่เพราะว่า..พวกเค้าจะมาเปิดตัวอัลบั้มใหม่ของพวกเขา ‘Rising Sun’น่ะ...
งานเปิดตัวอัลบั้มยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ..พวกแฟนๆก็กริ๊ดกร๊าดกันอยู่นั่นแหละ ไม่รู้จะกริ๊ดอะไรกันนักหนา(อคติเยอะจริงนะแม่คุณ) เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันก็เลยปวดฉี่..(เกี่ยวกันมั้ยล่ะนี่)
“คียัง...เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา เบื่อเสียงชะนีแถวนี้น่ะ” ฉันบอกยัยคียังแล้วรีบชิ่งออกมาเพราะสายตาอำมหิตจากรอบๆตัวฉันกำลังถึงขั้นรุนแรงขึ้นทุกที...- -*
เมื่อฉันมาถึงห้องน้ำอย่างทุลักทุเลเพราะคนอัดแน่นซะยิ่งกว่าเชื้อแบคทีเรียในอากาศซะอีก...ฉันทำธุระส่วนตัวจนเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำหญิง กะว่าจะรอยัยคียังบ้าเสร็จค่อยกลับอยู่ตรงนี้ ขี้เกียจไปเบียดกับพวกแฟนๆท่านดองบังเค้า เหอะๆ
~ฮา รุ มาน นี บา เง ชิม เด กา ทเว โก ชิพ พอ (โอเบบบี้)~
เสียงเพลงริงโทนดังขึ้น...ฉันหันซ้ายหันขวามองหาเจ้าของเสียงโทรศัพท์ ขวับ ขวับ ไม่มีใครอยู่...แล้วเสียงโทรศัพท์มันมาจากไหนล่ะ? -_-a
สักพักฉันก็เริ่มรู้ตัวว่านี่คือเสียงโทรศัพท์ฉันแน่ๆ...เพราะการสั่นสะเทือนของตัวเครื่อง -_-
“ฮัลโหล!!!คียัง...นี่แกเปลี่ยนเสียงริงโทนเครื่องฉันใช่ไหม?!?” พอฉันรู้ว่าใครโทรมาก็แหวใส่อย่างเอาเรื่อง...มันก็รู้ว่าฉันไม่ชอบดองบังยังจะมาเปลี่ยนอีก....
“อะ...เอ่อ...ใช่ๆ เฮ่อเฮ่อ ^ ^ เป็นไงเพราะมั้ย?” เสียงยัยคียังดูจะตกใจเล็กน้อยในตอนแรก...พอตอนหลังก็กลับมาติ๊งต๊องเหมือนเดิม
“ได้ไงอ่ะ...แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบอ่ะ T^T เออ...ว่าแต่...ในเครื่องฉันไม่มีเพลงนี้นี่” ฉันตัดพ้อเล็กน้อยก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าในเครื่องไม่มีเพลงนี้..
“แหะๆ...ก็เค้าชอบนี่ เลยโหลดให้ >[]<” ยัยคียังพูดด้วยน้ำเสียงหงอยๆ
“ห๊า~า ๐_๐ โหลดให้!!! “ ฉันร้องเสียงหลง
“จ้ะT_T” ยัยคียังทำเสียงเหมือนจะร้องไห้...นี่ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเชียว?
“แกชอบแกก็โหลดเข้าเครื่องแกดิ!!...แล้วมาโหลดไรเครื่องฉัน” ฉันโวย
“ง่า~แซยองจ๋า...อย่าโกรธเค้าเลยน้า...แง้วๆ” ยัยคียังใช้ลูกอ้อนซึ่งมันก็ทำให้ฉันใจอ่อนทุกๆที..เฮ้อ!พอดีว่าฉันเป็นนางเอกอ่ะนะ...เลยใจอ่อนง่าย(...-*-...)
“เออๆไม่โกรธก็ได้...โอย~แล้วอย่างนี้ใครจะจ่ายตังค์ล่ะเนี้ย...”ฉันบ่น
“อ้าว!เครื่องแก แกก็จ่ายดิ...เฮ่อเฮ่อ ถามไรโง่ๆ^ ^” ยัยคียังพูดด้วยน้ำเสียงระรื่น เมื่อรู้ว่าฉันไม่โกรธแล้วจึงทำตัวกวนตรีนเหมือนเดิม...=_=
“แหมไอ้นี่...พอรู้ว่าฉันไม่โกรธแล้วระรื่นเชียวนะ-_-^”
“เหอเหอ...เอาเหอะๆ แล้วนี่แกอยู่ไหนอ่ะ...มองไม่เห็น”
“อยู่หน้าห้องน้ำน่ะ...ขี้เกียจเข้าไปในงานแล้วคนเยอะ...น่ารำคาญ เออแล้วนี่แกไม่ไปดูนายคิมแจจุงอะไรของแกหรอ...ถึงมาโทรหาฉันได้เนี่ย?” ฉันประชดมันไปเล็กน้อย...
“อ๋อ!ไม่หรอกๆ แค่เผอิญแจจุงเค้าไป...” คียังยังพูดไม่ทันจบฉันก็ขัดขึ้นมาก่อน
“นี่ๆๆ ไม่ต้องบอกเลยไม่ต้องพูด NO! No! ฉันไม่ต้องการรับรู้ว่านายคิมแจจุงอะไรนั่นไปไหนมาไหนหรอก...ฉันไม่ได้เป็นปาปารัสซี่นะ แล้วก็ไม่ได้ชอบนายนั่นด้วย...” ฉันแหว
“เออก็ได้ไม่พูดก็ได้...เฮ้อ!แกนะแก ทำไมแกถึงได้ไม่ชอบแจจุงเค้าวะ? ฉันล่ะอยากถามแกจริงๆเลย...หล่อก็หล่อ แถมน่ารักเกินคนอีกต่างหาก~” ยัยคียังพูดด้วยน้ำเสียงเพ้อฝัน เฮอะ!หล่อเกินคน...มันเป็นเทวดารึไง?-_-
“ก็แหม~แกคิดดูนะผู้ชายบ้าอะไรวะ หน้าสวยขนาดนั้น แกรู้มะ? ว่าหน้าอย่างนั้นอ่ะ เป็นผู้ชายก็หล่อ ผู้หญิงก็สวย...ฉันล่ะยังอิจฉาเลย แล้วแกดูดิ ผิวไอ้บ้าแจจุงอะไรของแกนั่นน่ะ โค-ตะ-ระ สวยเลย ดูเหมือนบำรุงมาอย่างดี แบบพวกสำอางค์ๆอ่ะแก ฉันว่านะ ไม่เกย์ก็ตุ๊ดก็กระเทยแล้วล่ะคราวนี้
แล้วฉันว่านะอีก4คนที่เหลือมันก็หล่อดีหรอก แต่พวกนั้นเค้าก็ดูแมนๆดี...แต่ดูนายแจจุงดิ เหมือนกับว่าอ้อนแอ้นอ่อนแอยังไงไม่รู้...
แถมอีกอย่างนะ...คนอื่นก็ดูเป็นมิตรดี น่าคบหาสมาคมด้วย แต่นายแจจุงอ่ะดิ ดูแล้วหยิ้งหยิ่งเฮอะ! บ้าชะมัด” ฉันร่ายยาวถึงคุณสมบัติอันน่าสงสัยของนายคิมแจจุงนั่น
“...เลวร้ายขนาดนั้นเชียว?...”
“ก็เออน่ะสิ...เอ๊ะ! เมื่อกี้แกพูดหรอ?” ฉันถามยัยคียัง เฮอะๆ ยัยนี่ทำไมเสียงเหมือนผู้ชายจังฟระ
“อ่ะ...เอ่อ แซยอง...ฉันไม่ได้พูดนะแก คือแบบว่า ฉันว่ามันเป็นเสียงผู้ชายมากกว่านะT^T” ยัยคียังตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหวั่นๆ
ฉันชักเริ่มใจคอไม่ดี...ค่อยๆหันหลังกลับไปแล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบกับ...
“คิมแจจุง!!!!o_o”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น