ดั่งคิมหันต์ละลายเหมันต์

“ถ้าไม่มีที่ไปละก็ มาอยู่กับข้าได้นะ” แค่คำพูดเพียงคำเดียวของเด็กหญิงผู้ไร้เดียงสา แต่คำพูดนั้นกลับแทรกซึมเข้าไปในใจของเด็กชายตัวน้อย ความอ่อนโยนและความจริงใจค่อยๆละลายกำแพงในใจของอีกฝ่ายลงอย่างง่ายดาย ราวกับคิมหันต์ละลายเหมันต์อย่างไรอย่างนั้น 

วันนั้นเป็นวันแรกที่ข้าได้จับมือของท่าน มือที่เย็นเชียบราวกับน้ำแข็ง แต่น่าแปลกที่มือเย็นนั้น กลับอบอุ่นที่สุดในบรรดามือที่เคยสัมผัสมา มือของเด็กน้อยนามหลิวเจินซี

ท่านเลือกที่จะยื่นมือมาหาข้าแล้ว ข้าก็ไม่คิดที่จะปล่อยท่านไปอย่างแน่นอน

ข้าขอสาบานว่าข้าจะรักและจงรักภักดีต่อท่าน จวบจนกว่าลมหายใจสุดท้ายของข้า