ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Wrath fire advent :: บทที่ 2 ไฟแค้นถือกำเนิด
บทที่ 2 ไฟแ้นถือำเนิ
Tell me would you kill to save a life?
Tell me would you kill to prove you're right?
Crash, crash, burn, let it all burn
This hurricane's chasing us all underground
เราำเป็น้อเบียเบียนีวิผู้อื่น เพียเพื่อวามอยู่รออัวเอั้นหรือ ?
หรือทั้หมที่ทำไป แ่มาาวามเห็นแ่ัวและไม่รู้ัพออเราเอ ?
อย่าลืมเสียสิว่า...ท้ายสุแล้ว รรมใใร่อ ็ย่อมืนสนอแ่บุลนนั้น
และมันะามไล่ล่าเราไปลอ ไม่ว่าเราะอยู่ที่ใ็าม
hurricane - thirty seconds to mars
รอบรัววิสลีย์และเฮอร์ไมโอนี่ถูัอยู่ในุหลายสัปาห์ ทุนเริ่มินและ้อยอมรับสภาพ
ทุวันผู้เสพวามายะบัับให้มัเิ้ลหิ ทำอาหาร
ทำวามสะอา และ่อยบริารวามสะวสะบาย
ส่วนพวเลือผสมและรอบรัววิสลีย์ ะทุบัับให้ไปสร้าปราสาท าปุเรสย์ ทุน้อทำามผู้เสพวามายทุอย่าโยไม่ใ้เวทมน์
ถ้าใรฝ่าฝืนะโน่าทิ้ทันที ทุน้ออยู่ในรแบๆ อาบน้ำรวมัน ินอาหารยะ
พวเาเริ่มมีสภาพทรุโทรมและอิโรยลเรื่อยๆ
มีหลายนพยายามะหนีแ่ไม่สำเร็
และมีหลายนเริ่มิโรายเพราะที่อยู่อาศัย่อน้าสปร
อนนี้ผู้เสพวามายไ้ปล่อยผูุ้มวิาออมาเพิ่มเพื่อุมนัโทษอี้วย
หลัาที่เรโับเฮอร์ไมโอนี่ลับมาเธอ็ไม่เห็นเาอีเลยเธอไม่ไ้ิถึเาหรอนะ
แ่เ็บใที่เามาทำลายโอาสที่เธอะไ้หนี
ลาึืนหนึ่ ใน ะ ที่ทุนหลับใหล
(ริ๊ เอีย เสียประูร)
"เอาัวยัยเลือสีโลนออมา"
“รับ”
ประโยสนทนาปลุให้ เฮอร์ไมโอนี่ื่นานิทรา
เธอ่อยๆลืมาึ้นสายาทอยาวไปที่หน้าห้อั มีร่าสูอยู่ในุำสอนและรอบ้ามีผู้หิที่เิามัเิ้ล ที่ัว่าหน้าาสวยามประมาหนไ้
และผู้ายอีนที่ยืนเีย้าผู้เสพวามาย
ือ เรโ มัลฟอย
ผู้เสพวามายเปิประูรทำให้รอบรัววิสลีย์ ื่นันหม
ทุนลุึ้นหันไปมอผู้เสพวามายเป็นาเียว
“นี่ไยัยเลือสีโลนที่พยายามะหนีเมื่อหลายสัปาห์่อน พวนายอยาะเอามันไปทำอะไร็เิ” เรโบอผู้เสพวามาย
สายาไล่ไปที่ร่าบาอันทรุโทรมอเฮอร์ไมโอนี่ ทัู้่สบาันเพียเสี้ยววินาทีเรโ็เินออไปาุใ้ิน
”เอาัวมันมา” ผู้เสพวามาย สั่ลูน้อ
"เี่ยว! พวนายมีอะไร" บิลถามเสียแ็
ทุนในุ่าเริ่มหวั่นๆเพราะไม่ใ่สิ่ที่ีแน่ถ้าผู้เสพวามายลมาถึุใ้ินแบบนี้
"ันมาพาเธอไป" ผู้เสพวามาย อบเสียเย็นพลาหันไปมอเฮอร์ไมโอนี่ที่ยัุม
"ไปไหน!" รอน ะวาเสียั้วยวามไม่พอใ
เอาัวเอมาเราะำบัเฮอร์ไมโอนี่ไว้้านหลัอย่าปป้อ
"ันะพาเธอไปทำาน" ผู้เสพวามาย อบเสียเย็น
"านอะไร? แล้วทำไม้อไปอนลา่ำลาืนแบบนี้้วย?" รอน ถามอย่าไม่เ้าใ
"็าน ลาืนไละ"ผู้เสพวามายอบพลายิ้มที่มุมปา
รอนัริมฝีปาแน่น้วยวามโรธเาเ้าวามหมายอำว่าานลาืน
"ันไม่ให้ไป
ทำไมไม่ให้เธอทำานแบบพวเราละ" รอน เริ่มโวยวาย
"แไม่มีสิทธิ์มาสั่
แไม่ไ้ยินหมายใหม่ที่ มาาม เลสแร์ บอหรอ นั้นที่สาม้อทำทุอย่าในานะทาสโยไม่มีสิทธิ์ัืน
เพราะะนั้นมานี้!"ไม่พูเปล่าผู้เสพวามายึ้อมืออเฮอร์ไมโอนี่ที่ยัไม่ทันไ้ั้ัว
ให้ออมาาุสุแร
"ันไม่ไป" เฮอร์ไมโอนี่ สะบั้อมือสุแร
"ถ้าเธอไม่ไป
ันะ่าพวมันยรอบรัว" ผู้เสพวามายพูเสียเย็น "และันไม่ไู้่ันทำริแน่" เฮอร์ไมโอนี่ลัเลแู่รูปาร์แล้วเาทำริ ไม่ไู้่อย่าเียว
้วยวามที่ไม่อยาให้รอบรัววิสลีย์เือร้อนเธอึยอมเินาไป
"อย่าไปเลยนะ" รอน ึมือเฮอร์ไมโอนี่ไว้
"ันำเป็น้อไปไม่ยัั้นมันะ่าเราทุน" เฮอร์ไมโอนี่ เริ่มน้ำาลอ มัน่าเป็นเรื่อน่าใหายที่อยู่ีๆเธอ็้อารนที่เธอรัไป เธอไม่อยาารอนไปเลยแ่เธอไม่มีทาเลือ มันเป็นทาออทาเียวที่ะไม่ทำให้นอื่นเือนร้อน
"ันรันายนะรอน ลา่อน"
เฮอร์ไมโอนี่ ึมือออารอนน้ำาไหลอาบแ้ม
"ไม่ันไม่ให้เธอไป อย่าไปเลยนะ" รอน สวมอเฮอร์ไมโอนี่า้านหลั ทัู้่ร้อไห้ อย่าเ็บปวเมื่อถึเวลาที่เรา้อาันริๆ
"เอาละ พอ ปล่อยเธอสะ" ผู้เสพวามาย ึเฮอร์ไมโอนี่ให้แยออารอน
"ไม่อย่าเอาเธอไป" แ่รอนไม่ยอม เายัอเฮอร์ไมโอนี่ไม่ปล่อย
"บอให้ปล่อยไ!" ผู้เสพวามาย ผลัรอนออพร้อมเหวี่ยร่าสูลระแทรพื้นอย่าแร
"ไม่ๆ
ไม่!" รอนะโนลั่นเมื่อหิสาวำลั้าวเินออไปาุ
รอนทรุลเาเราะาเธอแน่ไม่ยอมให้ไปไหน
"รอนปล่อยเถอะ
อย่าทำแบบนี้" เฮอร์ไมโอนี่ ลั้นใเธอ้าวาไม่ออหัวใอเธออยู่ับรอนเธอไม่อยาาเาไป
"ปล่อยสิว่ะ" ผู้เสพวามาย เริ่มหุหิเาเะเ้าที่าอรอนนเลือไหลเ็มปา
พร้อมุร่าอเฮอร์ไมโอนี่ให้ามมา
และรีบปิุ แ่รอนไว้ว่าเาเอาัวเอออมาาุไ้่อนประูะปิล
"รอนระวััวนะลู!" มอลลี่ ะโนไล่หลั้วยวามเป็นห่ว
ผู้เสพวามายอีนพามัเิ้ลสาวอีหนึ้นไปที่ห้อโถ ส่วนนทีุ่เฮอร์ไมโอนี่มันวิ่หนีไปทา้านหน้าปราสาท ริมทะเลสาบำ ลมหนาวและวามมืปลุม้านปราสาท รอนรีบวิ่ามทัู้่มา
"รอนอย่าามันมา!" เฮอร์ไมโอนี่ ะโนลั่น้วยวามเป็นห่ว
"เียบ!" ผู้เสพวามาย สั่พร้อมี้ไม้ายสิทธิ์ไปที่ออเฮอร์ไมโอนี่
"อย่าามมา
ไม่ั้นนัเนี่ยาย"ผู้เสพวามายสั่ ร่าสู่อยๆเินห่าออไป
"ันะไม่ยอมให้แพราเธอไปาันหรอ"
รอนเหมือนาสิายาวอรอนรีบวิ่ไปยัร่าผู้เสพวามาย
รอนะรุบร่าผู้เสพวามายให้แยาเฮอร์ไมโอนี่ รอนึ้น่อมพร้อมเาไปสอหมั
มือยาวพยายามโมยไม้ายสิทธิ์แ่้าไปเมื่อผู้เสพวามายับไม้ไ้่อนเาี้ไปที่รอน
"เรัมเมปร้า"
เหมือนมีที่มอไม่เห็นรีามร่าอรอนเาระเ้นออพร้อมเลือนอพื้นร่าหนา ทไหลลไปในทะเลสาบำอันหนาวเหน็บ
"ไม่! รอน!" เฮอร์ไมโอนี่รีลั่น
เฮอร์ไมโอนี่ไม่เห็นวี่แววว่ารอนะึ้นมาาน้ำไ้เลย เสี้ยววินาทีนั้นสัาาในัวเธอบอว่าเาายไปแล้ว
เฮอร์ไมโอนี่ำลัะระโลไป่วยรอนึ่เป็นัหวะเียวับผู้เสพวามายุร่าบาึ้นมา
"มานี้! มันายแล้ว!"
เฮอร์ไมโอนี่มอลับเาไปในปราสาทอย่าหาน่วยเหลือ เธอเห็นร่าสูอเรโเินผ่านมาพอี เธอไม่รอ้า รีบะโนสุเสีย
“มัลฟอย เี๋ยว่อน ่วย้วยรอนำลัะาย!”
เสียนั้นหยุารเินอเรโไ้ เาหันหน้ามามอ้นเสียเพียรู่เียว่อนะหันลับไปทาเิมและเินาไป อย่าไม่แร์
เฮอร์ไมโอนี่อ้าปา้าไม่ิว่าเาะใำเห็นแ่ัวถึนาปล่อยให้รอนายไ้ ถึแม้ว่าพวเราะไม่ถูันแ่เรื่ออาบาทายแบบนี้เาน่าะ่วยเหลือันบ้า
วินาทีสุท้าย เฮอร์ไมโอนี่็ยัหวัให้เรโลับมา่วยเธอแ่เปล่าเลย เาไม่ลับมาแล้ว.......................
ไฟแ้นในใอ เฮอร์ไมโอนี่ึถือำเนิึ้น เพราะ เรโเป็นสาเหุทำให้รอน้อาย
"เอ๊ย ไม่ปล่อยัน รอน! หือๆ"เฮอร์ไมโอนี่ ะโนลั่นน้ำาไหลเป็นสายเลือ เธอไม่อยาะเื่อเลยว่านที่เธอรัและเป็นนสุท้ายที่เธอเหลืออยู่ในีวิ ไ้าเธอไปแล้วริๆ ทุอย่ามันเิึ้นเร็วมา เฮอร์ไมโอนี่พยายามิ้นรนหนีแ่ไม่สำเร็ผู้เสพวามายำลัพาเธอออไปาฮอวอส์
__________________________________________
บไปอีแล้วสำหรับอนที่สอ นัอ่านน้อยัทิ้ไรท์ันแล้วมั้ ใรไม่อ่านอนนี้ือะไม่เ้าเนื้อเรื่อในอน่อๆไปไ้เลย
เพราะอนนี้ถือเป็นหัวใสำัและสาเหุ ที่หนูเฮอร์อเราแ้นเรโ นั้นเป็นเพราะสาเหุมาาอะไร
ในบทนี้ ทุนอาะเลียเรโ ไปเลย็ไ้ว่าทำไมปล่อยให้ผู้เสพวามายับหนูเฮอร์ไป ทำไม ไม่เ้าไป่วยหนูเฮอร์ับรอน
แ่ทุสิ่ที่เรโททำเามีเหุผลอเา ึ่อนนี้ไรท์็ยับอไม่ไ้ถ้าอยารู้็้อิามัน่อไปนะ้ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น