ปิ๊งรักร้าย นายเย็นชา(Oh! My Boy.)

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8--จีบ ++ ของขวัญ

                        ก้านหลิว =>>Talk


                       "พี่หลิว  เป็นอะไร  ผีเข้ารึไงเนี่ย"เสียงไอ้น้องชายสุดที่ร้ากกของฉันทำให้ฉันสะดุ้งขณะที่กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ค่ะ

                       "แล้วแกล่ะ  ผีออกรึไงเสียงดังอยู่ได้"ฉันว่ามันกลับค่ะ  คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ 

                       จะว่าไปแล้ว  วันนี้ฉันรู้สึกแปลกๆค่ะ  ตั้งแต่แยกจากนายไทม์ออกมา   เพราะอะไรก็ไม่รู้  รู้สึกเหมือนมันแปลกๆ   วาบหวิวใจยังไงชอบกล   ฮึ๋ย  นี่ฉันเป็นอะไรไปคะเนี่ย

                         "แม่  ไผ่ว่า  พาพี่หลิวไปเข้าวัดบ้างก็ดีนะ  เผื่อบาทหลวงท่านจะช่วยได้"ไอ้ต้นไผ่พูด  ก่อนจะชิ่งหมูทอดกระเทียมชิ้นเดียวในจานของฉันไป  ฉันหันขวับไปหามันทันที

                         "วัดในห้องแกมีบาทหลวงเรอะ  แล้วที่ชิ่งไปน่ะ  เนียนนะเดี๋ยวนี้"ฉันหันไปว่ามันทันที  บอกว่าบ้านแกไม่ได้ค่ะ  เพราะบ้านฉันกับบ้านมันหลังเดียวกัน ^ ^

                         "พอกันเลยทั้งสองคน  เดี๋ยวแม่จะพาไปรดน้ำมนต์ทั้งคู่นั่นแหละ"แม่พูด   ก่อนจะส่ายหน้าอย่างเอือมระอาให้เราพี่น้อง

                          กริ๊งๆๆๆ

                          เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

                          "เดี๋ยวพ่อรับเอง"พ่อพูด  เดินไปยังห้องนั่งเล่น  สักพักก็ตะโกนเข้ามา

                          "หลิว  เพื่อนลูกโทรมา"

                          ฉันลุกขึ้น  ไม่วายจะยัดไก่ทอดเข้าปากก่อน  เดี๋ยวไอ้ต้นไผ่มันชิ่งไปอีกชิ้น   ใครกันนะ  โทรมา

                         "ฮัลโหล ก้านหลิวพูดค่ะ"ฉันกรอกเสียงลงไป 

                         "หลิว  นี่ออมเองนะ  / ไอฝนด้วย"เสียงยัยออมดังลอดเสียงมา  เสียงไอฝนก็แทรกขึ้นมาอีก  ยัยนี่  มารยาทสะกดเป็นรึเปล่ายะเนี่ย

                         "อื้อ  ว่าไง"ฉันถาม  งงอยู่เหมือนกันว่า  มันไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน

                         "นี่ พรุ่งนี้ปีใหม่   พวกเราอยากขอที่บ้านหลิวอ่ะ  เป็นที่จัดงาน ของห้องอ่ะ  ได้มั้ย"ยัยออมพูด  อ๋อ  แค่จัดปีใหม่  หา!  บ้านฉันเนี่ยนะ  เจริญล่ะ แม่คุณ

                          "บ้านฉันหรอ"ฉันถามเสียงดัง  จนเสียงแว้ดของยัยไอฝนดังลอดสายมาอีกรอบ

                          "จะเสียงดังไปไหนยะ  บ้านแกอยู่ใกล้โรงสีข้าวเรอะ  แค่ขอยืมที่จัดงาน  แค่คืนเดียว"

                          "แล้วทำไมต้องเป็นบ้านฉันเล่า"ฉันแหกปากใส่มันค่ะ  แหกปากใส่ฉันก่อนทำไมเล่า

                          "เป็นกฎโว้ย  เด็กใหม่  ไม่ต้องพูดมาก  พรุ่งนี้พวกเราจะซื้อของไปบ้านแกตอนเย็น  บอกแม่แกด้วย  โอเค  แค่นี้"ยัยไอฝนแว้ดเสียงดังกว่าเดิม ก่อนจะตัดสายไป ฉันต้องเอาโทรศัพท์ออกจากหูคืบนึง แต่กระนั้นเสียงมันยังดังมากๆอยู่ค่ะ   เสียงคนหรือจรวดไอพ่นยะเนี่ย    แต่ว่าโรงเรียนนี้มันปกครองระบอบคอมมิวนิสต์รึไงเนี่ย  บังคับกันจริง

                          "มีอะไรหรอลูก  หน้าตาเซ็งมาเชียว"แม่ถาม  ขณะที่ฉันนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

                          "แม่  พรุ่งนี้เพื่อนหลิวจะมาจัดปีใหม่ที่บ้านเรานะ"ฉันบอกแม่เสียงเนือยๆ  ผิดกับแม่ที่ทำหน้าตาตื่นเต้นดีใจมากจนออกนอกหน้าไปเลยค่ะ - -

                          "จริงหรอหลิว  เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะจัดที่ตรงสนามหญ้าหลังบ้านไว้ให้นะ"แม่พูดอย่างตื่นเต้น  มันน่าตื่นเต้นตรงไหนคะคุณแม่ขา

                          "ค่ะ  แต่แม่คะ  อาหารหายไปไหนหมดอ่ะ"ฉันถามแม่  อาหารที่อยู่บนจานก่อนหน้านี้  ได้หายวับราวกับศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์มาเสกให้หายไป

                          "หายไปอยู่ในท้องไผ่หมดแล้ว"ไอ้ต้นไผ่พูด  นี่แกกินหมดเลยเรอะ  ฉันยังไม่อิ่มเลยนะ

                          "ไอ้ต้นไผ่  นี่แกกินหมดเลยเรอะ  ย้ากก  อย่าอยู่เลยแก"ฉันกระโจนเข้าใส่มันกลางโต๊ะอาหาร  มันกระโดดหลบ  ฉันวิ่งไล่มัน รอบห้องอาหาร

                          "พอเลยทั้งคู่นั่นแหละ  เฮ้อ  นี่บ้านนี้จะสงบซักวันไม่ได้รึไงนะ"พ่อบ่น  ก่อนจะส่ายหน้าอย่างระอา

                          "ก็พี่หลิววิ่งไล่ไผ่ก่อนนี่ฮะ"ดูมันค่ะ  ดูมัน  ยังจะมาโทษคนอื่นอีก  จับกินแทนเข้าเลยดีมั้ยคะเนี่ย

                         "ก็แกกินอาหารหมดเลยอ่ะ  พี่ยังไม่ได้กินเลย"ฉันพูดบ้าง 

                         "แล้วที่พี่หลิวกินตอนนั้นมันอะไรอ่ะ  อุนจิรึไง"มันย้อนค่ะ  แหม ไอ้น้องรัก  พี่รักแกจริงๆ   ไปนอนเป็นเพื่อนอุนจิในชักโครกมั้ย  ฉันล่ะอยากจะจับแกยัดลงชักโครกจริงๆ

                         "เงียบไปเลย  หฃิวไปกินนมในตู้เย็นนะลูกไป  อยากกินกี่กล่องก็กิน"แม่พูดอย่างจนปัญญา 

                         "นั่น ของไผ่นะแม่"มันโวยค่ะ

                         "ก็เราไปกินกับของพี่เขาหมด  เอาเถอะ  เดี๋ยวแม่ซื้อมาใหม่"แม่พูด  หมดปัญญาจะโต้เถียงหรือเจรจาใดๆกับพวกเรา  หุหุ  สงสารแม่จัง

                         "แม่อ่ะ"มันโวยวายเสียงดัง  ฉันเดินไปเปิดตู้เย็น  หยิบนมมา 2 กล่อง  ฮ่าๆ  วันนี้แม่เข้าข้างช้าน  สะใจที่ซู๊ดดด



                         ไทม์  ==>> Talk


                         หลังจากฟังการประชุมอันเป็นธรรมที่สุดที่เคยฟังมา(ประชดครับ)  ลงเอยด้วยการให้บ้านยัยก้านหลิวเป็นสถานที่จัดปีใหม่   ผมชักไม่วางใจเท่าไหร่  ไม่รู้ว่าไอ้พวกนี้มันจะเล่นอะไรของพวกมันอีก

                         'เฮ่ย  รับเด็กใหม่ไงวะ' คำพูดของไอ้กังฟูดังอยู่ในหัวของผม  มันแค่นั้นจริงๆน่ะหรอ  ผมไม่ค่อยเชื่อใจพวกมันเรื่องนี้สักเท่าไหร่เลยครับ

                          ผมไม่อยากคิดต่อให้มันปวดเศียรเวียนเกล้า  ผมจึงตัดสินใจนอนแต่หัวค่ำ  วันนี้มันรู้สึกขี้เกียจยังไงชอบกล  อีกอย่าพรุ่งนี้ก็รู้คะแนนสอบชีวที่ยัยก้านหลิวท้าผมไว้ซะด้วย  หึหึ 

                         ผมนอนลงบนเตียงนุ่ม  คิดถึงตักยัยนั่นชะมัด  นุ่มกว่าครับ  หุหุ  (แอบหื่นนิดๆ) - -"  ยังไงก็เถอะ  ผมนอนก่อนดีกว่า  ง่วงมากเลย (ซะงั้น)

 
                         เช้าวันรุ่งขึ้น

                         ผมแต่งตัวไปโรงเรียนแต่เช้าเหมือนเดิม  ระหว่างทางผมฮัมเพลงไปด้วย  แต่ผมรู้สึกว่ามีใครเดินอยู่ข้างๆ

                        "อ้าวพี่มิกกี้  มาเช้าจัง"ผมหันไปทักคนที่อยู่ข้างๆ  พี่มิกกี้เองครับ รุ่นพี่ที่เคยอยู่ชมรมเดียวกันตอนผมอยู่ม.4

                        "พี่ก็มาเช้าทุกวันเหมือนแกนั่นแหละ"พี่มิกกี้ตอบยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตรเหมือนเดิม  แต่ครั้งนี้ รอยยิ้มพี่มันเย็นๆยังไงก็ไม่รู้นะพี่ _ _!!

                        ผมยิ้มให้บ้าง  แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไกันเลย  จนกระทั่ง

                        "นี่ไทม์  พี่ถามอะไรหน่อยสิ"พี่มิกกี้เอ่ยขึ้นมา  ผมหันไปมองหน้า

                        "อะไรหรอครับ"ผมถาม 

                        "ไทม์กับน้องก้านหลิวเป็นอะไรกัน"พี่มิกกี้ถาม  โอ้ว  คุณพี่ไหงถามน้องชายแบบนี้ล่ะครับ

                         "ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ครับ"ผมรีบปฎิเสธ  ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆแหละครับ  หุหุ  แค่ผมวางแผนจีบยัยนั่น  แค่นั้นเอง O_o

                         "จริงเร้อ  เมื่อวานเห็นซบไหล่กันด้วยนิ่"พี่มิกกี้ถาม  ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ  โห้ย เห็นขนาดนั้นใครเชื่อก็ออกลูกเป็นตุ่นแล้วคร้าบบ

                         "จริงคร้าบพี่  เมื่อวานผมไม่สบายนิดหน่อยฮะ"ผมตอบ  พยายามทำเสียง+หน้าตาให้น่าเชื่อถือ

                         "ถ้าไม่ได้เป็นอะไรกัน  งั้นพี่ขอจีบน้องหลิวนะ"พี่มิกกี้พูด  เรื่องแค่นี้เองพี่  ข้ามศพผมไปเหอะ  พี่กำลังจะล้มแผนการผมน๊าาาา

                         "อ๋อ  ได้อยู่แล้วคร้าบ  ผมไม่ใช่พ่อยัยนั่นนะ  จะมาขอผมทำไมเนี่ย"ผมกลั้นใจตอบ  อ๊ากกส์  พี่ชาย  จะมาหักแผนน้องทำไมครับเนี่ย  งานเข้าแล้วมั้ยล่ะ

                         "งั้นพี่ไปและ  เจอกันรอบชิงนะ"พี่มิกกี้พูด  แล้ววิ่งจากผมไปทันทีที่ถึงหน้าโรงเรียน 

                         ผมรีบวิ่งขึ้นห้อง  เผื่อจะเจอใครสักคน  แต่  ไม่มี  พวกนั้นยังไม่มา  ผมต้องรีบเล่าเรื่องนี้ให้พวกมันฟัง  ไม่งั้น แผนผมพังแน่   แต่ผมไม่อยากผิดใจกับรุ่นพี่ที่ผมนับถือเลย T T
 
                          "เฮ้ย  มันมาก่อนอีกแล้วว่ะ"เสียงไอ้พวกนั้นดังขึ้น  พวกมันมากันพร้อมทั้งแก๊งค์เลยครับ  สามัคคีกันจริง - -

                          "เฮ้ยไอ้โต้ง  มีเรื่องว่ะ"ผมบอกไอ่โต้ง  ไอ้พวกนั้นหันมามอง ราวกับจะถามว่า  ใครจะต่อยเมิง

                          "ว่า..."ไอ้โต้งพูด เป็นเชิงถาม  ยังไง  งง

                          "คืองี้เว้ย....$^%%^$%##%$%$^@@#!@%#^%#%#$@%$^%" ผมเล่าเรื่องที่เจอพี่มิกกี้เมื่อกี๊ให้พวกมันฟัง  พอพูดจบ  ไอ้โต้งทำหน้าเหวอเล็กน้อย  ต่างจากไอ้พวกนั้นที่เหวอกันไปเลย

                           "งี้ก็ซวยดิวะ"ไอ้กานต์พูด  ไอ้แฝดนรกสองตัวพยักหน้าเห็นด้วย

                           "ไม่ได้การล่ะ  งี้ต้องรีบจัดการเลย"ไอ้โต้งพูด  แววตามุ่งมั่น  ทั้งๆที่เป็นเรื่องของผมนะเนี่ย

                           "แล้วแกจะทำยังไง"ไอ้ป้องถามไอ้โต้ง  หน้าตาพวกมันซีเรียสกันมาก  ทำให้ผมซึ้งน้อยๆกับการที่เพื่อนเห็นเรื่องของผมเป็นเรื่องสำคัญ

                            "บอกชอบยัยหลิวให้ไวเลยไทม์"ไอ้สองแฝดนั่นพูดพร้อมกัน  โห  พูดเหมือนง่ายเนาะ 

                            "โห พูด คิดมั้ย"ไอ้โต้งหันไปตบหัวสองตัวนั่น  ฝากแรงๆ หนึ่งทีเพื่อน "เฮ้ยไทม์  บอกยัยหลิวพรุ่งนี้เลยนะเว้ย"ไอ้โต้งหันมาบอกผม

                             ไอ้เพื่อนบ้า  พูดเหมือนมันง่ายงั้นแหละ  ให้นั่งบนทุเรียนยังง่ายซะกว่า - -(แต่เจ็บ)


                              ก้านหลิว ==>> Talk

                          ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียน  ท่ามกลางการจับตามองของแฟนคลับนายไทม์  ทำให้ฉันร้อนๆหนาวๆ  ยังไงก็ไม่รู้   แถมไอ้ต้นไผ่ก็ชิ่งหนีฉันไปอีก

                          "น้องหลิว HNY นะครับ"พี่มิกกี้อยู่ดีๆก็มาดักหน้า  แล้วมอบของขวัญปีใหม่ให้ฉัน  ฉันตกใจค่ะ  เกือบเตะผ่าหมากแล้วมั้ยล่ะพี่

                           "ขอบคุณมากค่ะ  สวัสดีปีใหม่นะคะ"ฉันกล่าวขอบคุณ  แล้วยิ้มให้  

                            จริงสิคะ  วันนี้วันปีใหม่  แต่แปลกที่โรงเรียนนี้ไม่ยักหยุดเหมือนโรงเรียนอื่นๆ  อะไรกัน

                           "น้องหลิว  คือ คืนนี้ ไปเคาท์ดาวน์กับพี่มั้ย"พี่มิกกี้ชวนค่ะ  กรี๊ด สามล้านตลบ  คนหล่อชวนไปเคาท์ดาวน์

                           "คือว่า  คืนนี้เพื่อนจะไปจัดปาร์ตี้ที่บ้านหลิวน่ะค่ะ"ฉันปฏิเสธเลี่ยงๆไป  ไม่อยากพูดตรงๆค่ะ  กลัวทำร้ายน้ำใจ

                            "หรอ  แย่จัง"พี่มิกกี้ทำหน้าผิดหวัง 

                            "งั้นคืนนี้ไปปาร์ตี้ที่บ้านหลิวมั้ยล่ะ"ฉันชวนค่ะ  ขอบอกว่า  ตามมารยาทน่ะ - -

                            "ได้สิ  ถ้าหลิวชวนพี่ไปแน่"พี่มิกกี้ตอบ  ยิ้มกว้างอย่างดีใจ  ออกนอกหน้าไปแล้วพี่ O_o

                            "งั้นหลิวไปก่อนนะคะ"ฉันพูด  รีบเดินหนีทันที 

                            "ยัยหลิว  แหม  ได้ของขวัญ แต่เข้าเลยนะ  ใครให้หรอ"ยัยไอฝนเดินมาทักฉันจากด้านหลัง 

                            "นั่นสิ  ใครหรอ"ยัยออมก็เอาด้วยอีกคน

                            "อะไร  พี่มิกกี้ให้มาย่ะ"ฉันตอบ ไอ้สองคนนั้นทำหน้าตกใจ  ก่อนจะ

                            "อ๊าย!  ยัยหลิว  พูดจริงหรอเนี่ย ฉันว่าพี่มิกกี้ชอบแกจริงๆแล้วแน่เลย"ยัยไอฝนวี๊ดว๊ายขึ้นมา  ฉันตกใจ  เลยไปเดินข้างหลังยัยออมแทน

                            "นั่นสิ  ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นพี่มิกกี้ให้ของขวัญผู้หญิงที่ไหนเลย"ยัยออมพูด  แล้วมันสองคนก็มองหน้าฉันด้วยสายตาแปลกๆ

                            "ไม่ต้องพูดหรอก  ฉันเข้าใจ ว่าฉันสวย ฮ่าๆ"ฉันพูด  แล้วหัวเราะ จนยัยไอฝนผลักหัวฉันไปข้างหน้า

                            "ฝน  ออมฝากอีกทีนึงนะ"ยัยออมพูด  แหมๆ  ทีงี้ล่ะเข้ากันเป็นส้วมกะอุนจิเลยนะ(ไม่มีอะไรเปรียบแล้วหรอเนี่ย)

                            "พอเลย  พวกอิจฉาตาร้อนเห็นคนอื่นสวยกว่าไม่ได้"ฉันพูด  ก่อนจะเชิดใส่สองคนนั้นค่ะ  อิอิ  ขอบอกว่า  สะจายที่สุด   นานๆได้ว่าพวกนี้โดยไม่โดนเอาคืน - -

                            "ช่างหล่อนสิ   เอาเป็นว่าคืนนี้ก็  จัดห้องเผื่อไว้ด้วยนะหลิว"ยัยไอฝนบอก  จัดไว้เพื่อ ??

                            "ทำไมอ่ะ"ฉันถาม  แกะโบว์ที่ติดมากับของขวัญอย่างประณีต ก็มันสวยอ่ะนะ

                            "เผื่อพวกมันเมาจะได้  ไม่ต้องไปส่งพวกมันที่บ้าน" ยัยไอฝนพูด  เมาซะด้วย  แสดงว่าคืนนี้มีแอลกอฮอล์  อ๊ากส์  ฉันเกลียดแอลกอฮอล์ที่ซู๊ดดดดดดดดดดด.
..
.
.
.
.
.
                  อ่านแล้วช่วยกันเม้นให้ด้วยน๊าา


ไม่ขอมากเกินไปช่ายป่าวว 

จากเด็ดตาขาวๆ  เฮ้ย  ไม่ใช่แระ
.
.
.
.