ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 15-- โอ้ไม่นะ
ก้านหลิว ==>> Talk
"เชิญครับ"พนักงานตอนรับนำเราไปที่โต๊ะค่ะ โต๊ะที่ฉันนั่งนี่บรรยากาศดีมากๆเลย ไม่น่าเชื่อว่านี่คือร้านไอติมค่ะ เหมือนร้านอาหารในโรงแรมหรูมากกว่า ที่นั่งของฉันด้านหลังจะเป็นต้นไม้ค่ะ เพื่อให้ดูบรรยากาศเป็นส่วนตัวมั้ง
ขณะที่ฉันมัวแต่ชื่นชมบรรยากาศในร้าน สายตาอันเฉียบคมของฉันก็กวาดไปพบกับสิ่งผิดปกติเข้า...
"หลิว นั่งสิ" ฉันหันไปตามเสียงเรียกของนายไทม์ค่ะ ฉันตัดสินใจนั่งเก้าอี้ที่ติดกับต้นไม้ เพราะมันใกล้กับสิ่งที่ฉันสังเกตุการณ์อยู่
"รับอะไรดีคะ"เสีบงพนักงานสาวถาม
"ช็อกโกแล็ตค่ะ"
"กะทิสดครับ" นายไทม์สั่ง ฉันสำลักน้ำที่กำลังดื่มอยู่ พนักงานทำหน้าเอ๋อไปเลยค่ะ "ผมล้อเล่นครับ ขอเป็นช็อกโกแล็ตชิพครับ"
"คิดว่าฮามั้ย"ฉันประชดค่ะ เข้าใจเล่นจริงๆ
"อ่านะ แต่ฉันว่า ไอ้โต๊ะข้างหลังเธอนั่นมันคุ้นๆนะ"นายไทม์เอ่ย ฉันก็ว่างั้นแหละ
"นั่นสิ นายช่วยดูหน่อยสิ ว่าใคร"
"ไอศกรีมได้แล้วค่ะ"แล้วพนักงานก็เอาไอติมมาเสิร์ฟ
"เอ่อ พี่ครับ โต๊ะถัดไปนี่ เป็นลูกค้าประจำที่นี่เลยรึเปล่าครับ" นายไทม์ถามพนักงาน เออ ฉลาดดีนี่ แล้วทำไมฉันคิดไม่ออกเนี่ย หรือว่าฉันโง่ ไม่นะ ไม่จริง _ _!!
"อ๋อ ค่ะ ช่วงหลังนี่มาทุกวันเลยคะ"พนักงานสาวบอก
"แล้วเค้ามากับใครครับ"นายไทม์ถามต่อ นายจะอยากรู้เรื่องชาวบ้านมากไปป่ะเนี่ย
"เห็นมากับผู้ชายนะคะ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพื่อนหรือน้องชายค่ะ"พนักงานสาวยิ้มให้ ก่อนจะขอตัวไปบริการลูกค้ารายอื่นต่อ
ฉันจ้องดูใบหน้าของชายหนุ่มโต๊ะถัดใบ (ลอดผ่านช่องว่างของกิ่งไม้ค่ะ ซุ่มมาก) ฉันเพ่งมองอย่างพินิจพิจารณา แล้วฉันก็ตกใจเมื่อคนที่นั่งหันมาทางโต๊ะที่ฉันนั่งอยู่คือ ไอ้ต้นไผ่ น้องชายฉันเอง เพราะฉะนั้น ไม่ต้องเดาเลยค่ะ ว่าคนที่มากับมันจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก พี่มิกกี้!
"หลิว เป็นไร ไอติมไม่อร่อยหรอ" นายไทม์ถามฉัน ฉันหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะตั้งใจกินต่อ บางทีมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันคิดก็ได้ (มากกส่าที่เธอคิดซะอีก)
"อร่อยสิ"ฉันยิ้มแบบตสอเบอรี่สุดๆค่ะ
"หา! แกว่าไงนะ"เสียงไอ้ไผ่ตะโกนมาจากข้างหลัง ฉันหูผึ่งฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นทันทีค่ะ
"จะเสียงดังไปไหนเล่า พี่บอกว่า พี่ 'ชอบ' แก ไง"เสียงพี่มิกกี้ดังมาแผ่วๆ โอ้ไม่นะ โลกร้อนทำคนเราเพี้ยนไปได้ขนาดนี้เลยหรอ Y .. Y
"นี่แกคิดจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย"เสียงไอ้ไผ่ดังมาเป็นระลอก
"ไม้หน้าสามมั้ง"
"กวนตรีน"
"นะๆ เป็นแฟนพี่เหอะนะ" อย่านะพี่ ฉันว่าพี่ควรจะไปสงบสติอารมณ์ที่วัดสวนแก้วสักวันก่อนน่าจะดีกว่านะ
"ไม่" ดีมากไอ้น้องรัก อย่าให้คนหน้าตาดีเป็นแบบนี้เลย
"น๊าๆๆ นะ แล้วคิดไงกับพี่อ่ะ" ยังจะตื๊อ
"โอ๊ย แล้วแต่แกแล้วกัน"ไอ้ไผ่ตอบปัดรำคาญ
"เย้ๆ ไผ่เป็นแฟนพี่แล้วนะ งั้นคืนนี้ขอแบบเดิมได้ป่ะ"
"แบบเดิม"ไอ้ไผ่ทวนคำทำหน้า งง! แต่ฉัน งง ว่าค่ะ อะไรแบบเดิม คืนนี้ด้วย
"เอ๊า ก็แบบวันที่พี่เมาไง" อ๋อ คืนนั้น หะ เห! คืนนั้น ที่พี่เมา คืนที่พี่กับมัน.... ห๊า! ขอกันตรงนี้เลยเรอะ โอ้ไม่! คนสวยรับไม่ได้อย่างแรงค่ะ.. ไม่จริ๊ง!
"หลิว ไม่สบายรึเปล่า กลับบ้านมั้ย ทำไมหน้าซีดอ่ะ"นายไทม์ถามฉัน
"ก็ดี รีบเลย ก่อนที่ฉันจะอ้วก"ฉันเร่ง อยู่ต่อไม่ได้แล้วค่ะ จะเป็นลม _ _!!
นายไทม์วางเงินไปบนโต๊ะ แบงค์ม่วงซะด้วย 2 ถ้วย500เลยเรอะ ไม่สนใจเอาตังค์ทอนอีก โห้! บ้านนายผลิตธนบัตรเองรึไงเนี่ย
"ไม่เอาตังค์ทอนหรอ"
"ไม่ต้องหรอก เธอสำคัญกว่าเยอะเลย"นายไทม์ตอบ ฉันแก้มแดงปรี๊ดเลยค่ะ บ้า.. พูดงี้เค้าก็เขินเป็นน๊าาา >///////<
"บ้า"
นายไทม์ไม่ตอบ แต่ยิ้มเหมือนพอใจ ก่อนจะ ซิ่งเร็วกว่านรกเพื่อพาฉันกลับบ้าน (ใจแทบขาดค่ะ)
"ขอบใจนะ"ฉันบอก ก่อนจะวิ่งเข้าบ้านไป
ไทม์ ==>> Talk
กลับบ้านมาด้วยรอยยิ้มครับ นานแค่ไหนนะ ที่ผมไม่ได้ยิ้มแบบนี้ นั่นไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกครับ ที่แปลกคือ คนที่ทำผมยิ้มน่ะ เป็นคนที่ผมกำลังหลอกต่างหาก แต่นั่นก็ทำให้ผมแน่ใจขึ้นมาบ้างแล้วว่า ผม เริ่ม ' ชอบ ' ยัยนั่นเข้าแล้วจริงๆ
"ไงไอ้น้อง ไปเที่ยวกับแฟนมาอ่ะดิ หน้าตาชื่นบานมาเลยนะ"พี่ทรอยแซว ผมอมยิ้ม ก่อนจะ เดินหนีขึ้นบ้านไป "เฮ้ย ทำไมชอบเฉยใส่พี่วะ พี่รู้หรอกน่า ว่าพี่ผิด แต่แกอย่าเฉยกับพี่ดิ" พี่ทรอยตะโกนไล่หลังผม ผมหุบยิ้ม ก่อนจะปิดประตูดังลั่น
....พี่รู้ว่าผิด แล้วมาเอาของผมไปทำไม....ผมคิด ก่อนรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
"ไทม์ พี่ขอเข้าไปได้มั้ย"เสียงพี่ทรอยมาเคาะประตู แต่ผมไม่ตอบครับ
"....."
"พี่เข้าไปเลยนะ" เสียงเปิดประตูดัง พี่ทรอยเข้ามาในห้องของผม
ผมเดินออกจากห้องน้ำในชุดนอน พี่ทรอยนั่งอยู่ที่เตียงของผม
"แกยังไม่หายโกรธพี่อีกหรอ"พี่ทรอยถาม เสียงจริงจังมาก
"เป็นพี่ พี่จะรู้สึกยังไงล่ะ"ผมย้อนถาม มองหน้าพี่สาวผมด้วยสายตาเย็นชา
"พี่รู้ แต่ตอนนั้น พี่...พี่.. หมดทางไปแล้วจริงๆ ถ้าพี่ไม่ทำ พี่ก็ต้องแพ้ ถ้าพี่แพ้ ไม่ใช่แค่แกที่เดือดร้อน บ้านเราจะไม่เหลือเลยนะ"พี่ทรอยอธิบาย ผมถอนหายใจเสียงดัง
"แล้วใครใช้ให้พี่ไปพนันกับมัน"ผมพูดเสียงดัง
"โถ่ ไทม์ กะอีแค่รถคันเดียวน่า โวยวายไปได้"
"กะอีแค่หรอพี่ พี่คิดว่า Carrera GT Targa Florio ของผมน่ะ มันเป็นลูกกระจ๊อกรึไง"ผมตะคอกเสียงดัง แต่ผมยอมไม่ได้หรอกครับที่ใครจะมาดูถูก Carrera GT Targa Florio ลูกรักของผม
"พี่ก็คืนให้แกแล้วไง"พี่ทรอยพูดเสียงเศร้า อ่ะโด่ เพิ่งจะมาสำนึกผิด
"แต่พี่ก็แต่งซะไม่เหลือเค้าเดิมแล้ว แถมแรงกว่าเดินด้วย"ผมลากเสียง แล้วที่พี่แกทำมันไม่ดีตรงไหนวะ แต่งออกมาซะสวยหรู แถมแรงถูกใจผมอีก
"เอาน่า พี่ขอโทษ แล้วทีแกเอารถพี่ไปใช้อ่า"
"พี่คิดว่าผมอยากขับรถพี่หรอ แรงก็ไม่สู้ของผม"
"อ้าว อย่าดูถูก Audi R8 เชียวนะเว้ย"พี่ทรอยพูด ท่าทางพี่แกเหมือนเคืองหน่อยๆครับ แต่ผมเคืองกว่าอีก
"แล้วมันแรงสู้ของผมมั้ยล่ะ"
"ไม่สู้แต่สวยกว่าเว้ย"
"ของผมสวยกว่า"
"ของพี่"
"ของผม"
"ของแกก็ได้วะ ไม่เถียงแล้วโว้ย สรุปแกหายโกรธพี่แล้ว โอเค๊ ก็แค่นี้แหละ" พี่ทรอยรีบสรุปแล้ววิ่งปรู๊ดออกจากห้องผมไปเลย
"อ่าว เฮ้ย! ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ"ผมตะโกนไล่หลังไป แต่รู้สึกเหมือนพี่แกจะไม่ได้สนใจผมเลย คนหล่อล่ะเซ็ง.. _ _!!
.....ฉันยังยืนที่เดิม เฝ้าคอยมองดูเธอ เสมอไป.....
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น แหม เพลงของไอดอลของผมนี่ ฟังแสนทีก็ยังเพราะไม่เสื่อมคายจริงๆ (มากไป) ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู โอ้ พระเจ้า ยัยหลิวโทรมาครับพี่น้อง สงสัยจะหลงเสน่ห์ผมแล้วจริงๆนะเนี่ย ^ ^
"ฮัลโหล ว่าไงครับที่รัก" ผมกรอกเสียงลงไป
"บ้า ใครที่รักนาย"
"ไม่รู้สิ เธอลองไปส่องกระจกแล้วถามคนในนั้นดูนะ"
"แหวะ เออนี่ เจ๊ส้มฝากมาบอกว่า หลังสอบวันสุดท้ายเสร็จแล้ว ให้ไปซ้อมละคร เพราะ หลังสอบเสร็จอีก 3 วันจะมีงานเลี้ยงส่งพี่ ม.6"
"อ๋อ อืมๆ ขอบใจนะ แล้วโทรมาบอกแค่นี้หรอ"
"จะให้บอกอะไรอีกเล่า ก็มีแค่นี้อ่ะ"
"ไม่คิดจะบอกรักสักหน่อยหรอ"
"โห้ย ไทม์ แหมๆ บอกไม่มีแฟน แล้วที่คุยกันหวานน้ำตาลเรียกพี่นี่ใครหรอ"เสียงพี่ทรอยดังขึ้น นั่นไม่เท่าไหร่ครับ เมื่อสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นคือ พี่ทรอยชิ่งโทรศัพท์ของผมไปแล้ว
"ฮัลโหล นี่ใครหรอ"พี่ทรอยถาม
"เพื่อนไอ้ไทม์หรอ ไม่ใช่มั้ง พี่ว่าเราเป็นแฟนมันมากกว่า เออ พี่ชื่อทรอยนะ เอาเป็นว่า ว่างๆก็มาเยี่ยมพี่บ้างแล้วกันนะ เออ เดี๋ยวพี่จะไปรับนะ ถ้าวันไหนว่าง จ้าๆ แค่นี้นะ บาย"
อ่ะ เรียบร้อยครับ แหม พี่ทรอยแกมาเร็ว เคลมเร็ว ซ่อมเร็วจริงๆ ให้ตายสิ ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะเนี่ย แถมยังมาชิ่งมือถือผมไปอีก
"แฟนแกเสียงน่ารักดีนะเนี่ย"พี่ทรอยพูด ยิ้มแฉ่งเลย แต่ผมสิ ยิ้มไม่ออก
"พี่แอบฟังผมพูดหรอ"ผมถาม
"เปล่า ฉันแค่จะเอากุญแจรถมาให้แก อ้อ วันอาทิตย์นี้แกว่างมั้ย"
"ก็ว่าง ทำไม"ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจ คว้ากุญแจรถเอาไว้ ก่อนจะใส่ในลิ้นชักแล้วล็อกกุญแจ
"อยู่บ้านนะ ห้ามไปไหน" พี่ทรอยบอก แล้วแจ้นหนีตามสเตปแก ชอบมาพูดให้อยากแล้วจากไปอยู่เรื่อยเลย
.
.
.
.
เย้ๆ เอาล่ะ มาเจอกันอีกตอนแล้วน๊า
อยากจะแค่แค่คอมเม้น จากคนอ่าน
ขอบคุณล่วงหน้าจ้าาา
.
.
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น