ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 14 -- นี่พี่เป็น...จริงๆหรอ
ก้านหลิว ==>> Talk
"พี่หลิว ไผ่กลุ้ม!" เสียงไอ้น้องชายของฉันดังขึ้น ขณะที่กำลังเดินทางไปโรงเรียน ....ไอ้นี่ ทำลายบรรยากาศที่แสนดีของฉันหมดเลย....
"มีอะไร"ฉันถาม ไม่ค่อยจะสนใจมันเท่าไหร่หรอกค่ะ ช่วงนี้รู้สึกมันจะมีปัญหาตลอด
"ก็เรื่องไอ้โรคจิตนั่นแหละ ตามอยู่ได้"มันทำหน้างอ โอ๊ย! นึกว่าเรื่องอะไร แกบ่นเรื่องนี้ให้ฉันฟังแสนรอบแล้วย่ะ
"เออๆ เดี๋ยวพี่จัดการให้เอง"ฉันตอบปัดๆไป
"จริงนะ รักพี่หลิวที่สุดเลย ไปแล้วครับพี่สาวแสนสวยของผม" เออ ตอนจะใช้ล่ะชมอย่างนั้นอย่างนี้ พอหมดประโยชน์ล่ะ ... แหม ไอ้น้องเวร - -
"ว่าไงหลิว หน้าตาเบิกบานมาเลยนะ"ยัยไอฝนทักทันทีที่ฉันเข้าห้องไป
"ทำไม มาโรงเรียนทีจะให้ฉันร้องไห้มารึไง ไอ้ไผ่มันไม่ได้ป่วยนะ"ฉันพูด มันแลบลิ้นใส่ฉันทีนึง
"น้องหลิว พี่มีเรื่องอยากคุยด้วยแป๊บนึง"เสียงพี่มิกกี้ดังขึ้น
"ได้ไงพี่ ขอแฟนเค้าแล้วยัง"ยัยไอฝนพูด ทำหน้าตาเหมือนจะจริงจัง
"หา! แฟน นองหลิวมีแฟนแล้วหรอ"พี่มิกกี้ทำหน้าเอ๋อ ส่วนฉันเอ๋อกว่าค่ะ
"ฟงแฟนอะไร ไม่มี๊"ฉันปฏิเสธเสียงสูง
"แหมๆ ถ้าไทม์มาได้ยินล่ะ จะเสียใจเอาน๊า"ยัยไอฝนพูด ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
"อ้าว คบกันแล้วหรอ ยินดีด้วยนะครับ"พี่มิกกี้ยิ้ม แหมๆ พี่ เล่นพูดงี้ก็เขินอ่ะดิ หุหุ >/////<
"แล้วพี่มิกกี้มีเรื่องอะไรหรอ" ฉันเปลี่ยนเรื่องทันทีค่ะ
"คืองี้..."พี่มิกกี้กระซิบเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน "น้องไผ่อ่ะ ไม่ยอมพูดกับพี่เลย พี่โอ๋ก็แล้ว ง้อก็แล้ว ขอโทษก็แล้ว พี่จะทำไงดีอ่ะ"
"แล้วพี่ชอบมันป่ะล่ะ"ฉันย้อนถาม รีบรวบรัดตัดตอนค่ะ มันจะได้ลงเอยเร็วๆ
"ก็ไม่รู้สิ แต่พี่ไม่ชอบให้มันงอนพี่เลยอ่ะ มันใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้ พี่อาจจะชอบมันจริงแหละมั้ง"พี่มิกกี้ทำหน้าครุ่นคิด โอ้ โลกรา คนหล่อๆ ไหงเป็นแบบนี้กันหมด ฉันจะเป็นลมค่ะ T . T
"ถ้าพี่ชอบมัน พี่ก็บอกมันไปเลย หลิวเชื่อว่ามันก็ชอบพี่เหมือนกันแหละ"ฉันพูด ไม่ได้ให้กำลังใจนะคะ แต่ฉันเชื่ออย่างนั้นจริงๆ
"พี่ว่าไม่มั้ง ดุมันทำดิ ไม่พูดกับพี่เลยอ่ะ"พี่มิกกี้ทำหน้าเศร้า นี่พี่เป็น....จริงๆหรอเนี่ยย อ๊ากส์ คนสวยรับไม่ได้ .. O.o
"โหยพี่ ถ้ามันไม่ชอบพี่จริงๆน่ะนะ มันเอา 38 มม. มาจ่อหัวพี่ตั้งแต่เช้าวันนั้นแล้ว"ฉันบอก ไม่ได้เวอร์ค่ะ มันทำจริง แล้วมันมีในครอบครองด้วยขอบอก
"น่ากลัวกันทั้งบ้านเลย"พี่มิกกี้พูดเบาๆ แต่ฉันได้ยินค่ะ
"ว่าไงนะ"ฉันถามซ้ำ เผื่อฉันนจะหูเพี้ยนไป
"เปล่าๆ พี่ไปและ ขอบใจนะ ^ ^" แล้วพี่มิกกี้ก็วิ่งไป
"เฮ้ๆ ไทม์ หวาดดี"เสียงอันแหลมกว่าเข็มของยัยไอฝนดังขึ้น ฉันรีบปิดหูทันที เพราะเสียงยัยนี่มีพลังทำลายล้างกว่า ระเบิดนิวเคลียร์ซะอีก
"อืม"นายไทม์พยักหน้าให้นิดหน่อยค่ะ แหม เปลี่ยนโหมดเร็วจริง
"แหม ทีกะหลิวนะ พูดอย่างนั้นอย่างนี้ กับเพื่อนล่ะ ไม่พูดด้วย ชิส์" ยัยไอฝนทำงอนค่ะ ขอบอกว่าไม้นี้ใช้ไม่ได้กับนายไทม์หรอกนะจะบอกให้ ฉันใช้ได้คนเดียวย่ะ O.o
"ว่าไง"นายไทม์หันมาหาฉัน ฉันทำหน้า งงๆ แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย
.....อะไร ว่าไง.... งง ค่ะ
"ก็ดี" ตอบส่งเดชไป เผื่อจะตรงประเด็น
นายไทม์ยิ้ม แบบว่า ละลายใจ (นี่ฉันเริ่มเป็นเอามากแล้วนะเนี่ย - -) ก่อนจะวางกระเป๋า แล้วเสียงเฮก็ดังมาจากหน้าห้อง
"เฮ้ย วันนี้ไอ้ไทม์มาช้าว่ะ แม-ร่ง ฝนตกชัวร์"ไอ้นายโต้งตะโกน ที่เหลือนั่งฮาค่ะ
"เงียบไปเลย เปลี่ยนบรรยากาศเว้ย"นายไทม์พูด ฉันเพิ่งจะรู้ว่าคนที่ดูเผินเหมือนจะเย็นชา แต่พออยู่กับเพื่อน กลับรั่วได้ไม่เลือกที่
ไทม์ ==>>Talk
"เฮ้ยไทม์ พี่ส้มแกยกเลิกคิวซ้อมตลอดเดือนเลยว่ะ"ไอ้กังฟูวิ่งหน้าตั้งมาหาผม ก็ดีครับ ผมยังไม่อยากคิดถึงบทบาทในการแสดงละครของผมเท่าไหร่ในตอนนี้
"หรอ ดีแล้ว ขอเวลาให้ทำใจมั่งเหอะ"ไอ้ป้องพูด ผมสังเกตครับ ก่อนซ้อมมันพยายามทำหน้าหล่อ แต่ยังไงก็ไม่หล่อ ฮ่าๆ เพราะหน้ามันสวยครับ หนุ่มๆยังแอบหลีมันเลย
"เออ เห็นพ่อกรูบอกว่า ถ้าชมรมไหน ได้เรตติ้งสูงสุดอ่ะ มีรางวัล เป็นรางวัลไปทัวร์เว้ย"ไอ้โต้งเอ่ย แหม ไปชิ่งข้อมูลลับของทางการ คอยดูผมจะฟ้องพ่อมัน
"หรอ แล้วจะไปเที่ยวไหนดีอ่า ออม"ไอ้อาร์คหันไปถามยัยออมที่นั่งฟังพวกผมพูดอย่างตั้งใจ(มาก) ทำเอายัยนั่นยิ้มแก้มปริ
"ที่ไหนก็ได้ ขอแค่มีอาร์คก็พอและ"ยัยออมทำเสียงน่ารัก โอ้ย ผมชักเอียนกับมันสองคน ไอ้แฝดนรกสองตัวนั่นส่ายหน้าพร้อมสีหน้าโครตเอือมครับ ส่วนยัยไอฝนกับก้านหลิวน่ะหรอ ผลักหัวยัยออมอย่างแรง โอ้เพื่อผมหัวจะหลุดมั้ยครับเนี่ย
"แล้วเราสอบปลายภาควันไหนอ่ะ"ยัยหลิว(ที่รักของผม - -)เอ่ยถามขึ้นมาครับ พาเข้าเรื่องมีสาระซะงั้น
"สิ้นเดือนนี้แหละ"ไอ้โต้งตอบ
"เร็วจังวะ ยังไม่ได้ลงเกมส์ใหม่เลย"ไอ้กานต์โวยขึ้นมา แหม้ จะสอบทีต้องลงเกมใหม่รอด้วย เพื่อนพ้ม เพื่อนผม(ควรภูมิใจมั้ยเนี่ย)
"เออ แล้วว่าแต่ ที่เราแข่งบาสไปนี่ เราได้ของรางวัลอะไรป่ะ"ไอ้ป้องถามอีก ไอ้พวกนี้มีแต่เรื่องสงสัยจริง
"ไม่มีอ่ะ"ไอ้โต้งถึงกับทำหน้าเซ็งทันที
"โหย เซงเลย ทีปีที่แล้วพวกพี่มิกกี้ชนะยังได้เงินคนละ 5000 แน่ะ"ไอ้กังฟูพุด ทำหน้าเซ็งกว่าครับ
"ช่างเหอะๆ ไปกินข้าวเหอะว่ะ หิวไส้ขาดแล้ว"ไอ้กานต์ชวน พวกผมลุกขึ้นอย่างเร็วครับ เรื่องกินมาก่อนเสมอ
"หลิว"ผมเรีกยัยนั่นครับ ผมไม่รู้ว่าผมจะเรียกทำไม ทั้งๆที่ไม่มีอะไรจะพูด แต่ก็อยากเรียกครับ
"มีอะไร"ยัยนั่นถาม มองผมเหมือนว่า มีอะไรก็รีบๆพูดสิ
"ไม่มีอ่ะ"ผมตอบ ง่ายๆครับ ไม่มี
"บ้า"สั้นๆ ง่ายๆ แต่ได้ใจความครับ เขินฉันอ่าดิ หุหุ
ก้านหลิว ==>>talk
ฉันเริ่มรู้สึกว่าภาวะโลกร้อนมันจะทำให้คนเปลี่ยนไปเยอะเลยค่ะ ให้ตายสิ ฉันเริ่มรู้สึกว่า นายไทม์เอง คงจะได้รับผลกระทบจากภาวะโลกร้อนเข้าไปเต็มๆเลย - -
"หลิว" เอาอีกแล้ว เรียกอีกแล้ว
"อะไร"
"เปล่า" ดีมาก เรียกแล้วไม่พูด เจริญล่ะ
"หลิว" มีอะไรอีกวะ (อุ๊ย หลุด ^ ^)
"...." ไม่ตอบย่ะ เรียกมา10กว่ารอบแล้ว
"หลิว"
"......"
"หลิว"
"ถ้าไม่มีอะไร ก็ไม่ต้องเรียก" อ่า เจอๆ สุดจะทนค่ะ เรียกฉันอยู่ได้ แล้วก็บอกว่า ไม่มีอะไร
"มีสิ ครั้งนี้มีนะ" ยังจะมา...
"มีอะไร"
"เย็นนี้ ไปกินไอติมกัน" นายไทม์ชวน หุหุ ของฟรีใครก็ชอบ
"โห้ย ไอ้ไทม์ แกชวนสาวไปเดทที ชวนไปกินไอติมหน้าหนาวเนี่ยนะ หาเรื่องไข้ขึ้นหรอ"ไอ้นายโต้งแซวค่ะ
"หนาวที่ไหน ร้อนตับแตก"ฉันพูด นายกังฟูกับนายยูโดมองหน้ากัน ก่อนจะมองหน้าฉันแบบว่า เธอไม่ได้ป่วยใช่มั้ย
"นั่นไง เห็นมั้ย เธอตกลงแล้วนะ เย็นนี้ ห้ามเบี้ยว"นายไทม์รีบพูด เฮ้ย! สรุปเอาเองง่ายๆงี้เลยหรอ
"ฉันยังไม่พูดสักคำนะ ว่าจะไป"
"ไม่รู้ล่ะ เธอตกลงแล้ว"
"ชิส์" อะไรกันเนี่ย ฉันยังไม่พูดสักคำเลยค่ะ นายไทม์ไม่ให้โอกาสฉันได้อ้าปากเลยแม้แต่นิดเดียว นี่โลกมันร้อนขนาดนั้นเลยหรอ
เย็นวันนั้น
"หลิวไปเหอะ เดี๋ยวร้านปิด"นายไทม์บอก ขณะที่ฉันกำลังเม้ากับยัยไอฝนอย่าเมามัน ให้ตายสิ ขัดอารมณ์จริง - -
"แหม พอมีแฟนล่ะ ทิ้งเพื่อนเลยนะไทม์"ยัยไอฝนพูดประชดขึ้นมา
"ที่รักคร้าบบ โต้งว่าเราไปหาอะไรกินกันก่อนมั้ย เดี๋ยวโต้งไปส่งน๊าา"นายโต้งเดินมา ยัยไอฝนยิ้มแป้นเลยค่ะ ก่อนจะบอกลาฉันกับยัยออมแล้วรีบเดินไปทันที
"มันไม่ได้ต่างกันเลย"นายไทม์พูด ส่ายหน้าอย่างเอือมๆ
"จะพาไปที่ไหน ก็รีบไปสิ"ฉันเอ่ย นายไทม์ทำหน้าเหมือนถูกหวยค่ะ อะไรมันจะดีใจขนาดนั้น ฉันเขินนะ>o<
"คร้าบบ"
.
.
.
เย้ๆ มาอัพอีกตอนแล้วน๊าา
หากหลงทางเข้ามานี่ ก็ ขอคอมเม้น ด้วยน๊าคร้าบบ
.
.
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น