ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 13 -- เธอเป็นแฟนฉันแล้ว
ก้านหลิว ==>>Talk
"ฉันชอบเธอ"
ช็อกค่ะ ฉันค่อยหันหลังกลับไป รู้สึกหน้าร้อนผ่าว คนที่นายพูดด้วยเมื่อกี๊คือฉันหรอ
" นะ...นาย ว่าไงนะ" ฉันพูดตะกุกตะกัก ตอนนี้หัวใจของฉันมันเต้นไม่เป็นจังหวะ รู้สึกเหมือนมันพองโตขึ้นมาทันที
"ฉันชอบเธอ"นายไทม์ย้ำอีกครั้ง ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้หน้าฉันแดงเท่ามะเขือเทศรึเปล่า ฉันรู้เพียงว่า ฉันจะเป็นลม
"คือ..เราคบกันได้มั้ย เธอรู้สึกเหมือนที่ฉันรู้สึกกับเธอรึเปล่า"นายไทม์ถาม น้ำเสียงอบอุ่น
"เอ่อ คือ ... ฉัน.. เออ..."ฉันพยายามหาคำพูด แต่มันก็คิดไม่ออก จะบอกว่ายังไงล่ะคะ ถ้าฉันจะปฏิเสธก็ไม่กล้า เพราะฉันไม่รู้ว่าชอบหมอนี่รึเปล่า แต่ถ้าฉันตอบรับ มันก็เหมือนว่าฉันจะใจง่ายไป
"ถ้าฉันนับ 3 แสดงว่าเธอตกลงนะ"นายไทม์พูด ฉันพยายามคิดให้เร็วที่สุด แต่ "..3.."
เฮ้ย! นับเร็วจังวะ
"นั่นไง เธอตกลงแล้ว"นายไทม์พุดเสียงดง ยิ้มกว้างง
"ได้ไงอ่ะ นายขี้โกงอ่ะ แล้ว 1กับ2 หายไปไหนเล่า"ฉันโวยค่ะ ได้ไงล่ะ
"ก็ฉันบอกว่าจะนับ 3 ไม่ได้บอกว่าจะนับ 1ถึง 3 ซะหน่อย"นายไทม์บอก ทำหน้าตายียวนใส่
"เชอะ ไม่พูดด้วยแล้ว ขี้โกงชะมัดเลย"ฉันทำหน้างอใส่ค่ะ แลบลิ้นให้ทีนึงก่อนจะเดินหนีมา
"ยังไงซะ เธอเป็นแฟนฉันแล้วนะ"นายไทม์พูด เดินตามหลังฉันต้อยๆ
"ใครบอกว่าฉันจะเป็นแฟนกับคนขี้โกงอน่างนายเล่า แบร่"ฉันพูด หันไปแลบลิ้นใส่ ก่อนจะวิ่งหนี แต่นายไทม์คว้าข้อมือฉันได้ก่อน ซะงั้น
"หรอ นอกจากจะขี้โกงแล้วยังชอบลักหลับอีกรึเปล่า อ้อ แถมยังเป็นคนสองบุคลิกด้วยใช่มั้ย"นายไทม์พูด ทำท่าคิด
"นี่นายได้ยินที่ฉันพูดที่ลานจอดรถด้วยหรอ"ฉันทำตาโต อุตส่าห์แอบด่านะเนี่ย
"แน่นอน ตอนนั้นฉันก้มเก็บของใต้ท้องรถพอดี แต่เธอนี่ก็แปลกนะ พูดกับรถได้ด้วย"
"ชิส์ โอ๊ย ฉันไม่พูดกับนายแล้ว"ฉันรีบเดินหนีค่ะ อยู่ไม่ได้แล้วว
"เฮ้ เดี๋ยวสิ จะทิ้งกันง่ายๆงี้หรอ"นายไทม์ตะโกนไล่หลังฉันมา ฉันยิ่งวิ่งเร็วกว่าเดิม รู้ตัวอีกที ก็มีก้อนหินขวางอยู่ตรงหน้า โชคเข้าข้างค่ะที่ฉันกระโดดข้ามทัน ไม่งั้นสะดุดล้มหัวแตกแน่
"โอ๊ย!"เสียงร้องของใครบางคนดังมาจากด้านหลัง หวังว่าคงไม่ใช่นายหรอกนะนายไทม์
ฉันหันหลังกลับไปดูว่าเป็นใคร หุหุ อย่างที่คาดค่ะ นายไทม์สะดุดก้อนหินก้อนนั้นล้มลงไปกองกับพื้น ฮ่าๆๆ ฉันควรจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีเนี่ย
"เป็นอะไรรึเปล่า"ฉันเดินเข้าไปถาม เกิดอาการ ต่อมความดีหลั่งฮอร์โมนค่ะ พยายามกลั้นหัวเราะแทบตายนะนั่น
"เอ่อ ไม่เป็นไร แต่..."นายไทม์เงยหน้า ท่าทางจะอายค่ะ หุหุ
"แต่อะไร"
"เจ็บขา ลุกไม่ไหว"นายไทม์บอก จับข้อเท้าตัวเอง "ว่าแต่ เธอเป็นห่วงฉันหรอ"
"ใครบอก ฉันเป็นห่วงก้อนหินต่างหาก ไม่เป็นไรใช่มั้ยก้อนหิน"ฉันพูด ลูบก้อนหินอย่างเบามือ (เริ่มมั่วแล้วค่ะ หุหุ)
"เป็นห่วงก็บอกมาเหอะ ไม่ต้องเฉไฉหรอก"นายไทม์พูด มือยังคงบีบนวดข้อเท้าของตัวเองอยู่ พุดงี้เหยียบซ้ำดีมั้ยเนี่ย (ไรท์เตอร์ : อย่าลูกอย่า ท่องไว้ ภาพพจน์ๆ)
"ชิส์ ไม่พูดด้วยแล้ว"ฉันลุกขึ้นเตรียมจะเดินหนีค่ะ
"เฮ้ๆ เดี๋ยวสิ ฉันเจ็บขาอยู่นะ"นายไทม์เรียกฉัน
"แล้วไง ฉันไม่ได้เจ็บกับนายซะหน่อย"
"แต่เธอเป็นแฟนฉันแล้วนะ" หา! ฉันเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย - -*
"อย่ามาขี้ตู่นะ ฉันไปเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่ พูดงี้ก็ลุกเองก็แล้วกัน"ฉันเชิดหนี พอเดินไปได้สามก้าวเท่านั้นแหละค่ะ
"โอ๊ย!"เอาอีกแล้วเสียงนี้ ดังขึ้นพร้อมกับเสียงล้มของใครบางคน
ฉันหันกลับไปมองอีกรอบ นายไทม์พยายามจะลุกขึ้น แต่ก็ล้มลง ไวเท่าไฟกระพริบ สมองยังไม่ทันสั่งการขาของฉันมันก็ก้าวออกไปแล้ว
"เป็นอะไรมั้ย"ฉันถาม ขณะพยุงนายไทม์ให้ลุกขึ้น
"ฉันไม่เป็นไรสักหน่อย"นายไทม์ยืนขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนไม่เป็นไร
"นี่นายหลอกฉันหรอ"ฉันแว้ดใส่ค่ะ โดนเต็มๆเลยฉัน
"ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ จะรู้มั้ยว่าเธอเป็นห่วงฉัน"ยังจะมาพูดดีอีก โอ๊ย! ฉันจะทำยังไงกับนายดีเนี่ย
"ใครบอกว่าฉัน่วงนาย แค่สงสารย่ะ"ฉันหน้าร้อนผ่าว เล่นมาจี้จุดกันแบบนี้มันก็เขินเป็นนะเนี่ย >////<
"หรอ แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยอ่ะ"ยังจะมาพูดอีก โอ๊ยยย เขิน
"บ้า"ฉันว่า ก่อนจะวิ่งหนีอย่างเร็วค่ะ ฉันวิ่งสุดชีวิต
ไทม์ ==>> Talk
"โหย สวีทกันจริงนะเมิง"เสียงไอ้พวกนั้นดังมาจากพุ่มไม้ ผมนึกว่ามันกลับกันหมดแล้วซะอีก
"อิอิ แผนโต้งใช้ได้เลยนะเนี่ย"ยัยออมหัวเราะคิกคัก เล่นเอาไอ้อาร์คหน้าเจื่อนไปเลยครับ
"ออมอ่ะ อาร์คก็ช่วยมันคิดเหมือนกันนะคร้าบบ"
"หรอ อาร์คก็เก่งเหมือนกันแหละ เก่งที่ซู๊ดด"ยัยออมพูด บิดแก้มไอ้อาร์คเบาๆ ไอ้อาร์คก็ทำอ้อนเหมือนลูกแมว อย่าให้น้องแก้มมาเห็นนะมึง หุหุ
"แหวะ"พวกผมรวมใจส่งเสียงพร้อมกัน อยู่กับสองคนนี้เน่าสุดๆครับ
"เฮ้ยกลับบ้านเหอะว่ะ เดี๋ยวฉันจะไปรับรางวัลกับพ่อก่อน ฮ่าๆ เห็นบอกปีนี้มีทัวร์เว้ย"ไอ้โต้งประกาศ ไอ้ลูกผู้อำนวยการชอบขโมยข้อมูลของทางการประจำครับ
ผมขับรถกลับบ้านด้วยความสบายใจ อย่างน้อย ผมก็หาแฟนให้แม่ได้แล้ว ที่เหลือ ก็แค่รอจัดการเรื่องงานหมั้น
"ไทม์ กลับมาแล้วหรอ"เสียงใครบางคนดังขึ้น เมื่อผมกลับมาถึงบ้าน เสียงคุ้นนะเนี่ย หวังว่าคงไม่ใช่.....
"เฮ้ย!"ผมร้องเสียงดังเมื่อผมหันไปดูว่าเป็นใคร
"แหกปากทำไมยะ ทำหน้ายังกะเจอผี"เสียงแว้ดดังขึ้น ใช่เลยครับ คนๆนี้ ผมว่า น่ากลัวกว่าผีอีก
"พี่ทรอย"ผมตะโกนเสียงดัง พี่สาวผมเองครับ
"ก็เออดิ เห็นเป็นนางฟ้าหรอ"พี่ทรอยพูด ผมว่า ซาตานซะมากกว่าครับ หุหุ
"เป็นไงพี่ อยู่อังกฤษ สบายดีมั้ย"ผมถาม ยกน้ำเย็นมาให้
"ก็ดีอ่ะ ว่าแต่แกเหอะ ไม่ได้เจอหน้ากันแค่ปีเดียว โตเป็นหนุ่มกว่าปีที่แล้วเยอะเลย มีแฟนแล้วสิท่า"พี่ทรอยพูด ผมหน้าแดงแจ๊ดขึ้นทันที
"ฮั่นแน่ แต่ ... พี่ก็ดีใจนะที่แกทำใจได้แล้ว"พี่ทรอยพูด ทำผมเศร้าเลยนะเนี่ย
"นั่นสิครับ ผมอาจจะลืมไปแล้วจริงๆก็ได้"ผมบอก ยิ้มเจื่อนๆให้พี่สาวคนสวยของผม พี่เขามองผมเหมือนจะถามว่า เมื่อกี๊พี่พูดอะไรผิดหรอ. - -
"อ้าวไทม์ วันนี้กลับค่ำจังลูก"พ่อผมทัก เมื่อผมขึ้นไปข้างบน
"พอดี มีเรื่องต้องเคลียร์นิดหน่อยน่ะครับ"ผมตอบเลี่ยงๆไป
"มีเรื่องดีๆอะไรรึเปล่า หน้าตาดูสดใสนะวันนี้"พ่อถาม มองหน้าผมอย่างสงสัย
"แหะๆ ไม่มีอะไรครับพ่อ"ผมปฏิเสธ จะบอกพ่อดีมั้ยน๊าา
"แน่นะ"
"ครับ" ผมตอบอย่างมั่นใจ พ่อไม่ว่าอะไรครับ ท่านเดินลงไปข้าง "เอ่อ พ่อครับ"
"มีอะไรลูก"พ่อหันหลังขึ้นมาหาผม
"ไทม์ มีแฟนแล้วครับพ่อ" ผมบอกพ่อ พ่อยิ้มให้ผม
"ดีแล้วล่ะลูก พยายามพูดกับแม่ให้เค้าเข้าใจนะ"พ่อบอก ผมรู้สึกรักพ่อที่สุดเลยครับ
"หา! ไทม์ นี่แกมีแฟนแล้วจริงๆหรอเนี่ย"เสียงพี่ทรอยดังขึ้น อ้าวนึกว่าออกไปซิ่งแล้วซะอีก ยังอยู่อีกหรอเนี่ย
"อะไรพี่ ไม่มี๊"ผมปฏิเสธ รีบวิ่งเข้าห้องแล้วล็อกประตูทันที
"อ้าวเฮ้ย! ออกมาคุยกันก่อน ไทม์ เฮ้! ช่างเหอะ ยังไงก็อย่าลืมแนะนำให้พี่รู้จักบ้างแล้วกัน" เสียงพี่ทรอยเคาะ(ทุบ)ประตูห้องผม ก่อนเสียงจะเงียบไป ผมถอนหายยใจโล่งอก
วันนี้อากาศค่อนข้างเย็นครับ เพิ่งผ่านปีใหม่มา 3 วัน อากาศไม่ยักอุ่น ผมนอนแช่น้ำอุ่นอยู่ในอ่างครับ
' คิดถูกแล้วใช่มั้ย ที่หาทางออกแบบนี้' ผมถามตัวเอง ผมว่ามันออกจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย ที่จะใช้ยัยก้านหลิวเพื่อจะไม่ต้องหมั้น
' แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ นายก็ต้องหมั้นนะ '
"เฮ้อ..."ผมถอนหายใจ ยังไงก็ช่างเถอะ ผมมาถึงขั้นนี้แล้ว จะถอยคงไม่ได้แล้ว ผมก็คงจะสู้ต่อไป แต่ผมรู้สึกผิดจัง - -
ผมแต่งตัวเสร็จ ตั้งใจว่าจะอ่านหนังสือ แต่ตาเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ ผมเลยคิดอะไรออก
"ฮัลโหล"ผมกรอกเสียงลงไปทันทีที่มีคนรับ
"มีอะไร"เสียงจากปลายสายดังลอดออกมา
"ไม่มีอะไร"ผมตอบ
"อ้าว แล้วโทรหาฉันทำไมเนี่ย"
"แค่คิดถึง ฝันดีนะ" แล้วผมก็กดวางสายไป ไม่ต้องสงสัยครับว่าผมโทรหาใคร ผมโทรหายัยหลิวครับ หุหุ เพื่อความแนบเนียน
แต่ผมรู้สึกไม่ดีเลยครับ ที่ต้องโกหกเธอแบบนี้ ผมกำลังเล่นกับความรู้สึกของใครคนนึง แต่ตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าผมคิดยังไงกับเธอ
ไม่แน่นะ
ตอนนี้ ผมอาจจะกำลัง ' ชอบ ' เธออยู่ก็ได้.
.
.
.
.
.
.
เย้ๆ ในที่สุดเราก็มาอัพอีกตอนแล้วว
ไม่ขออารายมากนะ แค่คอมเม้นเป็นกำลังจาย ก้อพอจ้า
.
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น