*โดราเอม่อน*

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนจบของเรื่องโดเรม่อน

             บ่ายวันหนึ่ง โนบิตะกลับมาจากโรงเรียน และวิ่งขึ้นชั้น 2 ไปที่ห้องของเขาโดราเอมอนกำลังนอนอยู่ในห้อง ...ซึ่งก็เป็นเหมือนปกติทุก ๆ วัน "เฮ้ ! โดราเอมอนตื่นเถอะแล้วไปเล่นด้วยกัน" โนบิตะชวน แต่โดราเอมอนก็ยังไม่ตื่น โนบิตะคิดว่า โดราเอมอนคงจะเหนื่อย ปล่อยให้นอน
ต่อไปดีกว่าดังนั้นเขาจึงวิ่งออกไปเล่นข้างนอกกับชิซูกะและเพื่อนคนอื่นๆ2-3ชั่วโมงต่อมา เมื่อโนบิตะกลับถึงบ้าน เขาพบว่าโดราเอมอนยังนอนอยู่นิ่งที่เดิม โนบิตะเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่แปลกไป "ปกติโดราเอมอนไม่นอนนานอย่างนี้นี่นา "เขาพยายามจะปลุกโดราเอมอน

แต่ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ โนบิตะเริ่มรู้สึกกลัวและพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะปลุกโดราเอมอน แต่ไม่ว่าโนบิตะจะพยายามแค่ไหน ก็ทำให้โดราเอมอนตื่นขึ้นมาไม่ได้ โนบิตะรู้ชัดเจนแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติ โดราเอมอนไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน.. เขาเริ่มร้องไห้ แต่แม้จะร้องไห้

หรือตะโกนเรียกอย่างไร..เจ้าหุ่นยนต์แมวตัวอ้วนก็ไม่เคลื่ อนไหว โนบิตะเกิดความคิดขึ้นมา!! เขากระโดดลงไปในลิ้นชักโต๊ะ.. ใช่ แล้ว! ไทม์แมชชีนนั่นเอง โนบิตะใช้ ไทม์แมชชีนไปในอนาคต ไปหา โดเรมี น้องสาวของโดราเอมอน โนบิตะไปขอความช่วยเหลือจากโดเรมี และพาเธอกลับมากับเขา โดเรมีก็เริ่มตรวจระบบต่างๆ เพื่อดู ว่ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับพี่ชายของเธอ หลังจากนั้นไม่นานโดเรมีก็บอก
ว่า.. "แบตเตอรี่ของโดราเอมอนหมด" โนบิตะได้ยินดังนั้นก็โล่งใจ และบอกกับโดเรมีว่า "แบตเตอรี่หรือ?? โดราเอมอนไม่ได้เสียหายอย่างอื่น

ใช่ไหม งั้นจะรีรออะไรอยู่ล่ะ รีบเปลี่ยนแบตเตอรี่ใหม่ให้เขาและทำให้โดราเอมอนตื่นกลับมาเหมือนเดิมทีสิ " แต่ ..โดเรมีส่ายหน้าและพูดขึ้นว่า "โนบิตะ ฉันควรทำอย่างนั้นเหรอ??" "อะ... อะไรนะ โดเรมี เธอหมายความว่ายังไง???" โดเรมีตอบว่า.. "ก็ แบตเตอรี่หลักของ โดราเอมอนอยู่ตรงนี้ ใกล้กับกระเป๋าหน้าของเขา และไฟมันหมดแล้ว ซึ่งแต่เดิมโดราเอมอนจะมีแบตเตอรี่สำรองอยู่ที่หู แต่ก็อย่างที่รู้ ๆ กันล่ะว่า หูของโดราเอมอนถูกหนูแทะกินไปเมื่อหลายปีมาแล้ว ดังนั้นตอนนี้โดราเอมอนก็เลยไม่มีแบตเตอรี สำรอง" "แล้วมันหมายความว่ายังไงล่ะ"

โนบิตะสงสัย "ก็หมายความว่า ถ้าฉันเปลี่ยนแบตเตอรี่ให้โดราเอมอน ความทรงจำทุกอย่างของโดราเอมอนก็จะหายไปจากส่วนของหน่วยความจำนะสิ " "อะไรนะ?????? " "แล้วเธอยังจะให้ฉันเปลี่ยนแบตเตอรี่ให้อย่างนั้นหรือ" โนบิตะหลับตาแล้วร้องไห้ .... แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยุดร้อง และบอกโดเรมีว่า "โดเรมี ขอบคุณนะที่อุตส่าห์มา ฉันจะดูแลโดราเอมอนเอง
 
เธอกลับไปอนาคตเถอะ" โดเรมีไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเพื่อช่วยโนบิตะดี เธอเข้าไปกอดโนบิตะเพื่อปลอบใจ และก็กลับไปอนาคต หลังจากโดเรมีกลับไป โนบิตะอุ้มโดราเอมอนไปนอนในตู้ของโดราเอมอนตามเดิม
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา โนปิตะก็เปลี่ยนไปเขาทุ่มเทเรียนอย่างหนัก ไม่มีการร้องไห้อีกต่อไป และเขาก็มีชีวิตอยู่โดยที่ไม่มีโดราเอมอน

เขาบอกชิซูกะและทุก ๆ คนว่า โดราเอมอนได้กลับไปสู่อนาคตของเขาแล้ว และจะไม่สามารถได้พบกับโดราเอมอนได้อีกต่อไป ชิซูกะรู้สึกประทับใจในท่าทางที่เปลี่ยนไปอย่างเหลือเชื่อของโนบิตะ ซึ่งแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง วัน-เวลาผ่านไป.......... โนปิตะและชิซูกะ

ตกหลุมรักซึ่งกันและกัน และในที่สุดก็ได้แต่งงานกัน... โนบิตะเติบโตเป็นนักวิทยาศาสตร์ เขาได้สร้างห้องของเขาให้กลายเป็นห้องทดลอง และทุ่มเทศึกษาอย่างหนักในงานของเขาตลอดทั้งวัน ทั้งคืน เขาได้บอกชิซูกะว่าไม่ให้เข้ามาในห้องทดลองของเขา เพราะมีสิ่งที่เป็นอันตรายอยู่มากมาย
แต่แล้ววันหนึ่งเขากลับเรียกชิซูกะให้เข้าไปในห้องของเขา ห้องทดลองซึ่งเขาเคยบอกว่าเต็มไปด้วยอันตราย นั่นเป็นครั้งแรกที่ชิซูกะได้เข้าไปในห้องของสามีเธอ และเมื่อชิซูกะเข้าไป เธอถึงกับตกใจจนพูดไม่ออก.... เพราะสิ่งที่เธอเห็น- เพื่อนเก่าของเธอ.. ผู้ที่เธอเคยเล่นด้วยในวันเด็ก

"โดราเอมอน !!!!" โดราเอมอนไม่ได้เคลื่อนไหว ดูเหมือนว่าเขากำลังหลับ "ดูนะชิซูกะ ฉันจะเสียบปลั๊กเดี๋ยวนี้แหละ.." โนบิตะเปิดสวิตช์
หลักของโดราเอมอน โดราเอมอน ลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว..... นั่นเป็นช่วงเวลาสำหรับคำถามที่ทุกคนอยากรู้ว่า "ผู้ประดิษฐ์โดราเอมอน... คือใคร" มีคำตอบที่ชัดเจนแล้วว่า คนนั้นคือ โนบิตะ นั่นเอง.... (โนบิตะเรียนอย่างหนัก และทุ่มเท ก็เพื่อที่จะได้พบ ได้คุยกับเพื่อนเก่าของเขาอีกครั้งหนึ่ง จนถึงขณะนี้ โนบิตะก็กลายเป็นผู้ที่สร้างโดราเอมอนขึ้นมา เขาได้ค้นพบโครงสร้าง สถาปัตยกรรม และโปรแกรมทั้งหมดที่เป็นแบบฉบับของโดราเอมอน )
โนบิตะและชิซูกะ ร้องไห้เบา ๆ ด้วยความยินดี .... ขณะที่โดราเอมอนลืมตาขึ้นมา... มองไปรอบ ๆ และในที่สุดก็พูดขึ้นว่า "โนบิตะ นายทำการบ้านเสร็จรึยัง?!!" อ่านแล้วอย่าน้ำตาซึมล่ะ.... โดราเอมอนไม่มีวันตาย!!!!!