...รักเปิ่นๆของยัยตัวแสบ...

ลำดับตอนที่ #2 : T:1 จดหมายใต้โต๊ะจาก...

ฉันนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าอาคารที่ฉันเรียนอยู่ การที่ฉันนั่งอยู่ที่ตรงนี้มันก็เหมือนเป็นกิจวัตรของฉันอยู่แล้ว แต่ต่างไปก็เพราะว่าเพื่อนสนิทของฉันไม่ได้มานั่งด้วย เฮ้อ! พอมันมีแฟนปุ๊บก็ลืมเพื่อน เหอะๆ  มันไม่คิดเล้ย ที่มันมีแฟนได้เพราะใคร เหอะๆ ว่าไปถึงมันไม่ขอบคุณหรือขอบใจเราสักคำก็เถอะ แต่ไอ้เราก็รู้สึกดีที่เห็นมันมีความสุข เหอะๆ แต่มันก็รู้สึกเจ็บปวดเหมือนกับอกหักดังเปาะ!

เฮ้อ! อย่างว่านะเพื่อนจะชอบเพื่อนได้ไงหละ มันก็เลยต้องทนเก็บความรู้สึกอย่างนี้ต่อไป อยากบอกใจแทบขาดก็กลัวว่าจะเสียเพื่อน อยู่อย่างนี้ถึงเจ็บปวดแต่ก็ได้อยุ่ใกล้กัน แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว ~ฟู่~

"ไงม่อนทามรายอยู่"

"อ้าว พี่วิชนึกว่าใคร ก็นั่งอ่านหนังสืออยู่อ่ะคะ แต่มันไม่ค่อยรู้เรื่องเลย อ่านหลายรอบแล้วเนี่ย" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มเจื้อยๆ

"ไหนให้พี่สอนมั๊ย" พี่วิช หนุ่มตี๋หล่อ เรียนเก่ง กีฬาเด่น เรียกว่าป็อบมากเลยหละในหมู่สาวๆโรงเรียนของฉันอ่ะ + + 

"อื้ม คะ^o^"

"ไหนไม่เข้าใจตรงไหน เอามาดูสิ" พี่วิชพูดพร้อมกับหยิบหนังสือฉันไปแล้วนั่งลงข้างๆฉัน ~วูบ~พี่แกใกล้ฉันขนาดนี้ฉันรู้สึกขนลุกและก็ใจเต้นแรง ผิดปกติ ก็พี่เค้าหล่ออย่างไร้ที่ติเลยอ่ะยิ่งมองใกล้ๆยิ่งหล่อ

"ตะ..ตรงนี้อ่ะ" ฉันพูดตะกุกตะกัก แล้วชี้ไปตรงเรื่องที่ฉันไม่เข้าใจ

"อ่อ..." พี่วิชเริ่มอธิบายทีละขั้นตอน เรานั่งติวกันอยู่ จนหมดคาบพักเที่ยง เฮ้อ! โต๊ส มันคิดจะทิ้งเพื่อนจริงๆหรอเนี่ย มันอยู่กับแฟนจนลืมเพื่อน ฉันเคยพูดยังอ่ะว่าแฟนมันรุ่นเดียวกับพี่ย้อยอ่ะ คือมันเล่นของสูงอ่ะคบรุ่นพี่ที่แก่กว่ามัน ปีนึงอ่ะ เหอะๆ

"อ่ะ หมดเวลาแล้ว ที่พี่อธิบายไปเนี่ยเข้าใจบ้างมั๊ยเด็กน้อย" พี่วิชพูดพร้อมกับใช่มือขยี้หัวฉันเบาๆ

" ก็เข้าใจบ้างและ ขอบคุณนะคะ" ฉันทำท่าเกาหัวเล็กน้อย(คิดว่าน่ารักอ่ะเลยทำ) แล้วพูดตอบกลับพี่วิช

"งั้นไปเข้าเรียนได้แล้วนะ ตั้งใจเรียนหละ" พี่วิชเค้าเป็นห่วงเด็กทุกคนอย่างนี้มั๊ยน้า อิอิ

"คร่า" ฉันลุกเดินกลับห้อง ไอ้โต๊สมานไปไหนอ่ะ ไม่โผล่หัวมาให้เพื่อนเห็นเลย เหอะๆ

ในห้องเรียน

"ไงไอ้โต๊สไปสวีทกับแฟนจนลืมเพื่อน เหอะ" ฉันพูดเชิงประชดเสียงดังเมื่อเจอหน้าเพื่อนซี้ที่ห้อง+ +

"...." มานทามไมเงียบอ่ะ ฉันทำไรผิดอ่ะ ฉันขอโทษ เหมือนกี้ฉันพูดใส่อารมณ์มากไปรึไง ฉันไม่ได้ตั้งใจ แกโกรธฉันหรอ ฉันรู้สึกสับสนไปหมดฉันรู้สึกผิด และก็อยากจะรู้ด้วยว่าฉันผิดอะไร

"แกเป็นไรว่ะ ทำไมไม่ตอบฉันอ่ะ ฉันพูดแรงไปเหรอ งั้นฉันขอโทษนะ"ฉันทำเสียงอ่อนลง

"..." โต๊สก็ไม่โต้ตอบกับฉัน แถมหลบหน้าฉัน แลวก็เดินหนีฉันไป เหอะ ฉันผิดมากรึไง!!

                ฉันเดินมานั่งที่นั่ง ขณะที่ฉันก้มลงไปหยิบ อุปกรณ์การเรียน ฉันให้กระดาษใบหนึ่ง

"เอ๊ะ! กระดาษไรอ่ะ" ฉันหยิบกระดาษใบนั้นขึ้นมา มานมีข้อความเขียนไว้ด้วยอ่ะ ข้อความนั้นเขียนว่า

' ม่อน วันนี้กลับบ้านเอง พรุ่งนี้ฉันต้องไปทานข้าวกับพี่ดรีม(แฟนโต๊ส) ฉันมีแฟนแล้ว ฉันต้องให้เวลากับแฟนฉันที่สำคัญพี่ดรีมเค้าไม่อยากให้ฉันสนิทกับเธอมากอ่ะ

เธอคงเข้าใจนะ อืมม์แล้วก็ขอบคุณนะที่เป็นแม่สื่อให้ฉันจนฉันทำให้ฉันสมหวังในความรักอ่ะ'

                                                                                                                                       โต๊ส

ทำไมฉันรู้สึกตาพร่ามัว มองไม่ค่อยชัด ทำไมถึงมีน้ำออกมาจากตาฉัน นี่ฉันร้องไห้ใช่มั๊ย

นี่มันอะไรอ่ะ มันเหมือนเป็นสัญญาณที่จะเตือนว่า ฉันต้องห้ามอยู่ใกล้โต๊สงั้นหรอ เหอะ ฉันคงไม่ใช่เพื่อนมันแล้วสิ ฉันไม่มีสิทธิ์รู้เรื่องของนายอีกแล้วใช่มั๊ย ฉันเป็นคนอื่น ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะช่วยเหลือนายอีกแล้วงั้นหรอ อะไรกัน!!! ฉันรู้สึกเจ็บแปล็บอย่างบอกไม่ถูก  TT_TT