คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ทองแผ่นเดียวกัน
พิั อัลเบอร์้า แนนาา
เท วิมป์เินย่ารายอย่าส่าภูมิานในอาภร์ุเรสแนุสีำ สวมทับ้วยแ็เ็ผ้าทวิทรสวยในโทนสีเทาำเ้าันับสร้อยไ่มุที่อระหอเธอ เธอสาวเท้าเินล่อแล่วในร้อเท้าส้นสูหนัลับสีแ ผ่านเ้ามาในส่วนในอ บริษัท วิมป์รุ๊ป โยไม่สนใเสียทัทานอเลาสาว
“สวัสี่ะุเท เรียนเิที่ห้อรับรอ นายท่านับุมีลเลอร์อยู่ในห้อประุม่ะ” เธอเหยียยืร่าระหึ้นยืนพูอย่านอบน้อม
เทะัันหันปรายสายมลับมามอที่เธอหัวรเท้า้วยสีหน้าเยือเย็น เธอันผู้หิทุนไม่ให้ใรมาหยิบิ้นปลามันัวโอบุรสาวนเอไ้ เย์ ้อแ่านับมีลเลอร์เท่านั้น เราะ้อเป็นทอแผ่นเียวัน
“เธอื่ออะไร” ยัยหน้าืเทสบถในใ
“เอ่อ าร่า่ะท่าน”
“ันอาแฟำ อ้อันอเป็นีแฟนะ” ว่าเเล้วเธอ็เินนวยนามุ่หน้าไปยัห้อรับรอ
“เอ่อ...่ะท่าน” เธอ้อมศีรษะอย่าสุภาพ แล้วมอามร่าผู้เป็นนายไปใบหน้าเธอีเผือ ไม่ล้าสบสายาุันอเท
เธอโน้มัวหยิบหูโทรศัพท์ึ้น่อสายสั่ารเรื่อเรื่อื่มในห้อรับรอให้เรียบร้อย
“าร่า”มีลเลอร์เรียเธอ
“เอ่อ ่ะ ที่ห้อรับรอ าแฟำีแฟ่ะ 1 ที่ อบุ่ะ” เธอรีบวาสาย หายแหนึ้นมอนรหน้า “่ะ”
“เธอหน้าีเียว เป็นอะไรรึเปล่า”มีลเลอร์เอ่ยถาม เธอเสยผมหยัศสีน้ำาลบรูเนอย่าลวๆไว้ทัหู วาสวยหวานสีเทา้อมอนรหน้าแล้วเหม่อมอสำรวไปรอบๆัว
“เปล่า่ะ”
“ั้นามันมาหน่อยเี๋ยวนี้เลย ถือเอาเอสารอฝ่ายายมาให้ัน้วย” มีลเลอร์เม้นริมฝีปาอิ่มสวยแน่นสาวเท้านำร่าระหอย่ารวเร็ว
“อ้อ ไ้่ะ” าร่ารีบว้าเอสารามเ้าไปในห้อิๆๆ
“ลิ” เมื่อประูปิล
มีลเลอร์ สาวเท้าเามาโอบอาร่าแน่น “ที่รั แม่ันทำอะไรเธอรึเปล่า”
“เปล่า่ะ” าร่าโรศีรษะ สบประสานสายามสวยอมีลเลอร์เนิ่นนาน
“ันะปป้อเธอเอ ไม่้อลัว เราะหาทาออ ที่รั” มีลเลอร์เินสาวเท้าบเธอิประูมือเรียวสวยลูบไล้เรือนผมยาวลอนสีแนุ่ม ประอหน้าสวย บรรูบแผ่วเบาเนิบนาบ เธอโลมเลียไล้บลึริมฝีปาไ้รูปอิ่มอเธอนแเห่อ มือเรียวลูบไล้ร่าระหสวยรหน้าอย่าหลใหล
“ันรัเธอ าร่า ฟีเอร์” มีลเลอร์ พึมพำบูบแสนเร่าร้อนรัวน นเ้าอริมฝีปาแเห่อเปิรับสัมผัสร้อนอย่าสุสม
“อ๊ะ” าร่าราในลำอเมื่อลิ้นื้นอเธอถููวัรัามัหวะอนิ้วเรียวสวยเลื่อนไหวเนิบนาบในายเธอ
มีลเลอร์ ึนิ้วเรียวสาวลื่นื่นไล้ริมฝีปาอิ่มสวยอนแล้วละเลียิมรสอย่าเื้อ้า เธอสบประสานนัยน์าสวยสีเียวอาร่าอย่าลึึ้
“เธอรัันไหมาร่า” มีลเลอร์้อใบหน้าสวยิ้มลิ้มอย่าับุ๊าฝรั่เศสอเธอ
“่ะ มีลเลอร์ ันรัุ่ะ” าร่าน้ำารื้น เธอบรรูบหวานเนิบนาบเน้นย้ำ วามหมาย
“ อ๊ะ” มีลเลอร์ราเสียหวาน้วยวามสุสม…...
เทนั่นรอในห้อรับรอิบาแฟอย่าหัวเสีย ในห้ววามิ มีลเลอร์อีนัลูโ่!!!! ผ่านมา3ปีแล้ววามสัมพันธ์็ไม่ระเื้อ นเป็นแม่อย่าเธอึ้อเ้ามาัารให้มันสำเร็ะที เธอวาแ้วาแฟระแทับโ๊ะเสียัลั่น ระบายอารม์ุนเียว
เธอวามือารรมาารผู้ัารให่ให้มีลเลอร์หวัให้วามใล้ิันำหนุ่มสาวปลู้นรัหวานื่น้วยเย์นั้นระวััวเเไม่แม้แ่ะเ้าใล้หลุมพรา เมื่อเวลาไม่อา่วยอะไร แผนสออเธอึ้อเริ่มึ้น ท่ามลาแผนั่วอเสัน ที่ลอบโมีเย์หลาย่อหลายรั้หาแ่ไม่เยสำเร็ เธอ้อรีบัารเย์ในแบบอเธอ เสันะ้อเป็นผู้พ่ายแพ้และ เธอับมีลเลอร์ะเป็นผู้รอบทุอย่า เธอลี่ยิ้มอย่ามั่นใ…..
“สวัสีรับุเท” ายหนุ่มร่าโำยำล่ำสันเินผึ่ผายเ้ามาในห้อรับรอเาสวมเสื้อเิ้สีฟ้าราม เนไท้สีเทาาร์โลลายทา ทับ้วยุสูทสมาร์ทอย่านัธุริัเย็บประีสีเทาาร์โลับรอเท้าBorgueสีำเาวับ เาลี่ยิ้มบาสาวเท้าเามาใล้เเผู้มาเยือน อะไรหอบเธอมาที่นี่ มีแผนอะไรอี เาสบถในใ นระูลวิมป์ ่ามุ่แ่ะว้าผลประโยน์
“เย์ หลานรั เรียน้าเทเถอะ เรานันเอ น้าแวะมาเยี่ยมเราับมีลเลอร์” เทโอบอหลานรัอย่าแนบแน่น
“สบายีนะรับ”มืออุ่น่อยยึ้นแะบ่าเธอหลวมๆๆ ผละัวผายมือ ให้เธอไ้นั่ล
“น้าสบายี เย์หล่ะ เห็นว่าไอ้เสันมันเอาอีแล้วเหรอ ระวััว้วยนะน้าเป็นห่ว” เทหย่อนร่าลโฟานุ่ม ในห้วอวามิ ห่วสิเธอ้อห่วหาเย์เป็นอะไร ราวนี้เธอะสู้ับวิมป์อีว่าร้อยีวิไ้อย่าไร เย์เป็นหลัที่มั่นที่สุ เธอสบถในใ ภายใ้สีหน้าเปื้อนยิ้ม
“แ่ริ้นไร นะรับ ไม่้อห่ว” สีหน้าเาเรียบเยหาแ่ทรพลั
“เย์ไม่ัารมันไปเลย สเราะห์มันหน่อยเถิ เที่ยวันไปทั่ว” เธอโพล่ึ้นมา
ูเอาเถิ หลานายในไส้ัวเอยัไม่ปราี นี่ือเลือวิมป์ อเเท้ เย์ สบถในใ “ไม่รับ เสันมันอยู่็เหมือนายผมไม่ใส่ใ” นัยน์าสีอำพันเหลือบมอมาที่เธอน้อรีบหลบสายาพิา
“เอ่อ ทานลาวันพร้อมันับน้า้านอนะ น้าเรียมไว้เเล้ว เอ….ว่าแ่ ยัยมีลเลอร์นิ เมื่อไระมา… “ เทมอทาหาลูสาว
เย์้อมศรีษะ “สัรู่รับ เธอำลัามมา” เย์ลี่ยิ้มบาอย่ามีเลิศนัย
ความคิดเห็น