คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เปียก...
บทที่ 3
“นายจะปิดฉันทำไม ฮะ นายบ้า”
“เออ คือฉันคิดว่าเธอคงไม่อยากรับรู้เรื่องของผู้ชายคนนี้ไง ฉันกลัวเธอร้องไห้”
โธ่ที่แท้นายก็ห่วงฉันนี่เอง แล้วนายห่วงฉันทำไมหละ รึว่าตกหลุมรักฉันเข้าแล้วโฮ๊ะๆๆๆ
“ฉันไม่ได้คิดอะไรแล้วหน่า ฉันดีใจมากด้วยซ้ำที่รอดมาได้ อิอิ”
“อื้ม ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ ดีนะที่เธอโง่เป็นเวลาไม่ได้โง่ตลอด”
“เฮ้ย นายปากหมาเงียบไปเลยนะ”
ฉันกระโดนลงจากเตียงแทบจะเหยียบลงบนหัวนายคี แต่เอ๊ะฉันใส่กระโปรงหนิ
“เฮ้ย ยัยโหดเธอทำบ้าอะไรเนี่ยจะปล้ำฉันรึไง ยัยโรคจิตคนอยู่เต็มห้องไว้ดึกๆก่อนดิตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์”
“ไอบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตายซะ” “โป๊ก ผัวะ ฉาด จึกๆๆๆ!!!!” ฉันทั้งตบตี ข่วน จิ้มตา และ บลาๆๆๆ
“โอ๊ยๆๆๆๆ ยัยโหดหยุดนะหายแล้วก็ฤทธิ์มากเลยนะ ฉันเจ็บหยุดซิยัยโหด”
เขาพยายามจับมือฉันที่กำลังจะจิ้มตาของเขา แหะๆ เฮ้ยปล่อยๆทำไมนายแรงเยอะอย่างนี้เนี่ย
“คิๆๆ” พวกเพื่อนๆไม่วายขำกันใหญ่
“หุบปาก/หุบปาก” เรา 2 คนหันไปบอกพวกเพื่อนแต่ผลลัพธ์ คือ
“เอิ๊กๆๆๆ คิๆๆๆ”
ทำไมไม่หยุดขำฟระ ชิ!!!
“พวกเราหน้าจะแก้แค้นกอนนะ”
“ช่ายๆ เอาให้เหมือนกับที่มันทำกับคนอื่นเลย”
“ยัยเอมี่ด้วย ยัยนี่มันร้าย”
ฉันคิดว่าแก 2 คนร้ายกว่านะเนี่ย แต่ อิอิ ฉันเห็นด้วย
“เอาด้วย”ฉันพุดขึ้นก่อนชู้สองนิ้ว
ยัยหวานกับยัยบุ้งยิ้มให้ฉันอย่างที่ไม่เคยยิ้มมาก่อน
พวกเราตกลงว่าคืนนี้จะไปวางแผนกันที่บ้านฉัน ไม่ใช่ๆ เย็นนี้ๆ นายคีดูท่าทางจะดีใจมากที่เห็นพวกเราหัวเราะกัน แต่ว่าฉันคิดว่านายนั้นคงดีใจที่จะได้แก้แค้นมากกว่าเยอะ
“ยัยโหด”
“อะไร!!”
“เธอจะลงจากตัวฉันได้รึยัง คนไรหนักเป็นบ้า”
เออลืมไปฉันนั่งทับเขาอยู่นี่หน่า พอรู้ตัวฉันก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที และรีบลุกออกจากตัวนายคีแล้วเดินไปนั่งบนเตียงพยาบาลแทน พวกเพื่อนเอาแต่ขำกันฉันไม่รู้ว่ามันขำอะไรหรือว่าหน้าฉันมันมีอะไรติดอยู่หรือว่ามันแอบเอาเมจิกมาเขียนหน้าฉันตอนหลับ ไหนๆขอดูหน่อย ว้าย!!!ทำไมหน้าฉันแดงแบบนี้หละ ฉันรีบหันไปทางอื่นและพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“กลับกันเถอะวันนี้แม่กับพ่อไปอังกฤษ” อ๋อลืมบอกไปว่าพ่อฉันหนะเป็นทูต เลยต้องไปเยี่มที่โน้นที่นี่บ่อยๆ หนีเที่ยวหนะซิชิ!! ปล่อยฉันอยู่บ้านบ่อยๆ ฉันเคยไปไกลสุดก็พม่าละมั้ง
“อ่าหรอ ดีๆ ค้างได้มั๊ยอะ ฉันเบื่อ ขี้เกียจกลับบ้าน”
“อื้มได้ๆ เดี๋ยวขากลับไปเอาชุดที่บ้านแกก่อนละกัน”
“ฉันด้วยนะ” ยัยบุ้งว่าก่อนกระโดนมาเกาะฉัน
จากนั้นพวกเราก็เดินทางกลับบ้านฉันกันโดยสวัสดีภาพ (พูดเหมือนเดินทางข้างโลกงั้นแหละ)
“อะกินน้ำกันก่อนสมองจะได้แล่นๆ หาทางจัดการหญิงร้ายชายชั่ว”
ยัยหวานไปขนเอาช็อกโกแล็ต จากต่างประเทศแล้วก็น้ำแดงโซดามาให้พวกเราที่นั่งกันอยู่ในห้องนั่งเล่น
“เอาไงดีหละพวกเรา เอ้อ นึกออกแล้ว”
ฉันวิ่งเข้าไปในห้องนอนก่อนหยิบกล่องรูปยัยเอมี่บนหลังตู้ลงมาแล้วก็วิ่งกลับไปที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
“เริ่มด้วยนี่ละกัน” ฉันส่งรูปให้พวกเพื่อนๆดู
- -“ หน้านายคีตา
OO หน้านายอาร์ตกับยัยหวาน
^^” หน้าหน่มเตยสุดสวย (สวยจริงๆนะ)
* * หน้ายัยบุ้งกับเคนคุง
“ยังเก็บไว้อีกหรอเตย ฉันนึกว่าแกทิ้งไปซะละ”
“ฉันพึ่งเจอตอนเก็บห้องหนะ”
“แก้ตัว ยัยโหดนี่โรคจิตหนะสิเอาไว้ดูรึไง”
“ตาบ้า จึก!” ฉันเอานิ้วจิ้มตานายคีพร้อมกัน 2 ตาเลย 555+ กวนดีนัก
“แล้วพวกเราจะทำยังไงกับรูปพวกนี้หละ”
“ฉันมีแผนหน่ายัยบุ้ง”
“อ๋อ!!”
แผนก็มีอยู่ว่า....
“ฉันจะให้บุ้งเอารูปพวกนี้ไปแสกน แล้วเซฟให้พวกนาย 3 คนเอาไปลงเว็บบอร์ดโรงเรียน พวกนายเป็นถึงประธานชมรมคอมไม่ใช่หรอ ทำได้อยู่แล้ว ส่วนทางฉันจะเอาลงหนังสือพิมพ์โรงเรียนเหลือเวลาอีก 2 วัน หนังสือพิมพ์ก็จะออก พวกนายกละจะใช้เวลานานแค่ไหน”
“ขอ15 นาทียืมโน๊ตบุ๊กเธอด้วยยัยโหด”
“ชิ!!! อวดเก่ง”ฉันเดินไปยกโน้ตบุ๊กเครื่องรักเครื่องหวงลงมาให้นายคีใช้
หลังจากนั้นพวกฉันก็เริ่มลงมือเขียนคอลั่มต้นฉบับอย่างลวกๆ ก่อนส่งต่อให้ยัยบุ้งจัดการพิมพ์ลงคอมแล้วให้ยัยหวานจัดการเรื่องรูปให้พวกเรา ส่วนฉันตอนนี้กำลังคุยโทรศัพท์อย่างเมามัน...สุดๆ
“เจ้ครีมอะ เคลียร์คอลัมน์ให้เค้าด้วยนะ”
(เอาพาดหัวใหญ่รึป่าว แล้วแกจะเอาเรื่องอะไรมาลงฮะ)
“เอาหน่าเจ้ครีม เดี๋ยวก็ได้เห็นอีก 2 วันเองเจ้รอๆหน่อยเด่ แต่รับรองว่าเด็ด”
(เอางั้นหรอ เอองั้นเจ้ให้แค่คอลัมน์กลาง 4 รูปนะ มากกว่านี้เดี๋ยวกระทบของคนอื่น)
“ขอบคุณคะ เจ้น่ารักที่สุดเลย สมแล้วที่เป็นบ.ก.นสพ.ที่น้องๆเคารพรัก”
(พอๆ เจ้ไปก่อนนะ มีงานอีกนิดหน่อย บ๊ายบาย แล้วเจอกัน)
วางไปแล้ว เย้ๆ ในที่สุดก็ได้คอลัมน์แถมยังเป็นพาดหัวด้วย ลงรูปได้ 4 รูป สะใจๆ ฉันรีบไปบอกข่าวดีกับพวกเพื่อนๆ
“จริงอะแก สุดยอดเลย ฉันต้องซื้อแยมโลไปเส้นเจ้ครีมหน่อยดีกว่า” ยัยบุ้งว่า
พวกเราเฮกันลั่นบ้าน แล้วอยู่ๆก็มีเสียงเฮมาจากอีกมุมนึ่งของบ้าน พวกนายคี
และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง 12.00น. หน้าโรงอาหารกลาง
“รับหนังสือพิมพ์ด้วยคะ” เสียงเด็กๆเกรด 9 เกรด 10 กำลังยืนแจกหนังสือพิมพ์กันอยู่ มีเสียงฮือฮากันดังทั่วบริเวณ โรงอาหาร พวกเราไม่สนใจเพราะรู้ว่ามันเกิดจากอะไรพวกนายคีวิ่งมาที่โรงอาหารด้วยสีหน้าสุดจะบรรยาย เขายิ้มจนเห็นฟันครบทุกซี่แล้วมั้ง
“พวกนายดูอารมณ์ดีจัง”
“ก็ผลตอบรับดีมากๆหนะซิจ๊ะหวานที่รัก”อาร์ตหยอดคำหวานทำให้ยัยหวานเขินจนหน้าแดง
“บ้า ใครเป็นที่รักนาย”
“คิๆ”พวกเราที่เหลือหัวเราะกับ 2 คนนั้น
“แล้วทางเธอหละเป็นไงยัยโหด”.
“เท่าที่เห็น นายปากหมา”
“เธอนี่....ฮุ๊ย”เขาเดินไปซื้อข้าวกับเพื่อนของเขา จะใครก็อาร์ตกับเคนไง นายนี่จะมีใครคบ
พวกเรานั่งกินข้างเฮฮากันได้ซักพักแล้วก็เป็นเรื่อง
“ซ่า!!!” เสียงน้ำคะทุกท่าน น้ำเย็นๆ ย้ำว่าเย็นมากๆ แล้วมันก็ราดลงบนตัวฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยก็ว่าได้
ฉันหันไปหาคนที่สาดน้ำฉัน เพื่อนๆทั้งโต๊ธดูจะอึ้งๆกับเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่ พอหันไปก็เจอะกับสายตาสุดแสนจะ...น่ากลั๊วน่ากลัวของยัยเอมี่ กลัวตายแหละยัยหมารอบกัด
“เธอทำอะไรฮะยัยเอมี่ เห็นมั๊ยว่าฉันเปียกเนี่ย”
“แล้วใครให้หล่อนเอาข่าวบ้าๆนี่ไปลงฮะ”
“ฉันพูดความจริง ลงความจริงเขียนความจริง”
“นัง...” เอมี่ยกมือขึ้นฉันคงไม่ต้องบอกนะว่ายัยนี่ยกมือมาทำไม
“หยุดนะเอมี่ ฉันเคยบอกเธอแล้ว่าอย่าทำอะไรเตย”
“มี่ไม่ได้ทำอะไรหนิคะ คีขา”
“แล้วหล่อยยกมือมาหาอะไรมิทราบอย่าบอกนะว่ายกมาเกาหัว”
“ใช่..ใช่ๆฉันคันพอดี ทำมั๊ยยะยัยหวาน”
หน้าด้าน ฉันไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่เรียนห้องเดียวกับจะด้านได้ไม่มีที่ติขนาดนี้ สุดยอด
“ฝากไว้ก่อนเถอะนังเตย”
“อย่าลืมมาเอาคืนนะป้า”ฉันตะโกนไล่หลังยัยเอมี่ไปแล้วอยู่ดีๆนายคีก็เดินมาลากฉันออกไปจากโรงอาหาร
นายนั้นลากฉันเข้ามาที่ห้องชมรมคอมที่เป็นที่ทำงานของประธานชมเราอย่างเขาเท่านั้นแล้วนายนั้นก็ ล็อกประตู!!!!!! OO
“เอ..เออ นายพาฉันมาที่นี่ทำไมหรอ” ฉันพยายามพูดให้หน้าฟังที่สุด
“เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรหละ” แล้วอยู่ๆเขาก็ถอดเสื้อนักเรียนออกเฉยเลย โอ้OOแผ่นหนังกับไหล่กว้างของเขาทั้งขาวทั้งเนียนจนฉันอายเลย เฮ้ยไม่ใช่เวลามาชื่นชมผิวอีตานี่
“ ว้าย กรี๊ดๆๆ!!! อีตาบ้านายจะทำอะไรฉัน ฉันไม่ยอมหลอกนะ ท่าไม้ตาย อ่าจึกๆๆ” ไหงคราวนี้เขาหลบได้หละฉันไม่ยอมหรอกนะ อย่าทำหน้าตาดีแถวนี้เดี๋ยวฉันอดใจไม่ไหว ว้ายยย ไม่ใช่ อย่ามาขโมยความบริสุทธิ์ของฉันนะ
“เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรฮะยัยโหด”
“แล้วนายจะทำอะไรเล่า”ฉันเริ่มเดินถอยหลังจนมาชนเข้ากับกำแพงแล้วหลับตาปี๋
“นี่ยัยโหด ลืมตาเซ่ ถ้าเธอไม่ลืมตาฉันจะทำอย่างที่เธอคิดจริงๆด้วย” เขาขู่ฉัน
“อย่านะ ลืมแล้วๆ อย่าปล้ำฉันนะ”
“ฮะ เธอ...คิๆๆ เอาอะไราคิดว่าฉันจะปล้ำยัยโหดอย่างเธอ เห็นหน้าก็หมดอารมณ์แล้ว”
“อ้าว แล้วนายพาฉันมานี่ทำไมหละ” ฉันถามอย่างฉุนๆ ไม่ได้โกรธที่เขาพามาแล้วไม่บอกแต่โกรธที่ไม่โดนปล้ำหรอก อิอิ ล้อเล่นๆ
“เอ้า เอาเสื้อฉันใส่คลุมไว้ซะ ฉันไม่อยากให้เธอโชว์บอดี้ให้พวกหนุ่มๆกลับไปนอนฝันร้าย”
ฉันก้มลงดูสภาพตัวเองก่อนจะต้องรีบยกมือขึ้นมาปิด เสื้อนร.เป็นสีขาวพอโดนน้ำเข้าไปมันก็เปียกจนเห็นอะไรต่ออะไรหมดแล้ว ฮือๆๆ หมดกัน
“เออ...นายไม่เห็นอะไรใช่ม่า”
“ไม่เห็นไม่อยากเห็นหรอกของเด็ก ป.5 ยังหน้าดูกว่าของเธออีกรู้มั๊ย คนอะไรข้างหน้ากับข้างหลังเหมือนกัน”
“อ้ายยยยยยยยยยยยยยย!!!!นาย
“ไปกันได้แล้ว ฉันกลัวเธอปล้ำฉัน”
“ฮะ นายบ้าหลงตัวเอง...”
“จะไปมั๊ยไม่ไปฉันจะล็อกขังเธออยู่ข้างในนั้นแหละ”
ฉันรีบหุบปากก่อนเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว พอมาถึงโต๊ะพวกเพื่อนต่างส่งสายตาพิฆาต + +มาที่ฉันฉันเลยต้องบอกว่า
“แค่เปลี่ยนเสื้อไม่มีอะไรซักหน่อย”
“จริงหรอคี”
“มีซิเตยโกหกคนอื่นทำไม”
OO เพื่อนๆทำตาโตอย่างสนใจในคำพูดของตาคี
“ก็เธอกรี๊ดๆๆๆๆๆ ไง แสบหูชะมัด” อ๋อนึกว่าอะไร สีหน้าเพื่อนๆดูผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด นี่พวกแกคิดอกุศลอะไรอยู่เนี่ย
“เข้าเรียนเหอะพวกเรา เข้าเรียนดีกว่าจะหวาน”
นายอาร์ตนี่มันยังไงเนี่ยทีกับน้ำหวานพูดซะ ทีกับเพื่อนนะเสียงแข็งเชียวน่าสงสัยๆ
“อย่าทำมาเป็นรู้ดีหน่าเตย” หงะนายอาร์ตรู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไร นายต้องเป็นมนุษย์ต่างดาวแน่ๆเลย
“อารายยยยยยย ฉันป่าวววววน้า” อิอิ
หลังจากหาเรื่องนายอาร์ตเสร็จพวกเราก็ไปเรียนวิชาภาษาอังกฤษกัน เป็นวิชาที่ฉันช๊อบชอบที่สุดเลยหละ มันจะไปยากอะไรหละที่ฉันจะชอบอะไรที่เป็นเรื่องของภาษากพ่อฉันหนะท่านทูตเลยนะยะ โฮ๊ะๆๆๆ
“Supaput tell me the answer”
“Um! There are two problem”
“That right!!”
โฮะๆๆๆ ฉันชอบที่จะถูกเรียกถามในวิชาอังกฤษมากกว่าที่จะถูกเรียกถามในวิชาคณิตซะอีก อันที่จริงแล้วเป็น 1000 เท่าเลยก็ว่าได้ คำถามข้อต่อไปนายคีเป็นคนตอบ โอ้ สำเนียงสุดยอด พ่อนายต้องเป็นฝรั่งแหง่เลย
“แม่ฉันต่างหากที่เป็นฝรั่ง” หงะ พวกนายเป็นมนุษย์ต่างดาวแน่ๆเลย รู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไรอยู่
“ไม่ต้องทำมาสงสัยฉันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด”
“ฉันคิดอะไรเล่า”
“เธอคิดว่าฉันเป็นมนุษย์ต่างดาวหละซิ แต่บอกเลยว่าไม่ใช่ ฉันรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่เพราะหน้าเธอต่างหาก หน้าเธออ่านไม่ยากหรอกนะมันบอกได้มากเลยหละว่าเธอคิดอะไร รู้สึกอะไร เพราะงั้นระวังความลับจะถูกเปิดเผย”
“หง่า ไม่จริงแหละ นายมันแค่มั่วเก่งเท่านั้นเอง ชิ ทำมารู้ดี”
“ไม่เอาละฉันกลัวเธอเดี๋ยวเธอทำท่าไม้ตายแล้วฉันจะซวย”
เหอะๆๆ นายสมควรกลัวฉัน เพราะว่าฉันมันน่ากลัว ถ้านายไม่กลัวฉันฉันจะฆ่า ฆ่า ฆ่านาย ลั้นลา มาเป็นเพลงเลยเอิ๊กๆๆ พอคาบนี้หมดลงคาบต่อไปพวกเราก็ว่างกันแล้ว ลั้นลา ลั้นลา ฉันเดินออกมานอกห้องก่อนเพื่อนเลย ในขณะที่ฉันกำลังอารมณ์ดีๆอยู่นั้น ก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ เฮ้อเหมือนที่เขาว่ากันว่า ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ ส่วนตัวทำลายความสุขเรียกว่ามารหยะ
“เพี๊ยะ” หงะ ยัยนี่มาตบฉันทำไมหละเนี่ย คนสวยงง ฉันงงเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีรู่พี่ม.6 ย่างสามขุมมาตบฉันเอาดื้อๆ
“พี่ตบหนูทำไมคะเนี่ย” ฉันถาม
“ อุ๊ยตาย พี่ขอโทษจะนัง...อุ๊ยน้องหนามเตยพี่ไม่ได้ตั้งใจหนะ”
“พี่แจงเอามันเลย อย่าไปยอมนะมันมาเกาะแกะกับพี่คีตาของพี่แจงนะ”
อ๋อที่มาตบฉันเนี่ยเพราะเรื่องนายคีตาหรอกหรอ เอ๋แล้วฉันไปเกาะแกะนายมนุษย์ต่างดาวนนั้นเมื่อไหรหละเนี่ย
“เออ พี่คะ หนูไปทำอะไรอย่างที่น้องเขาว่าเมื่อไหรกันคะ”
“ทำแล้วยังไม่รู้จักสำนึกอย่างนี่ต้องเรียกความจำ” “เพี๊ยะ” ตัวฉันถลาลงไปกับพื้น เฮ้ยเจ็บนะเว้ย
ฉันยันตัวลุกขึ้นก่อนจะ
“ผลัก” ฉันเสยหน้ายัยรุ่นพี่นั้นจนหงายหลังไปเลย ส่วนพวกที่เหลือก็พากันมาเอาตัวรุ่นพี่คนนั้นออกไปก่อจะทิ้งท้ายเหมือนนิยายไทยว่า
“ฝากไว้ก่อนเถอะ”
“เกิดไรขึ้นหรอเตย” โฮไม่อยากจะเชื่อว่าพอหมดเรื่องแล้วเพื่อนพึ่งมา แย่ชะมัด
“ป่าวๆ ไม่มีอะไรหรอกแค่พี่คนนั้นเขาล้มหนะ” แล้วฉันก็ชี้ไปยังยัยป้าที่ชื่อแจง
“อ๋อ ยัยป้านั้นหนะหรอแฟนคลับไอคีมันนี่หว่า” อาร์ตหันไปส่งสายตาหวานเยิ้มให้นายคี แล้วก็
“ไอประสาท อย่างน้อยก็ดีกว่าพี่อำพรของแกละกัน” อาร์ตหน้าซีดก่อนเดินหันหลังออกจากวงสนทนาไป พี่อำพร อ๋อ น่าสงสารนายอาร์ตจริงๆ พี่อำพรเป็นผู้หญิงร่างยักษ์ผิวคล้ำ หัวหยิก โฮะๆๆๆ ยัยป้าเมื่อกี๊ดูดีกว่าเยอะ
แต่ฉันว่าวันนี้เป็นวันที่ฉันซวยสุดๆแน่ๆเลย เพราะหลังจากที่เดินลงบันไดมาก็โดนสาดด้วยน้ำถังใหญ่และเย็นกว่าเดิม เสื้อที่พึ่งแห้งก็กลับมาเปียกอีกแล้ว อะไรฟระเนี่ย ฉันชักจะหงุดหงิด เงยหน้ามาก็เจอกับหน้าอันสุดจะเอียนเลี่ยนที่มาเป็นเซ็ทคู่กับนมภูเขาไฟคับ f ของหล่อน ยัยเอมี่ ยัยนี่อีกแล้ว
“เย็นมั๊ยจ๊ะ หนามเตย”
“เย็นซิยะยัยโง่ เธอสาดฉันด้วยน้ำเย็นนะ อ๋อ ลืมไปว่าเธอมันด้านไปทั้งตัวจนไม่รู้สึกแล้วว่าร้อนเย็นเป็นยังไง”
“นัง นังปากดี ฉันจะฆ่าแก” ยัยนั้นทำท่าจะเดินเข้ามาบีบคอฉันแต่ โฮะๆๆๆ นางเอกอย่างฉันต้องมีคนมาช่วยอยู่แล้ว
“หยุดการกระทำแบบนี้ซักที” คี นายเท่สุดๆไปเลยอะ กรี๊ดๆๆ
“คี คีขาช่วยนังนี่อีกแล้วนะคะ ทำไมคะ มันมีอะไรดี ทำไมคีไม่ช่วยมี่หละคะ”
“ฉันคงช่วยเธอไม่ได้หรอก เพราะยัยนี่เป็นคนของฉัน”
ก่นที่ฉันจะหันไปต่อว่าในคำพูดของเขาก็โดนรวบตัวเข้าไปในอ้อมกอดของอีตาบ้านี่ซะแล้ว หัวใจฉันเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ขนาดกับกอนฉันก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไข้ ฉันเป็นอะไรเนี่ย
“คีว่ายังไงนะคะ อ๋อ เพราะยัยนี่เป็คนของคี คีเลยไม่สนใจว่ายัยนี่จะทำผิดหรือถูกใช่มั๊ยคะ”
“ป่าว สิ่งที่เตยทำถูกต้องแล้ว ที่สำคัญฉันเองก็ทำอย่างที่เขาทำเหมือนกัน”
“เหมือนกัน ยังไง คีทำอะไร”
“ก็ในบอร์ดโรงเรียนไง เธอยังไม่เห็นรึยังไง ฉันไม่ชอบที่จะเห็นพวกคนสร้างภาพว่าดีเริดแต่ลับหลังทำตัวน่ารังเกลียดอย่างเธอ”
“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ” ก่อนที่ฉันจะทันได้พูดอะไร ยัยเอมี่ก็ดึงฉันออกจากตัวนายคี แล้วก็ทำอย่างที่ยัยนี่ถนัด คีทำอะไรไม่ได้เพราะเขาเองก็ถูกล็อกตัวไว้โดยผู้ชายม.6 4-5 คน
“คราวนี้หล่อนได้ตายจริงๆแน่” ยัยนั้นยังรัวฝ่ามือลงบนหน้าฉันไม่เลิก เรื่องอะไรจะยอมฉันเองก็จัดการกับยัยนี่เหมือนกันแต่การที่ยัยนี่เล่นพวกฉันถึงได้ โอ๊ย หมดแรงไง
“นี่เอมี่ แฮกๆๆ ไม่มีวิธีอื่นที่เธอคิดได้แล้วรึไง ใช้แต่วิธีต่ำๆ ”
“นังนี่จะตายแล้วยังปากดีอีก” เสียงของใครคนนึ่งที่ฉันเองก็ไม่คุ้น
“เดย์ มาทำอะไรที่นี่” นายคีตะโกนเรียกผู้หญิงคนนั้น
“ เดย์มาหาคี เดย์ไม่ยอมหรอกนะที่คีจะมายุ่งกับยัยหน้าจืดนี่”
“เดย์เรื่องของเรามันจบไปแล้ว คุณเลือกเองนะ” หน้าของนายคีดูไม่มีความลังเลใดๆ มันทำให้ฉันโล่งใจยังไงไม่รู้ แล้วเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยหละเนี่ย
“เดย์ หล่อนอยากตบนังนี่มั๊ยหละฉันสะใจแล้วหละ” ฉันถูกส่งต่อให้ยัยเดย์ที่รู้สึกว่าจะเป็นแฟนเก่าของนายคีกระทำชำเลาต่อ
“หยุดนะเดย์ เตยเกี่ยวอะไรด้วย”
“ก็ยัยนี่ทำให้คี ปฏิเสธเดย์มันต้องโดนอย่างนี่แหละ” ยัยนี่แรงเยอะกว่าเอมี่เป็น 2 เท่าก็ว่าได้ฉันทำอะไรหล่อนไม่ได้เลย
“หยุดนะเดย์” คีตาพยายามตะโกนห้ามยัยบ้านี่ให้หยุดแต่ไม่เห็นจะได้อะไร
“มด แมว จับยัยนี่ไว้ซิ ฤทธิ์เยอะจริง” อ้าย ยัยบ้านี่แรงเธอคนเดียวฉันก็จะสู้ไม่ได้แล้วเอากุมารทองมาล็อกฉันไว้อย่างนี่ฉันก็แย่สิ แต่ยัยนี่พลาดไปอย่างตรงที่ให้ยัย 21 กุมารทองมายึดฉันเนี่ยแหละ ฉันยกเท้าขึ้นเพื่อถีบขาคู่เข้าเต็มกลางหน้าอกของยัยเดย์ จะว่าไปนิ่มดีแฮะ (ยัยลามก) ตัวยัยเดย์ลอยถลาลงไปกองอยู่กับพื้น
“ยัย...ยัยบ้า เธอกล้าดียังไงมาถีบฉันฮะ” หล่อนยังไม่สิ้นฤทธิ์ ลุกขึ้นมาอีก แต่ซู่!!!!
อยู่ๆฝนก็ตกลงมา โอ้พระเจ้าคะวันนี้หนูเปียกไป 2 รอบแล้วนะคะ ทุกคนพากันสลายตัวกันไปอย่างรวดเร็วเพื่อไปหลบฝนปล่อยตัวฉันลงมากองอยู่กับพื้นที่ทั้งเปียกทั้งแฉะอยู่คนเดียว
“เป็นอะไรมั๊ย” นายคีมาจากไหนไม่รู้วิ่งมาหาฉันจากทางข้างหลัง
“ไม่เป็นไรหรอก แต่เจ็บกว่าที่คิดไว้นิดหน่อย” ฉันหันมาบอกกับเขาก่อนยิ้มให้
“ขอโทษนะ เพราะฉันแท้ๆ” ฉันไม่คิดจะทษนายเลยนะคี ฉันไม่เห็นว่านายจะเป็นคนทำตรงไหน ยัยเอมี่รึก็เรื่องที่ฉันสร้าง ส่วนยัยเดย์ยัยนั้นคงบ้าหละมั้ง นายไม่เห็นเกี่ยวเลย แต่ว่าหนามเตยขอโทษนะที่ต้องทำอย่างนี้
“ใช่ เพราะนาย นายคนเดียว นายทำให้ฉันซวยโดนแฟนเก่านายตบซ้ำหลังจากที่โดนยัยเอมี่ตบ นายๆๆๆ นายต้องรับผิดชอบ” คีหน้าซีดไปนิดนึ่งก่อนยิ้มอย่างมีกังวลนิดๆมาให้ฉัน
“ได้ซิเธอจะให้ฉันทำอะไรหละ”
“นายต้องช่วยฉันจัดการเรื่อง กอนกับเอมี่ ส่วนเรื่องยัยเดย์อะไรนั้นนายก็ไปจัดการเองละกัน”
“อื้ม ตกลงฉันจะช่วยเธอ แต่ตอนนี้..” อยู่ๆตัวฉันก็ลอยขึ้นจากพื้น
“เฮ้ยๆๆๆๆ” ฉันร้องโวยวายและพยายามดิ้นไปมาไม่หยุด
“ปล่อยเซ่ นายบ้ารึไงถึงทำอย่างนี้”
“นี่ยัยโหด เธอแกล้งให้ฉันต้องรับผิดชอบได้ ฉันก็แกล้งให้เธอหน้าแดงได้เหมือนกัน”
หงะ นายรู้ได้ยังไงเนี่ย แล้วนายโง่รึป่าว รู้ว่าฉันหลอกก็ยังตกลงอีก หรือว่าเป็นเหมือนเพลง รู้เขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก.....
“นี่นายแกล้งฉันรึไง เนี่ย” ฉันทุบแขนเขาไป 2- 3 ที
“ ฉันไม่ได้แกล้งเธอสักหน่อยแค่ อยากทำให้เธอหน้าแดงเวลาเธอหน้าแดงมันเหมือนตูดลิงดี”
“ นายบ้าปล่อยเลยนะไม่งั้นฉันจะจิ้มตานาย ฮุย”
“ ปล่อยให้โง่ซิ นานๆฉันจะได้เอาคืน ฉันรู้นะว่าเธอแกล้งโกรธฉันหนะ”
“นายมันบ้า ฉันโกรธจริงหยะ แล้วหน้าดงหน้าแดงอะไรกันเล่า ฉันพึ่งโดนตบมามันถึงแดงหรอกนะ”
“ฮัดชิว” ฉันจามออกมา หุหุ
“อ้าว ยัยโหดป็นหวัดซะละ โอ้ดูนี่ซิ หน้าเธอแดงด้วย ฮะๆๆ เหมือนตูดลิงจริงๆนะเนี่ย”
“ นายบ้า แล้วนี่นายจะไปไหนเนี่ย” ฉันนายนี่ถ้าจะประสาทฝนก็ตกแล้วจะพาฉันไปไหนกัน
“ ไปหาที่หลบฝนไงหละ”
“นายบ้ารึป่าวเดินผ่านมาตั้งหลายตึก ทำไมไม่หลบหละ” ฉันชักงงกับนายนี่จริงๆ
“ฉันจะพาเธอไปหาเสื้อเปลี่ยน เดี๋ยวเป็นปอดบวมไปจะแย่”
“อ๋อ ที่แท้นายก็ห่วงฉันนี่เอง” เขาหน้าแดงขึ้นมานิดนึ่งกับคำพูดของฉัน
“จะว่าไปให้มันบวมก็ดีเหมือนกันนะ จะได้เลิกข้างหน้าข้างหลังเหมือนกันซักที 555+”
“กรี๊ดดดดๆๆๆๆๆๆ นาย
เขาไม่สนใจฟังเสียงฉันด้วยซ้ำแถมยังแอบขำอีกเนี่ย อีตาบ้า นายไม่รู้รึไงว่าทำให้ฉันเขินอยู่หนะ หัวใจฉันเต้นแรงมากด้วย แล้วที่สำคัญฉันรู้สึกว่าฉันมีความสุขจัง โอ๊ยย ฉันหละสับสน ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย ฉันควรจะโมโหไม่ใช่หรอเวลาที่มีคนมาแกล้ง แต่ฉันกลับมีความสุขได้ซะนี่ เฮอ ช่างเหอะ ฉันไม่อยากรู้หรอกว่าฉันเป็นอะไร (กัดฟันพูดนะเนี่ย) ฉันชักจะชอบหน้าฝนซะแล้ว เฮ้อ!!!
ความคิดเห็น