บทเพลงรักเสี้ยวจันทรา

---

แนะนำตัวละคร

“สือเยว่จวน” คุณหนูรองแห่งแดนเหนือ เดินทางจากตำหนักเหนือกาญมาเป็นศิษย์ท้ายสำนักจือเหยาที่ไม่ค่อยแสดงฝีมือเท่าไร่นัก เธอมาที่นี่เพื่อตามหาพี่สาว สือเยว่ฉือ ที่หายตัวไปประมาณ 500 ปีกว่า เธอต้องการให้ครอบครัวของเธอได้อยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง หญิงสาวที่อยู่ในฝันจะใช่คนที่เธอตามหาไหมนะ และแถมอาวุธที่ครอบครองก็ไม่มี

“องค์ชายเฟิ่งเฉินคุน” องค์ชายลำดับสามจากตำหนักแดนสวรรค์ ผู้สืบทอดจิตหงษ์บรรพกาลเพียงหนึ่งเดียว แต่ทว่าปีกหงษ์ของเขาดันหายไปอย่างน่าสงสัย และยังสูญเสียพลังเซียน กลายเป็นองค์ชายตกอับที่ต้องมาอยู่เป็นคนของเยว่จวนและอาศัยอยู่ที่เรือนสวนบุษบงซึ่งอยู่ชายแดนระหว่างแดนเหนือและสำนักจือเหยาในขณะที่เขากำลังหาทางทวงคืนพลังที่เสียไป

“ลู่เหวิน” ลูกพี่ลูกน้องของเยว่จวน เซียนหนุ่มผู้มีพลังเทพวารีสมบูรณ์แต่กำเนิด บิดามารดาจากไปตั้งแต่เด็ก ๆ เมื่อครั้งเป็นเด็กเขาพลังเซียนไม่คงที่ บำเพ็ญไม่ค่อยเป็นผลนัก สือไท่เทียน มารดาของเยว่จวน จึงได้ส่งเขาไปที่ทะเลบูรพาเมื่อเขากลับมาพลังเซียนของเขามีมากขึ้นเป็นทวีคูณ เมื่อเขาได้เจอแม่นางเจียวซินก็ตกหลุมรักนางและพยายามตามจีบแม่นางเจียวซินอย่างไม่ลดละ

“เจียวซิน” สหายที่สนิทที่สุดของเยว่จวนที่คอยช่วยเหลือกันตลอดมา ผ่านทุกข์ผ่านสุขมาด้วยกัน มีกิริยางดงามและยังเป็นเจ้าของเรือนสวนบุษบง พลังเซียนบุพผาของนางสามารถพัฒนาได้เรื่อย ๆ แส้บุพผาอาวุธที่หายากได้เลือกนางเป็นนายเพียงหนึ่งเดียว ถึงจะดูเรียบร้อยแต่อาวุธทุกชนิดนางล้วนใช้เป็นและรู้จักหมด

“ศิษย์พี่หลี่หมิง” ศิษย์พี่รองแห่งสำนักจือเหยาที่เหล่าเซียนสาวงามทั้งหลายต่างชื่นชอบและบอกว่าเป็นบุรุษในฝันที่เป็นจริง แต่ทว่าศิษย์พี่กลับไม่สนใจหญิงสาวใดเลยราวกับว่ามีนางในดวงใจแล้วอย่างไงอย่างงั้น เขาเป็นมหาเทพแล้วหลังศิษย์พี่ใหญ่แห่งสำนักจือเหยา เทพอัคคีเป็นนามที่คนภายนอกรู้จักเขา

“สื่อไทเทียน” มารดาของเยว่จวน บุตรสาวของอาจารย์สองหรือที่รู้จักกันว่า สือไท่หยวน อาจารย์ในสำนักจือเหยา นางเป็นผู้ควบคุมดูแลแดนเหนือและตำนักเหนือกาญทั้งหมด ถึงจะดุไปบ้างแต่ห่วงใยอยู่เสมอ

“เซียงเซียง” สาวใช้คู่กายเยว่จวนที่โตมาพร้อม ๆ กัน นางเป็นพยัคเมฆา เสือที่มีลายเมฆาบนตัวบำเพ็ญเพียรจนได้กลายเป็นเซียนในแดนหนือ ป้ายหยกพระจันทร์ยังอยู่เซียงเซียงยังอยู่ นั่นเป็นคำพูดของเซียงเซียงที่ซื่อสัตย์ต่อเยว่จวน 

“สือเยว่ฉือ” พี่สาวที่หายไปของเยว่จวน เทพธิดาจันทราที่งดงาม เหล่าเซียนว่ากันว่านางงดงามราวภาพฝัน นางและเยว่จวนต่างชอบดนตรีเหมือนกัน ทั้งขับร้องบรรเลงและระบำล้วนทำได้หมด 

“เผยเหยียน” สหายในสำนักที่ฝีมือไม่ธรรมดา การต่อสู้ก็เก่งกาญไม่ใช่น้อย มีจิตใจชอบช่วยเหลือผู้อื่น เขามีต้นจิตเป็นสิงโตสีคราม ซึ่งเป็นสัตว์เทพที่ถือว่าหายได้ยากและกระบี่สีครามเป็นอาวุธคู่ใจของเขา

---

บทนำ

ค่ำคืนที่ดวงจันทร์ส่องแสงเพียงแค่เศษเสี้ยวที่เหลืออยู่ก่อนจะถูกความมืดมิดปกคลุมวินาทีนั้นเด็กสาวได้ถือกำเนิดจากมารดาแซ่สือ นามของเธอคือ “สือเยว่จวน” ศิษย์ท้ายสำนักแต่ทว่าเธอกลับไม่สามารถใช้กระบี่ได้ เมื่อเรื่องราวของเด็กสาวที่เกิดในคืนที่พระจันทร์เสี้ยวทรงกรดในรอบ 1000 ปี ศิษย์ท้ายสำนักจือเหยาที่ไม่มีใครให้ความสนใจเท่าไหร่นัก แม่เธอเป็นลูกสาวคนเล็กของอาจารย์สือไท่หยวนในสำนักจือเหยา  ทุกครั้งที่ถามแม่เรื่องพี่สาวของเธอ แม่มักจะบอกเสมอว่า 

“พี่สาวของเจ้า เยว่ฉี เขาเป็นธิดาเทพที่งดงามราวภาพฝัน นานแล้วที่พี่เจ้าไม่กลับมาที่นี่ ที่แดนเหนือ” 

คำพูดของท่านแม่ที่วนเวียนอยู่ในใจข้า ข้าจะหาพี่สาวให้เจอและหญิงสาวที่อยู่ในฝันข้าทุกค่ำคืน นางจะใช่พี่สาวที่ข้าใฝ่หาหรือไม่ แต่ทว่าดันมีปัญหาเข้ามาแทรกนี่สิ ก็คือคนที่เอาแต่บอกว่าตัวเองคือองค์ชายเฟิ่งเฉินคุน ผู้สืบทอดหงษ์บรรพกาลคนนั้นที่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่พลังเซียนด้วยซ้ำ

“สำนักจือเหยา ข้ามาแล้ว”