คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [ตอนที่14] รางวัล!?
“อ-โอเ” เลน่าพู้วยเสียสั่น ใบหน้าอเธอเริ่มแ แ่ลูิสูเหมือนะไม่ไ้สัเ เพราะเาับ้อหมีนเม่นอยู่
“เอาล่ะ แผนือ” ลูิสเริ่มอธิบายแผนารอเา านั้นเา็ถาม “เ้าใไหม?”
เลน่าพยัหน้า ่อนะเรียหนอนไหมละออาวออมา แล้วสั่าร “หนอนไหมละออาว! ใ้เ็มพิษ!” นี้ือทัษะสร้าสถานะผิปิเียวที่หนอนไหมละออาวอเธอรู้ เมื่อเ็มพิษแทเ้าไปในผิวอหมีนเม่น มันำราม้วยเสียัมปนาท ่อนะาร์เ้ามายัทิศทาอพวเา
“เ้าโรระู!” ลูิสะโน ทำให้โรระูพพฤษาเริ่มทำามแผน มันผสานมือใ้พรเเห่พไพร ทำให้ไม้รอบๆมีีวิึ้นมา เลื่อนไหวแล้วรััวอหมีนเม่นไว้
ในะที่พิษเริ่มทำาน ทำให้มัน่อยๆอ่อนแรล้าๆ ลูิสนำโรระูพพฤษาเอาไว้บนไหล่ ในะที่ับมืออเลน่าที่หนอนไหมละออาวำลัพันัวรอบอเธอ านั้น็ให้โรระูพพฤษา ใ้เถาวัลย์ึัวพวเาหนีาหมีนเม่น เหมือนับเพื่อนบ้านที่แสนี พวเาโหนเถาวัลย์ไปาม้นไม้ ในะที่หมีนเม่น ทลายพันธนาารแล้วไล่ามพวเามา
แ่วามเร็วอมัน็ลลเรื่อยๆ นระทั้พวเามาถึทาัน รหน้าลายเป็นหน้าผาลึ
“วยแล้ว!” ลูิสพูึ้นในะที่ัับมือเลน่าหลบ หมีนเม่นที่พุ่เ้าโมี
หมีนเม่นหันวลับ ยรเล็บนาให่อมันเรียมโมี แ่ลูิสทำามที่ระบบบอ เพื่อหลบารโมี ้วยวามเร็ว เาับมือเลน่าวิ่ลอัวอหมีนเม่นไป หลบรเล็บสีำอมัน
“เ้าโรระู ใ่พรแห่พไพรันเ้านี้ให้ผาไปะ!” ลูิสะโนสั่
โรระูทำามที่สั่ ประบมือ แล้วทำให้้นไม้ทั้หมที่ใล้ เลื่อนไหวเหมือนแส้ ฟาเ้าหมีนเม่น นมันำราม เมื่อ่อยๆถูันไปยัอบผา เหล่า้นไม้ลายพันธุ์ ยัระหน่ำฟาใส่ไม่ยั้ แม้ว่าผิวหนัอหมีนเม่นะหน้านแม้แ่ระสุนปืนยัเาะมันไม่เ้า แ่มัน็ยัถูัน่อไป
“หนอนไหมละออาว! ใ้ลื่นระแท!” เลน่าสั่ั่าร
หนอนไหมละออาวที่พันอยู่รอบออเลน่า ระโออมา้าหน้า ่อนะส่เสียร้อ แผอสีาวอมันสั่นไหว ในะที่ลื่นพลัานสีเหลือสว่า แผ่ออมาาลำัวสีน้ำเินุาวอมัน ลื่นนั้นระแทเ้าับหมีนเม่นและส่มันระเ็นาผาไป
“เราทำสำเร็!” เลน่าพู้วยวามีใ ในะที่เ้าไปโผ่อลูิส ส่ผลทำให้เาล้มลับพื้น ในะที่เธอนอนอยู่บนัวเา พวเามอหน้าันอยู่สัพั
“ฮึฮึ” ไม่รู้ว่าใรเป็นนเริ่มแ่ทั้สอ็หัวเราะออมา อย่าบ้าลั่
“ฮ่าๆ ฮ่าๆ! ฮ่า!!”
พวเาหัวเราะอยู่นาน นพระอาทิย์ลอยอยู่รลาฟ้าะโนบอว่าถึเวลาเที่ย ทำให้ทั้สอรีบออเินทาอีรั้ ลูิสเินามลูศรอีรั้ ในะที่เลน่าเิมามมาเียบ แ่รอยยิ้ม็ปราึ้นบนใบหน้าอทั้สอ
…
..
.
“นั้นไ!” เลน่าะโน ี้นิ้วไปยัโมนาให่ที่สร้าาพลัาน พวเารีบออเินไปเรื่อยๆ นระทั้มาถึทาเ้า แม้ว่าโมะถูสร้าาพลัาน แ่ที่้านล้ามันยัมีำแพสีำแทีู่ไฮเท เป็นทั้ประูและำแพป้อันเรื่อสร้าโม
ในอนนั้นเ้าหน้าที่ในุเราะเอ็โสเลลีัน แว่นนาให่ที่มีประโยน์มามาย และเรื่อแบบสีำ เินออมาหาพวเา
“อย่ายับ! พวเธอือใร?” เาถาม
“พวผมเป็นนัเรียนาสถาบันสเลล่าฯรับ” ลูิสพู
แล้วทั้เาและเลน่า็หยิบป้ายยืนยันัวนออมายื่นให้ เ้าหน้าที่รับมันไปยืนยันและยื่นมันลับมาให้พวเา้วยรอยยิ้ม “ิรรมทสอบหรอ? พวเธอเป็นลุ่มแรเลยนะที่มาถึ แบบไม่้อถูหามส่หน่วยแพทย์นะ ฮ่าๆ!”
“พวเราโีน่ะรับ” ลูิสอบเรียบๆในะที่เินเ้าไปในโม
พวเาเินทาไปามแผนที่โฮโลแรม นระทั้มาถึหน้าสถาบัน และเมื่อพวเาเ้าไป ในอนนั้นวรเทเลพอร์ที่เรยส่ฝพวเาไป็ปราึ้น ่อนที่หิสาวผมส้มเพลิ ที่สวมเสื้อและาเหนั และแว่นันแ็ปราึ้น
“ผู้อำนวยาร!” ลูิสและเลน่าพูึ้นพร้อมัน
“ไเ็ๆ! พวเธอเป็นนแรเลยนะที่ลับมา โยที่ไม่ถูส่ไปหน่วยแพทย์น่ะนะ” โอลีเวียพูับพวเา้วยรอยยิ้ม
ทำให้ทั้สอ้อถอยลับ ผู้หิรหน้าอพวเาเสียสิไปแล้ว! เธอส่เ็ัวเล็เ้าไปในป่า และยัยิ้มอยู่ในะที่พวเาถูส่เ้าโรพยาบาล!
“อะแฮม! ยัไ็แล้วแ่ ันมาเพื่อให้ราวัลพวเธอ” โอลีเวียระแอมเบาๆ ่อนะพูับทั้สอ
ทำให้พวเามอหน้าัน้วยสีหน้าาหวั ่อนะหันไปมอหน้าโอลีเวีย แล้วพูึ้นพร้อมัน
“ราวัล!?”
__________________________________________________________________
ความคิดเห็น