Fic My hero academia [boku no hero academia] <ON MY OWN>
I am a devastator ,But I like creation, I hate destruction. But destruction it's me.
ผู้เข้าชมรวม
940
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ตู้ม!!
เสียงระเบิดดังกัมปนาทมาจากโดมฝึกสอนUSJ คิริชิมะและบาคุโกผสานการต่อสู้จนสามารถจับวาร์ปเกจเอาไว้ได้
พวกเขาถูกวินเลินโจมตีขณะที่กำลังเรียนนอกสถานที่ พวกมันมีเป้าหมายในการสังหารฮีโร่อันดับ1 ออลไมท์ "แกคิดว่าพวกเราจะไม่จัดการแกก่อนที่จะมีโอกาศลงมือรึไง!?" คิริชิมะออกปากพูด แขนของเขากลายเป็นหินเพื่อต่อสู้
"มันอันตรายนะ...อย่างที่คิด ถึงจะเป็นแค่นักเรียนแต่ก็ประมาทไม่ได้" วาร์ปเกจหลบการโจมตีได้และพูดในเชิงชื่นชม แต่มันไม่ทำให้พวกเขารู้สึกดีเลย คิ้วขวาของบาคุโกกระตุก เริ่มส่งแรงระเบิดออกไปอีกครั้ง
ตู้ม!!
"อย่าไปสู้! รีบหนีไปเร็ว" หมายเลข13ตะโกนดัก ทันใดนั้น ที่ลานน้ำพุ ปรากฏร่างของหญิงสาวร่างกายสมส่วน ดวงตาสีเหลืองน้ำผึ้งไร้ประกายอย่างน่าหลงไหล เธอค่อยๆก้มลงไปที่พื้น ทันทีที่ปลายนิ้วเรียวจรดลงกับพื้นสาก วงแหวนสีดำขนาดใหญ่ก็เกิดขึ้น มันกระจายตัวเป็นวงกว้างขึ้นเรื่อยๆจนพอใจคนสร้าง
"Black space "
ตู้ม!!!!!
เพียงเสียงกระซิบอันแผ่วเบาที่สร้างแรงทำลายล้างอย่างมหาศาล ทันทีที่เธอใช้อัตลักษณ์จัดการคนพวกนั้น เธอค่อยๆยืดตัวขึ้นจนเต็มความสูง มองขึ้นมาด้านบนก็สบเข้ากับตาสีแดงวาวโรจน์ของบาคุโกเข้าจึงเบือนหน้าหนี หันไปจ้องพวกวินเลินบางส่วนที่วิ่งเข้าหาเธออย่างเป็นบ้าเป็นหลัง
ตูม! แผละ
ตัวของพวกมันระเบิดออกเป็นเศษชิ้นเนื้อ หญิงสาวมองภาพตรงหน้าราวกับเป็นเรื่องปกติ พวกวินเลินอีกสิบกว่าตัวที่ได้เห็นชะตากรรมของเพื่อนมันหยุดนิ่ง สั่นเทาด้วยความผวา ไม่กล้าจะเดินหน้าเข้าหาหญิงสาวแต่ก็หันหลังกลับไม่ได้
"เด็กนั้น ใครกัน" ชิการาคิกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ มือหนาเกาคอตัวเองอย่างบ้าคลั่ง "อา เกมโอเวอร์แล้วจริงๆด้วย กลับกันเถอะ" เพียงแค่ออกคำสั่ง เหล่าลูกน้องที่ยังคลานได้ก็กลับมารวมกันกับเจ้านายมัน ก่อนจะเปิดประตูมิติและหายไปยังรังกบดานในที่สุด
"ยัยนั่น...." บาคุโกก้าวออกไปข้างหน้าเล็กน้อยให้ได้เห็นผู้ที่ปรากฏตัวมาช่วยสถานการณ์เอาไว้ชัดเจน "ยัยตัวทำลายล้าง"
ผลงานอื่นๆ ของ -LukmaiSrikram- ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ -LukmaiSrikram-
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น