คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter IV Friendship with My Friend On The Beach And The End [จบแร่ว!!]
Chapter IV Friendship with My Friend On The Beach And The End
"แง้ กลัวจังเลย" เสียงร้องลั่นของทาวทำเอาถ้ำอับชื้นด้วยกลิ่นสาปทะเลสั่นสะเทือน
"เงียบน่า..ฉันกำลังหาวิธี"หลังจากที่ติดเกาะ? ถ้ำ? ลาวาชักหงุดหงิด ข้าวมื้อเที่ยงที่พลาดไปทำเอาลาวาอารมณ์เสีย
ครืนน~!! คลื่นลูกใหม่กระแทกทั้งสองพุ่งตามแรงน้ำลอดไปตามทางน้ำที่เหยียดยาวพร้อมกับฝูงเพรียงตัวเล็กๆที่ยึดเกาะโขดหินแถวนั้นไว้ไม่แน่นพอ
"ทาววววววว~ อึ๊ก.."เสียงห้วงลมหายใจสุดท้ายของลาวาก่อนที่จะจมดิ่งตามสายน้ำไปเมื่อหมดแรงต้านทาน
บุ๋งๆๆ!! เอ๊ะ..ชั้นเป็นเต่านิ หายใจในน้ำได้นานนี่หว่า?? ทาวพึ่งรู้สึกตัว....ว่าตัวเองเป็นเต่าเริ่มปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ ใช้ครีบน้อยๆของเขาพัดโบกต้านกระแสทะเลค้นหาร่างของลาวา
"ลาวา....บุ๋งๆๆ" เสียงที่เล็ดลอดออกจากปากกับกลายเป็นฟองอากาศที่ไร้คลื่นเสียง รอบตัวครึ้มไปด้วยสีฟ้าครามเห็นแสงรำไรที่สาดลงมาไม่ถึงใต้ทะเล ฝูงโลมาที่แหวกว่าย ปลาการ์ตูนที่ดำผุดดำว่ายหยอกล้อกับปะการังด้วยความเพลิดเพลิน ทัศนียภาพที่สวยงามแต่....ร่างของเพื่อนเขาล่ะ??
"คู..เธอคงไม่รอให้แดดแรงกว่านี้หรอกนะ"น้ำเสียงไม่พอใจดังขึ้นขัดผะวังการเลือกชุดของคู
"ชิ.."คูจับบิกินนี่สีขาวขึ้นมาสวมอย่างไม่สบอารมณ์ ชุดนี้พอใส่แล้วพอๆกับข้าวปั้นเลย
"หิมส์..คู อุ๊บ!!" ชิโอะกลั้นหัวเราะอย่างลืมมารยาทเมื่อหันไปเห็นเพื่อนสาวทั้งสองยืนคู่กัน..สาวเซ็กซี่กับข้าวปั้น นี่ละมั้งที่มาของเรื่องเสน่ห์สาวข้าวปั้น คิดเสร็จชิโอะก็ปล่อยฮาแบบไม่เกรงใจกับหน้าบอกบุญไม่รับของเพื่อนทั้งสอง
"ขำ อะไรมากมายย่ะ โดนอะไรเสกลงท้อง" คูชักทนไม่ไหวอยากเสกข้าวหลามมายัดปากกว้างๆของคนตรงหน้านี่จริงๆ
"ชั้นก็แค่มาเตือนย่ะ รถพร้อมแล้วไปกันเถอะ"
หาดสวยน้ำไร้ผู้คนรบกวนอวดโอ่ความงามตามธรรมชาติแก่สาวทั้งสามได้อย่างเต็มที่ หิมส์บิดกายไล่ขบที่นั่งมาจนตูดชาตั้งแต่สาย ชิโอะเริ่มสำรวจแหล่งธรรมชาติ แถวนี้น่าจะมีเพรียงให้เก็บไปดองเยอะหน่อย คูห่อผ้าเช็ดตัวสีดำสนิทคาดกายเดินลงมา ตอนนี้เธอดูเหมือนข้าวปั้นห่อสาหร่ายมาก
"ไปหาที่สวยๆแบบนี้เจอได้ไงหรอ หิมส์"ชิโอะถามพลางไล่บี้เสฉวนโชคร้ายอย่างเอาเป็นเอาตาย
"เอ๋?...ชั้นว่า ที่ชั้นจะพาเธอไปไม่ใช่แถบนี้นะ"เสือสาวตีหน้างง เรื่องจำทางผิดเธอเป็นมือวางอันดับหนึ่งอยู่แล้ว
"ไม่น่าเลย" คูคิดในใจ
"ห๊า!!! แปลว่าเราหลงหรอเนี่ย??" ชิโอะชะงักจากการไล่เสฉวนตัวน้อย โชคเริ่มเข้าข้างมันแล้ว หันมาจ้องหิมส์ ปากค้าง
"เอ๋? แถวนี้ก็น่าเล่น อย่าเรื่องมากน่า"เสือสาวผลักเพื่อนลงน้ำอย่างไม่ไยดี มหกรรมการต่อสู้ทางน้ำของสาวๆจึงเริ่มขึ้น เสียงควักน้ำสาดกันประสานกับเสียงหัวเราะใสของสาวๆอื้ออึงไปทั่วบริเวณ
ทันใดนั้นระดับน้ำลดลงอย่างรวดเร็วประกอบกับท้องฟ้าเริ่มครึ้มมืดมัวไปทั่วบริเวณ
"อ๊ะ!! เกิดอะไรขึ้น" สาวๆตะลึงกับร่างตระง่านของสัตว์ที่เรียกได้ว่า....ในตำนาน
"หิมส์..นั่นตัวอะไร??"ชิโอะที่อยุ่ใกล้หนังหน้าท้องของสัตว์เจ้ากรรมดังกล่าวถามขึ้น
"คราเค่นย่ะ อย่านิ่งสิย่ะ วิ่ง!!"คุที่ไขความกระจ่างให้เพื่อนสาวลากสายบิกินนี่เพื่อนทั้งสองขึ้นฝั่งอย่างรวดเร็ว
หมับ~!! "มันรัดขาช้านน" ชิโอะร้องโวยวายเมื่อขาวเรียวสวยของหล่อนถูกหนวดที่หนึบไปด้วยเมือกและจานดูดรัดไว้
"ยี๊~!!" ชิโอะครางเมื่อเธอคิดจะแกะขาให้หลุดพ้นจากหนวด
"อร๊ายยย!!! ช่วยชั้นด้วย" คราเค่นให้อีกหนวดรัดร่างเธอจนลอยสูงขึ้น
"ชิโอะแย่แล้วหิมส์" คูประสานสายตากับหิมส์แล้วพยักหน้าเป็นนัยกัน
เพื่อไม่ให้โลกนี้ถูกทำลาย..
เพื่อปกป้องสันติภาพของโลกนี้ ทั้งสองสาวแอคท่าโปรโมทการแปลงร่าง...
"เหลือชิโอะนะ...ให้ชิโอะพูดสโลแกนเร็วเข้า" คูหันไปกระซิบเมื่อแผ่นหลังหันไปชิดติดกับหิมส์
"บอกสิ ชั้นกำลังแอคท่าอยู่นะ"สองสาวเกี่ยงกัน...ตอนนี้ชิโอะใกล้จะเข้าปากคราเค่นแล้ว
ครืนนนนนนนน~!!! เสียงน้ำทะลุโพรงภูเขากระแทรกเข้ากับหน้าคราเค่นเข้าเต็มๆ ชิโอะที่หลุดจากหนวดปลาหมึกอย่างหวุดหวิด
ไวท์ฮอล์พรุ่งนี้ที่สดใสรอเราอยู่ จบสโลแกนแกงค์ร๊อคเกตแห่งเดอะไรเตอร์สามสาวกระโดดถีบร่างคราเค่นเข้าประสานพลังกันรุ่มกระทืบสัตว์ร้าย...สามรึ?? หิมส์ชะงัก นับหนึ่งชิโอะกำลังฟาดลำแสงเข้าลูกตาคราเค่น นับสองหิมส์ที่ฟาดหนวดจนกระจุย นับสามล่ะ?? หิมส์กวาดสายตาหาเพื่อนด้วยความเป็นห่วง "คู~!!"
"อือ.."หนวดปลาหมึกที่เต็มปากทำให้พูดได้ไม่ถนัดนัก อะไรจะห่วงกินขนาดนั้น หิมส์ออกจะชินกับการงับแบบไม่เลือกเวร่ำเวลาของเพื่อนซะแล้ว
และด้วยพลังของสาวน้อยทั้งสามเจ้าคราเค่นก็แพ้พ่ายยับกองพับเป็นเศษเนื้ออยู่กับหาดเดอะไรเตอร์ และแล้วทะเลสาปเดอะไรเตอร์ของเราก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง ขอขอบคุณแกงค์ร๊อคเก็ตแห่งเดอะไรเตอร์!!
เอ๊ะ!! ช้าก่อน วิ้ว~!!! เงาตะคุ่มลอยดิ่งลงมาจากฟากฟ้า...พุ่งตรงเข้าใส่....ใส่หิมส์ที่กำลังปาดเหงื่อเมื่อฟันหนวดเส้นสุดท้ายขาดลง
ตุ๊บบ!! ร่างอ่อนยวบ ขนนิ่มหล่นลงสู่อุ้งมือของหิมส์ ขนตายาวหลับพริ้ม ท้องกลมป่องด้วยน้ำที่กลืนเข้าไป
"เอ๋?"หิมส์ตีหน้าสงสัย มองดูร่างปวกเปียกขนฟูอย่าฉงน มาได้ไงว่ะ??
ฟิ้ว~!! โป๊ก!! ยังไม่ทันไรวัตถุประหลาดจากฟ้าก็กระแทกเข้าหน้าผากหิมส์อย่างจัง ทำเอามึน หิมส์ลูบหน้าผากที่เริ่มปูดแดง วัตถุที่ว่าเริ่มเคลื่อนตัว โอ้วว ม่ายย ขามันเริ่มงอกออกมาด้วย
อ่อ ที่แท้มันคือขาของเต่า ทาวค่อยๆโผล่หัวออกมาอย่างระวัดระวัง หลังจากที่โดนกระแสน้ำพัดมา เขาก็หลงกับลาวา ขณะที่กำลังว่ายน้ำตามหาตัวลาวาเขาก็โดนพัดตกลงมาแล้วตอนนี้ เท้าที่สัมผัสกับทรายบอกเค้าว่าปลอดภัยแล้ว แต่เสือสาวหัวปูดที่จ้องเค้าอย่างเอาเรื่องนี่ใครหว่า?? แล้วนั่น ลาวา!! เพื่อนเต่าพึ่งสังเกตเห็นร่างไร้สติของลาวาในอ้อมกอดของหิมส์
"ปะ...ปล่อยเขาลงนะ"ทาวออกคำสั่งกับเสือสาวที่จ้องอยู่ตรงหน้าเขาไม่เต็มเสียงนัก
"ปล่อย..ไม่เคยได้ยินสำนวนหรอ เนื้อเข้าปากเสือ"หิมส์ยิ้มแสยะโชว์เขี้ยวขาวใส่ทาว
"แต่เค้าใกล้จะตายแล้วนะ...ได้โปรดเห็นแก่ฉัน เธอเอาชั้นไปกินแทนก็ได้"ทาววิงวอนทั้งขอร้องให้จับเขาไปแทน หิมส์หรี่ตาดูทาวอย่าครุ่นคิด พลางหันมาพิจารณาร่างที่ใกล้ไร้วิญญาณในอ้อมอกเธอ หน้าตาคุ้นๆว่ะ
"หิมส์ ทำอะไรอยู่หรอ? หัวเธอปูดนะ"ชิโอะเดินเข้ามาสมทบ หัวเราะคิกคักกับรอยแดงเต่งบนหน้าผากเพื่อน
"ต๊ายย ใครหน่ะน่ารักจัง" ว่าพลางเข้าไปหยิกแก้วลาวาที่เริ่มเขียวเพราะขาดออกซิเจน
"ลาวา ทาว!!! ในที่สุดก็หาเจอ"ขบวนกองทัพค้นหานำโดยบอสเดินตรงเข้ามาหา
คูที่นั่งแทะหนวดหมึกอย่างเพลิดเพลินเงยหน้าขึ้นมองสมาชิกใหม่ที่เข้ามา แปลกใจเล็กน้อยกับขบวนชุดลิเกที่เฮสเทียกับลาวี่หอบหิ้วมาด้วย อ้อ!! รวมถึงโลลิต้าน้อยคนนั้นด้วย เค้ามีแจกขนมฟรีกันรึ??
ไม่น่าเชื่อทั้งที่เดินตามสเปะสปะยังเจอจนได้ คิดส์นึกในใจ ผิดแผนนิดหน่อยอีกตั้งชม.ก่อนมีสเกลือจะกลับ ยังอู้ได้อีกนานเจอเร็วชะมัด อ๊ะ!! นั่น คิดส์ตาถลนเมื่อเจอเข้ากับกองปลาหมึกยักษ์ แหล่งเงินดีดีนี่เอง ตาคิดส์วาววับเมื่อนึกหาทางตัดบัญชีตัวแดงได้
"เฮ้!! หิมส์ ชิโอะ มาได้ยังไง"บอสทักเมื่อสังเกตเห็นสองสาวได้อย่างถนัดตา
"อ่าว..นั่นลาวาเป็นอะไรไปนั่น?"วี่ซักต่อเมื่อเห็นร่างลาวาเริ่มเขียวคล้ำขึ้นทุกที
"ช่วยลาวาที...."ทาวน้ำตาคลอมองร่างเพื่อนรัก คงไม่ทันแล้วขาดออกซิเจนมาตั้งหลายนาที ใบหน้าที่เขียวคล้ำ ตาหลับพริ้ม ลมหายใจแผ่วระทวย คงไม่รอดแล้วแน่ๆ
เอ๊ะ..ลาวา หิมส์นึกในใจชื่อนี้เหมือนคุ้นเคยมานาน เอ๋?? เมื่อไหร่กัน เสือสาวรำพึงมองร่างในอ้อมกอดอย่างรำลึกถึง เหตุการณ์สำคัญเมื่อครั้งยังเยาว์ รักแรกของเธอ กระต่ายน้อยจอมลมกรด ฝีมือการต้มมาม่าไม่เป็นรองใคร ภาพแห่งความหลังหลั่งไหลเข้าสู่มโนแห่งความคิด สายตาเสือสาวเลื่อนมาจับที่ใบหน้าของคนที่เคยได้ชื่อว่า "คนรัก" อีกครั้งหนึ่ง มาพบกันในตอนช่วงสุดท้ายของชีวิตลาวาซะแล้ว เสือสาวครุ่นคิดอย่างวิตก
"ทำยังไงดีล่ะ??"เมื่อจำความได้ปรปักกลับเปลี่ยนเป็นมิตรภาพ "ทำยังไงถึงจะช่วยลาวาได้ บอกที"น้ำตาที่ไม่เคยรินไหลให้ใครหยาดอาบแก้มใสๆของเธอ อ้อมกอดกระชับแน่นราวกับร่างนี้จะหายไปหากเธอไม่กอดไว้ แรงบีบของอ้อมกอดหิมส์เร่งให้ลาวาขาดอากาศยิ่งขึ้น ไม่ได้การแน่
"จูบสิฮะ"เทรนกล่าวขึ้นทะลุกลางปล้อง
"ห๊า!!"ทุกสายตาหันมามองเทรนเป็นจุดเดียว คนที่ไม่ค่อยพูดพอจะพูด...แล้วตกเป็นเป้าสายตาแบบนี้เข้าชักอึดอัด
"เอ่อ ผมหมายถึงฝายปอดหน่ะฮะ แล้วควรจะคลายเสื้อผ้าพี่ลาวานะคับ ไม่ใช่รัดแน่นแบบนั้น"เทรนบุ้ยปากมาทางหิมส์ อ้อมกอดที่รัดแน่นเริ่มคลายออก สองมือวางร่างลาวาลงกับพื้นอย่างนิ่มนวล สายตาไล่มองริมฝีปากบาง ซีดของลาวา หิมส์สะอื้น ถึงแม้จะไม่เคยฝายปอดมาก่อนก็เถอะ วิชายุวกาชาดที่เรียนมาอาจจะใช้ได้ หิมส์สอดลำแขนเข้าประคองท้ายทอยเปิดริมฝีปากลาวาออกช้าๆ ราวกับลมหายใจขาดห้วง อึดใจที่ริมฝีปากเนียมนุ่มเข้าประกบปากเย็นซีดของลาวา
พรืดด!! น้ำพุ่งออกจากปากของลาวาปะทะเข้าเต็มหน้าหิมส์ มู๊ดของสาวงามหมดมาดไม่เหลือ น้ำที่ไหลออกจากกระเพราะลาวา สาดไปทั่วหน้าหิมส์จนผมที่เริ่มแห้งเปียกลู่ไปด้านหลัง
แค่กๆๆ~!! ลาวาสำลักอากาศ ตาเริ่มเปิดรี่สู้แสง.. พริบตาที่เริ่มชินกับแสง เสือสาวตรงหน้าช่างคุ้นเคย ลาวาเริ่มทรงตัวนั่ง สลัดหัวไล่ความมึนจากแรงอัดกระแทกของน้ำ
"หิมส์ "ลาวาส่งเสียงเรียกเบาๆ เสียงที่แหบพร่าดึงความสนใจของคนตรงหน้าให้หันมามอง
"ลาวา"หิมส์ประคองมือเย็นซีดมาแนบกับใบหน้า "ไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย"ลาวามองเสือสาวตรงหน้าพร้อมกับส่ายหน้าแทนคำตอบ
"เฮ้ยย!! จะอีกนานมั้ย" เพื่อนที่มุ่งอยู่โดยรอบขัดจังหวะการสวีท "ลาวานายไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว"บอสเข้ามาดูอาการแล้วช่วยพยุงให้ลุกขึ้น
"ทาวล่ะ?"ลาวานึกขึ้นได้ ยังเหลือสหายอีกคนที่ถูกน้ำพัดไปกับเขาด้วย ทาวยื่นหน้าเข้ามายิ้มแปล้กับลาวาใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยน้ำตาของทาว ทำให้ลาวารู้สึกถึงความห่วงใยของเพื่อนแม้จะไม่เอื้อนเอ่ยคำใดออกมา ทั้งหมดประคองผู้บาดเจ็บเข้ากลับไปพักในบ้านโพรงกระต่าย เอ๋?? ทั้งหมด?? เฮสพึ่งสังเกตว่าเพื่อนที่มาด้วยอีกคนหายไป
"คิดส์ล่ะ?? อย่าบอกนะว่าโดนน้ำพัดไปอีกรายหน่ะ"
"จะว่าไปชั้นก็ไม่เห็นคูเลยนะ"ชิโอะช่วยเสริม เพื่อนของเธอก็หายตัวไปเช่นกัน
กลิ่นไหม้ของย่างลอยโชยมาตามลม ทุกคนหันสายตามาประสานกันเดินตามกลิ่นนั้นไปอย่างสงสัย
คิดส์!!! เฮสประหลาดใจ...ตอนนี้เพื่อนเขากลายเป็นพ่อค้าหมึกย่างไปแล้ว
คู!!! ลูกค้าที่อุดหนุนคิดส์ไม่ใช่ใคร คูจังที่เลิกแทะหมึกสดๆติดใจกับหมึกย่างของคิดส์แทนนั่งแทะหมึกย่างไม้แล้วไม้เล่า
ภาพสองพ่อค้าและลูกค้าเรียกเสียงหัวเราะสดใสให้กับเพื่อนๆที่เดินมาพบเข้า ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานยังมีสองรายที่ไม่กังวลกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส[ใช้หนี้]ยังเป็นคติพจน์ประจำใจคิดส์...ไม่เปลี่ยนแปลง แล้วหมึกแดงคงต้องแพ้คูแล้วล่ะ กับฝีมือการชิมไม่เลือกเวลาตอนนี้
ซัมเมอร์นี้ทุกชีวิตของป่าเดอะไรเตอร์คงจะสดใสขึ้นกับการรวมกลุ่มครั้งใหม่ของแกงค์เดอะไรเตอร์ ผืนฟ้าของป่าจะระเรื่อเป็นสีชมพู ผืนดินจะโปรยไปด้วยเกล็ดน้ำตาลเพราะคู่รักคู่ใหม่ที่เกิดขึ้นเพราะเหตุบังเอิญ หรือเปิดเทอมนี้เค้าจะวุ่นวายกัน จนลืมวีรกรรม ความผูกพันในซัมเมอร์นี้หรือป่าว?? ท้องฟ้าสีแดงของพระอาทิตย์ตกดินค่อยๆจางเปลี่ยนเป็นความมืดของรัตติกาลเข้ามาแทนที่ เสียงเฮฮาสรวญเสยังคงดังแว่วมาจากบ้านโพรงกระต่ายที่อบอวลไปด้วยมิตรภาพของคำว่า "เพื่อน"
ความคิดเห็น