คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter II Summer and The Beach
Chapter II Summer and The Beach
" นี่ เร็วเข้าเซ่ กระต่ายอย่างนายอืดอาดเป็นบ้า" เต่าน้อยไม่เลิกเร่งสหายจนวินาทีสุดท้าย
"นายจะเร่งไปทำไม ร้านมันไม่หนีไปไหนหรอกน่า" กระต่ายหนุ่มที่พึ่งก้าวออกจากบ้านโพรงกระต่ายบ่นอย่างหัวเสีย ทำไมต้องมาเร่งกันด้วยล่ะ ในเมื่อหาดกับบ้านโพรงกระต่ายของเขาห่างกันเพียง 200 เมตร
ทั้งสองสหายเดินดุ่มเข้าเขต หนองน้ำบีซ หาดมีชื่อของป่าเดอะ ไรเตอร์ ในอดีตหนองน้ำบีซ เป็นแหล่งน้ำจืดที่สำคัญของเหล่าสัตว์ป่า แต่ปัจจุบันด้วยทรรศนะที่มองไกลแบบก้าวกระโดดของ ราฟเฟอร์เซ่น นายกเทศมนตรียีราฟคอยาวตัวปัจจุบันของป่าเดอะ ไรเตอร์ จึงได้พัฒนาจากหนองน้ำจืดธรรมดาๆให้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวน้ำเค็มที่ใหญ่ที่สุดในย่านนี้ ซึ่งได้รับความนิยมจากบรรดาสัตว์ทั้งหลายทั้งในป่าเดอะ ไรเตอร์เองและป่าอื่นๆอีกด้วย ในช่วงหน้าร้อนจะเป็นช่วงซีซั่นแห่งการท่องเที่ยวของหนองน้ำบีซที่บูมสุดๆ ประชากรสัตว์ต่างหลั่งไหลเข้ามาคลายร้อนกันที่หาดนี้ และหนุ่มน้อยสองตัวนี้เช่นกัน
และทั้งสองก็มาหยุดที่หน้าร้าน " Salt Seashore " ร้านที่ได้รับความนิยมสูงสุดของเหล่าวัยรุ่นในละแวกนี้ เรียกว่าเป็นแหล่งรวม จุดนัดหมายของวัยรุ่นก็ว่าได้ ร้านนี้เป็นบังกะโลเล็กๆ มีส่วนที่ยื่นต่อออกไปไว้สำหรับทำร้านโดยเฉพาะเจ้าของก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล เป็นเจ๊เกลือ สาวงามระดับจักวาลที่มีความเหนียว[หนืด]ไม่แพ้ความงาม
" เฮ้! ทาว ลาวา " เสียงหนึ่งทักพลางกวักมือเรียกเมื่อทั้งคู่ก้าวเข้าร้าน
" อ่าวบอส มานานแล้วหรอ " ลาวาร้องทัก เมื่อสังเกตเห็นเพื่อนรักอีกคนนั่งจุ้มปุ๊กกะกองหนังสือและแก้วแบรนซุปไก่สกัดที่พร่องไปเยอะ
" ก็สักพักแล้วล่ะ รอกินข้าวเช้ากะนาย มาสายโด่งเชียว " บอส เพื่อนสนิทพันธุ์นกฮูกสหายร่วมชั้นเรียนของทาวและลาวาตอบ แต่ตากับสาละวนกับการอ่านตรีโกณมิติมหัศจรรย์แสนสนุกอย่างสนอกสนใจ
"กินไรดีทาว?" ลาวาหันไปถามเพื่อนร่างป้อมเมื่อทั้งคู่นั่งกันเรียบร้อยแล้ว
"เต่าตุ๋นผัดเผ็ด กับกระต่ายย่าง" เสียงแทรกทะลุกลางปล้องขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทั้งสองเมนูอาหารพิสดารหันคลับ พร้อมกับถวายลูกถีบงามๆให้กับคนเสนอเมนูอย่างพร้อมเพียง
" นายก็อย่าไปแหย่เพื่อนน่าคิดส์ รู้ๆกันอยู่พวกนี้ไม่กินบรรพบุรุษ " บอสเน้นสองคำสุดท้ายอย่างจงใจ เพราะปีที่แล้วสองสหายโดนมอมเหล้าและกรอกกับแกล้มด้วยเนื้อบรรพบุรุษของตัวเอง คิดส์ที่หลบลูกถีบทั้งสองได้ทัน หันมายิ้มเป็นนัยกับสหายนกฮูกอย่างรู้ใจกัน
"อ้าวๆ อย่ามัวชักช้าคุณลูกค้าทั้งสองตัว จะรับอะไรก็รีบบอกมา เวลาเป็นเงินเป็นทองนะค้าบบ " คิดส์แสร้งตีหน้าขรึม ทั้งที่แอบอมยิ้ม ขำกับท่าทางเพื่อนทั้งสองที่ได้ยินคำว่า กินบรรพบุรุษ ของบอสแล้วมีอาการแปลกๆ
" ชั้นเอาแครอทปั่น"
" ส่วนชั้น ฟาเฟ่สตอร์เบอร์รี่ " ทาวสั่งพร้อมกับสายตาฝันๆ ถึงของกินหน้าตาสวยสีหวาน
"โหทาว!! ถ้านายยังไม่เลิกกินไอ้ฟาเฟ่นั่น ชั้นว่าตัวนายจะต้องหดลงกว่านี้แน่เลยว่ะ เพราะมันหนักพุง 55555+ ส่วนนายลาวา แครอทสินะ" คิดส์จดรายการอาหารลงPocket PC พร้อมกับเผ่นหนีไป ก่อนที่ดุ้นขากลมๆของทาวจะไปถึงตัว
" ชิ นึกว่าจะแน่ = = " เต่าน้อยสถบตามไปเมื่อขายันไม่ถึงร่างเพื่อนสนิท
คิดส์ก็เป็นอีกรายในแก๊งค์แสบกวนเมืองของป่าเดอะ ไรเตอร์ ซึ่งสมาชิกก็ไม่หนีไปไกลจากเด็กแสบมัธยมปลายใน ไรเตอร์ไฮสคูล โรงเรียนมัธยมปลายประจำป่าเดอะ ไรเตอร์
" เมื่อไหร่เจ้าคิดส์จะเลิกทำนู่น ทำนี่สักทีหน่ะ เมื่อวานชั้นดูเทเลพลาสมาก็เจอเจ้านี่ไปขัดส้วมอยู่บนดาวพลูโต "
"นายก็รู้ดีนิลาวา งานอดิเรกหมอนั่นหน่ะ เพราะงั้นเจ้านั่นเลยต้องทำงานตัวเป็นเกรียวชดใช้หนี้ให้หมดไง"
" จะหมดเร้อ~" ทาวเอ่ยถามขึ้นลอยๆ ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีวันหมดแน่ จะเป็นเพราะอะไรล่ะ นอกซะจากเพราะพวกเขาเอง ลาวาและทาว ที่เมื่อเข้าไปในเกมส์ เขตที่คิดส์คุมอยู่ ทั้งสองก็จะแกล้งสู้กันพลาด เล็งเอาภูเขาลูกแพงๆ ต้นไม้ หรืออะไรก็ตามที่สร้างตัวแดงให้กับบัญชีรายรับเพื่อนรักเล่นอย่างสนุกสนาน
"นั่นสิ หึหึ..." ลาวายิ้มเป็นนัยแฝงเล่ห์เหลี่ยมให้กับทาวประมาณว่า นายคิดอย่างที่ฉันคิดใช่มั้ยบี 1
ทาวยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งซิกตอบกลับไปไม่แพ้กัน ฉันกำลังคิดอยู่นะ บี 2 ได้เวลา....
" อาหารมาแล้วคับ แครอทปั่นหนึ่งที่กับเฟฟ่าสตอร์เบอร์รี่หนึ่งที่นะคับ " เสียงใสๆดังขัดแผนการเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดของทาวและลาวา
เฮ้ยยย!! O_O!!
ทั้งสองถึงกับผงะเมื่อหันหน้าไปรับอาหาร ก็คนที่มาเสริฟเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก สวมชุดโลลิต้าฟู่ฟ่อง และที่สำคัญผ้ากันเปื้อนลูกไม้ระบายสีชมพูโดดเด่น
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกสสส์!!! เลือดกำเดาของสองสหายทาว ลาวา ไหลพุ่ง
กระฉุดแทบหมดตัวพร้อมกับอาการตาค้างปากค้าง
และคนเสริฟนั่นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแมวน้อยตากลมแป๋ว ขนเกลี้ยงเนียนเรียบเป็นสีนิลนามว่า " เทรน "
" นี่ทั้งสองคน อย่างทำตัวเสียมารยาทกับดีไซน์ของชั้นสิยะ" แม่ไก่ตัวเขื่องปรากฏกายพร้อมกับคำพูดจิกทั้งสอง
"อ้าวเฮส มาร้านแต่เช้าเชียว ดีไซน์นี่เธอหรอ ชั้นว่าเข้ากับเทรนดีนะ" บอสเอ่ยทักเฮสเทีย ไก่สาวที่เหล่าบรรดาสรรพสัตว์ในป่าต่างยกตำแหน่งเทพีกุลสตรีให้กับเธอ เพราะนอกจากจะเก่งงานบ้านงานเรือนทุกอย่างแล้ว งานฝีมือ การทำกับข้าวของเธอก็เป็นที่เลื่องชื่อ และงานอดิเรกที่สำคัญของเธอคือ เย็บผ้ากันเปื้อน แนวดีไซน์ที่ออกหวาน ใสยิ่งนำมาใส่ให้กะเทรน แมวน้อยหน้าหวาน ตากลมแป๋ว เรียกคะแนนจากลัทธิโชตะค่อนได้ไม่น้อย
" นะ..น่ารักจัง " สองสหายหลังจากที่หายตื่นตะลึงจากการปรากฏของตัวโชตะเทรนแล้ว และพอจะพูดออกมารู้เรื่องได้บ้างแล้ว เอ่ยชมความน่ารักของเทรนอย่างอดไม่ได้ พลางใช้มัมมี่โป๊ะโปะ ที่รับมาจากบอสซับเลือด
" นี่เป็นดีไซน์แรกของคลอเล็กชั่นฤดูร้อนนะเนี่ย ชั้นกับลาวี่นั่งคิดกันทั้งคืน แต่ทำออกมาทันแค่ชุดเดียว" เฮสพูดพลางจับเทรนหมุนตัวไปรอบๆ เพื่อให้เพื่อนสนิทได้มองเห็นการออกแบบของหล่อนทุกมุมมอง
" อ๊า~ " สองสหายคลางอย่าเพ้อๆเมื่อชายกระโปรงเทรนปลิวผ่านหน้าไป บอสที่จิบแบรนอยู่อย่างเงียบๆก็อดละสายตาจากหนังสือมาเหล่มองอย่างห้ามไม่ได้
"ฮุฮุ.." เฮสอมยิ้มอย่างปลาบปลื้มในฝีมือของตัวเอง
" แต่ขอโทษนะย่ะ ดีไซน์นี้ชั้นไม่ได้มีไว้ให้พวกจิ้งจกอย่างพวกนายมอง ชั้นเอาไว้เรียกลูกค้าย่ะ" พูดเสร็จเฮสก็ลากเทรนเข้าไปเสริฟโต๊ะอื่นต่อทันที
เทรนที่ไม่รู้จะตอบอะไรดีกับรุ่นพี่ก๊วนนี้ได้แต่เดินตามเฮสไปอย่างว่าง่าย ท่ามกลางสายตาเหล่าลัทธิโชตะที่จ้องหนุ่มน้อยนี้ปานจะกลืนกินแทนอาหารที่ตัวสั่ง
ติ๊ง...ต่อง ติ๊งต่องๆๆๆๆ!!!!
" ค่า..ค่า มาแล้วค่า " เสียงขานรับพร้อมกับบ้านประตูบ้านเปิดผลั๊วะ รับแขกที่มาเยือน
" อ๊ายยยยยยยยย!! กรี๊ดดด!! นึกว่าใคร หิมส์กะคูนี่เอง พายุที่ไหนหอบมาบ้าน
ชั้นยะ มาๆเข้ามาก่อน " ลมต่างหากล่ะ คูพำพัมพร้อมกับก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน
" ไม่มีพายุ พายัพที่ไหนหอบมาหรอกย่ะ ชั้นเดินมาเอง คิกคิก " หิมส์เวศตอบเพื่อนสาวพร้อมโอบกอดเอาแก้มแนบกันทักทายฉบับเนียมของแก๊งค์
บอกว่าลมไงเล่า คูพำพัมพร้อมส่ายหัวไป-มา กับอาการตกสำนวนไทยของเพื่อนสาวทั้งสอง
"หวัดดีเธอด้วยนะคู เธอเนี่ยไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ " ชิโอะทักทายพร้อมกับกอดตอบเพื่อนสาวเบาๆ
"ต๊ายย เธอเปลี่ยนไปมากนะชิโอะ นั่นหน่ะ..." หิมส์ถามพร้อมทั้งส่งสายตาเน้นบริเวณหน้าอกชิโอะ
" อ่อ นั่นหน่ะหรอ ของดีจากสวิสจ๊ะ " ชิโอะมองสำรวจร่างกายตัวเองตามสายตาเพื่อนสาว พร้อมกับยิ้มน้อยๆเผยความลับอันมหัศจรรย์แก่เพื่อนผู้ใฝ่รู้
"เข้ามาในบ้านก่อนสิจ๊ะ ชั้นมีของฝากเพียบเลย เริ่มจากเธอหิมส์ น้ำหอมจากฝรั่งเศสกลิ่นดอกไม้ป่า อุตพิศฟลาวเวอร์ ชั้นว่ากลิ่นนี้เค้าทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะเลยนะย่ะ แค่ได้กลิ่นมัน ชั้นก็คิดถึงเธอ โฮ่ะๆ" สิงห์สาวป้องปากหัวเราะเมื่อสบโอกาสกัดเพื่อนสาว หลังจากที่ร้างกับกิจกรรมนี้มานาน
" รสนิยมห่วยแตก!! ไม่เปลี่ยนเลยนะย่ะ ช่างเลือกอะไรได้เข้ากะตัวเองจริงๆ โฮ่ะๆๆ" หิมส์เสือสาว ก็ไม่ลดล่ะ โต้ตอบอย่างเต็มที่และป้องปากหัวเราะสะใจกับหน้าเหวอๆของชิโอะที่โดนตอกกลับ
คูนั่งสนใจกับเค้กเชอร์รี่นมสด และนิตยสารแฟชั่นอย่างไม่สนกับกับอาการจิตหน่อยๆของเพื่อนทั้งสอง ก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว กระรอกสาวคิดในใจพลางพลิกหนังสือต่ออย่างเพลิดเพลิน
++++++++
ความคิดเห็น