ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เหตุเกิดจากความบังเอิญ
"วันนี้อากาศร้อนชะมัด"
"ขี้เกียจเดินแล้ว... กินข้าวที่คณะพยาบาลแล้วกันนะอ้อย"
"อืม...ก็ดีเหมือนกัน"
ฉันชื่อดา เป็นนักศึกษาคณะเภสัชศาสตร์ของมหาลัยภูธรแห่งหนึ่ง
วันนี้มาทำงานกลุ่มที่ตึกเรียน เพิ่งจะเสร็จ หิวจนไส้จะขาด
ฉันกับอ้อย ก็เลยตัดสินใจว่ากินข้าวที่คณะพยาบาลซึ่งมันใกล้ๆกะที่เราทำงานกันอยู่
ซึ่งปกติฉันก็ไม่ค่อยได้มากินข้าวที่นี่ซะเท่าไหร่
" ดาไปซื้อก่อนแล้วกัน เดี๋ยวเราเฝ้าของให้ก่อน"
"จ้า..งั้นรอแป๊บนึงนะ"
ฉันตัดสินใจกินข้าวหมูแดงร้านไม่ไกลจากโต๊ะที่เรานั่งนัก
"ข้าวหมูแดงธรรมดาใส่ไข่ จานนึงค่ะ"
"ข้าวหมูแดงได้แล้วค่ะ ข้างหลังสั่งต่อเลยค่ะ"
คนขายยื่นข้าวให้ฉันพร้อมกับบอกผู้ชายที่รออยู่ข้างหลังฉัน
ฉันได้ข้าวแล้วก็เดินไปหยิบช้อนส้อมตามปกติ ไม่ได้สนใจอะไร
ผู้ชายคนนั้นก็เดินมาหยิบช้อนตามหลังฉัน
เราก็นั่งกินข้าวกันจนอิ่ม
"ดา เดี๋ยวเรามานะ ไปซื้อขนมหวานก่อน"
"จ้า ตามสบายเหอะ"
ระหว่างที่อ้อยไปซื้อขนมหวาน ฉันก็กำลังจะจัดการกับลูกตาลลอยแก้วที่อยู่ตรงหน้า
"ขอโทษนะครับ" เสียงจากผู้ชายที่เดินมาหาฉันที่โต๊ะ
"ค่ะ" ฉันแอบนึกในใจว่าสงสัยจะมาให้กรกแบบสอบถาม หรือไม่ก็เป็นเซลล์แมน
"ชื่ออะไรครับ"
"ชื่อดาค่ะ"
"ผมชื่อกุ้งนะครับ คณะวิดยา ปี 3 ครับ แล้วอยู่คณะอะไรครับ"
"เภสัช ปีสองค่ะ"
"เมื่อกี้เราซื้อข้าวร้านเดียวกันไงครับ"
"ค่ะ"
"ขอเป็นเพื่อนด้วยคนได้ไหมครับ"
"ได้ค่ะ"ฉันตอบแบบงงๆ (มีด้วยเหรอวะ คนแบบนี้)
"ครับ งั้นไปแล้วนะครับ"
"ค่ะ"
เออ....ผู้ชายคนนี้ท่าจะบ้า ติงต๊องรึปล่าว แต่ว่าช่างกล้าจริงๆเลย ขำๆดีอ่ะ
พออ้อยกลับมาที่โต๊ะ ฉันก็เล่าให้อ้อยฟัง
"อ้อย..เมื่อกี้มีคนบ้ามาคุยด้วยอ่ะ"
"เฮ้ย...จริงดิ คนบ้าจริงเหรอ"
"ไม่ใช่.. ผู้ชายที่ซื้อข้าวร้านเดียวกันเดินมาถามชื่อ แล้วก็มาขอเป็นเพื่อนด้วย"
"555+ สงสัยเค้าจะจีบแกว่ะ"
"ตลกแล้ว แค่ซื้อข้าวร้านเดียวกัน ไร้สาระน่า กลับหอกันดีกว่า"
"ไม่แน่นะ....."
"อย่าพูดมาก กลับหอกันเหอะ"
"กลับๆๆ"
พอมาถึงหอได้ไม่ถึงห้านาที มือถือฉันก็ดัง
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ"
"นั่นเบอร์ดาใช่ไหมครับ"
"ใช่ค่ะ"
"นี่กุ้งนะ ที่ไปคุยด้วยเมื่อกี้อ่ะ"
ฉันจะบ้า.......อะไรกันนี่ อีตานั่นมีเบอร์โทรศัพท์ฉันหลังจากที่คุยกันไม่กี่ประโยค
ในระยะเวลาไม่กี่นาทีอีกตั้งหาก ให้ตายเหอะ
"ไปเอาเบอร์มาจากไหนอ่ะ"
"เบอร์คณะเภสัชหาง่ายจะตาย"
ฉันนึกไม่ออกว่าเคยเอาเบอร์ตัวเองไปติดไว้ตามบอร์ดประชาสัมพันธ์หรือว่าตามเสาไฟฟ้า
"พอดีมีเพื่อนอยู่เภสัช เลยโทรให้เพื่อนถามน้องรหัสปีสองให้น่ะ"
"อ๋อ...อืม"
เจริญจริงๆพี่ๆ อย่าให้รู้นะว่าใคร.....
"โกรธรึปล่าว ที่โทรมา"
"ไม่โกรธค่ะ"
"แล้วทำไมเงียบล่ะ"
"ก็แค่งงๆบวกกับตกใจนิดหน่อย ไม่คิดว่าเบอร์ตัวเองจะหาง่ายขนาดนี้"
"อ่ะนะ อืม..เรียกว่าอะไรดีล่ะ เรียกพี่แล้วกันนะ"
"ค่ะ"
"แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่เห็นหน้า พี่ค่อยกล้าคุยหน่อย"
"เมื่อกี้ตอนเข้าไปคุยกับดา พี่สั่นแทบแย่"
"จริงๆมีเรื่องจะคุยด้วยตั้งเยอะ แต่พอเห็นหน้าแล้วมันจะละลาย เลยพูดไม่ออกเลย"
"ใจเย็นๆค่ะ" ฉันไม่รู้จะพูดอะไร เล่นหยอดมาขนาดนี้
"ดาเป็นคนที่ไหนล่ะ"
"ระยองค่ะ"
"โห....ไกลจัง ทำไมมาเรียนไกลจังล่ะ"
"พอดีมันติดที่นี่น่ะค่ะ"
"แล้วมาอยู่นี่ได้ไปเที่ยวไหนบ้างรึปล่าว"
"ไม่ค่อยไปหรอกค่ะ ส่วนใหญ่ถ้าว่างก็จะกลับบ้าน"
"อ๋อ...ก็บ้านไกลนี่เนอะ"
"ค่ะ..นานๆทีจะได้กลับ"
"แล้วเรียนหนักไหม"
"ช่วงนี้ไม่ค่อยหนักค่ะ กำลังทำ project อยู่"
"อืม พี่ก็จะสอบแล้วเหมือนกัน"
"ค่ะ"
"......"
"ทำไมเงียบไปล่ะ"
"พอดีกำลังดูงานอยู่น่ะค่ะ"
"งั้นพี่กุ้งไม่กวนแล้ว แต่ขอโทรไปหาอีกได้ไหม"
"..........ได้ค่ะ ถ้าไม่บ่อยนะคะ"
"แล้วพี่จะบังคับใจไม่ให้โทรหาดาบ่อยๆนะ"
"ค่ะ สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ"
ฉันจะบ้า.....เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย
ติงต๊องรึปล่าว เล่นเอาฉันงงไปเลย
ผู้ชายที่เจอกันเมื่อ 15 นาทีที่แล้วโทรมาหาฉัน ตลกชะมัด
ไม่อยากจะบอกเลยว่าแค่หน้าเค้าฉันยังจำไม่ได้เลย
งานนี้ขำๆแน่
"ขี้เกียจเดินแล้ว... กินข้าวที่คณะพยาบาลแล้วกันนะอ้อย"
"อืม...ก็ดีเหมือนกัน"
ฉันชื่อดา เป็นนักศึกษาคณะเภสัชศาสตร์ของมหาลัยภูธรแห่งหนึ่ง
วันนี้มาทำงานกลุ่มที่ตึกเรียน เพิ่งจะเสร็จ หิวจนไส้จะขาด
ฉันกับอ้อย ก็เลยตัดสินใจว่ากินข้าวที่คณะพยาบาลซึ่งมันใกล้ๆกะที่เราทำงานกันอยู่
ซึ่งปกติฉันก็ไม่ค่อยได้มากินข้าวที่นี่ซะเท่าไหร่
" ดาไปซื้อก่อนแล้วกัน เดี๋ยวเราเฝ้าของให้ก่อน"
"จ้า..งั้นรอแป๊บนึงนะ"
ฉันตัดสินใจกินข้าวหมูแดงร้านไม่ไกลจากโต๊ะที่เรานั่งนัก
"ข้าวหมูแดงธรรมดาใส่ไข่ จานนึงค่ะ"
"ข้าวหมูแดงได้แล้วค่ะ ข้างหลังสั่งต่อเลยค่ะ"
คนขายยื่นข้าวให้ฉันพร้อมกับบอกผู้ชายที่รออยู่ข้างหลังฉัน
ฉันได้ข้าวแล้วก็เดินไปหยิบช้อนส้อมตามปกติ ไม่ได้สนใจอะไร
ผู้ชายคนนั้นก็เดินมาหยิบช้อนตามหลังฉัน
เราก็นั่งกินข้าวกันจนอิ่ม
"ดา เดี๋ยวเรามานะ ไปซื้อขนมหวานก่อน"
"จ้า ตามสบายเหอะ"
ระหว่างที่อ้อยไปซื้อขนมหวาน ฉันก็กำลังจะจัดการกับลูกตาลลอยแก้วที่อยู่ตรงหน้า
"ขอโทษนะครับ" เสียงจากผู้ชายที่เดินมาหาฉันที่โต๊ะ
"ค่ะ" ฉันแอบนึกในใจว่าสงสัยจะมาให้กรกแบบสอบถาม หรือไม่ก็เป็นเซลล์แมน
"ชื่ออะไรครับ"
"ชื่อดาค่ะ"
"ผมชื่อกุ้งนะครับ คณะวิดยา ปี 3 ครับ แล้วอยู่คณะอะไรครับ"
"เภสัช ปีสองค่ะ"
"เมื่อกี้เราซื้อข้าวร้านเดียวกันไงครับ"
"ค่ะ"
"ขอเป็นเพื่อนด้วยคนได้ไหมครับ"
"ได้ค่ะ"ฉันตอบแบบงงๆ (มีด้วยเหรอวะ คนแบบนี้)
"ครับ งั้นไปแล้วนะครับ"
"ค่ะ"
เออ....ผู้ชายคนนี้ท่าจะบ้า ติงต๊องรึปล่าว แต่ว่าช่างกล้าจริงๆเลย ขำๆดีอ่ะ
พออ้อยกลับมาที่โต๊ะ ฉันก็เล่าให้อ้อยฟัง
"อ้อย..เมื่อกี้มีคนบ้ามาคุยด้วยอ่ะ"
"เฮ้ย...จริงดิ คนบ้าจริงเหรอ"
"ไม่ใช่.. ผู้ชายที่ซื้อข้าวร้านเดียวกันเดินมาถามชื่อ แล้วก็มาขอเป็นเพื่อนด้วย"
"555+ สงสัยเค้าจะจีบแกว่ะ"
"ตลกแล้ว แค่ซื้อข้าวร้านเดียวกัน ไร้สาระน่า กลับหอกันดีกว่า"
"ไม่แน่นะ....."
"อย่าพูดมาก กลับหอกันเหอะ"
"กลับๆๆ"
พอมาถึงหอได้ไม่ถึงห้านาที มือถือฉันก็ดัง
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ"
"นั่นเบอร์ดาใช่ไหมครับ"
"ใช่ค่ะ"
"นี่กุ้งนะ ที่ไปคุยด้วยเมื่อกี้อ่ะ"
ฉันจะบ้า.......อะไรกันนี่ อีตานั่นมีเบอร์โทรศัพท์ฉันหลังจากที่คุยกันไม่กี่ประโยค
ในระยะเวลาไม่กี่นาทีอีกตั้งหาก ให้ตายเหอะ
"ไปเอาเบอร์มาจากไหนอ่ะ"
"เบอร์คณะเภสัชหาง่ายจะตาย"
ฉันนึกไม่ออกว่าเคยเอาเบอร์ตัวเองไปติดไว้ตามบอร์ดประชาสัมพันธ์หรือว่าตามเสาไฟฟ้า
"พอดีมีเพื่อนอยู่เภสัช เลยโทรให้เพื่อนถามน้องรหัสปีสองให้น่ะ"
"อ๋อ...อืม"
เจริญจริงๆพี่ๆ อย่าให้รู้นะว่าใคร.....
"โกรธรึปล่าว ที่โทรมา"
"ไม่โกรธค่ะ"
"แล้วทำไมเงียบล่ะ"
"ก็แค่งงๆบวกกับตกใจนิดหน่อย ไม่คิดว่าเบอร์ตัวเองจะหาง่ายขนาดนี้"
"อ่ะนะ อืม..เรียกว่าอะไรดีล่ะ เรียกพี่แล้วกันนะ"
"ค่ะ"
"แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่เห็นหน้า พี่ค่อยกล้าคุยหน่อย"
"เมื่อกี้ตอนเข้าไปคุยกับดา พี่สั่นแทบแย่"
"จริงๆมีเรื่องจะคุยด้วยตั้งเยอะ แต่พอเห็นหน้าแล้วมันจะละลาย เลยพูดไม่ออกเลย"
"ใจเย็นๆค่ะ" ฉันไม่รู้จะพูดอะไร เล่นหยอดมาขนาดนี้
"ดาเป็นคนที่ไหนล่ะ"
"ระยองค่ะ"
"โห....ไกลจัง ทำไมมาเรียนไกลจังล่ะ"
"พอดีมันติดที่นี่น่ะค่ะ"
"แล้วมาอยู่นี่ได้ไปเที่ยวไหนบ้างรึปล่าว"
"ไม่ค่อยไปหรอกค่ะ ส่วนใหญ่ถ้าว่างก็จะกลับบ้าน"
"อ๋อ...ก็บ้านไกลนี่เนอะ"
"ค่ะ..นานๆทีจะได้กลับ"
"แล้วเรียนหนักไหม"
"ช่วงนี้ไม่ค่อยหนักค่ะ กำลังทำ project อยู่"
"อืม พี่ก็จะสอบแล้วเหมือนกัน"
"ค่ะ"
"......"
"ทำไมเงียบไปล่ะ"
"พอดีกำลังดูงานอยู่น่ะค่ะ"
"งั้นพี่กุ้งไม่กวนแล้ว แต่ขอโทรไปหาอีกได้ไหม"
"..........ได้ค่ะ ถ้าไม่บ่อยนะคะ"
"แล้วพี่จะบังคับใจไม่ให้โทรหาดาบ่อยๆนะ"
"ค่ะ สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ"
ฉันจะบ้า.....เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย
ติงต๊องรึปล่าว เล่นเอาฉันงงไปเลย
ผู้ชายที่เจอกันเมื่อ 15 นาทีที่แล้วโทรมาหาฉัน ตลกชะมัด
ไม่อยากจะบอกเลยว่าแค่หน้าเค้าฉันยังจำไม่ได้เลย
งานนี้ขำๆแน่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น