คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 วารีพิทักษ์ 2 เจ้าของที่แท้จริง (จบตอนวารีพิทักษ์)
บทที่ 3 วารีพิทักษ์ 2 เจ้าของที่แท้จริง (จบตอนวารีพิทักษ์)
"ไอ้หมอนั้น"แจ็คกัดฟัน ซินก็เช่นกัน เธอรีบเก็บดาบเสีย เพราะถ้าเผลอบุ่มบ่ามเข้าไป เดี๋ยวได้โดนจับข้อหาพยายามฆ่าทั้งๆที่ไม่ได้ทำ
"ไม่เป็นไรหรอกน่าท่านหัวหน้า พวกท่านก็ยืนเถอะ"เจ้าชายคิวซานเอ่ย ทุกคนลุกแล้วขอบคุณก่อนกลับเข้าสู่ปกติ แต่ว่าเงียบกว่าเดิม
เจ้าชายเดินไปหาเจ้าของร้านแล้วยืนคุยกัน ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองหรืออย่างไร แต่ดูเหมือนซินจะเห็นหางตาของเจ้าชายคิวซานมองมาทางเธอ แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาไปหาเรื่องเจ้าชายแห่งเซตเรส จัดการไอ้ตัวดีที่มาแอบฟังเสียดีกว่า
ไวเท่าความคิด ซินมุ่งร่างไปทางคนร่างใหญ่นั้นทันทีที่ไม่มีใครบัง หรืออยู่ใกล้ ดาบที่ถูกเก็บกลับตวัดออกมาจ่อคอหอย อีกฝ่ายนัยน์ตาเบิกโพล่ง พอๆกับคนในโรงแรมทุกคน โดยเฉพาะแจ็คและเจ้าชาย...คิวซาน
"แกเป็นใคร"ซินเอ่ยถามพลางกัดฟันกรอด ชายคนนั้นเหวอไปทันที นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มยังเบิกโตเหมือนคาดไม่ถึง
"นั้นคือ องครักษ์ประจำตัวของผมครับ เขาชื่อ แมกวิช ครับ"คนที่ตอบไม่ใช่นายร่างยักษ์หรือ แมกวิช แต่เป็นเจ้าชายคิวซาน
"มาแอบฟังฉันคุยกันทำไม"ซินถาม สายตาไม่ได้มองมาทางเจ้าชายที่เริ่มเขยิบเข้ามาใกล้
"ข...ข้าไม่ได้แอบฟังเสียหน่อย ข้ามาดูที่พักให้องค์ชาย"เสียงแหบพร่าเอ่ย ซินลดดาบลง
"คราวหลัง...จะมาดูก็เดินไปรอบๆ ไม่ใช่นั่งเก้าอี้เอนมาจนจะตกโต๊ะ"ซินเอ่ย ก่อนเก็บดาบ แต่มีมือนุ่มๆของใครคว้าไว้
"วารีพิทักษ์!?!"
"เอาอีกล่ะ"ซินครวญคราง "ดาบนี้ท่าจะมีปัญหาจริงๆแฮะ"
ซินตวัดสายตามองสองคนที่เข้ามายุ่งเรื่องดาบ สองคน วันเดียวกันด้วยสิ
"น้า ฉันจะไปนอน เดี๋ยวจะไปหานะ"ซินเอ่ย ก่อนหันหลังขึ้นบันได แต่ก้าวไปสองสามขั้นก็หยุด "น้าชื่ออะไรนะ"
"แจ็ค กิลดิเรน"
Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK
วันรุ่งขึ้น (ก่อนสอบหนึ่งวัน)
ซินตื่นแต่เช้า (สำหรับเธอเช้าก็คือ 11.00) ซินอาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุด เป็นเสื้อสีดำ แต่ว่าเหลือกางเกงอยู่แค่ 1 ตัว ซึ่งคงพอดีกับวันพรุ่งนี้ เธอจึงต้องจำใจหยิบกระโปรงยาวคลุมเข่าที่ฟูฟ่องเล็กน้อยสีขาวมาใส่ ดาบวารีพิทักษ์ถูกเหน็บไว้ข้างๆดังเดิม ผมสีแดงยาวประบ่าที่ปกติมักปรกหน้า วันนี้ถูกผ้าสีขาวคาดไว้ วันนี้เธอแต่งตัวแปลกกว่าแต่ก่อนเยอะเลยทีเดียว
ซินเดินลงมาข้างล่าง โดยไม่ลืมที่จะปิดห้องเอาไว้ พร้อมร่ายเวทเอาไว้ด้วย แล้วเธอลงข้างล่างพร้อมผิวปากอย่างอารมณ์ดี
ซินเดินออกมาด้วยสายตาของคนมากมายที่มองมา เหมือนจะแปลกใจที่เห็นคนหน้าตาดีแบบนี้ ซินแม้จะเริ่มยิ้มออกมา เพราะอย่างน้อยคนก็ไม่ได้มองเธอว่าแปลกประหลาด
ด้วยทักษะที่เดินเล่นมาหลายวันทำให้ซินจำทางและหาทางลัดได้ จึงมาปรากฏตัวหน้าร้านขายดาบของน้าแจ็คได้ในเวลารวดเร็ว
"น้าๆ เฮ้ มีใครอยู่บ้างไหมเนี้ย?"ซินตะโกนถาม ร่างผอมสูงของแจ็ค กิลดิเรนเดินออกมาเหมือนรอเธออยู่แล้ว
"มาตรงนี้แม่หนู"น้าแจ็คเอ่ย แล้วกวักมือเรียกซินเข้าไปด้านใน
"มีเรื่องอะไรก็พูดมาเหอะน้าแจ็ค"ซินเริ่มเรื่องทันทีที่เห็นอีกฝ่ายหยุดเดินแล้วนั่งลงบนเก้าอี้โทรมๆตัวหนึ่ง
"ต่อจากเมื่อวาน ที่ฉันเล่าให้ฟังว่า ฉันจะได้รับดาบต่อทันทีที่เกิดมา ปิศาจมีอายุที่ยาวนาน พอฉันเกิดได้ไม่ถึงชั่วโมง พวกมันก็ปรากฏแล้วมอบดาบให้ พร้อมกับบอกเรื่องราวทั้งหมดให้พ่อของฉันฟัง ซึ่งพ่อก็เล่าให้ฉันฟังตอน 7 ขวบ พร้อมมอบดาบวารีพิทักษ์ให้
"ฉันมีพรสวรรค์ในเรื่องดาบ ทำให้กลายเป็นไนท์ในเวลาไม่นานนัก พ่อฉันตาย ตอนนั้นยังเศร้าอยู่ ฉันเลยเลิกเป็นไนท์แล้วออกพเนจรจนไปถึงเมืองเซตเรส พบกับเจ้าชายคิวซานที่ตอนนั้นอายุคงประมาณ 5 ขวบคงพอๆกับเธอ เจ้าชายช่วยฉันไว้จากความตายที่เกิดจากการทรยศของเพื่อนรักที่ทำให้หนึ่งในคนเดินทางกับฉันตาย คนๆนั้นคือคนรักของฉัน"
แจ็คเล่าเรื่อง ดูจะพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล ซินยังคงแปลกใจที่อยู่ดีๆ เรื่องไปเกี่ยวข้องกับเจ้าชายคิวซาน ที่เธอคงต้องประเมินฝีมือใหม่จากเรื่องที่น้าคนนี้เล่าให้ฟัง
"ฉันสาบานกับเขาว่า...จะให้ทุกอย่างที่อยากได้ ขอแค่นำตัวคนทรยศกลับมา เขาออกตามหาจนพบมันไปหลบอยู่ในบ้านร้าง พอจัดการเรื่องเสร็จ เขาก็มาขอ..."
"วารีสวรรค์"
เสียงสามเสียงดังขึ้นพร้อมๆกัน ซินตวัดดาบจ่อคอคนที่อยู่ด้านหลังเธอทันที มีอีกดาบหนึ่งมากั้นไว้ทัน ทำให้คนที่มีศักดิ์เป็นเจ้าของวารีสวรรค์มีเลือดที่แก้มเล็กน้อย
"ฝีมือดี ดาบดี"เสียงนั้นชม เหมือนไม่ค่อยใส่ใจกับบาดแผลเสียเท่าไหร่ คนที่ซินพึ่งนึกถึง ทำไมมันมาอยู่นี้ได้โดยเธอไม่รู้เรื่องเลย!
"หลังจากนั้น ฉันก็ต้องไปขโมยดาบกลับมา เพื่อให้ปิศาจ ที่มันมาบอกว่าสามารถรักษาคนรักฉันได้"เสียงของแจ็คยังคงเอ่ย เหมือนว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเขาได้รู้หรือวางแผนให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว
"มันหลอกลวง แล้วเจ้าชายก็ตามมาเจอ แล้วบอกเราไร้สัจจะ ดาบนั้นจะเอาไปไหนก็เชิญ..."
"แต่ห้ามใช้มันอีกเป็นอันขาด"เจ้าชายต่อประโยค สีหน้าดูเย็นชาจนคนที่อยู่คั้นกลางอย่างซินเริ่มชักร้อนๆหนาวๆ
"แต่ด้วยความที่เป็นสมบัติของตระกูล น้าเลยไม่ขายมันทิ้ง เคยโดนขโมยไปหลายครั้ง แต่ก็ไปตามซื้อคืนมาได้ จนเมื่อวานนั้นแหละ น้าคิดว่าเราจะไม่กล้าซื้อด้วยราคาแพงที่สุดที่น้าเคยเห็นมา"แจ็คเงยหน้าสบตาซิน ก่อนหลบสายตาของเจ้าชายคิวซานอีกครั้ง
"20เหรียญ ไม่ใช่เงินมากมายอะไรหรอก อีกอย่าง 1,000เหรียญใช้ซื้อดาบฉันยังเคยเลยน้า"ซินคุยโวเล็กน้อย แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงไม่ได้อิงนิยาย
"ผมซื้อต่อในราคา 50 เหรียญ"เจ้าชายเอ่ยออกมาเสียดื้อๆ ซินหน้าบึ้งทันที
"ไม่ขาย ดาบนี้เป็นของน้าเขา"ซินเอ่ย เรียกสายตาสงสัยจากเจ้าชายและเรียกสายตาความแปลกใจจากคนขายดาบ
"เอางี้นะน้า ฉันขอเช่าไปใช้สักปีหนึ่ง เงินนะเท่าไหร่ว่ามา แล้วพอครบปีฉันจะเอามาคืน ในสภาพเดิม ถ้ามันหายหรือหัก ฉันยอมเป็นทาสให้น้าใช้งานเต็มๆเดือนหนึ่ง"
"เดือนเดียวเองหรอ?"เสียงแทรกมาที่ทำเอาซินชะงัก แล้วแยกเขี้ยวใส่ เจ้าของดาบ ที่ยังคงเป็นอยู่เช่นเดิม
"ส่วนเจ้าชาย..."ซินเปรย แล้วมองคนที่ยังยืนอยู่หน้าประตู "แย่งได้ก็เอาไป"
สิ้นเสียงเท่านั้น ร่างซินก็จางไปกับมวลอากาศด้วยอาการตื่นตะลึงของคนที่อยู่ในเหตุการณ์
"ลาก่อนเน้อ"
Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK
ความคิดเห็น