Killer Girl! The Safeguard of Would!?!

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 วารีพิทักษ์ 1 ปัญหาแห่งวารี

บทที่       2              วารีพิทักษ์ 1 ปัญหาแห่งวารี

ผ่านไปหนึ่งวันอย่างไร้คุณค่า ด้วยอาการเซ็งอย่างเห็นได้ชัด

ซินเดินไปเดินมาอย่างอารมณ์เสีย วันนี้เธอมีโปรแกรมอยากจะเดินหาดาบสักเล่ม แม้ว่าที่จริงเธอจะมีเป็นตั้งๆ

ร้านที่เธอเดินมา เป็นร้านที่ไม่ค่อยใหญ่โตมากนัก แต่ก็มีคนเดินมาดูอย่างสนใจ แต่ก็แค่เดินดูเพราะดูเสร็จก็จากไป แม้ราคาดาบจะค่อนข้างถูก แต่ว่าล้วนเป็นดาบไร้นามทั้งสิ้น

"น้าๆ ดาบนี้ขายเท่าไหร่หรอ"ซินถามอย่างซื่อๆกับเจ้าของร้านที่เป็นผู้ชายหนุ่มคนหนึ่ง ผมสีเทา นัยน์ตาคมสีน้ำตาลเข้ม แม้หน้าจะดูมีประสบการณ์ แต่ก็แววตายังแฝงไปด้วยความใจดี

"3 เหรียญ"เสียงพูดออกมา เหมือนไม่ได้ใส่ใจ หรือคงเพราะคิดว่าสาวแปลกประหลาดคงไม่ซื้อดาบของเขาหรอก

ซินไม่พูดหรือถามอะไรต่อ แต่เดินไปจับดาบกวัดแกว่งไปมาเพื่อหาดาบที่เหมาะๆมือ ครั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นดาบเล่มหนึ่งที่เรียวบาง แต่ดูแข็งแกร่งแปลกๆ เธอว่างดาบที่ถืออยู่ก่อนแล้วไปหยิบดาบเล่มนั้นมาลองมือทันที

ทั้งควงซ้ายขวา แทง หมุนตัว ตั้งการ์ด ไม่ว่ากริยาไหนก็อยู่ในสายตาของ แจ็ค เจ้าของร้านที่นั่งขมวดคิ้วอยู่

"เจ๋งดี..."ซินพึมพำออกมา ก่อนวาดดาบมาตั้งตรงหน้า มองความงามเรียบๆของมัน ที่ดูจะดึงดูดตา "เท่าไหร่?"

"เล่มนั้นเคยเป็นดาบที่ฉันเคยใช้ ชื่อ วารีพิทักษ์ เป็นดาบเนื้อค่อนข้างดี แต่เหมาะมือกับผู้หญิงมากกว่าชาย มีความสามารถพิเศษตรง ตัดได้ทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียว...คือวิญญาณ"คำบอกเล่าทำให้ซินยิ้มออกมา รู้สึกถูกใจกับดาบเนื้อดีที่ว่า

"ขายหรือเปล่า?"

"20เหรียญ"ซินเลิกคิ้ว ในขณะที่อีกฝ่ายมีรอยยิ้มท้าทาย 20เหรียญ สามารถมีขนาดดาบดีๆชื่อเท่ๆเป็นที่รู้จักอีกเยอะแยะ แต่เธอกับรู้สึกมีอะไรบางอย่าง... ผูกพันกัน

"20 เหรียญ นี้เงิน"ซินโยนให้ แล้วเดินออกมาจากร้านด้วยความตื่นตะลึงกับการตัดสินใจของสาวประหลาดตรงหน้า

การตัดสินใจที่เขาเคยทำเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งนำมาทั้งความสุขและสูญเสีย!

Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK

ซินเดินต่ออีกยาว เดินเข้าร้านนู้นร้านนี้ไปมา ตอนนี้เธอมาหยุดอยู่หน้าร้านดาบแพงร้านหนึ่ง ทำให้นึกถึงการตัดสินใจที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

"ลองเดินเล่นซักหน่อยดีกว่าเนอะ วารีพิทักษ์"ว่าแล้วมือบางก็ผลักประตูเข้าไป

การปรากฏตัวของเธอ ทำให้มีแสงเรืองรองทั่วทั้งร้านจนซินเบลอไปขณะหนึ่ง

"ปรากฏตัวได้น่าสนใจอย่างนี้เสมอเลยนะครับ"เสียงหนึ่งใกล้ๆ ซินตวับดาบขึ้นตามสัญชาติญาณ แม้ว่าคนๆนั้นจะยกดาบสวยที่วางอยู่ข้างๆได้ทันถ่วงที

"เฮ้ ทำอะไรกันนะ นั้นดาบแพงนะ เอามาฟันกันซี้ซั้วได้ไง"เสียงของพนักงานในร้านว่าเสียๆหายๆ ดาบสองเล่มที่เคยปะกันหันมาทางพนักงานทันที

"หุบปาก" "ห่อให้ด้วยนะครับ"

สองเสียงที่ดังขึ้นต่อกัน ทำให้เรียกสายตาจากทั้งคู่ คนหนึ่งมีแววอาฆาต ในขณะที่อีกฝ่ายยิ้มกว้างก่อนส่งดาบให้พนักงานจัดการเรื่องราคา

"เจอกันอีกแล้วนะครับ"เสียงนั้นดังขึ้น คนๆนี้คือชายหนุ่มเมื่อตอนที่ขับเกวียนนั้นเอง

"นายอีกแล้วหรอเนี้ย"ซินบ่นออกมา ก่อนเบะปากแล้วเก็บดาบลงในฝักดาบ

"ยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย ผม..."

"องค์ชาย! ทรงหนีมาเที่ยวเล่นอย่างนี้ไม่ได้นะกระหม่อม"เสียงแจ้วจ้าวที่ทำเอาชายคนนั้นหน้านิ่ว ก่อนหันมายิ้มให้กับซินแล้วเอ่ยถ้อยคำที่เอาคนฟังอยากเอาดาบปาดคอให้ตายรู้แล้วรู้รอด

"แล้วเจอกันนะครับ คุณผู้หญิง" 

Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK

ซินกลับเข้าห้องพักด้วยความเซ็งอีกล่ะรอบที่ชักมาเป็นพักๆให้รู้สึกเบื่อเล่นๆ เธอเลยหันไปหยิบกระเป๋าเป้ที่มักพกไปไหนมาไหนบ่อยๆมารื้อจัดเสียใหม่

ก๊อก ๆ ๆ

"ขอโทษครับคุณซิน ฟลอเรล มีคนมาหาคุณที่ห้องรับรองครับ"เสียงนั้นพูดพร้อมกับเดินจากไป ซินขมวดคิ้ว ก่อนเก็บของสำคัญๆเข้ากระเป๋าแล้วหยิบดาบวารีพิทักษ์มาเหน็บข้างตัว แล้วเดินลงข้างล่างด้วยอาการเซ็งเช่นเดิม

บรรยากาศในห้องรับรอง (หรือห้องอาหารนั้นก็ใช่) ค่อนข้างจะรื่นเริง พวกขี้เมากลุ่มเดิมยังอยู่ มีไม่กี่คนที่เป็นหน้าใหม่ แต่สำหรับซิน สายตาเธอกำลังมองหาแขกที่จะมาพบเธอที่ว่า

มีอยู่สองคนที่น่าจะใช่ คนหนึ่งมีผ้าคลุมหน้าตา แต่ร่างกายกำยำจึงเป็นผู้ชายอย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนอีกคนก็คือ น้าที่ขายดาบนั้นเอง

"แม่หนูๆ"เสียงเรียกกลับไปที่น้าร้านขายดาบ ซินจึงเดินเข้าไปหา แต่ด้วยความที่ระวังไว้ก่อนย่อมดีเสมอ เธอจึงจับดาบตลอด สายตาไม่ได้มองตรงๆไปที่ชายชุดคลุมแต่หางตาเธอไม่ให้รอดเด็ดขาด

"มีอะไรหรอน้า"ซินถาม ก่อนเลือนเก้าอี้ไปชิดน้าเจ้าของร้านดาบเสียสนิท สำหรับคนอื่นคงคิดไปไหนต่อไหน แต่สำหรับซินแล้ว เธอไม่อยากให้ผู้ต้องสงสัยคลาดสายตา!

"มาขอดาบคืน"คำตอบนั้นทำให้ซินถอนสายตามามองที่น้าเจ้าของร้านที่ดูไม่ได้มีอารมณ์ล้อเล่นแต่อย่างไร

"น้า เงินฉันก็ให้ ตอนแรกก็ถามแล้วว่าขอซื้อได้ไหม น้าก็บอกว่าได้นี้"ซินบอกเหตุผล พยายามไม่ละสายตาไปคุยกับแขกของตนมาก เพราะแขกไม่ได้รับเชิญดูจะสนใจบทสนทนาเสียเหลือเกิน

"มันมีอาถรรพ์"คำตอบที่เรียกสายตากลับมาได้อีกครั้งเหมือนต้องการความกระจ่างในเรื่องนี้ "ที่น้าเคยบอกไป ดาบวารีพิทักษ์เป็นหนึ่งในดาบดี แม้จะเป็นดาบที่ไม่เคยมีใครได้ยินชื่อมากมาย แต่ในวงการถ้ารู้จริง ก็รู้ว่าดาบนี้มันมีค่า

"ดาบวารีพิทักษ์เป็นดาบที่สร้างมาจากเหล็กและแร่ชนิดหนึ่งซึ่งเป็นแร่พิเศษ ทำให้ตัดได้แทบทุกอย่าง แม้กระทั่งเพชรที่แข็งที่สุดในสามดินแดน

"แม้ว่าจะตัดวิญญาณไม่ได้ แต่ก็เป็นดาบเนื้อดี ที่เคยมีการแย่งชิงกันระหว่างสองดินแดน ดินแดนปิศาจกับดินแดนของมนุษย์อย่างเรา

"ทั้งสองต่างส่งผู้คนมาต่อสู้กันเพื่อแย่งดาบเพียงเล่มเดียว แม้ว่าจะเปิดกว้างแต่คนของปิศาจก็ถูกกีดกั้นไม่ให้ลงแข่ง...คนที่นั้นเลือกทวดของฉันไปลงแข่ง"

แม้สิ้นสุดเพียงเท่านี้ก็ตาม ซินพอจะเดาฝีมือคนข้างๆนี้ว่าไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก แม้อยากจะถามเสียเหลือเกิน

"ทวดของลุงชนะ แต่ระหว่างทาง พวกปิศาจมารุมทำร้ายเพื่อขอดาบ ทวดของฉันยอมให้แต่ขอมีแลกเปลี่ยน ซึ่งขอแลกเปลี่ยนที่ว่าคือ อีกสามช่วงของตระกูลฉัน ซึ่งตอนนี้ก็คือฉัน จะต้องได้ดาบคืน พวกมันพยักหน้า แล้วบอกว่า สัจจะในหมู่โจรไม่มี แต่คำพันธะของปิศาจคือคำตัดสินชีวิตตลอดกาล"

แจ็คคนนี้หยิบน้ำดื่ม ก่อนมองดูซินที่มีสีหน้าผิดปกติ ดูไม่ค่อยจะรู้เรื่องราวของเขา แต่พอสายตาเหลือบไปเห็นมือที่กำดาบแน่น ทำให้ความสงสัยเพิ่มมากขึ้น เมื่อมองตาสายตาก็เริ่มรู้ตัวว่า มีคนแอบฟังอยู่

"น้าๆ ฉันไม่ให้ดาบ จะมีอะไรไหม จัดว่าเรื่องนี้ไม่ค่อยเข้าสมองเท่าไหร่ การจะให้ฉันมายุ่งมันก็ชักรำคาญ ไอ้เรื่อง หมาแบบนี้... มืดๆแบบนี้รีบกลับไปเถอะ เรื่องแค่นี้ เอง"ซินเอ่ยถ้อยคำที่งุนงงสำหรับคนไม่เห็นสีหน้าเธอ แต่แจ็คกับพยักหน้า เพราะตลอดการพูด ซินมักจะมาเน้นใกล้ๆหู

"เชิญ"

สิ้นคำ ซินก็ตวัดดาบลงคอคนในผ้าคลุมทันที!!

มีเพียงผ้าขาดกองอยู่ที่ผืน มันหายไป!!

Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK

มันหายไปไหน!

ปัง!ประตูของโรงแรมถูกถีบออก พร้อมกับร่างของคนมากมายที่กรูเข้ามา

"ตรง! พวกเราทหารประจำองค์ชายคิวซานแห่งเมืองเซตเรส ทั้งหมดทำความเคารพ"สิ้นเสียง ทุกคนหยุดนิ่ง ทหารต่างมองหน้ากันแล้วยกกระบองที่เหน็บข้างตัวหวดลงกับโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆดังโครม

"ทำความเคารพเซ ยืนเฉยกันทำไหม"คราวนี้เจ้าของร้านเลยเข้าไปคุยกับพวกขี้เหล้า พวกนั้นจึงยอมคุกเข่า มีเพียงคนสองคนที่ยืนคุยกันไม่สนใจเหตุการณ์พวกนี้ ในมือหนึ่งในนั้นคือผ้าคลุมดำที่ขาดไปเรียบร้อย

"พวกเจ้าสองคน!!"ไม่ว่าเปล่า หนึ่งในทหารคนเดิมที่ออกคำสั่งเอ่ยเสียงเข้ม แล้วชี้กระบองมาทางทั้งสอง ซินและแจ็คนั้นเอง

"คุกเข้าเสีย ก่อนที่จะไม่มีหัวอยู่บนบ่า"

"บังเอิญหัวฉันอยู่บนคอ แล้วพวกแกก็เลิกงี่เง่าสั่งคนอื่นเขาอย่างนั้น"ซินตวาดเสียง ทำให้ความอึ้งและหนักใจของเจ้าของร้านส่งผลออกมาทางปากที่เหวอไปเรียบร้อย

"แก!!!"

"มีปัญหาอะไรหรือ? ท่านหัวหน้า"เสียงทุ้มๆดังขึ้นด้านหลัง พวกทหารพากันคุกเข่า ซินเบนสายตาไปมองอย่างสนใจ

"มีเรื่องนิดหน่อยขอรับ"ทหารคนนั้นเอง แต่เสียงนอบน้อมกว่าตอนเถียงกับซินโข

เจ้าชายคิวซานแห่งเซตเรส เรือนผมสีทองที่ดูได้รับการดูแลมาอย่างดี นัยน์ตาสีม่วงมีแววใสซื่อ ร่างสูงค่อนข้างผอมเสียด้วยซ้ำ แต่จัดว่าดูดีเลยทีเดียว

ซินและแจ็คขมวดคิ้ว เมื่อมีผู้มาเยือนอีกคนที่ยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ด้านหลัง ไอ้หุ่นกล้ามเป็นหมัดๆ เรือนผมสีดำตัดเกรียน ผิวสีเข้ม ตัวใหญ่ๆ...มันไอ้คนแอบฟังเมื่อกี้นี้!

Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK

บทที่       2              วารีพิทักษ์ 1 ปัญหาแห่งวารี

ผ่านไปหนึ่งวันอย่างไร้คุณค่า ด้วยอาการเซ็งอย่างเห็นได้ชัด

ซินเดินไปเดินมาอย่างอารมณ์เสีย วันนี้เธอมีโปรแกรมอยากจะเดินหาดาบสักเล่ม แม้ว่าที่จริงเธอจะมีเป็นตั้งๆ

ร้านที่เธอเดินมา เป็นร้านที่ไม่ค่อยใหญ่โตมากนัก แต่ก็มีคนเดินมาดูอย่างสนใจ แต่ก็แค่เดินดูเพราะดูเสร็จก็จากไป แม้ราคาดาบจะค่อนข้างถูก แต่ว่าล้วนเป็นดาบไร้นามทั้งสิ้น

"น้าๆ ดาบนี้ขายเท่าไหร่หรอ"ซินถามอย่างซื่อๆกับเจ้าของร้านที่เป็นผู้ชายหนุ่มคนหนึ่ง ผมสีเทา นัยน์ตาคมสีน้ำตาลเข้ม แม้หน้าจะดูมีประสบการณ์ แต่ก็แววตายังแฝงไปด้วยความใจดี

"3 เหรียญ"เสียงพูดออกมา เหมือนไม่ได้ใส่ใจ หรือคงเพราะคิดว่าสาวแปลกประหลาดคงไม่ซื้อดาบของเขาหรอก

ซินไม่พูดหรือถามอะไรต่อ แต่เดินไปจับดาบกวัดแกว่งไปมาเพื่อหาดาบที่เหมาะๆมือ ครั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นดาบเล่มหนึ่งที่เรียวบาง แต่ดูแข็งแกร่งแปลกๆ เธอว่างดาบที่ถืออยู่ก่อนแล้วไปหยิบดาบเล่มนั้นมาลองมือทันที

ทั้งควงซ้ายขวา แทง หมุนตัว ตั้งการ์ด ไม่ว่ากริยาไหนก็อยู่ในสายตาของ แจ็ค เจ้าของร้านที่นั่งขมวดคิ้วอยู่

"เจ๋งดี..."ซินพึมพำออกมา ก่อนวาดดาบมาตั้งตรงหน้า มองความงามเรียบๆของมัน ที่ดูจะดึงดูดตา "เท่าไหร่?"

"เล่มนั้นเคยเป็นดาบที่ฉันเคยใช้ ชื่อ วารีพิทักษ์ เป็นดาบเนื้อค่อนข้างดี แต่เหมาะมือกับผู้หญิงมากกว่าชาย มีความสามารถพิเศษตรง ตัดได้ทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียว...คือวิญญาณ"คำบอกเล่าทำให้ซินยิ้มออกมา รู้สึกถูกใจกับดาบเนื้อดีที่ว่า

"ขายหรือเปล่า?"

"20เหรียญ"ซินเลิกคิ้ว ในขณะที่อีกฝ่ายมีรอยยิ้มท้าทาย 20เหรียญ สามารถมีขนาดดาบดีๆชื่อเท่ๆเป็นที่รู้จักอีกเยอะแยะ แต่เธอกับรู้สึกมีอะไรบางอย่าง... ผูกพันกัน

"20 เหรียญ นี้เงิน"ซินโยนให้ แล้วเดินออกมาจากร้านด้วยความตื่นตะลึงกับการตัดสินใจของสาวประหลาดตรงหน้า

การตัดสินใจที่เขาเคยทำเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งนำมาทั้งความสุขและสูญเสีย!

Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK

ซินเดินต่ออีกยาว เดินเข้าร้านนู้นร้านนี้ไปมา ตอนนี้เธอมาหยุดอยู่หน้าร้านดาบแพงร้านหนึ่ง ทำให้นึกถึงการตัดสินใจที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

"ลองเดินเล่นซักหน่อยดีกว่าเนอะ วารีพิทักษ์"ว่าแล้วมือบางก็ผลักประตูเข้าไป

การปรากฏตัวของเธอ ทำให้มีแสงเรืองรองทั่วทั้งร้านจนซินเบลอไปขณะหนึ่ง

"ปรากฏตัวได้น่าสนใจอย่างนี้เสมอเลยนะครับ"เสียงหนึ่งใกล้ๆ ซินตวับดาบขึ้นตามสัญชาติญาณ แม้ว่าคนๆนั้นจะยกดาบสวยที่วางอยู่ข้างๆได้ทันถ่วงที

"เฮ้ ทำอะไรกันนะ นั้นดาบแพงนะ เอามาฟันกันซี้ซั้วได้ไง"เสียงของพนักงานในร้านว่าเสียๆหายๆ ดาบสองเล่มที่เคยปะกันหันมาทางพนักงานทันที

"หุบปาก" "ห่อให้ด้วยนะครับ"

สองเสียงที่ดังขึ้นต่อกัน ทำให้เรียกสายตาจากทั้งคู่ คนหนึ่งมีแววอาฆาต ในขณะที่อีกฝ่ายยิ้มกว้างก่อนส่งดาบให้พนักงานจัดการเรื่องราคา

"เจอกันอีกแล้วนะครับ"เสียงนั้นดังขึ้น คนๆนี้คือชายหนุ่มเมื่อตอนที่ขับเกวียนนั้นเอง

"นายอีกแล้วหรอเนี้ย"ซินบ่นออกมา ก่อนเบะปากแล้วเก็บดาบลงในฝักดาบ

"ยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย ผม..."

"องค์ชาย! ทรงหนีมาเที่ยวเล่นอย่างนี้ไม่ได้นะกระหม่อม"เสียงแจ้วจ้าวที่ทำเอาชายคนนั้นหน้านิ่ว ก่อนหันมายิ้มให้กับซินแล้วเอ่ยถ้อยคำที่เอาคนฟังอยากเอาดาบปาดคอให้ตายรู้แล้วรู้รอด

"แล้วเจอกันนะครับ คุณผู้หญิง" 

Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK

ซินกลับเข้าห้องพักด้วยความเซ็งอีกล่ะรอบที่ชักมาเป็นพักๆให้รู้สึกเบื่อเล่นๆ เธอเลยหันไปหยิบกระเป๋าเป้ที่มักพกไปไหนมาไหนบ่อยๆมารื้อจัดเสียใหม่

ก๊อก ๆ ๆ

"ขอโทษครับคุณซิน ฟลอเรล มีคนมาหาคุณที่ห้องรับรองครับ"เสียงนั้นพูดพร้อมกับเดินจากไป ซินขมวดคิ้ว ก่อนเก็บของสำคัญๆเข้ากระเป๋าแล้วหยิบดาบวารีพิทักษ์มาเหน็บข้างตัว แล้วเดินลงข้างล่างด้วยอาการเซ็งเช่นเดิม

บรรยากาศในห้องรับรอง (หรือห้องอาหารนั้นก็ใช่) ค่อนข้างจะรื่นเริง พวกขี้เมากลุ่มเดิมยังอยู่ มีไม่กี่คนที่เป็นหน้าใหม่ แต่สำหรับซิน สายตาเธอกำลังมองหาแขกที่จะมาพบเธอที่ว่า

มีอยู่สองคนที่น่าจะใช่ คนหนึ่งมีผ้าคลุมหน้าตา แต่ร่างกายกำยำจึงเป็นผู้ชายอย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนอีกคนก็คือ น้าที่ขายดาบนั้นเอง

"แม่หนูๆ"เสียงเรียกกลับไปที่น้าร้านขายดาบ ซินจึงเดินเข้าไปหา แต่ด้วยความที่ระวังไว้ก่อนย่อมดีเสมอ เธอจึงจับดาบตลอด สายตาไม่ได้มองตรงๆไปที่ชายชุดคลุมแต่หางตาเธอไม่ให้รอดเด็ดขาด

"มีอะไรหรอน้า"ซินถาม ก่อนเลือนเก้าอี้ไปชิดน้าเจ้าของร้านดาบเสียสนิท สำหรับคนอื่นคงคิดไปไหนต่อไหน แต่สำหรับซินแล้ว เธอไม่อยากให้ผู้ต้องสงสัยคลาดสายตา!

"มาขอดาบคืน"คำตอบนั้นทำให้ซินถอนสายตามามองที่น้าเจ้าของร้านที่ดูไม่ได้มีอารมณ์ล้อเล่นแต่อย่างไร

"น้า เงินฉันก็ให้ ตอนแรกก็ถามแล้วว่าขอซื้อได้ไหม น้าก็บอกว่าได้นี้"ซินบอกเหตุผล พยายามไม่ละสายตาไปคุยกับแขกของตนมาก เพราะแขกไม่ได้รับเชิญดูจะสนใจบทสนทนาเสียเหลือเกิน

"มันมีอาถรรพ์"คำตอบที่เรียกสายตากลับมาได้อีกครั้งเหมือนต้องการความกระจ่างในเรื่องนี้ "ที่น้าเคยบอกไป ดาบวารีพิทักษ์เป็นหนึ่งในดาบดี แม้จะเป็นดาบที่ไม่เคยมีใครได้ยินชื่อมากมาย แต่ในวงการถ้ารู้จริง ก็รู้ว่าดาบนี้มันมีค่า

"ดาบวารีพิทักษ์เป็นดาบที่สร้างมาจากเหล็กและแร่ชนิดหนึ่งซึ่งเป็นแร่พิเศษ ทำให้ตัดได้แทบทุกอย่าง แม้กระทั่งเพชรที่แข็งที่สุดในสามดินแดน

"แม้ว่าจะตัดวิญญาณไม่ได้ แต่ก็เป็นดาบเนื้อดี ที่เคยมีการแย่งชิงกันระหว่างสองดินแดน ดินแดนปิศาจกับดินแดนของมนุษย์อย่างเรา

"ทั้งสองต่างส่งผู้คนมาต่อสู้กันเพื่อแย่งดาบเพียงเล่มเดียว แม้ว่าจะเปิดกว้างแต่คนของปิศาจก็ถูกกีดกั้นไม่ให้ลงแข่ง...คนที่นั้นเลือกทวดของฉันไปลงแข่ง"

แม้สิ้นสุดเพียงเท่านี้ก็ตาม ซินพอจะเดาฝีมือคนข้างๆนี้ว่าไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก แม้อยากจะถามเสียเหลือเกิน

"ทวดของลุงชนะ แต่ระหว่างทาง พวกปิศาจมารุมทำร้ายเพื่อขอดาบ ทวดของฉันยอมให้แต่ขอมีแลกเปลี่ยน ซึ่งขอแลกเปลี่ยนที่ว่าคือ อีกสามช่วงของตระกูลฉัน ซึ่งตอนนี้ก็คือฉัน จะต้องได้ดาบคืน พวกมันพยักหน้า แล้วบอกว่า สัจจะในหมู่โจรไม่มี แต่คำพันธะของปิศาจคือคำตัดสินชีวิตตลอดกาล"

แจ็คคนนี้หยิบน้ำดื่ม ก่อนมองดูซินที่มีสีหน้าผิดปกติ ดูไม่ค่อยจะรู้เรื่องราวของเขา แต่พอสายตาเหลือบไปเห็นมือที่กำดาบแน่น ทำให้ความสงสัยเพิ่มมากขึ้น เมื่อมองตาสายตาก็เริ่มรู้ตัวว่า มีคนแอบฟังอยู่

"น้าๆ ฉันไม่ให้ดาบ จะมีอะไรไหม จัดว่าเรื่องนี้ไม่ค่อยเข้าสมองเท่าไหร่ การจะให้ฉันมายุ่งมันก็ชักรำคาญ ไอ้เรื่อง หมาแบบนี้... มืดๆแบบนี้รีบกลับไปเถอะ เรื่องแค่นี้ เอง"ซินเอ่ยถ้อยคำที่งุนงงสำหรับคนไม่เห็นสีหน้าเธอ แต่แจ็คกับพยักหน้า เพราะตลอดการพูด ซินมักจะมาเน้นใกล้ๆหู

"เชิญ"

สิ้นคำ ซินก็ตวัดดาบลงคอคนในผ้าคลุมทันที!!

มีเพียงผ้าขาดกองอยู่ที่ผืน มันหายไป!!

Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK

มันหายไปไหน!

ปัง!ประตูของโรงแรมถูกถีบออก พร้อมกับร่างของคนมากมายที่กรูเข้ามา

"ตรง! พวกเราทหารประจำองค์ชายคิวซานแห่งเมืองเซตเรส ทั้งหมดทำความเคารพ"สิ้นเสียง ทุกคนหยุดนิ่ง ทหารต่างมองหน้ากันแล้วยกกระบองที่เหน็บข้างตัวหวดลงกับโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆดังโครม

"ทำความเคารพเซ ยืนเฉยกันทำไหม"คราวนี้เจ้าของร้านเลยเข้าไปคุยกับพวกขี้เหล้า พวกนั้นจึงยอมคุกเข่า มีเพียงคนสองคนที่ยืนคุยกันไม่สนใจเหตุการณ์พวกนี้ ในมือหนึ่งในนั้นคือผ้าคลุมดำที่ขาดไปเรียบร้อย

"พวกเจ้าสองคน!!"ไม่ว่าเปล่า หนึ่งในทหารคนเดิมที่ออกคำสั่งเอ่ยเสียงเข้ม แล้วชี้กระบองมาทางทั้งสอง ซินและแจ็คนั้นเอง

"คุกเข้าเสีย ก่อนที่จะไม่มีหัวอยู่บนบ่า"

"บังเอิญหัวฉันอยู่บนคอ แล้วพวกแกก็เลิกงี่เง่าสั่งคนอื่นเขาอย่างนั้น"ซินตวาดเสียง ทำให้ความอึ้งและหนักใจของเจ้าของร้านส่งผลออกมาทางปากที่เหวอไปเรียบร้อย

"แก!!!"

"มีปัญหาอะไรหรือ? ท่านหัวหน้า"เสียงทุ้มๆดังขึ้นด้านหลัง พวกทหารพากันคุกเข่า ซินเบนสายตาไปมองอย่างสนใจ

"มีเรื่องนิดหน่อยขอรับ"ทหารคนนั้นเอง แต่เสียงนอบน้อมกว่าตอนเถียงกับซินโข

เจ้าชายคิวซานแห่งเซตเรส เรือนผมสีทองที่ดูได้รับการดูแลมาอย่างดี นัยน์ตาสีม่วงมีแววใสซื่อ ร่างสูงค่อนข้างผอมเสียด้วยซ้ำ แต่จัดว่าดูดีเลยทีเดียว

ซินและแจ็คขมวดคิ้ว เมื่อมีผู้มาเยือนอีกคนที่ยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ด้านหลัง ไอ้หุ่นกล้ามเป็นหมัดๆ เรือนผมสีดำตัดเกรียน ผิวสีเข้ม ตัวใหญ่ๆ...มันไอ้คนแอบฟังเมื่อกี้นี้!

Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK