คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 จดหมาย
บทที่ 1 จดหมาย
ในดินแดนเฮฟวิน เมืองไฟริเออร์
ท่ามกลางบรรยากาศของธรรมชาติ ดอกไม้ ต้นไม้ ลำธาร และสายลม บนต้นไม้ต้นหนึ่งที่ชื่อว่า ซากุระ ถ้าไม่สังเกตให้ดี ก็คงจะไม่เห็นเด็กตัวสูงบางคนหนึ่งนอนเล่นอยู่บนกิ่งหนึ่งที่ใหญ่พอสมควร สายตาของเด็กคนนั้นจับจ้องไปที่แผ่นกระดาษสีน้ำตาลใบหนึ่ง มีข้อความสั้นๆว่า
โรงเรียนผู้พิทักษ์แอคโซซีเอท...10,000,000เหรียญ
นัยน์ตาสีแดงเพลิงของเด็กคนนั้นเบิกโตเล็กน้อยเมื่อเห็นจำนวนเงิน ก่อนขมวดคิ้วเรียวเข้มสวยเป็นปม ก่อนสะบัดผมสั้นระบ่าสีแดงไปมาจนยุ่ง
เธอไม่รู้ว่าทำไม!?!
เด็กร่างบางคนนั้นคือ เซฟิน ฟลอเรล หรือในนามที่ลือไปทั่ว นักฆ่าสาวฟิน
ฟินเป็นเด็กที่หน้าตาจัดว่าสวยเข้มเลยทีเดียว ผมสั้นประบ่าสีแดงของเธอเป็นสิ่งที่ไม่เคยมีใครเห็นในดินแดนนี้ รวมทั้ง ดวงตาสีแดงเพลิงอันเป็นเจ้าของสัญลักษณ์ของนามนักฆ่าของเธอ
ฟินหลับตาลงแล้วคร่ำคิดถึงเหตุผลของ งาน ที่มีคนว่าจ้างมา คนที่ว่าจ้างมาว่า...
ฆ่ามหาผู้พิทักษ์เคดาเลียน ผู้เป็นครูใหญ่โรงเรียนและเป็นหนึ่งในผู้ว่าการเมืองเอคาโซ
แต่ก่อน ก่อนที่ฟินจะเป็นนักฆ่าผู้เลืองชื่อนั้น มีการสั่งฆ่ามหาผู้พิทักษ์เคดาเลียนอยู่หลายต่อหลายครั้ง สำหรับฟินแล้ว ในตอนนั้น เธอเชื่อว่าเป็นเรื่องโง่ที่จะไปฆ่าคนที่เก่ง มีความรู้ยิ่งกว่ามหาปราชญ์ เป็นที่ปรึกษาแก่กษัตริย์ เป็นมหาเวทย์ที่ยิ่งใหญ่ เป็นอัศวินที่ควรค่าแก่การยกย่องมากที่สุด
แต่ทว่า เมื่อมาคราวนี้ ตอนนี้เธอโตกว่าตอนนั้นตั้ง 10 ปีแล้ว ทั้งการใช้อาวุธก็เป็นอันดับหนึ่งของนักฆ่า เวทย์มนตร์ที่เธอมาดัดแปลงต่างๆนาๆจนมีพลังที่ไม่เคยมีใครเห็น ทำให้หลายต่อหลายคนพ่ายแพ้ไปแล้วนับ 100 คน แถมอีกอย่าง เงินค่าจ้างตั้ง 10,000,000 เหรียญ เป็นเงินค่าตอบแทนที่มากที่สุดที่เธอเคยได้เห็น
ฟินยังคงครุ่นคิดอยู่ เพราะว่า การจะฆ่าเคดาเลียนนั้น ไม่ใช่ง่ายๆ อย่างแรกที่ต้องทำคงเป็น...
“ประชิดตัวก่อนสินะ”
Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK
เมืองเอคาโซ
กุบ กับ กุบ กับ
เสียงของรถม้ามากมายที่เดินทางเข้ามาในเมืองแห่งนี้ ฟินคือหนึ่งในนั้น
ผู้ที่เดินทางมาส่วนใหญ่ ล้วนแต่มีจุดประสงค์ที่คล้ายกัน นั้นคือ การสมัครเข้าโรงเรียนผู้พิทักษ์ ที่จะมีการทดสอบในอีก 2 วันข้างหน้า!
ฟินบังคับเกวียนไม้เล็กๆธรรมดาของเธอไม่ให้ไปชนกับเกวียนใหญ่โตมโหฬารของเหล่าคนใหญ่คนโต ที่ไม่ใช่ขุนนางก็เจ้าหญิงเจ้าชาย
โครม!
“ให้ตายสิ...”ฟินสบถออกมาไม่สมเป็นหญิง เมื่อมีรถเกวียนสีทองอร่ามขับมาชนเธอ
“อ่ะ ขอโทษทีจ๊ะ”คำขอโทษของสาวงามคนหนึ่งที่โผล่ศีรษะออกมาจากบานหน้าต่างเล็กๆ ผมสีทองออกส้มถูกดัดเป็นทรงอย่างหรูหรา ดวงตาเจ้าเล่ห์สีน้ำตาลดูเหยียดหยามเกวียนลำน้อยที่เทียมม้าดำสองตัวของฟิน
ฟินหรี่ตามองอย่างไม่พอใจกับคำขอโทษที่ฟังก็รู้ว่าไม่ได้แสดงความดังคำว่า นัยน์ตาสีเพลิงของฟินทำให้รอยยิ้มสาวงามในเกวียนทองหุบลง แล้วปิดม่านตรงหน้าต่างอย่างรุนแรง
ฟินแสยะยิ้ม นัยน์ตาของเธอ เป็นเสมือนของเตือนใจใครๆว่า อย่าแหยม
ฟินบังคับเกวียนอย่างดีเช่นเดิม กว่าจะมาถึงประตู ก็นานเสียยิ่งกว่านานเสียอีก ถึงแม้ว่าจะเห็นกำแพงสีขาวสะอาดตา ตั้งแต่ย่างกรายมาที่นี้ก็ตาม!
เมืองเอคาโซ เป็นเมืองที่มีขนาดไม่ใหญ่โตอะไรมากนัก มีเพียงโรงเรียนที่มีขนาดเกินกว่าครึ่งของเมือง ส่วนที่เหลือ ก็มักจะเป็นร้านค้าต่างๆ ส่วนใหญ่คงหนีไม่พ้นอุปกรณ์การเรียนของโรงเรียนผู้พิทักษ์แอคโซซีเอท
“ในที่สุดก็เห็นประตูโรงเรียนสักที เฮ้อ”ฟินบ่นแล้วถอนหายใจ มันไม่ง่ายเท่าไหร่เลย ที่จะมาถึงตรงนี้ เธอก็นั่งอยู่บนเกวียนนานจนรากจะงอกเสียแล้ว
ที่ประตู มีพวกนักเรียนรุ่นพี่อยู่ พวกเขาสวมผ้าคลุมสีน้ำเงินที่มีขลิบสีต่างๆที่ชายเสื้อและชายแขนเสื้อ แต่ตรงหน้าประตู ก็มีบางคนที่สวมปอกแขนสีเทา ที่ฟินก็ไม่รู้ว่าอะไร แต่เดาได้ไม่ยากว่า คนพวกนั้นต้องมีหน้าที่พิเศษอะไรบางอย่าง
“สวัสดีครับ”เสียงหนึ่งดังใกล้เกวียนของเธอ ฟินมองไปที่ต้นเสียง พบเกวียนไม้ที่ใหญ่กว่าของเธอมากนัก เธอมองไปรอบๆรถ ก็บังเอิญไปเห็นธงสีดำที่มีลายเป็นสัญลักษณ์ที่เธอคุ้นตา คนของเมืองเดสสโนว์! และบุคคลที่อยู่ในนั้น คือคนที่ร้องทักเธอ
ชายผมสีดำรัตติกาล นัยน์ตาสีน้ำเงินดูขี้เล่น แม้จะไม่ค่อยเข้ากับโครงหน้าตาดี ผิวขาวแทบจะพอๆกับฟินเลยด้วยซ้ำ
“เอ่อ...หลับไปแล้วหรอครับ”แววตาสีน้ำเงินดูใสซื่อ เสียงของเขาทำให้ฟินสะดุ้ง ก่อนแยกเขี้ยวเข้าใส่
“หลับบ้านไหน ลืมตาโตล่ะ”ฟินเถียง พลางแยกเขี้ยว และถ้าเป็นไปได้เธอคงอยากขับเกวียนเข้าไปถึงประตูเสียที
“ครับๆผมผิด ว่าแต่มาสมัครเรียนหรอครับ?”สายตาใสซื่อไม่เพียงมองที่ฟินอย่างเดียว แต่กลับมองไปรอบๆเกวียนของเธอ
“คนจนเรียนไม่ได้หรือไง”ฟินไม่ตอบคำถามตรงๆ ชายคนนั้นยิ้มแล้วหัวเราะเบาๆ
“ดูคุณเหมือนไม่ใช่คนของเฮฟวินเลย”ฟินสะดุ้งเล็กน้อย เธอไม่เคยเจอใครถามอย่างนี้
“นายจะหาว่าฉันเป็นอะไรล่ะ?”ฟินแกล้งถาม ทั้งๆที่ดูจะรู้คำตอบ
“ผมของคุณกับดวงตาสีเพลิง มีเพียงอีกคนหนึ่ง ที่มีแบบคุณ”ชายคนนั้นเอ่ย เสียงดูจริงจัง ฟินบังคับม้าให้ชะลอฝีเท้าเพื่อฟัง แต่รอนานเกินไปสำหรับเธอ ฟินจึงตวาดถาม
“ใครเล่า!?!”
“ขอโทษครับ ไม่ทราบว่ามาลงชื่อสมัครเรียนหรือเปล่าครับ”เสียงหนึ่งคัดจังหวะ ฟินมองไปที่ต้นเสียงอย่างโมโห จนคนที่ถาม ซึ่งคงเป็นรุ่นพี่ ยิ้มแห้งๆ
“ใช่!”
“เอ่อ...กรุณาบอกชื่อทีครับ”รุ่นพี่ที่ดูจะกลัวที่จะสบสายตาของฟิน ยิ่งทำให้เธอโมโหเข้าไปอีก
“เซ....”ฟินเงียบ เธอไม่คิดที่จะใช้ชื่อจริง แต่เธอลืมคิดชื่อปลอม!
“เอ่อ...เซอะไรหรอครับ”รุ่นพี่เงยหน้าถาม แล้วก็ก้มลงหลับสายตาฟินอีกครั้ง
“เซ อะไรล่ะ ซินตั้งหาก! ซิน ฟลอเรล”ฟิน หรือในนามต่อไปว่า ซิน เอ่ย เธอเปลี่ยนแค่ชื่อ เพราะนึกนามสกุลๆไม่ออก
“เอ่อ...ยศอะไรครับ”รุ่นพี่ถาม ทันทีที่จดชื่อเสร็จ
“เดอะคิลเลอร์ออฟไฟริเออร์” คำตอบของซิน (ฟิน) ทำให้รุ่นพี่หน้าเริ่มซีด แต่ก็จดจนเสร็จ ด้วยมือที่สั่นเทา
“ดะ...เดินทางโดยปลอดภัยครับ! อีกสองวันค่อยมาใหม่”ว่าแล้ว รุ่นพี่ก็วิ่งหายไป ซินส่ายหน้า พลางบ่นคำติดปากของเธอ
“ให้ตายสิ...”แล้วเมื่อหันมาข้างหลัง ก็ต้องพบความผิดหวังครั้งที่สอง เมื่อนายผมดำคนเมื่อกี้ได้หายไปแล้ว!
Kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill llik kill lliK
บรรยากาศในโรงแรมที่ซิน (ฟิน) พักอยู่ค่อนข้างรื่นเริง แม้ว่าจะพยายามหาอย่างไร ซินก็ไม่สามารถหาที่เงียบๆอยู่ได้เลย
“เฮ้ย แม่สาวน้อย คืนนี้ว่างไหมจ๊ะ ไปนวดให้พี่ที”เสียงของนักกินเหล้าแต่ชอบเขมือบสาวเอ่ย ทำให้สาวร่างบางคนหนึ่งหน้าแดงแล้ววิ่งขึ้นห้องไป เรียกเสียงครื้นเครงได้วงเหล้าเป็นอย่างดี
ซินที่ตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อสีขาว กับกางเกงขาสั้นสีดำ นัยน์ตาสีแดงของเธอฉายแววไม่ค่อยพอใจ เพราะกำลังนั่งรออาหารที่สั่งไปไม่กี่อย่าง แต่มาช้า (หรือเพราะเธอรีบกันแน่ก็ไม่รู้) เธอนั่งมองไปรอบๆ มีแต่พวกขี้เหล้ากับสาวบริการเล็กน้อย เรียกง่ายๆในสายตาของซินก็คือ มีแต่คนแก่!!
“เฮ้ยๆเงียบหน่อย ดูสิ แม่คนนั้นเขานั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดหมดแล้ว”เสียงหนึ่งร้องในวงเหล้า พลางชี้นิ้วทำหน้าตาเอ๋อเหรอมาทางนี้ มีเสียงอุทานออกมาซึ่งส่วนใหญ่ดูจะแปลกใจกับสีผมและสีตา
“น้องสาว เอ๊ะ หรือน้องชายว่ะ”เสียงฮือฮาออกมาทันที ก่อนตามมาด้วยเสียงหัวเราะครื้นเครง
“น้องแม่แกมั้ง”
เอี๊ยดดดด เสียงหัวเราะติดเบรกทันที เมื่อคำพูดหลุนๆดังออกมาจากปากของคนที่เคยนั่งหน้านิ่ว แต่ตอนนี้เป็นเริงร่า เหมือนมีความสุขมาก
“แกว่าไงนะ”เสียงนั้นเอ่ย รูปร่างสูงใหญ่โต หน้าแดงกล้ำ
“น้อง-แม่-แก-มั้ง”ซินสะกดที่ละพยางค์
“หน็อยยยยยยยยย”เสียงกัดฟันกรอด แต่โชคดีที่ประตูโรงแรมก็เปิดอีกครั้ง พร้อมกับร่างบางร่างหนึ่งที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินมาหาซิน
ร่างบางนั้นมีผ้าคลุมสีน้ำตาลเข้มตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยทีเดียว ทำให้ดูไม่ออกว่าชายหรือหญิง
“นี้ค่าจ้างส่วนแรก อีกส่วนอื่นๆมาตอนหลัง”ซินเลิกคิ้วสูง ก่อนรับเงินถุงใหญ่นั้นมาด้วยท่าทีงงเล็กน้อย “เรื่องรับจ้างฆ่า……”
“เออ รู้แล้ว”ซินรีบพูดทันทีก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดงานเธอหมดเปลือก แล้วเธอโดนอุ้มไปประหารแทน
ร่างบางพยักหน้าเหมือนโอเครู้เรื่องแล้ว แล้วร่างบางก็เดินออกไป ซินวางเงินไว้บนโต๊ะดูไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ ก่อนจะได้ยินเสียงซุบซิบแว่วๆมา
“เฮ้ ไอ้นั้นเป็นนักฆ่าว่ะ”
“มันฆ่าใครว่ะ”
“อย่าไปยุ่งกับมันเลย”
“ผมกับตามันของแปลกเลยอ่ะ…”
“เหมือนปิศาจ”เสียงสุดท้ายเป็นของซินที่เอ่ยพึมพำกับตัวเอง
ความคิดเห็น