ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โรงเรียนมอนเนเปิ้ล
ในโลกที่ถูกแบ่งออกมาเป็น 3 เผ่า ปีศาจ เทพ และ มนุษย์ ซึ่งมีทั้ง ความทรนง
ทะเยอทะยาน โกรธ หลง โลภ เห็นแก่ตัว ความรัก ทรยศ หักหลัง…
ได้ถูกแบ่งมาเป็นอีก 6 ประเทศ คือ
1. เดซีส ประเทศของเผ่าพันธุ์ ปีศาจ อสูรกาย สัตวประหลาด วิญญาณ และสิ่งที่มนุษย์ส่วนใหญ่คิดว่าน่าเกลียดน่ากลัว ชั้นต่ำ เลวทราม และ ชั่วร้าย
2. เอเวล ประเทศของเผ่าพันธุ์ เทพ นางฟ้า แฟรี่ เทวดา สิ่งที่มนุษย์ส่วนใหญ่คิดว่ามันยิ่งใหญ่ ดีเลิศ งดงาม และ สูงศักดิ์
3. เซเวีย เมืองของมนุษย์ รักอิสระ ไม่ค่อยชอบต่อสู้ แต่ก็มีกองทัพที่แข็งแกร่งพอควร
4. โรเวล เมืองของมนุษย์ เป็นเมืองปิด มีความลึกลับ สับซ้อน และน่ากลัว
5. วอโร เมืองของมนุษย์ ที่รักสงคราม บ้าพลัง ชอบต่อสู้
6. เมฟีส เมืองของพวกลูกครึ่ง ที่ไม่ค่อยได้รับการยอมรับ จึงตั้งประเทศนี้ขึ้นมา อยู่กั้นระหว่างทั้ง 3 เผ่า
‘มอนเนเปิ้ล’ โรงเรียนที่ตั้งอยู่ที่เมืองเมฟีส ถึงแม้คนที่ก่อตั้งจะเป็นพวกลูกครึ่งซึ่งไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับแต่โรงเรียนนี้ ก็มีคนส่งลูกหลานมาเรียนเยอะจนเรียกได้ว่าเป็นโรงเรียนที่ดังและได้รับความนิยมมากที่สุด และตอนนี้ก็ถึงช่วงเปิดรับสมัครพอดี โต๊ะ 2 ตัวถูกวางไว้ที่กลางเมืองเมฟีส มีคนสองคนนั่งประจำโต๊ะ เพื่อรับสมัครเด็กนักเรียนที่จะเข้าโรงเรียนมอนเนเปิ้ล และขณะนี้ก็มีคนมาต่อแถวเยอะขึ้นตามเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆ
*มาเรีย*
“มาเรีย รีบๆลงมาสักทีสิ พ่อกับพี่รอเธอมา 5 นาทีแล้วน้า แถมไปช้าเดี๋ยวก็คนเยอะอีก”เสียงจากชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ผมสั้นสีขาว นัยน์ตาสีเทาอายุดูราวๆ 30 เขาคนนี้คือพ่อฉันเองละ
“ค่าๆ”ฉันตอบ เรื่องอะไรจะต้องไปเร็วๆด้วยเล่า ช้าๆน่ะดีแล้วเพราะที่รับสมัครน่ะกำหนดแค่300คนเอง อิอิอิ
“ยัยเปี๊ยก! เมื่อไหร่จะเสด็จลงมา”เสียงจากชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ผมสั้นสีขาว นัยน์ตาสีเทา หน้าตาหล่อมาก ปากเสีย แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นห่วงน้องสาวคนนี้บ้างบางครั้ง ขอย้ำบางครั้ง เขาคือพี่ฉันเองละ
“ไม่ได้เปี๊ยกน้าาาาา”ฉันกระโดดลงมาจากเกวียนพร้อมลูกเตะที่ส่งมาให้พี่ชายตัวดี
“หว๋อออ”ฉันร้องออกมาเพราะเจ้าพี่ตัวแสบมันหลบได้น่ะสิ ฮื่อฉันล้มก้นจ้ำเบ้าเลยอ่ะ เจ็บซะมัด
“555+ หยั่งงี้อีก10ชาติก็ถีบพี่ไม่โดนหรอก”เจ้าพี่ตัวดีหัวเราะฉันใหญ่เลย
“คอยดูเถอะเผลอเมื่อไหร่จะเอาคืนเลย”ฉันบ่นอุบอิบด้วยน้ำเสียงที่ทั้งเจ็บใจและเจ็บก้น ทำไมฉันต้องพูดเรื่องน่าอายอย่างนี้ด้วยอ่ะ
“มาเรีย เมส ไปกันได้หรือยัง”พ่อของฉันถามขึ้นหลังจากดูการทะเลาะกันของฉันกับเจ้าพี่บ้า
“ค่า/ครับ”ฉันกับพี่พูดพร้อมกัน
“คนเยอะชะมัดเลย”ฉันบ่น
“ก็ใครล่ะชักช้าอยู่นั้นแหละ กว่าจะลงจากเกวียนมาได้”
“ก็คนเค้าไม่อยากเรียนนี่”ฉันบ่นเบาๆจนแทบไม่ได้ยิน
“เมื่อกี้บ่นว่าไรนะ”พี่บ้ามันถามฉัน ทำไมมันหูดีจังเลย(ว่ะ)
“ป่าวนิไม่ได้พูดสักหน่อย พี่น่ะเดียวนี้แก่จนหูไม่ดีได้ยินเรื่อยเปลื่อยไปเองมากกว่า”555+ ดีใจจัง ได้โอกาศเอาคืนแล้ว
“ว่าใครแก่ห๊า ฉันเพิ่งจะ17เองนะ ยังหนุ่มอยู่เลย”แง ไอ้พี่ชายบ้ามันเอามือมาขยี้หัวฉันอ่ะ ผมเสียทรงหมด
“โอ๊ยยย เจ็บนะ”ฉันพูดพร้อมพยายามเอามือของพี่บ้าออกไป แต่แรงพี่มันเยอะกว่าอ่ะ แง
@ย้อนไปเมื่อ2ชั่วโมงก่อน@
ณ เมือง โรเวล ในป่าต้องสาป มีคฤหาสตระกูล ฟราเซล ซึ่งเป็นตระกูลนักฆ่าที่ถือว่ามีฝีมืออันดับต้นๆของโลกตั้งอยู่ ในบ้านหลังนั้น มีหญิงสาวอายุราวๆ15 ร่างบางอรชร ดวงหน้ารูปไข่ ผมสีน้ำตาลดำ นัยน์ตาสีน้ำตาลแดง ริมฝีปากสีชมพู ผิวสีขาว เธอมีนามว่า ‘มาเรีย’ กำลังนั่งเล่นอยู่กับยูนิคอนและกริฟฟินของเธอ เธอเรียกยูนิคอนตัวนั้นว่า ‘เอล’ และเรียกกริฟฟินว่า ‘ดอน’
“มาเรีย มาหาพ่อกับพี่ตรงห้องนั่งเล่นหน่อย”พ่อตะโกนหาลูกสาวของตนที่นั่งเล่นอยู่ตรงสนามหน้าบ้าน
“ค่า”มาเรียขานรับแล้ววิ่งไปที่ห้องนั่งเล่น
“พ่อตัดสินใจส่งลูกอยู่โรงเรียนมอนเนเปิ้ลแล้ว”พ่อพูดออกมาหลังจากลูกสาวนั่งเรียบร้อยแล้ว
“โรงเรียนพี่น่ะหรอ ทำมถึงให้หนูไปเรียนอยู่ที่นั้นล่ะ ไหนพ่อบอกว่าหนูไม่จำเป็นจะต้องเข้าโรงเรียนก็ได้ไม่ใช่หรอ”
“พ่อมีธุระจะต้องไปที่อื่น แล้วไม่อยากทิ้งลูกไว้ที่บ้าน”
“หนูไม่ได้อยู่คนเดียวที่บ้านสักหน่อยมีทั้ง เฟรด (พ่อบ้านที่จ้างมาอยู่ตั้ง20กว่าปี) เวล (ยูนิคอน) ดอน (กริฟฟิน)”
“ไม่ได้ ลูกต้องไปเรียนที่มอนเนเปิ้ล”
“ไม่เอาอ่ะ งั้นให้หนูไปธุระกับพ่อสิ”
“ไม่ได้ มันอันตราย”
“กลัวหนูเป็นตัวถ่วงใช่ไหมล่ะ”มาเรียพูดพร้อมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ สงสัยปีนี้รางวัลตุ๊กตาทองคงตกมาเป็นของฉันแน่เลย ก็เล่นตีบทแตกซะขนาด จูเลียโลเบิดร์ (เขียนถูกป่าวหว่า) ยังต้องชิดซ้าย หึหึหึ มาเรียคิดในใจ
“ไม่ใช่ เอางี้ถ้าลูกยอมไปเรียน เดี๋ยวถ้าพ่อกลับมาเมื่อไหร่พ่อจะชื้อ...ลูกอยากได้อะไรล่ะ”
“ทูตสื่อสาร แต่พ่อต้องซื้อให้ตอนนี้เลย”
“เอางั้นก็ได้ แต่คงต้องหลังจากสมัครเรียนก่อนนะ ตอนนี้ลูกต้องไปเก็บของและเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เพราะเราจะออกเดินทางกันแล้ว”ประโยคสุดท้ายพ่อพูดพร้อมใช้มือดันมาเรียขึ้นไปข้างบน
“ค่ะ”มาเรียตอบแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง
“พ่อค่ะแล้วหนูเอา เวลกับดอนไปได้ไหม”มาเรียทางพ่อของเธอหลังจากเก็บข้าวของและเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว
“อันนี้ต้องถามพี่เค้าว่าทางโรงเรียนให้เอาไปรึเปล่า”
“เอาไปได้ครับ แต่อย่างสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นล่ะ”
มาเรียวิ่งไปหาเวลกับดอน และใช้เวทมนตร์ ให้เวลกับดอนมาเป็นสัตว์อสูรของตน
#กลับมาที่เวลาเดิม#
“เจ็บแล้วไงอะ อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เจ็บ 555+”พี่บ้าหัวเราะแล้วขยี้หัวฉันแรงขึ้น แงเจ็บอ่ะ
“พ่อดูดิพี่เค้าแกล้งอ่ะ”เมือเห็นว่าพยายามเท่าไหร่ก็ไร้ผลฉันจึงหันไปฟ้องพ่อแทน
“...”แต่พ่อไม่สนใจ หันไปกรอกใบสมัครของฉันแทน แงพ่อใจร้าย
“ไปกันได้แล้ว”พ่อพูดหลังจากกรอกใบสมัครเสร็จแต่ทว่าฉันกับพี่crazy(บ้า)กลับไม่ได้ยินที่พ่อพูดเพราะมัวแต่ทะเลาะกันอยู่
“มาเรียถ้าอีก10วินาทีลูกยังไม่มาพ่อจะไม่ซื้อทูตสื่อสารให้”คราวนี้ฉํนรีบวิ่งมาหาพ่อของฉันทันที ก็ถ้าไม่รีบเดี๋ยวอดชื้ออ่ะ
“ไปได้ยังค่ะ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเพราะฉันอยากได้ทูตสื่อสารมานานแล้ว แต่พ่อไม่ยอมชื้อให้สักที
*************************************************************************************
ทั้งสามเดินเข้ามาในร้านที่มีป้ายเขียนว่า ‘Manial’ ข้างในนั้นค่อนข้างมืด มีเสียงสัตว์แปลกๆส่งเสียงร้องออกมาทุกๆนาที
“ต้องการอะไรคร้าบ”เจ้าของร้านถาม
“ทูตสื่อสาร”พ่อของมาเรียเป็นคนตอบ
“เชิญทางนี้เลยครับ”เจ้าของร้านพูดพร้อมเดินนำทางไป
ทั้งสามเดินตรงเข้ามาในห้องๆหนึ่ง ในนั้นมีกรงเต็มไปหมด
“เชิญเลือกได้ตามสบายเลยคร้าบ”เจ้าของร้านพูดพร้อมให้ลูกค้าเดินดูสัตว์ต่างๆ
“เมสปีนี้ลูกต้องใช้ทูตสื่อสารด้วยไม่ใช่หรอ”พ่อของมาเรียถามเมส
“ใช้ครับ แต่ว่าการจะเลื่อนขั้นขึ้นแต่ละปีนั้นจะมีการทดสอบหรือประลองกัน คนที่แพ้ก็จะถูกไล่ออกครับ”เมสตอบ
โห มีเพียบเลย ทั้งสัตว์น่าตาแปลกๆจนกระทั่งนางฟ้า หรือทูตตัวน้อยๆก็มี มาเรียคิดในใจ และเดินตรงไปเรื่อยๆจนถึงกรงสุดท้าย ในนั้นมีนางฟ้า ผมสีทอง ตาสีฟ้านั่งอยู่ มาเรียเห็นจึงตัดสินใจจะเอาตัวนี้
“อันนี้ไม่ได้นะครับ มันค่อนข้างดุ และไม่เชื่อฟังเจ้าของ”เจ้าของร้านมายืนบังกรงไว้
“จะเอาอันไหนหรอมาเรีย”พ่อของเธอเดินเข้ามาถาม
“คือตัวนี้เป็นนางฟ้าชื่อว่ามีเอล เป็นลูกครึ่งทูตกับปีศาจนะครับ มันมีความสามารถเก่งแต่ไม่เชื่อฟังคำสั่งเอาซะเลย”เจ้าของร้านพูด
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูขอตัวนี้”มาเรียยืนกรานจะเอาตัวเดิม
“งั้นก็ตามใจละกัน แต่ทางเราไม่รับคืนนะครับ”เจ้าของร้านบอก
“ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ”พ่อของมาเรียถามเจ้าของร้าน
“1000 โฟล ครับ”เจ้าของร้านตอบ
*มาเรีย*
“พ่อค่ะ ทางโรงเรียนเค้าจะทำการคัดเลือกนักเรียนยังไงหรอค่ะ”ฉันถามพ่อหลังจากเดินออกมานอกร้านแล้ว
“อ้าว นี่พ่อยังไม่ได้บอกหรอ เค้าจะจัดการประลองขึ้นน่ะ ใครแพ้ตกรอบ”
“แล้วเค้าจะรับกี่คนหรอค่ะ”ฉันถาม
“100”หึหึ แกล้งแพ้ดีกว่า
“อย่าแกล้งแพ้ละ เพราะถ้าแกล้งล่ะก็ ขายหน้าเค้าตายเลย แถมยังเสียศักดิ์ศรีอีก”พี่พูด อย่างกะอ่านใจฉันได้เน่ะ หรือจะอ่านได้จิงๆ อ้ายยยยอย่างนี้ฉันก็แกล้งยอมแพ้ไม่ได้น่ะสิ เพราะฉันเป็นพวกร๊ากกศักดิ์ศรีซะยิ่งกว่าอะไร และอีกอย่างเรื่องไรต้องยอมขายหน้าด้วย ไม่ย้อมไม่ยอม
“แล้วพ่อก็จะยึดทูตสื่อสารของลูกด้วย”พ่อเติมประโยคต่อจากของพี่ งั้นก็แสดงว่าฉันจะแพ้ไม่ได้น่ะสิ สรุปแล้วฉันต้องเข้าโรงเรียนนี้จิงๆหรอเนี่ย แงไม่ค่อยอยากจะเข้าเล้ย
*************************************************************************************
ดีจ้าเพื่อนๆและผู้อ่านทุกท่าน เรื่องนี้เราเคยเอามาลงแล้วครั้งนึงตอนนั้นเราใช้ชื่อเรื่องว่า \'The Killer Of Atus (นักฆ่าสาวแห่งเอทัส)\' แต่อันนั้นเราลบไปแล้ว และอันนี้คือแบบปรับปรุงใหม่(เกือบ)หมด ถ้าไม่ดีหรือมีข้อผิดพลาดอะไรก็เม้นไว้ได้
ช่วยโหวต+เม้นด้วยนะจ้า
~Husky~
ทะเยอทะยาน โกรธ หลง โลภ เห็นแก่ตัว ความรัก ทรยศ หักหลัง…
ได้ถูกแบ่งมาเป็นอีก 6 ประเทศ คือ
1. เดซีส ประเทศของเผ่าพันธุ์ ปีศาจ อสูรกาย สัตวประหลาด วิญญาณ และสิ่งที่มนุษย์ส่วนใหญ่คิดว่าน่าเกลียดน่ากลัว ชั้นต่ำ เลวทราม และ ชั่วร้าย
2. เอเวล ประเทศของเผ่าพันธุ์ เทพ นางฟ้า แฟรี่ เทวดา สิ่งที่มนุษย์ส่วนใหญ่คิดว่ามันยิ่งใหญ่ ดีเลิศ งดงาม และ สูงศักดิ์
3. เซเวีย เมืองของมนุษย์ รักอิสระ ไม่ค่อยชอบต่อสู้ แต่ก็มีกองทัพที่แข็งแกร่งพอควร
4. โรเวล เมืองของมนุษย์ เป็นเมืองปิด มีความลึกลับ สับซ้อน และน่ากลัว
5. วอโร เมืองของมนุษย์ ที่รักสงคราม บ้าพลัง ชอบต่อสู้
6. เมฟีส เมืองของพวกลูกครึ่ง ที่ไม่ค่อยได้รับการยอมรับ จึงตั้งประเทศนี้ขึ้นมา อยู่กั้นระหว่างทั้ง 3 เผ่า
‘มอนเนเปิ้ล’ โรงเรียนที่ตั้งอยู่ที่เมืองเมฟีส ถึงแม้คนที่ก่อตั้งจะเป็นพวกลูกครึ่งซึ่งไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับแต่โรงเรียนนี้ ก็มีคนส่งลูกหลานมาเรียนเยอะจนเรียกได้ว่าเป็นโรงเรียนที่ดังและได้รับความนิยมมากที่สุด และตอนนี้ก็ถึงช่วงเปิดรับสมัครพอดี โต๊ะ 2 ตัวถูกวางไว้ที่กลางเมืองเมฟีส มีคนสองคนนั่งประจำโต๊ะ เพื่อรับสมัครเด็กนักเรียนที่จะเข้าโรงเรียนมอนเนเปิ้ล และขณะนี้ก็มีคนมาต่อแถวเยอะขึ้นตามเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆ
*มาเรีย*
“มาเรีย รีบๆลงมาสักทีสิ พ่อกับพี่รอเธอมา 5 นาทีแล้วน้า แถมไปช้าเดี๋ยวก็คนเยอะอีก”เสียงจากชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ผมสั้นสีขาว นัยน์ตาสีเทาอายุดูราวๆ 30 เขาคนนี้คือพ่อฉันเองละ
“ค่าๆ”ฉันตอบ เรื่องอะไรจะต้องไปเร็วๆด้วยเล่า ช้าๆน่ะดีแล้วเพราะที่รับสมัครน่ะกำหนดแค่300คนเอง อิอิอิ
“ยัยเปี๊ยก! เมื่อไหร่จะเสด็จลงมา”เสียงจากชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ผมสั้นสีขาว นัยน์ตาสีเทา หน้าตาหล่อมาก ปากเสีย แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นห่วงน้องสาวคนนี้บ้างบางครั้ง ขอย้ำบางครั้ง เขาคือพี่ฉันเองละ
“ไม่ได้เปี๊ยกน้าาาาา”ฉันกระโดดลงมาจากเกวียนพร้อมลูกเตะที่ส่งมาให้พี่ชายตัวดี
“หว๋อออ”ฉันร้องออกมาเพราะเจ้าพี่ตัวแสบมันหลบได้น่ะสิ ฮื่อฉันล้มก้นจ้ำเบ้าเลยอ่ะ เจ็บซะมัด
“555+ หยั่งงี้อีก10ชาติก็ถีบพี่ไม่โดนหรอก”เจ้าพี่ตัวดีหัวเราะฉันใหญ่เลย
“คอยดูเถอะเผลอเมื่อไหร่จะเอาคืนเลย”ฉันบ่นอุบอิบด้วยน้ำเสียงที่ทั้งเจ็บใจและเจ็บก้น ทำไมฉันต้องพูดเรื่องน่าอายอย่างนี้ด้วยอ่ะ
“มาเรีย เมส ไปกันได้หรือยัง”พ่อของฉันถามขึ้นหลังจากดูการทะเลาะกันของฉันกับเจ้าพี่บ้า
“ค่า/ครับ”ฉันกับพี่พูดพร้อมกัน
“คนเยอะชะมัดเลย”ฉันบ่น
“ก็ใครล่ะชักช้าอยู่นั้นแหละ กว่าจะลงจากเกวียนมาได้”
“ก็คนเค้าไม่อยากเรียนนี่”ฉันบ่นเบาๆจนแทบไม่ได้ยิน
“เมื่อกี้บ่นว่าไรนะ”พี่บ้ามันถามฉัน ทำไมมันหูดีจังเลย(ว่ะ)
“ป่าวนิไม่ได้พูดสักหน่อย พี่น่ะเดียวนี้แก่จนหูไม่ดีได้ยินเรื่อยเปลื่อยไปเองมากกว่า”555+ ดีใจจัง ได้โอกาศเอาคืนแล้ว
“ว่าใครแก่ห๊า ฉันเพิ่งจะ17เองนะ ยังหนุ่มอยู่เลย”แง ไอ้พี่ชายบ้ามันเอามือมาขยี้หัวฉันอ่ะ ผมเสียทรงหมด
“โอ๊ยยย เจ็บนะ”ฉันพูดพร้อมพยายามเอามือของพี่บ้าออกไป แต่แรงพี่มันเยอะกว่าอ่ะ แง
@ย้อนไปเมื่อ2ชั่วโมงก่อน@
ณ เมือง โรเวล ในป่าต้องสาป มีคฤหาสตระกูล ฟราเซล ซึ่งเป็นตระกูลนักฆ่าที่ถือว่ามีฝีมืออันดับต้นๆของโลกตั้งอยู่ ในบ้านหลังนั้น มีหญิงสาวอายุราวๆ15 ร่างบางอรชร ดวงหน้ารูปไข่ ผมสีน้ำตาลดำ นัยน์ตาสีน้ำตาลแดง ริมฝีปากสีชมพู ผิวสีขาว เธอมีนามว่า ‘มาเรีย’ กำลังนั่งเล่นอยู่กับยูนิคอนและกริฟฟินของเธอ เธอเรียกยูนิคอนตัวนั้นว่า ‘เอล’ และเรียกกริฟฟินว่า ‘ดอน’
“มาเรีย มาหาพ่อกับพี่ตรงห้องนั่งเล่นหน่อย”พ่อตะโกนหาลูกสาวของตนที่นั่งเล่นอยู่ตรงสนามหน้าบ้าน
“ค่า”มาเรียขานรับแล้ววิ่งไปที่ห้องนั่งเล่น
“พ่อตัดสินใจส่งลูกอยู่โรงเรียนมอนเนเปิ้ลแล้ว”พ่อพูดออกมาหลังจากลูกสาวนั่งเรียบร้อยแล้ว
“โรงเรียนพี่น่ะหรอ ทำมถึงให้หนูไปเรียนอยู่ที่นั้นล่ะ ไหนพ่อบอกว่าหนูไม่จำเป็นจะต้องเข้าโรงเรียนก็ได้ไม่ใช่หรอ”
“พ่อมีธุระจะต้องไปที่อื่น แล้วไม่อยากทิ้งลูกไว้ที่บ้าน”
“หนูไม่ได้อยู่คนเดียวที่บ้านสักหน่อยมีทั้ง เฟรด (พ่อบ้านที่จ้างมาอยู่ตั้ง20กว่าปี) เวล (ยูนิคอน) ดอน (กริฟฟิน)”
“ไม่ได้ ลูกต้องไปเรียนที่มอนเนเปิ้ล”
“ไม่เอาอ่ะ งั้นให้หนูไปธุระกับพ่อสิ”
“ไม่ได้ มันอันตราย”
“กลัวหนูเป็นตัวถ่วงใช่ไหมล่ะ”มาเรียพูดพร้อมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ สงสัยปีนี้รางวัลตุ๊กตาทองคงตกมาเป็นของฉันแน่เลย ก็เล่นตีบทแตกซะขนาด จูเลียโลเบิดร์ (เขียนถูกป่าวหว่า) ยังต้องชิดซ้าย หึหึหึ มาเรียคิดในใจ
“ไม่ใช่ เอางี้ถ้าลูกยอมไปเรียน เดี๋ยวถ้าพ่อกลับมาเมื่อไหร่พ่อจะชื้อ...ลูกอยากได้อะไรล่ะ”
“ทูตสื่อสาร แต่พ่อต้องซื้อให้ตอนนี้เลย”
“เอางั้นก็ได้ แต่คงต้องหลังจากสมัครเรียนก่อนนะ ตอนนี้ลูกต้องไปเก็บของและเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เพราะเราจะออกเดินทางกันแล้ว”ประโยคสุดท้ายพ่อพูดพร้อมใช้มือดันมาเรียขึ้นไปข้างบน
“ค่ะ”มาเรียตอบแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง
“พ่อค่ะแล้วหนูเอา เวลกับดอนไปได้ไหม”มาเรียทางพ่อของเธอหลังจากเก็บข้าวของและเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว
“อันนี้ต้องถามพี่เค้าว่าทางโรงเรียนให้เอาไปรึเปล่า”
“เอาไปได้ครับ แต่อย่างสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นล่ะ”
มาเรียวิ่งไปหาเวลกับดอน และใช้เวทมนตร์ ให้เวลกับดอนมาเป็นสัตว์อสูรของตน
#กลับมาที่เวลาเดิม#
“เจ็บแล้วไงอะ อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เจ็บ 555+”พี่บ้าหัวเราะแล้วขยี้หัวฉันแรงขึ้น แงเจ็บอ่ะ
“พ่อดูดิพี่เค้าแกล้งอ่ะ”เมือเห็นว่าพยายามเท่าไหร่ก็ไร้ผลฉันจึงหันไปฟ้องพ่อแทน
“...”แต่พ่อไม่สนใจ หันไปกรอกใบสมัครของฉันแทน แงพ่อใจร้าย
“ไปกันได้แล้ว”พ่อพูดหลังจากกรอกใบสมัครเสร็จแต่ทว่าฉันกับพี่crazy(บ้า)กลับไม่ได้ยินที่พ่อพูดเพราะมัวแต่ทะเลาะกันอยู่
“มาเรียถ้าอีก10วินาทีลูกยังไม่มาพ่อจะไม่ซื้อทูตสื่อสารให้”คราวนี้ฉํนรีบวิ่งมาหาพ่อของฉันทันที ก็ถ้าไม่รีบเดี๋ยวอดชื้ออ่ะ
“ไปได้ยังค่ะ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเพราะฉันอยากได้ทูตสื่อสารมานานแล้ว แต่พ่อไม่ยอมชื้อให้สักที
*************************************************************************************
ทั้งสามเดินเข้ามาในร้านที่มีป้ายเขียนว่า ‘Manial’ ข้างในนั้นค่อนข้างมืด มีเสียงสัตว์แปลกๆส่งเสียงร้องออกมาทุกๆนาที
“ต้องการอะไรคร้าบ”เจ้าของร้านถาม
“ทูตสื่อสาร”พ่อของมาเรียเป็นคนตอบ
“เชิญทางนี้เลยครับ”เจ้าของร้านพูดพร้อมเดินนำทางไป
ทั้งสามเดินตรงเข้ามาในห้องๆหนึ่ง ในนั้นมีกรงเต็มไปหมด
“เชิญเลือกได้ตามสบายเลยคร้าบ”เจ้าของร้านพูดพร้อมให้ลูกค้าเดินดูสัตว์ต่างๆ
“เมสปีนี้ลูกต้องใช้ทูตสื่อสารด้วยไม่ใช่หรอ”พ่อของมาเรียถามเมส
“ใช้ครับ แต่ว่าการจะเลื่อนขั้นขึ้นแต่ละปีนั้นจะมีการทดสอบหรือประลองกัน คนที่แพ้ก็จะถูกไล่ออกครับ”เมสตอบ
โห มีเพียบเลย ทั้งสัตว์น่าตาแปลกๆจนกระทั่งนางฟ้า หรือทูตตัวน้อยๆก็มี มาเรียคิดในใจ และเดินตรงไปเรื่อยๆจนถึงกรงสุดท้าย ในนั้นมีนางฟ้า ผมสีทอง ตาสีฟ้านั่งอยู่ มาเรียเห็นจึงตัดสินใจจะเอาตัวนี้
“อันนี้ไม่ได้นะครับ มันค่อนข้างดุ และไม่เชื่อฟังเจ้าของ”เจ้าของร้านมายืนบังกรงไว้
“จะเอาอันไหนหรอมาเรีย”พ่อของเธอเดินเข้ามาถาม
“คือตัวนี้เป็นนางฟ้าชื่อว่ามีเอล เป็นลูกครึ่งทูตกับปีศาจนะครับ มันมีความสามารถเก่งแต่ไม่เชื่อฟังคำสั่งเอาซะเลย”เจ้าของร้านพูด
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูขอตัวนี้”มาเรียยืนกรานจะเอาตัวเดิม
“งั้นก็ตามใจละกัน แต่ทางเราไม่รับคืนนะครับ”เจ้าของร้านบอก
“ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ”พ่อของมาเรียถามเจ้าของร้าน
“1000 โฟล ครับ”เจ้าของร้านตอบ
*มาเรีย*
“พ่อค่ะ ทางโรงเรียนเค้าจะทำการคัดเลือกนักเรียนยังไงหรอค่ะ”ฉันถามพ่อหลังจากเดินออกมานอกร้านแล้ว
“อ้าว นี่พ่อยังไม่ได้บอกหรอ เค้าจะจัดการประลองขึ้นน่ะ ใครแพ้ตกรอบ”
“แล้วเค้าจะรับกี่คนหรอค่ะ”ฉันถาม
“100”หึหึ แกล้งแพ้ดีกว่า
“อย่าแกล้งแพ้ละ เพราะถ้าแกล้งล่ะก็ ขายหน้าเค้าตายเลย แถมยังเสียศักดิ์ศรีอีก”พี่พูด อย่างกะอ่านใจฉันได้เน่ะ หรือจะอ่านได้จิงๆ อ้ายยยยอย่างนี้ฉันก็แกล้งยอมแพ้ไม่ได้น่ะสิ เพราะฉันเป็นพวกร๊ากกศักดิ์ศรีซะยิ่งกว่าอะไร และอีกอย่างเรื่องไรต้องยอมขายหน้าด้วย ไม่ย้อมไม่ยอม
“แล้วพ่อก็จะยึดทูตสื่อสารของลูกด้วย”พ่อเติมประโยคต่อจากของพี่ งั้นก็แสดงว่าฉันจะแพ้ไม่ได้น่ะสิ สรุปแล้วฉันต้องเข้าโรงเรียนนี้จิงๆหรอเนี่ย แงไม่ค่อยอยากจะเข้าเล้ย
*************************************************************************************
ดีจ้าเพื่อนๆและผู้อ่านทุกท่าน เรื่องนี้เราเคยเอามาลงแล้วครั้งนึงตอนนั้นเราใช้ชื่อเรื่องว่า \'The Killer Of Atus (นักฆ่าสาวแห่งเอทัส)\' แต่อันนั้นเราลบไปแล้ว และอันนี้คือแบบปรับปรุงใหม่(เกือบ)หมด ถ้าไม่ดีหรือมีข้อผิดพลาดอะไรก็เม้นไว้ได้
ช่วยโหวต+เม้นด้วยนะจ้า
~Husky~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น