ยัยปากร้ายกับนายจอมทะเล้น

ลำดับตอนที่ #6 : ฉันพูดอะไรออกไป

-------------- เช้าวันรุ่งขึ้น -------------------



\" เร็วสิตา สายแล้วนะ \"



\" ค่ะๆ เสร็จแล้ว จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ \" แล้วพี่เอกก้อไปส่งฉันที่โรงเรียน ตามเคย



\" สิตาเย็นนี้กลับบ้านเองได้ป่ะ \"



\" ได้อยู่แล้ว แต่พี่จะไปไหนหล่ะ \"



\" พี่จะไปดู งานที่มหาวิทยาลัยซะหน่อยอ่ะ \"



\" แล้วจะกลับดึกไหมหล่ะ \"



\" ก้อยังไม่รู้เหมือนกัน ยังไง แกซื้อกับข้าวไปกินเองละกันนะ \"



\" ได้ค่ะ งั้นสิตาไปนะ บ๊าย \"



แล้วฉันก้อเดินไปที่ห้องเรียนตามปกติ แต่ทำไมยังไม่มีใครมาหล่ะ ฉันลองก้มมองดูนาฬิกา 7.10 น. พี่เอกนะพี่เอก บอกว่าสายแล้วๆ นี่มันพึ่งจะ 7.10 น. เอง งั้นของีบซักหน่อยละกันนะ



\" สิตา สิตา ตื่นได้แล้ว \" ฉันตื่นขึ้นพร้อมมองหน้าคนที่เรียกฉัน



\" ว่าไง ยัยปาล์ม แล้วนี่กี่โมงแล้ว \" ตอนนี้ฉันยังทำตาปรือๆ อยู่ลเย



\" 7.50 แล้ว เดี๋ยวเค้าคงประกาศให้ไปเข้าแถวแหละ \" ฉันทำตาโตทันที เมื่อรู้ว่าตัวเองหลับมาได้ครึ่งชั่วโมงกว่าๆ



ขอให้นักเรียนทุกคนมาเข้าแถวหน้าเสาธงในขณะนี้ด้วย

ขอให้นักเรียนทุกคนมาเข้าแถวหน้าเสาธงในขณะนี้ด้วย



ฉันและปาล์มจึงเดินไปเข้าแถวด้วยกัน



\" เอ่อ แล้วนี้ ยัยปอกับยัยฝนหล่ะ \"



\" คงจะไปเข้าแถวแล้วละมั้ง เมื่อกี้เห็นนั่งกันอยู่ที่โต๊ะนี้ \"



\" ถึงว่าซิ เมื่อเช้าฉันเข้าไปรอในห้อง แต่ไม่มีใครมาซักคนเลย \"



\" ไม่มีใครเข้าไปอยู่ในห้องกันหรอก น่าเบื่อออก \"



\" งั้นเรารีบไปเข้าแถวกันเลย \" ฉันพูดพร้องจูงมือปาล์ม ไปเข้าแถว



พอพวกเราเข้าแถวเสร็จก้อเดินเข้าห้องไป วันนี้ก้อคงจะน่าเบื่อ มีแต่วิชาเรียน เห็นตารางเรียน แล้วอ่อนใจจิงๆ  วันนี้ไม่มีคาบว่าให้ฉันเดินเล่น กินลมชมวิวเลยอ่ะ โรงเรียนนี้ก้อยิ่งใหญ่ๆ อยู่ด้วย ฉันยังเดินดูไม่ทั่วโรงเรียนเลย



\" เฮ้อ เรียนภาคเช้าที่เหนื่อยเหมือนกันนะ ไปกินข้าวกันดีกว่า \" ฉันเดินมาพร้อม ปอ ฝน และปาล์ม แต่ไหงไม่มีใครตอบเลยหล่ะ



\" ผมก้อว่าแบบนั่นแหละ แต่มื้อนี้คุณเลี้ยงผมบ้างนะ \" เอ๊ะ สียงใครหน่ะ ฉันหันกลับไปก้อเจอ นายพฤกษ  นายอีกแล้วหรือเนี่ย



\" นี่นาย มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเพื่อนๆ ฉันหายไปไหนหมด \" ฉันพูดพร้อมกระชากคอนายพฤกษเข้ามา



\" นี่คุณปล่อยผมก่อนดีกว่านะ \" แล้วฉันก้อปล่อยมือออกจากคอเสื้อเค้า



\"  คุณนี่ ว่าง่ายๆแบบนี้ ค่อยน่ารักหน่อย \"



\" ฉันน่ารัก อยู่แล้วย่ะ \"



\" แล้วเพื่อนๆฉันไปไหนหล่ะ นายยังไม่ตอบฉันเลยนะ \"  ฉันเริ่มทำเสียง ดุ หวังว่าเค้าคงจะตอบ



\" เพื่อนๆคุณเค้าไปไหนไม่รู้ ผมเห็นคุณเดินคนเดียว เลยจะเดินมาเป็นเพื่อน หวังดีนะเนี่ย คุณยังจะมาทำร้ายผมอีกหรออออ \" นายพฤกษ เริ่มอ้อน



\" อ้อ เหรอค่ะ งั้นก้อขอบคุณนะค่ะ ที่เดินมาเป็นเพื่อ น แต่ไม่เป็นไร ฉันเดินมาคนเดียวได้ย่ะ \" ฉันเดินหนีแต่ก้อไม่รอดเงื้อมมือนายพฤกษไปได้ เค้าจับมือฉันแล้ว โอบเพื่อกระชับตัวฉันให้เข้าใกล้เค้ามากขึ้น



\" นี่ นายจะทำอะรัยหน่ะ \"



\" ผมก้อจะ จูบ คุณไง ถ้าคุณปฏิเสธผม \"



\" คุณมีอะรัยก้อว่ามาดิ แต่ก่อนอื่น ปล่อยฉันก่อนได้ป่ะ \" ฉันพยายามผลักตัวเองออกจากอ้อมกอดเค้าแต่ก้อ ไม่สำเร็จ



\" คุณตกลง จะเป็นแฟนผมได้มั้ย \"



\" ฉันไม่มีทางจะตกลงเป็นแฟนนายหรอก นายหน้าปลาจวด \" นายพฤกษ โน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น จนตอนนี้ ฉันได้ยินเสียงลมหายใจของเค้า ตอนนี้ปากของเราอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ



\" แต่เดี๋ยวๆ เอาเป็นว่าถ้านายสามารถทำให้ฉันรักได้ภายใน 2 เดือน ฉันจะยอมรับนายเข้าพิจารณา \" คำพูดของฉันสามารถทำให้เค้าชะงัก แล้วถอดหน้าออกไป เฮ้อ ค่อยโล่งอกหน่อย



\" แค่พิจารณาเองเหรอ \"  เค้าพูด พร้อมยื่นหน้าเข้ามาอีกครั้ง



\" เอ่อ ฉันจะยอมนายทุกอย่าง \" ฉันพูดออกไปอย่างไม่ได้คิด



\" OK ผมตกลง งั้นผมเริ่มจากพรุ่งนี้เลยนะ\"  แล้วเค้าก้อเดินจากไป และหันกลับมาทำหน้าทะเล้น ทิ้งให้ฉันยืนงง แต่ เมื่อกี้ฉันพูดอะรัยออกไป  ฉันจะยอมนายทุกอย่าง เหรอเนี่ย ไม่นะ ฉันนี่พูดไม่คิดเลยจริง



เลิกเรียนฉันมารอรถเมล์เพื่อจะกลับบ้าน พอถึงบ้านฉันก้อขึ้นไปห้องนอน และมานั่งคิดว่าพรุ่งนี้จะทำงัยดี กับคำพูดที่ฉันพูดไปโดยไม่ได้คิด