ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ยัยปากร้ายกับนายจอมทะเล้น

    ลำดับตอนที่ #3 : เลี้ยงข้าว

    • อัปเดตล่าสุด 2 พ.ย. 48


    ----------------- ณ ห้องพักครู --------------

    \" อ้าว พวกเธอมากันแล้วเหรอ เดี๋ยวช่วยเอาเอกสารพวกนี้ไปแจกเพื่อนๆเธอด้วยนะ แล้ววันนี้เลิกครึ่งวัน และบอกให้เพื่อนๆกรอกเอกสารกันให้เสร็จ แล้วเรียงเลขที่มาส่งครูด้วยนะ  และที่สำคัญ ส่งภายในวันนี้ \"



    อ. จารุสั่งใหญ่เลย แล้วจะให้เราทำงัยได้หล่ะ ก้อต้องตอบตกลงไปหล่ะซิ

    แล้วฉันกับ นายพฤกษ ก้อยกเอกสารมาถึงห้องจนได้ แล้วก้อเริ่ม บอกทุกคนในห้องว่าจะต้องทำอะไรบ้าง แล้วก้อบอกเรื่องที่วันนี้เลิกแค่ครึ่งวันเพื่อนๆทุกคนต่างก้อดีใจ แต่ยังไงฉันก้อคงต้องนั่งรอจนกว่าพี่เอกจะมารับนั่นแหละ



    \" เพื่อนๆ กรอกเอกสารกันเสร็จรึยังจ๊ะ \" ฉันพูดพร้อมทำหน้าตาดุ ซึ่งมานก้อไม่เข้ากะคำพูดฉันเล้ย แต่ถ้าใครไม่เสร็จละก้อ แม่ จะตบไม่เลี้ยงเลย



    \" จ้าๆ เสร็จ ก้อเสร็จ ถ้าไม่เสร็จพวกเรา คง ไม่มีชีวิตกลับบ้านแน่ๆเลย \" เก่งพูดขึ้นมาเหมือนจะรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่



    แล้วเพื่อน ๆ ก้อทะยอยกันส่งมา จนครบทุกคน  เอ๊ะ ไม่สิขาดไปคนนึง ครายน๊า ก้อคงจะเป็นคนที่เหลือคนสุดท้ายในห้องซินะ นายพฤกษ



    \" นี่นายเขียนไรชักช้า เห็นมั่ยเพื่อนๆเค้ากลับกันหมดแล้วเนี่ย \" ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าด้วยสายตาที่คิดว่าดุที่สุด



    \" เธอก้อนั่งเรียงเลขที่ไปซิ เร่งอยู่ได้ \"



    \" เอ้าถ้าฉันไม่เร่งแล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้กลับหล่ะเนี่ย \"



    \" จะรีบกลับไปไหน ห๊ะ เดี๋ยวฉันไปส่งกลับบ้านก้อได้ \"



    \" อยากกลับกะนายตายหล่ะ เดี๋ยวพี่ฉันก้อมารับแล้ว เชอะ \"



    \" ไม่อยากกลับกับคนหล่อๆ อย่างฉันจิงหรอออออ \"



    \" หลงตัวเองไปหน่อยมั้ง นายหล่อตายละ \" แต่เค้าก้อหล่อจิงๆนะ



    \" เธอพูดว่ารัยนะ \"



    \" ปะ ป่าว ไม่มีรัย \" แหะๆ เกือบไปแล้วมั่ยหล่ะเรา



    \" เร็วซิ ฉันหิวข้าวละนะ \" เปลี่ยนเรื่องคุยซะงั้น



    \" หิวแล้วก้อไม่บอก ป่ะเดี๋ยวมื้อนี่ฉันเลี้ยงข้าวเธอเอง \" นายพฤกษพูดเสร็จก้อคว้ามือฉันไปที่โรงอาหารทันที



    \" เอ๊ย แล้วเอกสารพวกนั้นหล่ะ \"



    \" มันไม่หายไปไหนหรอกน่า มาเหอะ \"



    \" อือ \" ของฟรี ฉันไม่พลาดอยู่แล้ว เหอะๆ ฉันจะกินซะจนหมดโรงอาหารเลย



    \" ให้มันน้อยๆหน่อยคุ๊ณ ผมรู้นะว่าคุณคิดอะไรหน่ะ\" สงสัยเค้าจะสังเกตุเห็นจากสายตาของฉันที่มองอาหารตาเป็นมันแน่ๆเลย ทำงัยดีหล่ะที่เนี่ย



    \" อะรัย ฉันคิดอะรัย ป่าวซะหน่อย \" ฉันแก้ตัวมาได้น้ำขุ่นๆ



    \" ครับ ๆ ไม่คิดก้อไม่คิด ไปหาอะรัยกินกันดีกว่าป่ะ \" หุหุ ฉันรอ

    คำนี้มานานแล้ว เอ่อแล้วนี่นายพูดดีๆแบบนี้ก้อน่ารักดีเหมือนกันนะ เฮ้ย เราคิดรัยอยู่เนี่ย(-- )( --)(-- )



    \" เธอจะกินรัยอ่ะ เดี๋ยวฉันไปชื้อให้ \" โฮะ สุภาพบุรุษสุดๆ แหวะ



    \" เอาราดหน้าละกัน แล้วเดี๋ยวฉันจะนั่งรออยู่ที่นี้นะ รีบๆด้วยหล่ะ \"



    \" ครับ คุณผู้หญิง \" หุหุ เหมือนฉันเองสูงส่งเลยเนอะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×