มาเฟีย (สาว?) ยอดเสน่ห์

ลำดับตอนที่ #3 : มัน- - มา - -แล้ววววว!!!!!!!!!!(ตอนสุดท้ายที่ได้อัพในช่วงนี้ครับTOT)

มันมาแล้ว!!!!!>O<

“แล้วเมื่อไหร่คุณจะไปละครับ0__0”อาเกอิทำเลียนแบบ ในขณะที่คิลเอ๋อไปเสียแล้ว

“นายเลิกมายุ่งกับฉันทีเถอะนะ”อาเกอิพูดขณะรวบผมตัวเองขึ้น ก่อนใส่หมวกปกปิดตามเดิม “ฉันจะกลับบ้าน”

“อ้อ! ครับๆ ได้ครับ ว่างๆผมจะแวะไปหาที่โรงเรียนนะครับ ลาล่ะครับ^O^”ไม่ว่าเปล่า นายคิลนั้นก็จรลีจากไป เพราะกลัวบาทาของอาเกอิ ที่ทำสีหน้าอยากฆ่าคน

“ไอ้บ้า=’’=”อาเกอิพึมพำกับตัวเอง ก่อนเดินมาตามถนนที่เริ่มมีผู้คนมากขึ้น

ถนนสายนี้ เป็นถนนที่เต็มไปด้วยสินค้ามากมาย เรียกได้ว่าเป็น ชิโกกุ ภาคสองได้เลยทีเดียว อาเกอิเดินไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจว่าคนรอบข้างจะมองอย่างไร เพราะว่าใบหน้าและหุ่นของเธอนั้น ดูจะเป็นที่สนใจ ในความคิดของคนทั่วไปที่ว่า

‘ไอ้นี้มันผู้หญิงหรือผู้ชายฟร่ะ=_=??’

อาเกอิเดินมาจนถึงร้านขายบะหมี่เย็น อันเป็นเสมือนของที่เธอชอบกินเวลาไม่มีอะไรจะแ ด ก! (กินนั้นแหละ- -)

“ยินดีต้อนรับครั...อ้าว! รุ่นพี่อาคิโมโตะ!!!”เสียงของพนักงานในร้านทักอาเกอิ ด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“มีอะไรข้องใจไหม? ราคาชิ- -”อาเกอิเอ่ยด้วยน้ำเสียงห้าวแบบผู้ชายตามเดิม คนที่ชื่อราคาชิ รีบออกมาต้อนรับทันที

“ขอโทษครับพี่ ไม่มีอะไรหรอกครับ เชิญครับพี่”ซาวาดะ ราคาชิ หรือในนามของรุ่นน้องม.ต้น ผมสีแดงเพลิงที่ถูกย้อมมานั้นไม่ปล่อยให้อยู่เฉยๆ เพราะว่าถูกตัดซอยสั้นแล้วก็จัดเป็นทรงที่เรียกว่าไม่มีวันเหมือนกันได้ นัยน์ตาสีแดงเช่นเดียวกันนั้น เป็นผลมาจากคอนแท็คส์เลนส์ของเค้าเอง ราคาชินั้น เป็นหนึ่งในสามของหัวโจกม.ต้น ซึ่งแน่นอนอีกว่า เค้าต้องมารับคำสั่งทุกอย่างจากอาเกอิ

“เออ”อาเกอิตอบสั้นๆ เธอเองก็รู้จักไอ้รุ่นน้องคนนี้ดี ราคาชิเป็นคนมีฝีมือในการต่อสู้ แถมหน้าตาก็ไม่ได้จะเลวร้ายหรือโหดเหี้ยมอะไร ดังนั้น ราคาชิจึงเป็นเหมือนคนที่สนิทกับอาเกอิพิเศษกว่ารุ่นน้องทั่วไป

“พี่อาคิโมโตะจะรับอะไรดีครับ?”หน้าที่ย่อมมาก่อนเสมอ นั้นคือเสมือนกฎข้อที่สามของโรงเรียน หรือ กฎของมาเฟียอาเกอินั้นเอง ราคาชิโปรยยิ้มให้อาเกอิ ตามหน้าที่ที่เค้าต้องกระทำ

“บะหมี่เย็น เอาน้ำเปล่ามาด้วยขวด”แม้จะเป็นการสั่งอาหารที่ดูพิลึกมากถึงมากที่สุด แต่ราคาชิก็ยังยิ้มรับ แล้วบอกว่าจะมาในอีกไม่นานนัก เดี๋ยวจะไปเอาน้ำมาให้

อาเกอินั่งในร้าน โดยไม่ยอมที่จะถอดหมวก(มันก็แหงอยู่แล้ว) ดังนั้น แม้แต่ในร้านเธอจึงดูโดดเด่นกว่าคนอื่น ทำให้หลายต่อหลายคนจ้องมอง บางคนถึงกับดึงตัวราคาชิมาถามว่า เธอคือใคร

“อ้อ! รุ่นพี่ที่โรงเรียนครับ ขอตัวก่อน”ราคาชิมักจะปลีกตัวหนีทันทีที่พูดจบ ตัวราคาชินั้นเป็นเพียงไม่กี่คนที่ได้รับการไว้วางใจให้รู้ว่า อันที่จริง อาเกอิเป็นผู้หญิง

 น้ำเปล่าในขวดมาอยู่บนโต๊ะเพียงไม่นานก็หมดเสียแล้ว มีพนักงานคนอื่นอีกหลายคนที่เข้ามาถามว่าจะเอาน้ำเพิ่มใหม่ แต่อาเกอิก็เงียบไม่พูดอะไร เธอกำลังทนรออะไรบางอย่าง!!

มันมาแล้ว!!!!!

บะหมี่เย็นจ๋าTOTอาเกอิหิ้วท้องรอมานานมาก (สำหรับเธอ) เพราะตั้งแต่เช้าเธอยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเอาเสียเลย

“รุ่นพี่ครับมีอะไรสั่งเพิ่มไหมครับ^-^?”ราคาชิเดินมาถาม

“ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ไม่ต้องการอะไรอีก เดี๋ยวเสร็จแล้วมาเก็บตังค์ด้วย”อาเกอิพูดเพียงแค่นั้นก็จัดการหม่ำของตรงหน้าด้วยความสุขใจ ราคาชิเห็นเช่นนั้นก็แอบยิ้มบางๆ ก่อนบอกตกลง แล้วเดินหายไปหลังร้าน

ไม่ถึง 10 นาที บะหมี่เย็นถูกฟาดเสียหมด อย่างที่เรียกว่า สามารถนำไปใช้ต่อได้ทันทีโดยไม่ต้องล้าง อาเกอิจ่ายเงินให้ราคาชิที่รู้หน้าที่รอรับเงิน

“อ่ะ เอาไป”อาเกอิเอ่ย ก่อนขยับหมวกให้เข้าที่ก่อนออกจากร้าน โดยมีเสียงไล่หลังมาว่า

“ขอบคุณครับ!!”

อาเกอิเดินไปเรื่อยๆตลอดถนน ก่อนก้มมองนาฬิกาข้อมือ ที่บอกเวลาว่า ตอนนี้ 5 โมงเย็นแล้ว อาเกอิมองไปรอบๆตัวที่ผู้คนยังหนาแน่นอยู่ เธอเดินไปทางซอยซ้าย ซึ่งมีผู้คนน้อยกว่ามาก

ซอยนี้มีเพียงพวกหนังสือ(แต่นั้นก็แทบทุกชนิด) อาเกอิเดินมองรอบๆด้วยความสนใจ ก่อนตัดสินใจเข้าไปในร้าน ‘Book Hikes’

เสียงของระฆังจิ๋วที่ติดอยู่ที่ประตูส่งเสียงเล็กน้อย อาเกอิเดินดูไปทั่ว พร้อมกันนั้นก็หยิบหนังสือขึ้นดู บางครั้งก็หยิบถือมาด้วย บางครั้งก็ทำสีหน้าแหวะแล้ววางลงที่เดิม โดยการกระทำทุกอย่างนั้น อยู่ในสายตาของแมว(มอง)ตัวหนึ่ง!!!!