คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สถาบันการศึกษาดรีมเวย์
DreaM~WaY•ภาค1 : 9 ศาสตรามหาเวทย์
ตอนที่ 1 สถาบันการศึกษาดรีมเวย์
ภาพนกสีขาวสะอาดตัวน้อยโบยบินขึ้นไปบนท้องฟ้าสีครามกระจ่าง แลดูสวยงามและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน ฉับพลันนั้นเองนกน้อยเหมือนรับรู้ลางสังหรณ์บางอย่างได้ มันรีบเพิ่มกำลังปีกบินกลับรังแข่งกับท้องฟ้าซึ่งกำลังมืดครึ้มลงอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ
เปรี้ยง! สายฟ้าสีเหลืองเส้นโตผ่าลงกลางลำตัวของนกน้อยอย่างไร้ความปราณี มันร่วงสู่พื้นอย่างรวดเร็ว
ขณะนี้ท้องฟ้าสีดำคำรามก้องดุจสัตว์ร้ายแผ่ความมืดเข้าปกคลุมทุกบริเวณ เมฆสีทะมึนมีประกายของสายฟ้าแลบออกมาอยู่ตลอดเวลา สายลมอันหนักหน่วงพัดกรรโชกอย่างรุนแรงพร้อมสายฝนค่อยๆเทลงมาอย่างไม่ขาดสาย
วูบ! ท่ามกลางสภาวะเช่นนี้ ดวงแสงสว่างหลากสีสันกำลังส่องประกายท้าความมืดมิดที่รุมล้อม
วาบ! ดวงแสงขนาดใหญ่แตกตัวเป็น 9 สาย แต่ละสายค่อยๆแปรสภาพเป็นสิ่งของทั้ง 9 ชิ้น ทุกชิ้นเรืองแสงเป็นสีต่างกันไป
(...ดาบ 3 เล่ม..มีด..ธนู..หอก..ขวาน..ค้อน..ถุงมือ...)
(...9 ศาสตรามหาเวทย์...)
พรึ่บ! เด็กหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นบนเตียงทั้งๆที่ท้องฟ้าภายนอกหน้าต่างยังไม่มีวี่แววของแสงอาทิตย์ ทุกสรรพสิ่งตกอยู่ภายใต้ความมืดมิด มีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทร์และดวงดาวน้อยใหญ่ทำหน้าที่เหมือนตะเกียงช่วยขับไล่ความมืดไปได้เล็กน้อยเท่านั้น
เด็กหนุ่มขยับกายออกจากเตียงด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ ภาพอาวุธทั้ง 9 ชิ้น ยังคงตราตรึงอยู่ในตาอย่างครบทุกรายละเอียด
"อีกแล้วสินะ ฝันแบบนี้" เขาพึมพำกับตัวเอง นัยน์ตาสีม่วงส่อประกายความเจ็บปวดอยู่ลึกๆ ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
เกือบ 20 นาทีผ่านไป เด็กหนุ่มคนเดิมก้าวออกมาจากห้องน้ำ ร่องรอยของความเจ็บปวดหายไปแล้ว ผมสีม่วงถูกหวีให้เข้าที่ประกอบกับเครื่องหน้าที่สมบูรณ์แบบ ไม่ยากเลยที่จะละลายใจของเด็กสาวส่วนใหญ่ได้ในแรกเห็น เขาแต่งตัวด้วยเสื้อยืดธรรมดาสีขาว และ กางเกงขายาวสีดำ
ตอนนี้เด็กหนุ่มกำลังสาละวนเก็บของในตู้เสื้อผ้าซึ่งมีชุดอยู่ไม่กี่ชุดและของใช้ส่วนตัวอีกเล็กน้อยลงในเป้หลังสีดำ
ปิ้ป ปิ้ป! เสียงนาฬิการ้องเตือนเมื่อเวลา 6 โมงเช้า เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาเดินออกจากห้องพอดี เด็กหนุ่มเดินลงบันไดมาชั้น 1 ซึ่งเป็นลอบบี้ของโรงแรม
โรงแรมแห่งนี้เป็นโรงแรมเล็กๆมี 3 ชั้น ตั้งอยู่ใจกลางเมืองทำให้มีความสะดวกสบายมากพอสมควร อีกทั้งยังราคาไม่แพงมากนัก ทำให้มีแขกต่างๆมาพักกันมากมายเลยทีเดียว
เด็กหนุ่มเดินไปที่เคาน์เตอร์ใกล้ทางออกแล้วยื่นกุญแจห้องพักให้กับพนักงานที่ทำงานอยู่
"เช็คเอาท์ห้อง208ครับ" เขาบอก
"ครับ ขอทราบชื่อด้วยครับ" พนักงานถามกลับพลางรับกุญแจไปจากมือของเด็กหนุ่ม
"ลิเซล ไนส์ ครับ" เขาตอบก่อนจะก้มลงไปผูกเชือกรองเท้าที่หลุด ลิเซลคือชื่อจริงของเด็กหนุ่ม ส่วนชื่อเล่นจะเป็นเซลเฉยๆ
"2 คืน 5000 เหรียญครับ" พนักงานบอกพลางยื่นมือมารับการ์ดสีขาวที่เซลส่งให้ แล้วนำไปสแกนอะไรบางอย่างก่อนส่งคืนให้ "เรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณที่ใช้บริการครับ"
สภาพของเมืองภายนอกนั้นเต็มไปด้วยโรงแรมและร้านค้ามากมาย แต่ดูเป็นระเบียบ มีภูเขาลูกใหญ่สูงเสียดฟ้าตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมือง และ แม่น้ำสายยักษ์ทางทิศตะวันตก การเดินทางภายในเมืองติดขัดมาก สัตว์ประหลาดนานาชนิดที่ใช้เป็นพาหนะ หรือ ใช้เทียมเกวียน ส่งเสียงร้องอึกทึกอย่างไม่ขาดสาย เพราะที่นี่คือเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก มหานครบอมบาเดียร์
เซลเลยตัดสินใจเลี่ยงมาใช้การเดินทางด้วยเท้าแทน ถึงแม้ว่าเป้าหมายจะอยู่บนภูเขาที่ห่างออกไปราว 50 กิโลเมตร ก็ตาม ภายใต้เวลาของการเดินกว่า 2 ชั่วโมง ยิ่งเข้าใกล้เป้าหมายมากเท่าไหร่ ผู้คนยิ่งแน่นขนัดมากขึ้นเป็นเท่าตัว แค่ทางเท้าที่เขาใช้เดินยังต้องเบียดเสียดกันแทบตาย หลังจากอยู่ในสภาพนั้นสักพัก เบื้องหน้ามีป้ายขนาดใหญ่ทำด้วยหินอ่อนสีขาวสะอาดมีข้อความสีทองสลักว่า "สถาบันการศึกษาดรีมเวย์"
ภายใต้เวลาของการเดินกว่า 2 ชั่วโมง ยิ่งเข้าใกล้เป้าหมายมากเท่าไหร่ ผู้คนยิ่งแน่นขนัดมากขึ้นเป็นเท่าตัว แค่ทางเท้าที่เขาใช้เดินยังต้องเบียดเสียดกันแทบตาย หลังจากอยู่ในสภาพนั้นสักพัก เบื้องหน้ามีป้ายขนาดใหญ่ทำด้วยหินอ่อนสีขาวสะอาดมีข้อความสีทองสลักว่า "สถาบันการศึกษาดรีมเวย์"
ความคิดเห็น