ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คุณโจรที่รัก ll
เอี๊ย~
เสียรถที่เ้าอในโรรถอัวบ้านัึ้น ทำเอาร่าบาสะท้านถึทรวใน
‘เี่ยเอ้ย! ถึบ้านเ็นี่แล้วหรอ โถเว้ย! มันบ้า บ้ามาๆ’
แทฮยอไ้แ่สบถอยู่ในใ แล้ว็เริ่มพยศิ้นลุลัในหว่าาอร่าสู าาแร่สอ้านี้ล็อเ้าไว้ไม่ให้ไปไหนไ้เลย
“แม่เอา้าวไปให้พ่อแล้วนะะ เินทาปลอภัยนะลู”ยอาว่า่อนลารถไป อุมอามแม่อนนลับาแล้ว มือหนาึ่อยๆลายออาร่าบา าแร่็อ้าออเล็น้อยให้นัวเล็ไม่อึอั แ่็ยัไม่ให้ไปไหนอยู่ี
“อ...ุ”แทฮยอเรียอีนอย่าแผ่วเบา
“รับ?” อุเลิิ้วมออีน ่อนเอียอเล็น้อยทำใหู้เท่ห์ไปอีแบบ
“..ันะโน..พ..พ่อนายับมั้ย?”แทฮยอถามอีน้วยน้ำเสียสั่นเรือ
“ฮะๆ....”อุหัวเราะออมาเบาๆ ทำให้แทฮยอมวิ้ว
‘หัวเราะบ้าอะไรอเ้าวะ’
แทฮยอไ้แ่ิอยู่ในใ
“นี่แทฮยออา....
....ผมบอแล้วไว่าผมะ'เล่น'ับพี่...”
“อีอย่านะ.....อ'สำั'น่ะ ผมะ'รัษา'ไว้ให้ีที่สุรับ” อุสบาแทฮยอ่อนะถ่ายทอวามรู้สึทาสายาไปให้แทฮยอรู้ สายาที่แทฮยอไ้รับมันทั้อบอุ่น อ่อนโยน และร้อนแรในเวลาเียวัน และมัน็ทำให้แทฮยอโนแผเผาทาสายานแทบละลาย
“หึๆ เินน่ารัีนะรับ”อุแวนัวเล็ มุมปา็ยิ้มเหมือนสนุนัหนาที่ไ้ปั่นหัวุโรนเ่เล่น
“อ...ไอ่บ้า!”แทฮยอว่าเสียสั่น้วยวามเินอาย อนนี้เ้าอยาเป็นหมาิบหายเลยว้อยยย ะไุ้อุโม์หนีไอ่เ็ยัษ์โรินี่ไ้
“เอาล่ะ....”อยู่ๆร่าแทฮยอ็ลอยึ้นเพราะแรยอร่าสู ่อน้นนุ่มามอนะไปนั่อยู่บนัแร่
“ไ้เวลามา'เล่น'ันแล้วนะรับ...แทแท”อุระิบ้าหูแทฮยออย่าแผ่วเบา ่อนะูบไปที่ใบหู เลื่อนลมาที่ออรที่เป็นแผล แ่ปาแผลปิไปแล้ว ูบย้ำ้ำๆรรอยแผลนั่นเหมือนย้ำว่าแทฮยอเป็นออุ ออุนเียวเท่านั้น...
“อือออ”แทฮยอราออมาเพราะวามรู้สึแปลใหม่ที่รุมเร้าอยู่มันทำให้่ำืนแสนมืมินี้เป็น่ำืนแสนเร่าร้อน อุทำารเลื่อนย้ายัวเ้าและแทฮยอไปที่เบาะนับทันที แนแร่ให้แทฮยอลไปนั่รหว่าานอีรั้
“อ๊ะ!...นาย?!”แทฮยอมออีนอย่าใ
“่อนะเล่นับผม...พี่เล่นับ ‘ัวน’ อผม่อนนะรับแทฮยอ”อุระุยิ้ม่อนเลื่อนรถออาบ้านทันที
‘พ่อรับ...ผมับโรให้พ่อไ้แล้วนะรับ...แ่ผม...ะไม่ยอมให้พ่อับเ้าไปหรอนะรับ หึๆ:) ’
แทฮยอที่ไ้ยินำล่าวาเ็ยัษ์รหน้า็ใเ้นรัว้วยวามื่นเ้นระนใ าลมมอไปรลาหว่าาอร่าสู ่อนลืน้อนน้ำลายเหนียวๆลอ
“หืม? ไม่อย่าเล่นแล้วหรอรับพี่แทฮยอ”อุเลิิ้วมอแทฮยอ่อนทำเสียหอยลเหมือนระ่ายโนแย่แรอท็ไม่ปาน
อแหล...
แทฮยอปรายามออีนเล็น้อย เรียวลิ้นเล็ไล้เลียปานิ่มอนอย่าใ้วามิ แ่อุที่เห็นลิ้นสีแสนั่น็ทำให้เ้าอยาไ้ลิ้นอนรหน้ามาปรนนิบัิ ‘ุน้อย’ อเ้าเหลือเิน
“เล่น...เถอะนะรับพี่แท”อุว่าเสียอออ้อนปนเว้าวอน ทำให้แทฮยอใระุเล็น้อย มือบา่อยๆเอื้อมมือไปที่ิปาเอร่าสูอย่าสั่นๆ
รื
เสียิปที่่อยๆรูลมายิ่ปลุปั่นอารม์อทั้สอึ้นไปอี ิปเล็ถูรูลมานสุ ่อนะเผยให้เห็นบาอย่าทีุ่นันอยู่ใ้เนื้อผ้าอันเอแวร์สีำัวบา
“รีบๆเล่นเถอะนะรับ”เสียอ้อนาร่าสู็ยัถูส่มาเพื่อเร่แทฮยออยู่ไม่ลาย มือบา่อยๆึอันเอแวร์สีำล บาสิ่็ปราแ่หน้าเ้า
“นั่นแหละแทฮยอ เล่นับมันะนะแทฮยออา”อุว่าเสียแหบพร่า แ่็ยัประอสิให้ับรถ่อไปไ้
แทฮยอลืน้อนน้ำลายเหนียวอีรั้ มือนุ่มถูส่ไปลูบไล้ัวนออีนเบาๆเพื่อเล้าอารม์
“อ่าาส...นั่นแหละแทฮยอ...นั่นแหละ”เสียทุ้มราออมาอย่าพอใ มือหนาำพวมาลัยรถแน่นนเส้นเลือปูโปนึ้นมา
มือบาอแทฮยอยัทำหน้าที่อมันเรื่อย ลูบไล้ัวนออีน ผ่อนหนัผ่อนเบาเป็นัหวะ ทำให้อุแทบลั่นอย่าึร่าบามาระแทแรๆให้สลบาัวนอเาใะา
“แทฮ...อ่าาาส...แทแท...ใ้...ใ้ปาให้ผมนะ..ไ้มั้ย?”อุส่เสียรา เว้าวอนอีน. อนนี้อุไม่ไหวแล้ว บาอย่ามันพร้อมที่ะถูปลปล่อยออมาแล้ว
แทฮยอมอสีหน้าทรมานประอบับสายาเว้าวอนอนรหน้าทำให้ใอ่อนยวบ หัวลม่อยๆเลื่อนไปที่หว่าาอีน ่อนะใ้ปารอบรอไอิมแท่ร้อนนั่น
“อ่าาาส..แทแท...นั่นแหละ...ูแรๆเลยรับ...อ่าาส”อุบรามแน่น อนนี้สิที่ะประอรถ็แทบไม่มีแล้ว แ่็ยัพยายามับไปให้ถึอนโฯอน เพื่อที่ะเล่นับุโรนสวยใน่ำืนนี้
เรียวลิ้นเล็อแทฮยอ่อยๆลาผ่านไอิมแท่ร้อน เน้นรปลายๆเพื่อเอาใเ็ยัษ์ มือนุ่ม็รูรั้ส่วนที่เ้าไม่ถึไป้วย เ้าไม่เ้าใเลยว่าทำไมเ้า้อามใเ็นี่ ทำไมแ่เ็นี่อ้อนวอนอร้อเ้า็ใอ่อนยวบยาบแล้ว ทำไมเ้า้อแร์มัน้วยนะ....
อ่า...‘รั’...ั้นหรอ...
...ไม่ใ่หรอมั้
แทฮยอสะบัหัวไล่วามิเบาๆ่อนูเลียไอิมแท่ร้อนเพื่อให้มันปล่อยธารลาวาเ้าปาเ้าสัที เพราะูหน้าเ็ยัษ์อุแล้วเ้าอยาปลปล่อยเ็มที่แล้วล่ะ
“อ่าาส แทฮยอ ใล้แล้วรับ..อ่าาาส...แทฮยอ...ผม'รั'พี่นะ...อ่าาาส”อุบอรัแทฮยอ่อนะปลปล่อยธารน้ำาวุ่นเ้าปาอีนทุหยาหย แทฮยอแทบะายมันทิ้เพราะวามาว
อย่าายมันออมานะแทฮยอ ลืนมันลไป"อุ้อแทฮยอเพื่อบัับให้อีนลืนน้ำอเาลไป ร่าบามวิ้วมุ่นมออีนอย่าไม่พอใและไม่เ้าใ แ่็ลืนน้ำาวทั้หมลท้อไปแ่โยี
“ีมารับนี...ผม‘รั’พี่ริๆนะ”อุบอรัแทฮยออีรั้ รั้นี้เ้าสบาแทฮยอและถ่ายทอวามรู้สึออไป เ้าอยาูบปานั่นเหลือเิน อยาูบย้ำเพื่อยืนยันำพู อยาูแล อยาเป็นเ้าอทุส่วนอร่าบา เ้ามั่นใแล้วล่ะ....เ้า...รั...แทฮยอ อุรัแทฮยอ
“เหอะ..พูอะไรบ้าๆน่ะเ็น้อย”แทฮยอพู้วยน้ำเสียำๆ โร..ับ...ลูำรวเนี่ยนะ? เหอะ ลสิ้นี
“ผมพูริๆนะแทฮยอ...ไม่ว่าใระมอยัไ...ผม็ะยืนยันว่าผมรัพี่...ผมะ่วยให้พี่พ้นาี ไม่ว่ายัไ็าม ผมรัพี่ริๆแทฮยอ..เื่อผม..นะ”อุบอวามรู้สึอนให้แทฮยอรู้ รถันสวยอที่โรเ็บรถส่วนัวอน ่อน้อาลมใส
“ไอ่บ้าเอ้ย!...นายน่ะ...นายออะไรัน็ยอมหมแหละ บ้าที่สุ! ไอ้โริ ันเลียนายะมั!”แทฮยอพูเพื่อลบเลื่อนวามเินอน ใรมันะไปิล่ะว่าเ็นี่ะรัโรแย่ๆอย่าเ้าริๆ
“ฮะๆ พี่เนี่ยนะ เลียอะไรไ้แบบนั้นนะรับ”อุำอย่าเอ็นู่อนึร่าบามานั่ั แนแร่โอบเอวบาแน่นอย่าหวแหน
ผลั่!
“นี่แหนะไอ่บ้าเอ้ย”มือบาีออุ้วยวามหมั่นไส้
“ฮ่าๆ ผมรัพี่นะ พี่ล่ะ..รัผมมั้ย?”อุถามแทฮยอบ้า นัวเล็้มหน้าอย่าใ้วามิ
อุะ่วยเ้าริๆหรอ อนาอเ้าะเป็นยัไ อุะทิ้เ้ามั้ย อุรัเ้าริรึเปล่า...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ันไม่บอหรอนะว่ารันายมั้ย แ่นายรััน แล้วนาย็เป็นอัน้วย! เพราะะนั้น...นายไม่มีสิทธิทิ้ัน! เ้าใป่ะ?!”แทฮยอว่าอย่ารวเร็ว้วยวามเินอาย
“..หึ..เ้าใแล้วรับ!!”อุะเบะรับำแทฮยอยอ ่อนหอมแ้มหิ่มอย่ารัใร่
็บอแล้วไ...อุรัแทฮยอ....แล้วอุ...็เป็นอแทฮยอ
End??
***********************************************
าบีม๊ายยย เม้นท์มาเ่ว่าาให้มีภา่อหรือบแ่นี้ี อนนี้็บเท่านี้ล้ะ บรัยส์~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น