คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
“เธอดีเกินไป... เราเลิกกันเถอะ”
“เราก็ชอบเธอนะ แต่ว่าพวกเราคงไปกันไม่รอดหรอก...”
“เรายังรักเธอนะ แต่เราเลิกกันเถอะ...”
“เราคิดว่าเราคงดีไม่พอสำหรับเธอ...”
ตกลงพวกคุณมึงชอบแบบเลวๆ กันใช่มั้ยวะครับ!!
ตูข้าจะได้จัดให้!!
ปึก!
“อีกแก้วดิ๊!”ผมวางแก้วทรงสูงลงบนโต๊ะเสียงดัง ไม่เกรงกลัวว่ามันจะแตกแล้วทำมือผมแหกไปด้วย ไอ้เพื่อนตัวดีก็รู้หน้าที่ไม่ต้องให้บอกซ้ำ รีบหยิบแก้วไปชงให้ใหม่ทันที แต่คุณเพื่อนครับถ้าคุณมึงจะเทเป็นสิบล้อถูกหวยขนาดนั้น คุณมึงไม่ให้กูแดรกเพียวๆ ไปเลยล่ะ!
แมร่งเห็นแล้วหงุดหงิด!!
“หงุดหงิดโว้ย!!”โวยวายแมร่ง! จะไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ยังไงล่ะครับ คบกับใครต่อใครมาก็เลิกหมด แถมเหตุผลก็โคตรไร้สาระ อย่าง ‘ดีเกินไป...’ เนี่ยนะ!!
“มึงจะโวยวายทำไมวะ ไอ้’น้ำ’ มึงโวยวายไปเค้าก็ไม่กลับมาหามึงหรอก”ผมเงยหน้ามองไอ้ ‘โซ’ เพื่อนในกลุ่มของผม จริงๆ มันชื่อ ‘โซโล่’ แต่ผมขี้เกียจเรียกยาวๆ(สองพยางค์นี่ยาว?)ก็เลยเรียกไอ้โซกัน ยิ่งเห็นหน้ามันผมก็ยิ่งหงุดหงิด คนอะไรหล่อชิบหาย ตาคม จมูกโด่ง คิ้วเข้ม ปากบางๆ รวมๆ คือหล่อ! หล่อแบบมาเฟียด้วยเหอะประเด็น...
“มึงไม่เข้าใจกูหรอก สเป็กสาวแบบมึงไปไกลๆ กูเลย ไอ้หล่อเลว!”มันหันกลับมามองผมอีกรอบ แล้วขมวดคิ้วเข้มๆ ของมันใส่ผม
“อะไรๆ มองหน้ากูแบบนี้ เจอกันหน่อยป่าว!”ผมหาเรื่องมันทันที ไม่รู้แหละ! ตอนนี้มันทำอะไรก็ขัดตาผมไปหมดอ่ะ!
“ที่มึงพูดนี่มึงอิจฉากู”อื้อหือ ขึ้นเลยครับขึ้น! ใครอิจฉามันกัน ไม่มีอ่ะหล่อๆ อย่างผมนี่จะไปอิจฉามันทำไม ไม่มี๊!!
“กูไม่ได้อิจฉามึง! กูก็เลวเป็นเหมือนกัน ไม่อิจฉามึงหรอกกกกกก”
“พอเลย พวกมึงสองตัว อย่ามากัดกันในผับพี่กู กูขี้เกียจเคลียร์...”เสียงนิ่งๆ ของไอ้ ‘ต้น’ พร้อมกับมือของไอ้ ‘พอล’ ดันผมสองคนออกห่างจากกัน ก่อนที่จะมีการวางมวยเกิดขึ้น จริงๆ คงจะเรียกว่ามวยไม่ได้หรอก เพราะมีแต่ผมคนเดียวที่หาเรื่องมัน
“พอเถอะน้ำ ใจเย็นๆ ก่อน”ไอ้พอลลูบหลังผมเบาๆ ให้ผมเย็นลง
“ก็ดูมันดิพอล แค่เห็นหน้ามันกูหมั่นไส้ละ!”ได้ทีก็ฟ้องทันที มีมันคนเดียวนี่แหละที่เข้าข้างผม นอกจากหล่อแล้วยังใจดีอีก นี่แหละไอ้พอล แต่มันก็มีแฟนนะแถมทุกครั้งที่เลิกกันมันเป็นคนบอกเลิกด้วย แล้วดูมันดิแสนดีกว่าผมอีกอ่ะ ทำไมถึงมีแต่ผมที่โดนบอกเลิก!! TT^TT
“ไอ้พอล มึงก็อย่าไปเอาใจมันให้มาก มึงเอาใจมันจนมันจะกลายเป็นเด็กปัญญาอ่อนอยู่แล้วนะ มึงรู้ตัวรึเปล่า”ไอ้ต้นสอดการใส่ไฟของผม ไอ้นี่ก็เพื่อนผมเหมือนกันครับ ตาคมๆ ของมันใต้กรอบแว่นมองหน้าผมอย่างระอา
“ไอ้ต้น! ไอ้พอลไอ้ต้นว่ากูปัญญาอ่อนอ่ะ”ผมหันไปแหวใส่มันทันที ก่อนจะหันกลับมาฟ้องไอ้พอลต่อ ไอ้พอลมันก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ให้ผม มึงยิ้มอย่างนี้หมายความว่าไง! หรือมึงบอกว่ากูปัญญาอ่อนด้วยอีกคนฮะ ไอ้พอลลลลล
“เลิกงี่เง่าได้แล้วไอ้น้ำ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มึงอกหักนะ อยากมาแดกที่ผับพวกกูก็พามึงมาแล้ว มึงอย่ามาทำตัวง้องแง้ง”ไอ้โซที่เงียบปากไปก็ดีแล้ว ดึงผมกลับลงมานั่งตามเดิม แล้วยัดแก้วเหล้าที่มันเอาไปชงให้ใส่มือผมคืน
“กูไม่ได้งี่เง่า! แต่กูเจ็บใจ! มึงเข้าใจปะกูเจอเหตุผลเดิมๆ นี่มาสี่รอบแล้วนะ!”ว่าจบก็ซดเข้าไปอึกหนึ่ง แต่แทบจะสำลักออกมากับรสชาติเกินบรรยายของไอ้เหล้าแก้วนี้ “อี๋! ขมฉิบหาย มึงเอาอะไรให้ก็แดกเนี่ย! ไอ้โซ!”ผมโวยใส่มันเสียงดังไม่เกรงใจใคร เพราะถึงผมจะเสียงดังยังไงก็ไม่มีใครได้ยิ่งหรอก เสียงเพลงในนี้ดังจนหูผมแทบดับ แล้วก็หันไปหาไอ้คนที่ชงให้ผมเมื่อกี้
“หึ! ไม่อร่อยรึไง ของแพงนะที่มึงแดกอยู่น่ะ”มันหัวเราะหึใส่ผม แล้วกลับสนใจแก้วของมันต่อเฉย
ไอ้เพื่อนเลวนี่มันชงอะไรให้ผมกินว่าขมโคตรอ่ะ!
“มึงจะยืนทำเห้ไรอีก นั่งลงได้แล้ว!”ไอ้ต้นสั่งเสียงดังจนผมนั่งลงแทบไม่ทัน ไอ้นี่ก็โหดเกิ๊น
“มึงไปหงุดหงิดใครมาป๊ะวะ มึงถึงมาลงกับกูเนี่ย”ผมหันไปโวยใส่ไอ้ต้นบ้าง มันก็ไม่ว่าอะไรแต่ที่ตอกกลับมานี่ อื้อหือ...
“หงุดหงิดมึงน่ะแหละ อายุยังไม่ถึงแล้วเผือกห้าวอยากมาแดกในผับ แล้วยังจะมาทำตัวงี่เง่าใส่พวกกูอีก กูไม่ถีบมึงหงายก็ดีเท่าไหร่แล้ว”เจ็บสลัด!
คำพูดของมันทำให้ผมหันกลับมามานั่งดื่มไปเงียบๆ ใช่ครับพวกผมอายุยังไม่ถึงกันซักคน ก็พึ่ง ม.5 อ่ะ แต่ผมมันกำลังเฮิร์ทไง เลยอยากมานั่งกินในผับทำเอ็มวีดูบ้าง ก็เลยไปขอให้พวกมันมาเป็นเพื่อน แต่ก็รู้ๆ กันอยู่ อายุก็ไม่ถึงเขาคงจะให้เข้าหรอก เป็นโชคดีของไอ้น้ำคงนี้ที่มีเพื่อนมีพี่เปิดผับอย่างไอ้ต้น พวกผมก็เลยได้มานั่งเสนอหน้าอยู่ที่นี่ไง
“อย่าคิดมากน่าน้ำ เดี๋ยวนายก็เจอคนใหม่ๆ ที่ดีกว่านี้”ไอ้พอลพยายามจะปลอบผม
“ดีกว่านี้ มันก็ทิ้งกูไปอีกอะดิ คราวนี้เหตุผลจะเป็นอะไรล่ะ เราไม่อยากขัดขวางอนาคตคนดีๆ อย่างเธอ รึไงล่ะ”ผมจีบปากจีบคอพูดสิ่งที่มันอาจจะโผล่ขึ้นมาในอนาคต ผมว่าผมก็ไม่ได้ต่างอะไรจากผู้ชายทั่วไปนะ นิสัยก็ปกติไม่ได้ดีเลิศเป็นสุภาพบุรุษจุฑาเทพอย่างไอ้พอล ไม่เข้าข่ายเลยเหอะ แต่ทำไมผู้หญิงทุกคนถึงใช้เหตุผลแบบนี้เลิกกับผมอ่ะ ผมต้องเลวให้ได้อย่างไอ้โซใช่มั้ย หรือต้องปากคมๆเหมือนไอ้ต้น ถึงจะไม่โดนเหตุผลไร้สาระแบบนี้ตอนบอกเลิกอีก!
ที่ผมเทคแคร์พวกเธอดีๆ นี่ผมผิดเหรอ!
“ฮืออออ มึงงงงง กูเจ็บใจอ่ะ เหตุผลมีเป็นร้อย ทำไมต้องใช้เหตุผลเดียวกันบอกเลิกกูทุกคนด้วย!”พูดแล้วก็เครียด ซัดหมดอีกแก้ว ขมไม่ขมกูไม่สนละ!
“เฮ้ยๆๆ เบาๆ ไอ้น้ำ เดี๋ยวก็เมาตายหรอก”คราวนี้เป็นไอ้คนที่ชงให้ผมที่ต้องลุกมาปรามแทน แถมแย่งแก้วที่เหลืออยู่เกือบครึ่งออกจากมือผม
“ไอ้โซ! เอาของกูคืนมา!!”พยายามจะแย่งแก้วคืน แต่มันเผือกใช้มือกับแขนยาวๆ ของมันดันหัวผมไว้ไม่ให้ผมแย่งมันได้ แล้วผมก็ดันเกิดมาแขนสั้นเอื้อมไม่ถึงแก้วสักที จนต้องยอมเลิกพยายามกลับมานั่งดีๆ ฮึ่ย! อย่าให้ผมสูงเท่ามันได้แล้วกัน!!
“มึงก็ให้มันแดกไปเหอะไอ้โซ ให้มันเมาเร็วๆ จะได้หลับๆ ไปซะที กูเริ่มรำคาญมันละ”ไอ้ต้นหันไปบอกไอ้โซ แต่ไอ้เลวแต่หล่อนั่นกลับส่ายหัววืด
“กูแค่กะแกล้งมัน ไม่ได้จะให้มันแดกหมดนี่ซะหน่อย มันแรงนะเว้ย!”ไอ้โซทำตาโต ไอ้นี่นิ พออยู่กับเพื่อนหลุดเลยนะมึง เห็นเก็กอยู่ตั้งนานละ หมั่นไส้วะ!
“แรงก็ช่างดิ กูจะแดก!”พอมันพูดผมก็เริ่มมึนๆละ ตกลงมันชงอะไรให้ผมกินวะ แต่ช่างมันละกูไม่กินแล้วก็ได้ ไอ้เพื่อนสารเลว
ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะปล่อยให้ไอ้พอลลูบหลังผมไป
“มึงจะเป็นจะตายมากใช่มั้ยกับผู้หญิงคนเดียว”อื้อหือ ไอ้ต้นมันพูดซะผมต้องรีบพูดแก้แทบไม่ทัน
“กูไม่ได้เสียดายเค้า แต่กูเจ็บใจ!”ผมทุบอกให้มันดู ทุบได้สองทีไอ้พอลก็ดึงมือผมลงเพราะมันกลัวผมเจ็บ ไม่ทุบแล้วก็ได้วะ ฮือ เจ็บอ่ะ ทุบไปเมื่อกี้ไม่ยังแรงด้วย จะช้ำในตายมั้ยเนี่ย
“ในเมื่อผู้หญิงเขาไม่ชอบที่มึงทำดีด้วย มึงก็ทำเลวๆ ใส่เขาดูสิวะ”ความคิดไอ้ต้น ทำให้ผมหันไปมองมันขวับ ไม่ต่างอะไรกับไอ้สองหน่อที่หันเร็วจนคอแทบเคล็ด
“ต้นอย่าไปแนะนำน้ำอย่างนั้นสิ มันไม่ดีนะ แถม...”ไอ้พอลค้านก่อนคนแรกพร้อมยกเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาท้วง แต่ผมไม่ได้ฟัง เพราะตอนนี้สมองน้อยๆ อันแสนฉลาดปราดเปรื่องของผมกำลังคิดตามที่มันพูดอยู่
อือแฮะ ก็จริงของมัน ถ้าไม่ชอบให้ผมทำดีด้วย ผมก็ทำชั่วๆ ใส่ไปก็สิ้นเรื่อง!(นี่คือฉลาด?) เรื่องเลวๆ ก็ใช่ว่าผมจะทำไม่ได้ แต่ปัญหามันติดอยู่ตรงที่ว่า...
“แต่พวกมึงก็รู้ ว่าไอ้เตี้ยมันใจอ่อนกับผู้หญิง แค่มันเห็นหน้าก็แทบประเคนทุกอย่างไปถวายเขาอยู่แล้ว”นั่นแหละครับ! ประเด็น! แค่ผมเห็นว่าเป็นผู้หญิงที่ผมถูกใจ ไม่ต้องถูกใจก็ได้อ้ะ แค่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปที่เจอทุกวันดาษดื่นนี่ พอเจอหน้าผมนี่แทบจะกลายเป็นคุณชายปวรรุจรวมร่างกับคุณชายพุฒิภัทร เรียกคุณชายปวัทรทันทีเลยเหอะ ก็ทำไงได้อ่ะ ที่บ้านผมสอนมาดีให้ ให้เกียรติผู้หญิง ต้องรู้จักเทคแคร์ และเลดี้เฟิร์สเสมอ คือสิ่งที่คุณแม่สุดที่รัก และคุณพี่ๆ ทั้งหลายฝังใส่หัวผมมาตั้งแต่ยังคลานไม่เป็น มันก็เลยกลายเป็นนิสัยผมไปด้วย เจอหน้าผู้หญิงทีไรยอมให้ทุกอย่างครับ
“ก็หัดใหม่สิวะ จะยากอะไร ให้ไอ้โซสอนก็ได้”ไอ้ต้นออกความเห็น แต่ผมส่ายหน้าแทบไม่ทัน
“ไม่เอาอ่ะ มึงก็รู้ไอ้โซโหดแต่หน้า ข้างในมันปัญญาอ่อนจะตาย”
“อ้าวไอ้นี่ อยากเจ็บตัวมากนักใช่มั้ย!”ไอ้โซถกแขนเสื้อเข้ามาหาผม เป็นเหตุให้ไอ้พอลต้องรีบเข้าไปลากมันออกไปสงบจิตสงบใจที่อื่น ทิ้งผมนั่งหง่าวอยู่กับไอ้ต้นสองคน
“เฮ้อออออ...”ถอนหายใจเฮือกยาว แล้วยกแก้วที่แอบจิ๊กมาจากไอ้พอลขึ้นดื่มตาก็กวาดมองไปรอบๆ ผับไปเรื่อย จนไปสะดุดเข้ากับคนๆนึง ที่ยืนอยู่ฝั่งมุมสลัวใกล้ห้องน้ำที่ทำหน้านิ่งๆ หล่อๆ ข้างๆ ก็มีสาวสวยเกาะแขนอยู่ มันไม่น่าสนใจเท่ากับผู้หญิงอีกคน ที่ยืนเผชิญหน้ากับสองคนนั่น ปากก็พ่นๆ อะไรไม่รู้ตลอดเวลา เหมือนจะหัวเสียมากด้วย ผมก็นั่งมองไปเพลินๆ ไอ้หน้าหล่อนั่นเจ๋งอ่ะ รถไฟชนกันแล้วยังเฉยได้อีก ผมนี่โคตรนับถือเลย
กำลังสนุกอยู่ดีๆ ก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อเห็นผู้หญิงคนที่กำลังด่าไฟแลบเมื่อกี้ฟาดฝ่ามือที่ทาเล็บแดงแปร๊ดเข้ากับไอ้หน้าหล่อนั่นเต็มแรง ก่อนที่คุณเธอจะตบเมื่อกี้ผมเห็นไอ้หน้านิ่งนั่นพูดอะไรซักอย่างสั้นๆ ไม่กี่คำ แต่ผมอ่านปากไม่ออกเพราะมันมืดเกิน แล้วพี่ท่านก็โดนฝ่ามืออรหันต์ไปหนึ่งทีเต็มๆ ไม่มีทด คงเจ็บน่าดูขนาดผมที่มองจากไกลๆ ยังรู้เลยว่ามันต้องแรงมากแน่ๆ แต่ร่างสูงนั่นไม่พูดอะไร แค่ค่อยๆ หันกลับมามองหน้าผู้หญิงที่ตบเขา ก่อนจะค่อยๆ เงื้อมือเรียวยาวนั่นตบคืน!!
ตบผู้หญิง!!
เกิดมาจากท้องแม่จนอายุสิบหกย่างสิบเจ็ด พึ่งจะเคยเห็นจะๆ จริงๆ และเต็มๆเป็นครั้งแรก!!!
ผู้ชายตบผู้หญิง!! เจ๋งว่ะ!!!
แล้วสมองอันปราดเปรื่องของผมก็เกิดแว๊บไอเดียสุดบรรเจิดเลิศสะแมนแตนขึ้น!
“ไอ้ต้น...”ผมเรียกไอ้เพื่อนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
“หือออ...”มันตอบรับในลำคอทั้งที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ของมันเลย
“กูเจอแล้วว่ะ...”คำพูดของผมทำให้มันเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ แล้วมองหน้าผมงงๆ
“เจอไรของมึง”คำพูดของมันทำให้ผมตาเป็นประกายขึ้นไปอีก จนมันที่มองผมอยู่งงหนักเข้าไปอีก
แล้วผมก็ตอบมันด้วยเสียงดังฟังชัด โดยที่สายตาของผมยังคงจับจ้องไปร่างสูงๆ ของผู้ชายคนนั้นไม่เลิก คนๆนี้นี่แหละ!!
“ไอดอลกู!!!”
ความคิดเห็น