มังกร มังกร และมังกร เกิดอะไรกับชีวิตผมเนี่ย!!

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : หลบหนี

        ดราก้อนเวิลด์  : โลกของเหล่ามังกร มีทั้งหมด 4 รัฐ

    มังกรซึ่งในปัจจุบันได้หายสาบสูญไปเมื่อ 2012 ปีที่แล้ว เนื่องจากได้เกิดการปะทะกันระหว่างมุษย์กับมังกรที่เคยอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขมาตลอด การปะทะครั้งนั้น แม้มนุษย์จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ แต่เหล่ามังกรกลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย  ทิ้งไว้เพียงคำทำนาย...

             

....(เดี๋ยวจะเอามาลงให้จ้า~ ฝากให้คุณแม่ช่วยแต่งให้อยู่ เพราะผมไม่มีความสามารถทางด้านนี้ ^ ^).....

      วอเตอร์แลนด์ : เป็นรัฐที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 3 ของดราก้อนเวิลด์รองจากไลท์ไดเมนชั่น  และไฟร์แลนด์ เป็นรัฐที่มีอัตราการตายตอนเกิดน้อยที่สุด แต่ประชากรของที่นี่มักจะไม่สามารถอยู่ในที่ร้อนๆได้ ในขณะเดียวกันก็ไม่สามารถอยู่ในที่ๆเย็นจัดได้เช่นเดียวกัน ถึงแม้จะมีอันตราการตายตอนเกิดรน้อยที่สุด แต่กลับมีอัตราการเสียชีวิตในวัยเด็กมากที่สุด เนื่องจากไม่สามารถปรับสภาพร่างกายให้เข้ากับสภาพอากาศรอบด้านได้  ปกครองระบอบกษัตริย์

      ไฟร์แลด์ :  เป็นรัฐที่มีอัตราการเกิดมากที่สุด และตายมากที่สุดเช่นเดียวกัน แต่ก็เป็นรัฐที่มีประชากรเป็นอันดับ 2 ของโลกทีเดียว เนื่องจากที่เกิดส่วนใหญ่มักจะเป็นลูกแฝด 3-4 คนขึ้นไปและคนที่ตายส่วนใหญ่มักจะเป็ฝดที่คลอดคนแรก ประชากรที่นี่สามารถอยู่ในที่เย็นจัดหรือร้อนจัดได้ แต่ไม่สามารถกินของเย็นๆได้  ปกครองระบอบกษัตริย์ เช่นเดียวกัน

      ไลท์ไดเมนชั่น :  เป็นรัฐที่มีประชากรมากที่สุด เนื่องจากมีอัตราการตายต่ำที่สุด แต่ประชาชนที่นี่มักจะย้ายไปอยู่ที่รัฐอื่น ไม่ค่อยอยู่ที่เมืองนี้ เพราะคนที่นี่ชอบท่องเที่ยวเป็นส่วนใหญ่ และหากถูกใจเมืองไหนก็จะอยู่ที่นั่นเลย แต่ที่นี่ก็เป็นเมืองท่องเที่ยวด้วยเช่นเดียวกัน  และเป็นเมืองที่สภาพเมืองจะเปลี่ยนวิวไปทุกๆวัน และเป็นที่ๆมีแดดยาวนานที่สุด และปกครองด้วยระบอบกษัตริย์เช่นเดียวกับ 2 เมืองแรก

      ดาร์กไดเมนชั่น : เป็นรัฐที่มีประชากรน้อยที่สุด เนื่องจากการระเบิดพลังในช่วงวัยรุ่นเพื่อกลายเป็นผู้ใหญ่จะทำให้หลุดไปในมิติว่างเปล่า และตายในที่สุด ทำให้อัตราการเกิดต่ำ เนื่องจากมักจะตายก่อนที่จะได้ให้กำเนิดบุตร เป็นเมืองเดียวที่ปกครองด้วยการคัดเลือกของมังกรตัวหนึ่ง ที่ว่ากันว่า คนที่จะได้เห็นมีเพียงเจ้าผู้ครองรัฐ และบุคคลที่ได้รับเลือกเท่านั้น.....




       "อ้อ ประวัติแบบนี้นี่เอง"  เสียงดังมาจากเด็กหนุ่มที่ดูจะทำความเข้าใจอะไรได้ง่ายผิดปกติ ทำเอาคนที่ดูอยู่เหงื่อตก

       'เขาเข้าใจอะไรง่ายไปรึเปล่าเนี่ย'

       "เอ่อ แล้ว...นายจะใช้ชื่ออะไรล่ะ?"

      "อืม.....ฟ....ฟราโก้?! ชื่อนี้ได้ป่ะ - -?? "

      "แล้วแต่นายเลย"  พูดเสร็จก็ยักไหล่ราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องยุ่งยากอะไร ก่อนที่จะหันกลับมามองดูเด็กหนุ่มอีกครั้ง ก็พบว่า เขาหน้าตาดีทีเดียว

      "นี่ สีผมกับสีตานายเนี่ยประหลาดจังนะ"

      "เอ๋?? ประหลาดหรอ? แล้วมันสีอะไรอ่า" ว่าจบก็ยิ้มแห้งๆ ทำเอาคนที่นั่งดูอยู่เกือบตกเก้าอี้ ดีที่จับขอบเตียงไว้ทัน

      "เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" เสียงดังมาจากทางห้องน้ำ ทำให้คนที่นั่งด้วยกันขมวดคิ้ว

      '= = ตานั่นไปอยู่ตรงนั้นได้ไงเนี่ย?!!'

      "ผมมาอาบน้ำน่ะฮะ รู้สึกเหนียวๆตัวยังไงก็ไม่รู้.... อ้อ ผมสีทองกับตาสีเขียวหรอ..... เอ...... แล้วผมธาตุไรหว่า??"   ว่าจบก็เปิดประตูห้องน้ำ ออกมาหน้าตาเฉย ทำเอาคนที่นั่งดูอยู่ปิดตาแทบไม่ทัน

       "นี่อีตาบ้า รู้จักคำว่า อาย มั้ยยะ"  เสียงแหวขึ้นทันทีที่ฟราโก้เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วมานั่ง เจี๋ยมเจียมอยู่ตรงกลางห้องนอนขนาดกลาง มีเฟอร์นิเจอร์ครบครั่น แถมพ่วงด้วยห้องน้ำในตัวอีกหนึ่ง ซึ่งที่นี่เป็นห้องของอะควาในพระราชวังแห่ง วอเตอร์แลนด์นั่นเอง

       "อืม... แล้วเราจะมานั่งคุยกันอยู่ตรงนี้ดีหรอ.."  จู่ๆฟราโก้ก็ถามขึ้นพลางนิ่วหน้า

      "0 0?? ทำไมหรอ?"  อะควาถามซื่อๆ ก่อนที่จะสังเกตเห็น ว่าฟราโก้ ไม่มีหู?!!! แต่บนศีรษะของเขากลับมีหูจิ้งจอกสีทองที่ตรงปลายเป็นสีน้ำตาลงอกขึ้นมาแทน แถมมันยังกระดิกๆ ราวกลับกำลังตั้งใจฟังเสียงบางอย่าง อยู่  อะควากลั้นใจถามกลับไปว่า

      "มีอะไร"

       "ทหารน่ะ 10.....20......30..40... ไม่สิ ทหารประมาณ 100 นายกำลังมาที่นี่!!!!"

      "หา!!!!! O0O!!!"

    ครืด! 

    เสียงเปิดกระจกดังขึ้น ท่ามกลางความตกใจขององค์หญิงแห่งวอเตอร์แลนด์ เมื่อพบว่า ฟราโก้ มีหางจิ้งจอกสีทองตรงปลายเป็นสีน้ำตาลเช่นเดียวกัน

      "นายทำอะไรน่ะ?!"  เสียงแหวดังขึ้น เมื่อถูกรวบตัวขึ้นอุ้ม โดยผู้ร่วมห้อง

      "ก็หนีน่ะสิ อย่ามาตะโกนแถวนี้น่ะ..." ว่าจบฟราโก้ก็กระโดดลงมาจากหน้าต่าง ซึ่งฟราโก้เพิ่งจะรู้ว่า มันเป็นชั้น 4 แต่ไม่เป็นไร สำหรับเขาแล้วสบายมาก แต่เขาลืมนึกถึงคนที่อยู่ในอ้อมแขนเขาซะสนิท

      "....เอาล่ะ พาไปหาพ่อเธอหน่อยสิ"  ฟราโก้สั่งหลังจากปล่อยตัวอะควาที่ใจยังเต้นตุ้มๆต่อมๆ กับการกระทำของฟราโก้อยู่ลง

      "นี่นาย ฟราโก้!! จู่ๆนายก็ทำอะไรของนายน่ะ ห่ะ!! เอ่อ....แล้วนายจ้องหน้าฉันทำไม"  เสียงแหวหยุดลงกลายเป็นถามอย่างสงสัยแทน เมื่อเห็นว่าฟราโก้จ้องหน้าตนเองตาไม่กระพริบ

       "คือ......พาผมไปหาพ่อคุณหน่อยสิ"

       "เอ๋?"

      "= = ก็เดี๋ยวคนอื่นเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าเราเป็นโจรน่ะ"

      "เขาเข้าใจผิดตั้งแต่นายกระโดลงมาแล้วย่ะ!!"  ว่าจบอะควาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ 

    ด้านฟราโก้เมื่อเห็นอะควายังนิ่งอยู่จึงหยิบของที่ติดกางเกง 5 ส่วนสีดำ ที่เขาค้นเจอในตู้เสื้อผ้าของอะความา ซึ่งก็ได้รับคำตอบว่า เธอชอบแอบหนีไปเที่ยวบ่อย แต่ก็กลัวว่าจะไปจะเอ๋กับคนที่จำหน้าตาเธอได้เลยต้องปลอมตัวไป ซึ่งส่วนใหญ่ก็ปลอมตัวเป็นผู้ชาย ก็เลยมีของแบบนี้อยู่ในตู้  คิดแล้วก้อต้องถอนหายใจ ก่อนจะคลี่ของที่ติดอยู่กับกางเกงขึ้นมา ใช่แล้ว มันคือแผนที่ของพระราชวังแห่งนี้นั่นเอง 

      "อืม...อ๋อ ตรงนั้นหรอ อืมๆ ตรงไปข้างหน้า เลี้ยวซ้าย...งึมงำๆ" ระหว่างที่ฟราโก้จำทางอยู่ หูของเขาก็ปิดใช้การไปชั่วคราว ทำให้ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของเหล่าทหารที่กำลังใกล้เข้ามา  

      "อืมเอาล่ะ...." ฟราโก้หันมาพูดยิ้มๆกับอะควาพร้อมกับเปิดประสาทหูอีกครั้งก่อนที่เขาจะยิ้มค้าง เมื่อเสียงจำนวนมากพรั่งพรูเข้ามาจนเขาปวดหูพร้อมกับร่างของอะควาที่โดนทหารนำไปปกป้องด้านหลังแถมยังชี้อาวุธมาที่เขาอีกด้วย.....