ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    --ห้องลองโค้ด--(ไว้เก็บของไปเรื่อย)

    ลำดับตอนที่ #47 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

    • อัปเดตล่าสุด 21 มี.ค. 62




         ชื่อ - นามสกุล: อีริค  สเปลแมน (Eric  Spelman)

         อายุ:  17

         รูปร่างลักษณะ: สูง 180 หนัก 62 ผิวขาว ใบหน้าหล่อเหลา ผมสีน้ำตาลเข้ม ตาสีอำพัน รูปร่างสูงโปร่ง อกผายไหล่ผึ่งและมีกล้ามเนื้อพอควร ภายนอกดูนิ่งขรึม มีความมั่นใจและเป็นตัวของตัวเอง ไม่ใช่คนพูดน้อยก็จริงแต่ก็ไม่ค่อยชอบเข้าหาใครก่อนถ้าไม่จำเป็น ยิ้มน้อยครั้งบางครั้งพอยิ้มก็เพียงยิ้มบางๆไม่ก็หัวเราะเบาๆเลยดูเหมือนพวกขี้เก็กแบบไม่ได้ตั้งใจ เป็นพวกโกรธยากหายยาก พอโกรธใครแล้วจะชอบเมินหรือทำราวอีกฝ่ายเป็นอากาศธาตุ

         การแต่งกาย : ชอบแต่งตัวสบายๆด้วยเสื้อยืดไม่ก็เชิ้ตสีขาวยับๆ สวมกางเกงขายาวสีเข้ม และรองเท้าผ้าใบ ถ้าอยู่ในห้องตัวเองมักสวมแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวเพื่อลดปริมาณเสื้อผ้าที่ต้องซัก หากเป็นงานที่เป็นทางการสักหน่อยด้วยความไม่มีสูทก็จะสวมเพียงเชิ้ตเรียบกริบ(รีดเอง) เน็คไท กางเกงขายาวสีดำ และรองเท้าหนังที่ดูเก่าไปสักหน่อย

         ลักษณะนิสัย:

    ใจเย็นและมีความอดทน ชีวิตในวัยเด็กทำให้เขาโตก่อนวัยจึงกลายเป็นพวกมีเหตุมีผล อดทนกับเรื่องต่างๆได้ดี และปรับตัวเก่ง แต่ก็นั่นล่ะหากเกิดเรื่องกระทันหันไม่เคยคาดคิดกับคนสำคัญมันก็ทำให้เขายากจะใจเย็นได้อยู่ดี

    เป็นตัวของตัวเอง ไม่ค่อยสนใจสายตาของผู้อื่นนัก เชื่อว่าคนเรามีหลายประเภทแต่ก็ใช่ว่าต้องเดินบนทางเดียวกัน แค่สุดท้ายไปถึงจุดหมายได้เหมือนกันก็พอ

    ไม่ค่อยไว้ใจใครและขี้ระแวง - มีความเชื่อว่าคนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ และต่อให้เป็นคนที่คิดว่ารู้จักกันดีแค่ไหนก็ต้องมีมุมที่ซ่อนเร้นอยู่ และเพราะนิสัยนี้จึงทำให้เขาไม่ค่อยเข้าหาใครก่อนถ้าไม่จำเป็น แต่กลับกันเขาก็ไม่รังเกียจหากใครจะเข้าหา แต่ความรู้สึกไม่ไว้วางใจบางๆจะแฝงอยู่ทำเขามักเว้นระยะห่างจากอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว

    ตรงไปตรงมา เป็นพวกไม่ชอบโกหกใครถ้าไม่จำเป็น และค่อนข้างพูดตรง แต่หากเป็นเรื่องที่เขาไม่อยากพูดถึงก็มักเบี่ยงประเด็นไม่ก็โกหกหน้าตายเพียงเพื่อให้จบเรื่องเช่นกัน

    ใจกล้า รู้จักวางแผนในการเอาตัวรอด กล้าคิดกล้าทำแต่ก็รู้ขอบเขตของตัวเองและไม่บ้าบิ่นในเรื่องที่เขามองว่าทำไปก็มีแต่เอาชีวิตไปทิ้ง เรื่องที่เขากล้าทำจึงมักเป็นเรื่องที่อย่างน้อยเขาก็พอมีทางออกให้ตัวเองหรือไม่ก็ไม่อันตรายถึงชีวิต

         ประวัติความเป็นมา: อีริคเกิดมาในครอบครัวซึ่งมีฐานะไม่ดีนัก ในย่านที่เขาอยู่พ่อมดแม่มดมักถูกมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตรราวกับเป็นระเบิดเวลาที่พร้อมสร้างความเดือดร้อนให้คนรอบข้าง ครอบครัวของเขามีเพียงแม่และตัวเขา แม่ของริคเป็นมนุษย์ธรรมดา เธอทำงานเป็นพนักงานในบาร์แห่งหนึ่งและบังเอิญตั้งครรภ์กับลูกค้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ริคพยายามเรียนและเล่นกีฬาเพื่อคว้ารางวัลกับทุนต่างๆ นอกจากนี้เขายังทำงานพิเศษสารพัดตั้งแต่รับทำการบ้านยันแอบทำงานพิเศษเล็กๆน้อยๆในร้านซึ่งแม่ของเขาทำงาน อีริคไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเขามีเวทมนต์ กระทั่งวันหนึ่งเกิดการทะเลาะวิวาทในบาร์อีริคเห็นแม่ของเขาดันโดนลูกหลงจากกระสุนปืน อารมณ์ของเขาปั่นป่วนและเต็มไปด้วยความโกรธกับความเศร้า พอรู้ตัวอีกทีร้านทั้งร้านก็ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิง เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้มีทั้งผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตแต่เนื่องจากอีริคยังเด็กและไม่เจตนาโทษของเขาจึงถูกลดหย่อนลง แม่ของเขาบาดเจ็บหนักและถูกไล่ออกจากงานหลังจากนั้นเธอก็ไปอยู่กับพี่สาว หลังริคออกจากสถานพินิจเขาก็ไปอยู่บ้านพี่สาวของมารดาเช่นกัน เพียงแต่ป้าดูไม่ค่อยชอบเขานักและเธอก็ตัดสินใจส่งริคเข้าโรงเรียนเวทย์มนเพื่อลดความกังวลว่าสักวันบ้านของเธอก็อาจถูกเผาด้วยน้ำมือของหลานชาย

         ชอบ : สัตว์ทุกชนิด, อาหารประเภทเนื้อ, ต้นไม้, เสียงธรรมชาติ เช่น นกร้อง น้ำไหล ไฟปะทุ, เพลงทีมีเพียงทำนอง

         เกลียด : กระเทียม (ถ้าเลี่ยงกินได้ก็จะพยายามเลี่ยง แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆก็กินได้หมด)

         กลัว : การทำให้คนสำคัญในครอบครัว(แม่)เดือดร้อน

         แพ้ : -

         สายเวทย์: Elemental ธาตุไฟ

         ความสามารถพิเศษ: คิดเลขไว,สะเดาะกลอน, ความจำดีและเรียนรู้เรื่องราวต่างๆได้ไว,ว่ายน้ำเก่งและดำน้ำได้นาน,ถนัดเรื่องการชกต่อยและการต่อสู้ระยะประชิด, สามารถพูดภาษาสเปนได้,เล่นหมากรุกเก่ง

         บท: นักเรียน

         เพิ่มเติม: - แม่ของอีริคชื่อแมรีแอน สเปลแมน แต่ริคชอบเรียกเธอว่าแมรี่มากกว่า

         ถ้าลูกของคุณติด แต่ไม่ติดในบทที่ต้องการ อยากให้เราใส่บทอื่นให้ หรือว่าจะรับกลับคะ: บทอื่นได้ครับ



    (ส่วนนี้ให้โรลเพลย์ตอบในฐานะลูกของคุณ)



         คิดอย่างไรกับการที่สภานำคทาบรุดเวิร์ธที่โด่งดังนั้นมาเก็บไว้ในโรงเรียน คิดว่าทำถูกแล้วหรืออันตราย? แล้วอยากจะเห็นมันกับตาซักครั้งในชีวิตไหม?

         - “ถ้ามีโอกาสก็ไม่เลวนะ ส่วนที่ว่าทำไมเอามาเก็บที่นี่ผมก็สงสัย เพราะที่นี่มีคนที่ไว้วางใจได้? หรือมีเหตุผลอื่นอีก? แต่ถ้าไม่” (ยิ้มนิดๆ) “หวังว่าพวกเขาจะไม่เห็นนักเรียนเป็นแค่เบี้ยก็พอ”



         อาหารที่ชอบกินที่สุดคืออะไร เพราะอะไร?

         - พายเนื้อ ผมชอบเนื้อนะ แต่ไม่ค่อยได้กินบ่อยนัก แถมมันยังเป็นเมนูที่แมรี่ทำอร่อยที่สุดด้วย

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×