--ห้องลองโค้ด--(ไว้เก็บของไปเรื่อย)

ลำดับตอนที่ #45 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

Application Form

[Ancient Devil]

"เจ้า…อ่อนแอ"

ชื่อ-นามสกุล: เซซาเนียล [Xaxanial]

ชื่อเล่น: -

ฉายา: หายนะสีดำ

อายุ: 6100

ส่วนสูง: 188

เพศ: ชาย

ลักษณะหน้าตา: ชายร่างสูง ผิวขาวซีด ใบหน้าหล่อเหลา ผมสีดำขลับ นัยน์ตาสีฟ้าว่างเปล่าราวไร้ซึ่งความรู้สึก

การแต่งกาย: เสื้อคลุมยาวสีดำ กางเกงสีดำ 

อุปนิสัย: เซซาเนียลรู้จักอารมณ์ต่างๆน้อยมาก ส่วนใหญ่ใบหน้าของเขาจึงดูเรียบเฉย มีนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง มักทำอะไรตามสัญชาตญาณและความรู้สึก เป็นพวกโหดเหี้ยม เลือดเย็น ไร้ปราณี ชอบการทรมาน เสียงกรีดร้องและสีหน้าสิ้นหวัง มีนิสัยแสวงหาพลังและมักมองหาคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่า

ปีก: ขนปีกสีดำขลับ แฝงไอต้องสาปความวิบัติ ว่ากันว่าหากผู้ใดสัมผัสจะต้องสาปความวิบัติและเสียชีวิตลงในเวลาไม่นานหลังจากนั้นจากโชคร้ายที่เข้ามา

รอยตำหนิ: มีรอยแผลเป็นใต้ตาซ้าย

ความสามารถทางกายภาพ: มีพละกำลังที่แข็งแกร่ง และสามารถเคลื่อนไหวได้ไวเพียงชั่วพริบตา ถนัดการโจมตีที่รุนแรงรวดเร็ว และหลบการโจมตีของอีกฝ่าย สามารถฟื้นฟูร่างกายได้ไวพอควร บินได้ไวมาก

พลังวิเศษ: [Eclipse] สร้างอาณาเขตความมืดขนาดกว้างซึ่งเป็นอาณาเขตปิดสำหรับผู้ที่อยู่ข้างใน อาณาเขตจะดึงดูดเหล่าภูติผีวิญญาณต่างๆ ซึ่งเซซาเนียลสามารถควบคุมภูติผีวิญญาณต่างๆและผู้ใช้ธาตุมืดในอาณาเขตได้และเพิ่มพลังกับการฟื้นตัวของผู้อยู่ใต้การควบคุมอย่างมหาศาล ทำให้ภูติเงาในจิตใจแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน นอกจากนี้ยังทำให้ศัตรูต้องสาปความวิบัติทำให้อ่อนแอทั้งด้านร่างกายและจิตใจลงเรื่อยๆ

อาวุธประจำตัว: โซ่สีดำซึ่งเคยถูกใช้สะกดตนเอง หลังหลุดจากการจองจำมาได้เขาก็นำมันมาใช้เป็นอาวุธ มีความแข็งแรงสูงและมีคุณสมบัติลบล้างเวทย์ทุกชนิด

งานอดิเรก: หาคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง, หาเหยื่อสังหารหรือทรมาณเล่นแก้เบื่อ, นอน

จุดอ่อน: หากเจอเหตุการณ์ที่ทำให้สับสนหรือสิ่งที่ไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไรเขาจะตัดสินใจหนีเป็นอันดับแรก, หากใช้เขตแดนจะเปี่ยมประสิทธิภาพที่สุดหากใช้ในสปิริตเฮลล์ และจะลดอานุภาพลงเล็กน้อยหาใช้บริเวณที่มีภูติผีน้อย

ชอบ: เสียงกรีดร้อง ความทรมานและใบหน้าอันสิ้นหวัง, ผู้แข็งแกร่ง

ไม่ชอบ: แสงสว่าง, ความรู้สึกที่ไม่รู้จัก

เพิ่มเติม:- อดีตเทพแห่งหายนะและความโกลาหล ที่ชื่นชมและสนุกกับความวิบัติของผู้คนจนโดนโทษจองจำและร่วงหล่น

-          - พ่อแท้ๆของเลียม เซซาเนียลไม่รู้จักบุญคุณ ความซึ้งใจและความรัก เมื่อเกิดความรู้สึกพวกนั้นเขาจึงสับสนและสุดท้ายก็ขืนใจแม่ของเลียมเพื่อตอบสนองความต้องการทางกาย แต่ทว่าหลังจากนั้นเขากลับรู้สึกว่าความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยพวกนั้นยิ่งคล้ายจะเพิ่มมากขึ้น เมื่อรวมกับความรู้สึกผิดที่เขาไม่เคยรู้จักซึ่งเพิ่มเข้ามาทำให้ความสบสนของเขาเพิ่มมากขึ้นและตัดสินใจหนีให้ห่างจากต้นตอหรือก็คือแม่ของเลียมในที่สุด ปัจจุบันเขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมีบุตร