--ห้องลองโค้ด--(ไว้เก็บของไปเรื่อย)

ลำดับตอนที่ #26 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

ใบสมัคร

“ของๆผมก็คือของๆผม ส่วนของๆคุณ ขอแค่ผมอยากได้มันก็กลายเป็นของๆผมได้เช่นกัน”

ชื่อ : ทาคายามะ ยูโตะ
เพศ : ชาย
อายุ : 17
น้ำหนัก : 60
ส่วนสูง : 176
รูปร่างลักษณะ : เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผมและนัยน์ตาสีดำ หน้าตาธรรมตาออกไปทางหล่อ ดูน่าไว้วางใจและน่าเชื่อถือในสายตาผู้ใหญ่
ชุดนักเรียนที่สวมใส่ : รองเท้าผ้าใบสีขาว กางเกงนักเรียนสีดำ สเวตเตอร์สีดำ กับเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ที่มีกระเป๋าหลายใบไว้ใส่ของและเครื่องมือที่ใช้ในการลักขโมย

นิสัยโดยทั่วไป : ชิวๆ ง่ายๆเป็นกันเอง
ข้อดี : มีความมั่นใจในตัวเองแต่ก็รู้ขอบเขตของตัวเองและรู้จักถอย ใจกล้า กล้าคิดกล้าทำ มีเหตุมีผล ใจเย็น มีความเป็นผู้ใหญ่เกินวัย นิสัยจริงยังเป็นพวกแสดงละครเก่ง โกหกเก่ง รู้จักเอาตัวรอด ปรับตัวเก่ง
ข้อเสีย : เป็นพวกเข้าใจยากและยากจะแยกว่าโกหกหรือพูดความจริง เอาแต่ใจตัวเองบางครั้ง เลือดเย็น ทำได้ทุกอย่างเพื่อเป้าหมาย
ความสามารถ : มือไว , วิ่งเร็ว, มีทักษะด้านการสะเดาะกลอนและเปิดประตูทุกชนิด, ทำกุญแจปลอม, ทักษะการปีนป่ายสูง
สิ่งที่ทำไม่ได้/ไม่ถนัด : คุยกับคนชาติ
วิชาที่ชอบ/ถนัด : คณิตศาสตร์
วิชาที่ไม่ชอบ/ไม่ถนัด : ภาษาอังกฤษ, ภาษาต่างชาติอื่นๆ

เป็นสุดยอดนักเรียนด้าน : การขโมย
วีรกรรมในอดีต(ทำไมถึงได้รับคัดเลือกให้เป็นสุดยอดนักเรียนทางด้านนั้น) : ล้วงกระเป๋าซึ่งหน้าโดยอีกฝ่ายไม่รู้ตัว, แอบเข้าห้องเก็บข้อสอบไปขโมยข้อสอบปลายภาค, ขโมยของในร้านค้าโดยกล้องวงจรปิดจับไม่ได้(โดยการหลบมุมกล้องวงจรปิดไม่ก็ทำให้กล้องเจ๊ง),
ประวัติของตัวละคร : ยูโตะมีพ่อเป็นช่างซ่อมประตูซึ่งมีอาชีพเสริมคือการทำกุญแจ ทำให้เขามีเชี่ยวชาญเรื่องการทำกุญแจปลอมกระทั่งสะเดาะประตู ยูโตะอาศัยอยู่กับพ่อสองคนเนื่องจากแม่ของเขาทนพฤติกรรมชอบดื่มเหล้าผลาญเงินของอีกฝ่ายไม่ได้ประกอบกับได้เจอชายคนใหม่ที่ดีกว่าจึงแยกทางกับพ่อและจากไปพร้อมน้องสาวของเขา ด้วยฐานะทางบ้านที่ค่อนข้างยากจนยูโตะจึงมักแสวงหาทุนต่างๆ ซึ่งมันก็ไม่พอจากค่าบ้าน ค่าไฟ ค่ากิน ค่าเรียน กระทั่งค่าเหล้าของพ่อที่เบียดเงินเขาในบางครั้ง ทำให้เขาแอบทำอาชีพเสริมคือการลักขโมย ด้วยความที่ผู้ที่ได้ทุนต้องรักษาความประพฤติและผลการเรียนทำให้เขาต้องระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ ทว่าเมื่อบ่อยครั้งเข้ามันก็กลับกลายเป็นทักษะที่สะสม และทำให้ยูมีประสบการณ์ความสามารถในด้านนี้มากขึ้นไปซะอย่างนั้น
ครอบครัว : พ่อ ด๊อบบี้(สุนัขพันธุ์ผสม ตัวเตี้ย เห่าเก่ง)

สิ่งที่ชอบ : วันหยุด, เงิน, และการนอน
สิ่งที่ไม่ชอบ : รายจ่ายต่างๆ , ความจริงที่ว่าเขาเป็นคนเดียวที่ถูกแม่กับน้องสาวทิ้งไว้ให้อยู่กับพ่อ
สิ่งที่กลัว : การเสียทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตไป,เสียแหล่งทุนการศึกษาที่มีอยู่
สิ่งสำคัญในชีวิต : ตัวเอง อนาคตและปัจจุบันของตัวเอง, ด๊อบบี้(สุนัขที่เลี้ยงไว้)

คำพูดของตัวละคร(เพื่อให้คนเขียนเข้าใจคาแรกเตอร์มากขึ้น)
แนะนำตัว : สวัสดีครับ ผมยูครับ (ยิ้ม)
ดีใจ : ดูเหมือนวันนี้จะผ่านไปได้ด้วยดีนะครับ
เสียใจ : ผมผิดเองที่ปล่อยเธอไว้คนเดียว ทั้งๆที่รู้ว่ามันอันตราย
ประหลาดใจ : นี่มันเรื่องจริงหรือเนี่ย, ว้าว เพิ่งรู้ว่านายใจดีขนาดนี้เลย
โกรธ : คุณนี่น่ารำคาญนะครับ, (เหลือบตามองแล้วมองผ่านโดยไม่พูดอะไร)
ตอนพบศพ : (มองนิ่งๆ)บอกผมทีว่านั่นมันแค่น้ำแดง, คนที่สามแล้วสินะครับ

.................................................................................

คำถามสำหรับผู้ปกครอง
- อยากให้ตัวละครนี้ได้บทไหน?(เหยื่อ ฆาตกร ผู้อยู่เบื้องหลัง ผู้รอดชีวิต)
ตอบ : ฆาตกร ผู้อยู่เบื้องหลัง ผู้รอดชีวิตมั้งคะ แต่จริงๆบทไหนก็ได้ล่ะนะ
- ถ้าตัวละครมีคู่จะโอเคมั้ย(ทั้งช/ญ ช/ช ญ/ญ)
ตอบ : ได้หมดค่ะ จริงๆเราก็เหยียบสายวายไปครึ่งตัวแล้ว (ฮา)

.............................................................................