--รักที่เจ็บปวด--

ลำดับตอนที่ #1 : ความลับ(รัก)แตก

ณ  ห้องวิทย์

               สวัสดีจ้าฉันชื่อ นิว นะฉันมีเพื่อนอยู่หลายคนแต่ที่สนิทที่สุดก็คือ วาวา เธอเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดในชีวิตของฉัน เราคบกันมา  4  ปีแล้ว วาเป็นคนที่สวยมาก รักในการถ่ายรูปและเรียนเก่งสุดๆ!!มันรู้เรื่องของฉันทุกอย่างแม้กระทั่งคนที่ฉันรัก....เค้าชื่อต้นเป็นหัวหน้าห้องแถมเป็นนักบาสของโรงเรียนเขาหล่อ ตัวสูง ผิวขาว ทรงผมสีม่วงไว้รากไซที่เข้ากับหน้ารูปไข่ได้ดี เขาขึ้นชื่อว่าคาสโนว่าเลยทีเดียวซึ่งแน่นอนอย่างฉันคงไม่กล้าและไม่คู่ควรกับเค้าหรอก หัวหน้าห้องกับลูกน้อง  ตอนนี้เรามาเรียนกันในห้องวิทย์ของโรงเรียน โต๊ะที่เรานั่งกันก็กลุ่มใหญ่เลยทีเดียว มีฉัน วาวา ไอติม  โอ๋  พลอย  และบีทั้งหมดคือเพื่อนสนิทของฉันและแน่นอนเค้ารู้เรื่องคนที่ฉันรักด้วย

      เพี๊ยะ!!!!        โอ๊ย!!

“ตบหัวฉันทำไมเนี่ย  เจ็บ นะเว้ยไอ้เพื่อนบ้า  พวกแกก็ไม่ช่วยฉันเลย”  เพื่อนทั้งกลุ่มหัวเราะกันใหญ่นิวหันไปเอ็ดเพื่อนๆของตนเอง แล้วลูบหัวเพื่อบรรเทาความเจ็บ

“ก็ฉันเรียกตั้งนานแกไม่ได้ยิน เหม่ออยู่นั่นแหละ”  “เออฉันเห็นไอวาเรียกแกตั้งนานแล้วนะ มัวแต่เหม่อหาต้นอยู่ได้” วาวาและพลอยตอบอย่างแซวๆ ทำให้นิวหน้าแดงจนเพื่อนๆหัวเราะตามกันไป

 “แล้วแกเรียกฉันทำไมอะ” นิวเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้เพื่อนแซวไปมากกว่านี้

”เดี๋ยวก็รู้  ต้นๆโต๊ะเต็มใช่ป้ะ มานั่งข้างนิวดิ” วาวาหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะเรียกให้ต้นมานั่งข้างนิว  “เฮ๊ย!!แกจะทำอะไร” นิวกระซิบข้างหูเพื่อนสนิทตนเองเบาๆเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน

“นิวเราขอนั่งด้วยคนนะ” ต้นพูดแล้วนำมือมาวางบนหัวนิวเบาๆ ทำให้นิวหน้าแดงจนต้องหลบหน้าแต่ก็ยังไม่พ้นสายตาของต้นอยู่ดี “ เป็นไรรึป่าวหน้าแดงเชียวไม่สบายเหรอ ” ต้นถามนิวด้วยความเป็นห่วง พร้อมนำมือมาแตะหน้าผากเพื่อเช็คว่าสบายดีรึป่าว

“ มะ  ไม่ได้เป็นอะไร จะนั่งไม่ใช่เหรอ นะ  นั่งสิ”  นิวพูดแล้วจับมือของต้นออกจากหน้าผากตนเองด้วยความเขินอาย”ของคุณครับ” ต้นยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวขอบคุณแต่สำหรับนิวมันไม่เล็กน้อยเลยเพราะทำให้ร่างบางหน้าแดงมากไปกว่าเดิม

“แหมๆหน้าแดงใหญ่เลยนะ นิว~ “ พลอยแซวและตามมาด้วยเสียงโห่แซวจากเพื่อนในกลุ่มอย่างสนุกสนาน “จะบ้าเหรอ ทำงานไปเลยพวกแกอ่ะ เดี๋ยวเสร็จไม่ทัน” “จ้า คุนแม่  55555” เพื่อนๆในกลุ่มพูดพร้อมกันจึงหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน  “นิวเราขอยืมหนังสือด้วยนะ  พอดีไม่ได้พามาน่ะ” “อื้ม ได้สิ” 

“วาวาเราไปเข้าห้องน้ำนะเดี๋ยวมา” “จ้า^^” วาวาตอบรับและเมื่อนิวออกไปข้างนอกแล้ววาวาก็เรียกต้นด้วยสีหน้าจริงจัง

 “ต้น”

 “หื้ม มีไรเหรอ”

 “รู้ป้ะว่ามีคนในโต๊ะนี้คนนึงชอบต้นอ่ะ”  ชายหนุ่มเบิกตากว้างและมองหน้าวาวาอย่างงงงวย  ก่อนจะถามต่อ

“คะ ใครอ่ะ”

 “นิวไง เค้าชอบต้นมานานแล้วนะ”  ชายหนุ่มหน้าแดงและยิ้มกว้างด้วยความเขินและดีใจ

“มาแล้ว คุยเรื่องไรกันอยู่อ่ะคุยด้วยได้มั้ย”  นิวกล่าวทักทายหลังจากกลับมาจากห้องน้ำและนั่งลงที่เดิม
"นิว ถามอะไรหน่อยได้ไหม"ต้นเปิดประเด็นถามอย่างจริงจังทั้งๆที่ไม่รู้ว่าถ้ารู้แล้วเค้าจะทำอย่างไรต่อไป แต่ก็ดีกว่าก้ำๆกึ่งๆแบบนี้ใช่ไหมล่ะ
"อื้ม ถามอะไรเหรอ"
"คือ...ว่า...นิว...ชอบเรา..เหรอ"
นิวหันมามองหน้าต้นอย่างเขินและช๊อค ร่างบางทำอะไรไม่ถูกนอกจากหลบหน้าหล่อของต้นไปก่อน
"ว่าไงล่ะ ไม่เป็นไรนะถ้ายังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร"ต้นถามย้ำอย่างตัดพ้ออีกครั้งเมื่อเห็นว่าร่างบางเงียบไป
"อื้ม ใช่"จากนั้นต้นและนิวก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย…

ร่างบางนอนกลิ้งอยู่บนเตียงของตนด้วยความเครียด.."นี่เราคิดถูกรึป่าวนะที่พูดออกไปอย่างนั้น"นิวได้แต่คิดกังวลตั้งแต่กลับจากบ้านมาคิดแต่เรื่องต้นจนนอนไม่หลับ..และตัดสินใจหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของตนโทรไปหาเพื่อนสนิทที่ตนไว้ใจที่สุด

ตื้ด ตื้ด ตื้ด~

'ว่าไงแก'
"แกๆคิดว่าฉันพูดถูกไหมอ่ะที่บอกเขาไปอย่างนั้นน่ะ"
'แกคิดถูกแล้วล่ะ ไม่งั้นเค้าก็จะไม่มั่นใจว่ามันเป็นความจริงรึเปล่า บางทีเค้าอาจจะรุกก็ได้'
"แล้วถ้าไม่ล่ะ แกฉันกลัวจะมองหน้ากันไม่ติดว่ะ"
'อย่ากังวลนักสิ เอางี้พรุ่งนี้คอมสองคาบแรกใช่ไหม เรานั่งโต้ะติดกับต้นหนิก็ถ้าต้นทักก็แสดงว่า 50:50 แล้วนะ'
"โอเคฉันจะลองดู ขอบคุณเพื่อนรัก ฝันดีรักแกว่ะ"
'อื้ม ไม่เป็นไรฝันดีจ๊ะรักนะ'

เฮ้อ~
ร่างบางถอนหานใจอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะหลับลงด้วยความหมดแรง

>>วันต่อมา<<

"นิวมานั่งตรงนี้สิ"วาวาและเพื่อนๆเรียกนิวให้มานั่งด้วยร่างบางยิ้มตอบและไปนั่งลงข้างๆพลอย ร่างบางที่ตอนนี้แต่งตัวแนวเซอร์ๆใส่เสื้อยืดสีดำสกีนตัวหนังสือเต็มตัวรวมถึงกางเกงยีนส์ขาสั้นที่โชว์ขาสวยเรียกความสนใจจากหนุ่มๆได้มากมายเลยทีเดียวและแน่นอนรวมถึง..ต้นด้วย
"แหมหนุ่มๆมองเพียบเลยนะ"วาวาแซวนิวอย่างยิ้มๆเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆได้ไม่ยาก 
"ไม่เท่าแกหรอกย่ะป๊อบปูล่าเกิล"นิวแซววาวากลับอย่างสนุกสนาน ระหว่างที่นิวและเพื่อนๆสนุกอยู่นั้นนิวก็สบตากับต้นซึ่งอยู่โต๊ะตรงกันข้ามเข้าอย่างจัง ต้นยิ้มให้นิวจนต้องหลบหน้าเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเห็นว่าตนเองกำลังหน้าแดง -///-

"เฮ้ยต้นมึงเห็นผู้หญิงที่นั้งข้างหลังกูป่ะ แม่งน่ารักว่ะ" แบงค์ชายหนุ่มข้างห้องเป็นเพื่อนสนิทของต้นเอ่ยคำที่เรียกน้ำโหของต้นอย่างแรงเพราะคนที่เพื่อนสนิทเค้าพูดถึงคือ...นิว
"เฮ้ย!!คนนั้นกูจองเว้ย"ต้นต่อว่าแบงค์อย่างเบาๆเพื่อไม่ให้ใครได้ยินโดยเฉพาะ นิว
"เฮ้ยใจเย็นดิวะกูไม่เอาก็ได้แต่มึงจะ.."
"เออก็ดีแล้วเรื่องนั้นอ่ะไม่ต้องพูดเลย"แบงค์ยังพูดไม่ทันจบต้นก็แทรกขึ้นมาก่อน

ทำไมนะทำไมเราต้องโกรธเวลาไอ้แบงค์มันพูดถึงนิวแบบนั้นด้วย หรือว่า...เฮ้ยบ้าน่าเราคงไม่ได้ชอบนิวหรอกนะ...

+ห้องคอมพิวเตอร์+

เด็กนักเรียนในห้องนั่งเรียนกันบ้างคุยเล่นกันบ้าง 

มีสายตาคู่หนึ่งของเด็กสาวที่ชื่อว่านิว กำลังมองไปที่หัวหน้าห้องอย่างใจจดใจและรอคอยว่าเมื่อไหร่จะทักตนสักที จนเลิกเรียนร่างบางได้แยกกับเพื่อนๆขึ้นมาบนดาดฟ้าโรงเรียน ซึ่งเป็นที่พักใจเวลาที่ไม่สบายใจ
"นิว"เสียงที่เรียกชื่อตนเบาๆข้างหูร่างบางสดุ้งเฮือก ตากลมโตเบิกกว้าง หันขวับไปทางต้นเสียงทันทีแต่สิ่งที่เห็นคือใบหน้าหล่อของคนที่ตนรัก ซึ่งตอนนี้หน้าใกล้กันจนปลายจมูกชนกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ร่างบางถอยหลังออกมาจากตรงนั้นเพื่อไม่ให้ต้นได้ยินเสียงหัวใจ
"เอ่อ เรากลับก่อนนะ"นิวบอกอย่างลุกลี้ลุกลนและรีบเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อจะกลับบ้านแต่กลับโดนมือของต้นกระชาก(?) ไว้จนทำให้กลับไปยังที่เดิมที่ทำให้เค้าทั้งสองหวั่นไหวต่อกันและกัน
"ให้เราไปส่งนะ"
"อะ อื้ม"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เย้ๆเรื่องแรก/ตอนแรก ในชีวิตของไรต์><~
อ้ายๆ ฝากเนื้อฝากตัวกันด้วยนะค้าาาาาาา เม้นทักทายกันได้นะไรต์ฉีดยาแล้ว?