[Fic b.a.p.] it's all lies

ลำดับตอนที่ #4 : chapter3

� � � � � � � Chapter4
� �
� � � jongup part

� � � � ผมจะทำยังไงดีตอนนี้พี่คยูคงรู้แล้วแน่ๆว่าผมอยู่ที่โรงพยาบาลกับพี่แดฮยอนเพราะอะไรน่ะหรอ หึ!! เพราะโรงบาลที่ผมกำลังยืนอยู่ตอนนี้มันก็คือโรงพยาบาลของรุ่นพี่คยูน่ะสิไอแท็กซี่เวนเอ๊ย!! กูบอกให้มึงมาส่งที่โรงบาลมึงแม่งเลือกโรงบาลให้กูดีจิงนะสัส!!�
� � "จงออบ"แล้วคนที่เค้ากำลังนึกถึงและนึกแค้นในตอนนี้ก็มาปรากฎตัวต่อหน้าเค้าแล้ว
� � "พ..พี่คยู"
� � "มีคนบอกว่าเห็นจงออบมาที่นี่มาทำไมหรอคับ ใครทำอะไรจงออบรึเปล่า"
� � "หึ!!! ไม่มีใครทำอะไรผมหรอกคับที่มีน่ะก็คงจะมีแต่พี่คนเดียวนั่นแหละทำอะไรไว้อย่านึกว่าคนอื่นไม่รู้นะคับ"
� � "พี่ทำอะไร"
� � "หึ!! นังนาอึนรุ่นน้องปี2ที่โรงแรม พี่พอจะนึกออกรึยังครับว่าทำอะไรเอาไว้ แล้วที่มาเนี่ย ไม่ทราบว่าเสร็จกันรึยังครับ"
� � "ออบเห็น"ตัวโตถึงกับหน้าเสียไม่คิดว่าร่างบางจะรู้เรื่องนี้
� � "ใช่ผมเห็น รุ่นพี่ทำกับผมแบบนี้ได้ไง"ร่างบางยิ่งพูดน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ก็ไหลออกมาไม่รู้ว่าไหลเพราะอะไร ไหลเพราะโกธรที่พี่เค้าหักหลังหรือเพราะว่าแค้นที่เค้าทำให้พี่แดฮยอนต้องเข้าโรงพยาบาล
� � "พี่ขอโทษนะจงออบ มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบจริงๆนะ"ตัวโตรีบดึงร่างบางเข้ามากอด
� � "ฮึกๆๆๆ ฮือ.....อ พ...พี่มันเลว พี่ทำให้พี่แดฮยอนต้องเข้าโรงบาลเพราะผม"
� � "นี่ไอแดฮยอนมันยังไม่เลิกตามตื๊ิอจงออบอีกหรอหรือที่เราร้องไห้แล้วก็มาโรงพยาบาลเพราะมัน"
� � "ใช่!!! ผมมาที่นี่เพราะเค้่า"
� � "จงออบพี่ขอโทษ พี่ผิดไปแล้วยกโทษให้พี่เถอะนะ"ตัวโตกอดร่างบางไว้แน่น
� � � � � แกมันตอแหลไอรุ่นพี่เลว!! คิดหรอว่าฉันจะยกโทษให้แกน่ะ แต่ถ้าเราอยากแก้แค้นมันเราก็ต้องทำให้มันเชื่อใจสิ ไอรุ่นพี่เนี่ยโง่จะตาย แกจะต้องเจ็บเหมือนที่ฉันเคยเจ็บไอรุ่นพี่คยู!!�
� � "ครับผมจะให้อภัยพี่"แล้วร่างบางก็กอดตัวโตไว้ด้วยความสะเอียดสะเอียน
� � "แล้วเราจะเอายังไงกับไอแดฮยอน"
� � "ก็ไม่เอาไงหนิครับ ผมไม่ได้รักเค้าซักหน่อยจะไปใส่ใจเค้าทำไม"
� � "ก็ดีแล้วล่ะ แล้วออบจะกลับกลับพี่เลยรึเปล่า"
� � "ผมขออยู่ดูแลพี่แดฮยอนหน่อยดีกว่าครับ ทำดีกับเค้าซักครั้งเพื่อเป็นการตอบแทน"
� � "ได้สิครับ"แล้วตัวโตก็ก้มลงฝากรอยจูบไว้บนหน้าผากของอีกคน
� � "ไปได้แล้วครับรุ่นพี่"
� � "แล้วเจอกันนะจงออบ"
� � "ครับ"


ร่างบางได้แต่กำมือแน่นหลังจากที่คนตัวโตเดินจากไปแต่ตลอดระยะเวลาที่ทั้งสองคุยกันหารู้ไม่ว่ากำลังมีคนๆนึงนั่งกำมือแน่นด้วยความแค้นอยู่บนรถเข็นที่หลบมุมอยู่
� �
� � "ที่นายร้องไห้ที่นายเสียใจมาทั้งหมดนี่เพราะนายสงสารฉันหรอเนี่ยจงออบ แดฮยอนคนนี้จะไม่มีวันอยู่ในหัวใจนายได้เลยใช่มั้ยเนี่ย"แล้วน้ำตาของร่างสูงก็ค่อยๆไหลรินลงมาเป็นสายน้ำโดยที่อีกคนไม่ได้รับรู้หรือได้ยินเสียงอะไรเลย



___________________________________________________________________________________
� � ไรท์มาแล้วค่าาาาาาาาา <3
ขอบคุณทุกเม้นเลยนะคะที่คอยเป็นกำลังใจให้ไรท์ตอนนี้มาก็งงกันอีกแล้วไม่ว่าจะตคอนไหนก็งงอยู่ดีเพราะบางทีไรท์เองก็งงกับบทเองไม่ใช่แค่บทหรอกค่ะในชีวิตจริงไรท์ก็เป็นคนงงแบบนี้แหละค่ะ555555(แกบ่นอะไรของแกวะอีไรท์= =)
ก่อนจากไปไรท์ขอบอกก่อนนะคะว่าถึงบทไรท์จะงงๆ คนเม้นท์น้อย คนเข้าชมก็น้อยT^Tแต่ไรท์ก็จะพยายามเขียนต่อไปนะคะ สู้ๆ^^
� � � � � � �
� �