ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter2
เพียงผมมองคนตรงหน้าที่กำลังหลับอยู่ ความคิดของผมทั้งหมดก็กำลังตีกัน ว่าผมควรเลือกใครดีระหว่างพี่คยูฮยอนผู้ชายที่ผมรักกับพี่แดฮยอนทีค่ยอมเสียงชีวิตเพื่อช่วยผม คนทีึ่รักผมสดหัวใจคนที่คอยตื๊อผมตั้งแต่ตอนม.ปลายจนถึงทุกวันนี้พวกเราก็จะจบมหาลัยกันอยู่แล้ว ผมนึกถึงแต่สิ่งดีๆที่พี่แดฮยอนทำให้ผมตลอดมา
'จงออบ...กินอันนี้มั้ย'
'จงออบครับ...หิวรึเปล่า'
'จงออบ...งอนพี่หรอครับ'
'จงออบ...พี่รักจงออบนะ เมื่อไหร่จงออบจะรับรักพี่ซักทีล่ะ'
'จงออบ...จะคบกับรุ่นพี่คยูจริงๆหรอเค้าเจ้าชู็นะ'
'จงออบ...เมื่อไหร่จะเลิกร้องไห้เพราะเค้าซักทีล่ะ'
'จงออบ...ระบายกับพี่ได้นะ'
จงออบอย่างนั้น จงออบอย่างงี้แต่ดูสิ่งที่ผมทำกับพี่เค้าสิ หึ!
'เมื่อไหร่พี่จะเลิกยุ่งกับผมซักที'
'ผมเกลียดพี่'
'ไปตายซะ!!!!'
ตอนนี้สิ่งทีค่ผมทำได้ก็เพียงแค่ภาวนาขอให้พี่แดฮยอนตื่นขึ้นมาอย่างปลอดภัย รุ่นพี่คยู!!! เค้าคือต้นเหตุของเรื่องนี้ผมจะไม่ปล่อยเค้าไปแน่!!! ตอนนี้ในหัวผมมีแต่แผนการที่ทำให้พี่เค้าเจ็บปวดเหมือนทีผมและพี่แดฮยอนได้รับ แล้วสติผมก็ถูกดึงกลับมาอีกครั้งเมื่อพบว่าคนที่ผมกำลังกุมมืออยู่เริ่มมีการตอบสนอง
"จงออบ..จงออบหลบไป" ร่างสูงกำลังละเมอถึงร่างเล็กอีกคนที่ตอนนี้น้ำตาได้เริ่มเอ่อคลอเต็มดวงตา
"พี่ครับ..ลุกชึ้นมาซักทีสิครับ"
"น้ำ..น้ำ"
เมื่อได้ยินอย่างนั้นร่างเล็กก็รีบลุกลี้ลุกรนไปหยิบน้ำให้ร่างสูง
"นี่ครับพี่"
เมื่อร่างสูงค่อยๆกินน้พเสร็จร่างเล็กก็รีบกดปุ่มฉุกเฉินทันทีเพื่อบอกว่าตอนนี้คนตรงหน้าได้สติแล้ว
เมื่อพยาบาลและคุณหมอเข้ามาก็รับตรวจร่างกายของร่างสูงทันที
"เพื่อความแน่ใจผมว่าให้คนไข้ไปเอ็กซเรย์ก่อนนะคับ"
"เชิญค่ะ"
'จงออบ...กินอันนี้มั้ย'
'จงออบครับ...หิวรึเปล่า'
'จงออบ...งอนพี่หรอครับ'
'จงออบ...พี่รักจงออบนะ เมื่อไหร่จงออบจะรับรักพี่ซักทีล่ะ'
'จงออบ...จะคบกับรุ่นพี่คยูจริงๆหรอเค้าเจ้าชู็นะ'
'จงออบ...เมื่อไหร่จะเลิกร้องไห้เพราะเค้าซักทีล่ะ'
'จงออบ...ระบายกับพี่ได้นะ'
จงออบอย่างนั้น จงออบอย่างงี้แต่ดูสิ่งที่ผมทำกับพี่เค้าสิ หึ!
'เมื่อไหร่พี่จะเลิกยุ่งกับผมซักที'
'ผมเกลียดพี่'
'ไปตายซะ!!!!'
ตอนนี้สิ่งทีค่ผมทำได้ก็เพียงแค่ภาวนาขอให้พี่แดฮยอนตื่นขึ้นมาอย่างปลอดภัย รุ่นพี่คยู!!! เค้าคือต้นเหตุของเรื่องนี้ผมจะไม่ปล่อยเค้าไปแน่!!! ตอนนี้ในหัวผมมีแต่แผนการที่ทำให้พี่เค้าเจ็บปวดเหมือนทีผมและพี่แดฮยอนได้รับ แล้วสติผมก็ถูกดึงกลับมาอีกครั้งเมื่อพบว่าคนที่ผมกำลังกุมมืออยู่เริ่มมีการตอบสนอง
"จงออบ..จงออบหลบไป" ร่างสูงกำลังละเมอถึงร่างเล็กอีกคนที่ตอนนี้น้ำตาได้เริ่มเอ่อคลอเต็มดวงตา
"พี่ครับ..ลุกชึ้นมาซักทีสิครับ"
"น้ำ..น้ำ"
เมื่อได้ยินอย่างนั้นร่างเล็กก็รีบลุกลี้ลุกรนไปหยิบน้ำให้ร่างสูง
"นี่ครับพี่"
เมื่อร่างสูงค่อยๆกินน้พเสร็จร่างเล็กก็รีบกดปุ่มฉุกเฉินทันทีเพื่อบอกว่าตอนนี้คนตรงหน้าได้สติแล้ว
เมื่อพยาบาลและคุณหมอเข้ามาก็รับตรวจร่างกายของร่างสูงทันที
"เพื่อความแน่ใจผมว่าให้คนไข้ไปเอ็กซเรย์ก่อนนะคับ"
"เชิญค่ะ"
ในห้องเอ็กซเรย์
"คุณแดฮยอนแน่ใจนะครับว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับญาติ"
"ครับ ผมแน่ใจ"
"งั้นหมอก็คงช่วยอะไรไม่ได้แล้วล่ะครับ"
"ครับ ผมรู้ตัวของผมดีว่าผมเป็นอะไร คุณหมอไม่ต้องห่วงครับ"
____________________________________________________________________________________
คือ...ไรท์จะบอกว่าคู่อื่นๆอย่างบังโล่กับฮิมแจคงต้องพักไว้ก่อนนะคะเพราะตอนนี้ไรท์จะมุ่งคู่แด้ออบก่่อนเน้อ ^0^
รักรีดเดอร์ทุกคนนะค๊าาาาาาาาาาาา
"ครับ ผมแน่ใจ"
"งั้นหมอก็คงช่วยอะไรไม่ได้แล้วล่ะครับ"
"ครับ ผมรู้ตัวของผมดีว่าผมเป็นอะไร คุณหมอไม่ต้องห่วงครับ"
____________________________________________________________________________________
คือ...ไรท์จะบอกว่าคู่อื่นๆอย่างบังโล่กับฮิมแจคงต้องพักไว้ก่อนนะคะเพราะตอนนี้ไรท์จะมุ่งคู่แด้ออบก่่อนเน้อ ^0^
รักรีดเดอร์ทุกคนนะค๊าาาาาาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น