[ MISS YOU MOON ] ตราบพระจันทร์

“พระจันทร์หน่ะ ศักดิ์สิทธิ์มากเลยนะ”

“ห้ามว่าพระจันทร์เด็ดขาด ”

“เดี๋ยวเค้าจะพรากเราจากกัน”

คำพูดของเด็กอายุ 12 ที่ดูไร้สาระสำหรับผู้ใหญ่ แต่มันกลับสร้างความน่าเชื่อถือ และความหลงไหลให้กับเด็กวัย 10 ปีได้เป็นอย่างดี

“ทำไมคนเรา...ถึงชอบมองพระจันทร์เหรอ”

คำถามของร่างเล็กเอ่ยถามคนที่เป็นพี่ ทำเอาคนเป็นพี่ครุ่นคิดอยู่พักนึง

“อื้มม นั่นสินะ แล้วปกติ ตอนที่คณิณอยากมองพระจันทร์คณิณรู้สึกยังไงเหรอครับ”

เด็กน้อยมองหน้าพี่ชายตาแป๋ว

“ มีความสุขครับ :) เพราะว่ามีพี่หมอกนั่งอยู่ข้างๆ”

“คิณทร์มีความสุขมากๆ ”

“5555555 แต่พี่ไม่ได้ไปนั่งมองพระจันทร์ข้างคนอื่นนะ”

“จะมีคนมองพระจันทร์แล้วมีความสุขแบบเรากี่คนกันนะ ”

“อื้ม...ถ้าคิณทร์ไม่มีพี่หมอกอยู่ข้างๆ ก็คงเหงามั้งครับ ไม่รู้สิ ยังนึกภาพไม่ออกเลย ????”

เพราะตั้งแต่ลืมตาดูโลกได้ ร่างโตก็อยู่กับเค้า คอยช่วยเลี้ยงเค้าเวลาที่คุณน้าไปทำงาน จนสร้างความเคยชินให้กับน้องไปแล้วว่า..

คนเราถ้าได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่แรก...

ก็จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป

.

.

ฮึก เสียงสะอื้นที่ดูเล็กและน่าสงสาร

“เปิดประตูให้พี่หน่อยครับ”

“ฮึก.. ไม่! คนใจร้าย!”

“....”

“ออกมาคุยกันก่อนได้ไหมครับคนเก่ง ”

“หรือจะให้พี่ไปโดยไม่ต้องลาเราดี”

แกร็ก... 

ร่างเล็กเดินขยี้ตาออกมาเปิดตูอย่าง

ง่ายดาย กับคำขู่ของคนพี่ที่ว่า ‘จะหายไป’

ฮือออ

ร่างเล็กกระโดดสวมกอดร่างอุ่น ด้วยความเคยชิน ร่างอุ่นคว้าเอวของร่างเล็กไว้

ความเงียบเข้าปกคลุม มีเพียงเสียงสะอื้นเล็กที่เล็ดลอดออกมาจากซอกคอหนา

“พี่...จำเป็นจริงๆ”

“ฮึก....”

“คนเก่งเข้าใจพี่ได้ไหมครับ พี่ไม่ได้อยากไปจากที่นี่เลย”

“...”

“พี่สัญญากับพระจันทร์เลยก็ได้ ว่าพี่จะกลับมาหาเรา”

“พระจันทร์ใจร้าย พี่ทำไม่ได้หรอก”

“อย่าดูถูกพระจันทร์น้าา เดี๋ยวจะโดนคำสาป5555”

“เรื่องหลอกเด็ก..ฮึก ถ้าแน่จริงก็ทำให้เราไม่ต้องมาพบกันอีกสิ ฮึกก”

“ให้ผมลืม...คนที่ชื่อหมอกไปเลย”

“คิณทร์ครับ...”

“พี่น่ะ เคยสัญญากับพระจันทร์...ว่าจะอยู่กับผมตลอดไป ”

“แต่สุดท้ายแล้วพี่ก็ทำไม่ได้”

“คิณทร์ครับ”

ร่างเล็กกระโดดลงจากตัวคนเป็นพี่ ก่อนจะเข้าห้องล็อกประตู เอาหน้าไปซบหมอนข้าง

‘พระจันทร์น่ะใจร้าย ไม่มีใครชอบหรอก’

พระจันทร์จะรู้สึกยังไงนะ

ที่คนทั้งโลกเฝ้ามองอยู่แบบนี้

--SA•VIEW--