(ไม่)มีรัก...ก็ได้ - นิยาย (ไม่)มีรัก...ก็ได้ : Dek-D.com - Writer
×

    (ไม่)มีรัก...ก็ได้

    ใครมันบอกก็นะว่าการหารักแท้ รักที่จริงใจมันหาง่าย แค่เปิดใจ เชอะใครมันจะไปเชื่อกัน ในเมื่อมองไปทางไหนก็มีแต่คนเสียใจกับความรัก....

    ผู้เข้าชมรวม

    74

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    74

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ต.ค. 60 / 16:11 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ     
           ฉันเนี่ยชื่อ เอริณ (เอ-ริน) เป็นเจ้าของโรงแรมขนาดกลางทางภาคเหนือ อายุปีนี้ก็ 28 แล้ว แต่ทั้งชีวิตไม่เคยมีแฟนกับเขาเลยสักคน ไม่ใช่ว่าฉันไม่สวยนะ ฉันเนี่ยเห็นอย่างนี้บอกเลยว่าสวยและเสน่ห์แรงมาก แต่ผู้ชายส่วนใหญที่เข้ามาจีบเนี่ยสิ ไม่เคยคิดจะจริงใจกับฉันสักคน ใช่ว่าฉันเป็นคนหัวโบราณที่ต้องแต่งก่อนอยู่สักหน่อย แต่ทำไมๆ ถึงไม่มีแฟนกับเขาสักที่นี้สิฉัน
         แรกๆฉันก็ไม่คิดอะไรหรอนะ พอนานวันเข้า ฉันก็เริ่มรู้สึกที่จะกลัวความรัก ทั้งพี่สาวที่เจอสามีเห็นแก่ตัวอยากให้พี่สาวเป็นในแบบที่ตัวเองต้องการ ทั้งแม่ที่ต้องค่อยรับความเจ้าชู้ของพ่อที่แก่ขนาดนั้นแล้วแต่ก็ไม่รู้จักพอซะที ทั้งเพื่อนที่โดนฟันแล้วทิ้ง บ้างก็ท้องแล้วไม่รับผิดชอบ บ้างก็รับผิดชอบแต่ไม่อยู่ด้วยกัน ไหนตอนแรกที่พวกเขาเริ่มรักกันยังบอกว่าจะรักและดูแลกันและกันไง ทั้งหมดคือคำโกหกสินะ ไหนล่ะความรัก ไม่เห็นจะมีจริงเลยสักอย่าง
         ใครมันบอกก็นะว่าการหารักแท้ รักที่จริงใจมันหาง่าย แค่เปิดใจ เชอะใครมันจะไปเชื่อกัน ในเมื่อมองไปทางไหนก็มีแต่คนเสียใจกับความรัก ฉันคนหนึ่งล่ะที่คิดว่ามันหายาก ไม่ใช่ว่ามันไม่มี รู้ว่ามีแต่คงมาไม่ถึงฉันหรอก ชีวิตฉันเนี่ยเจอแต่คนที่ไม่สมหวังกันสักคน ฉันว่าสาเหตุส่วนใหญ่ที่ทำให้ความรักพังมาจากพวกผู้ชาย ทั้งเจ้าชู้ เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ ไม่รู้จักพอ อย่าหวังว่าชาตินี้ทั้งชาติฉันจะมีผัวเคย
         อาจเป็นเพราะแบบนี้ฉันถึงไม่มีแฟนกับเขาสักทีมั้ง เวลาใครที่เขามาฉันก็จะค่อยสแกนอย่างนัก แล้วสุดท้ายก็ไม่มีใครทนได้สินะ     ฉันน่ะ ก็อยากมีความรักน่ะ แต่ทำไงได้ ก็ฉันกลัวความเจ็บนี้นะ ฉันไม่อยากจะนั่งร้องไห้เป็นป้าแก่ๆ ที่ไม่ย่อมกินข้าวกินปลาหรอกนะ ไม่เอาด้วยหรอก ในเมื่อหาผู้ชายดีๆสักคนมันยากนั้น ก็ไม่ต้องมีมันไอ้ความรักเนี่ย
     วันนี้เป็นวันที่เพื่อนๆในกลุ่มนัดไปเที่ยวทะเลกัน ในกลุ่มของฉันจะปรกอบไปด้วย สาว 4 คน หนุ่มอีก 3 คน แล้วกระเทยอีก 1 ตน พวกเราสนิทกันทั้งแต่เรียน ปวส. ด้วยกัน แต่มีแค่อินดิ้กับไรเดอร์ ที่มารู้จักกันตอนเรียนมหาลัย ในกลุ่มฉันก็มีทั้งหมด 8 คนรวมฉันด้วยแต่ล่ะคนจะมีสถานะที่แตกต่างกันไป ได้แก่ แกนด์ อินดิ้ มาส และไดร์ แต่งงานแล้ว มายกับ เบลล์ก็มีแฟนแล้ว ส่วนไอ้ไรเดอร์พึ่งจะหย่ากับเมีย ซึ่งทุกคน ผ่านการมีความรักมาทั้งหมดแล้ว แล้วฉันล่ะ ฉันทำไมไม่มีกันนะ เพราะอะไรรร
         แกนด์ สาวอวบ ผิวขาว แนวอาหมวย ก็แต่งงานไปแล้วกับหนุ่มเจ้าของอู่รถ  อินดิ้สาวหวานที่มีลุคขัดกับชื่อก็แต่งงานกับมาส ส่วนไดร์ก็แต่งงานกับสาวที่คบกันมาตั้งแต่เรียนมอปลาย มายก็มีแฟนเป็นรุ่นน้องที่ทำงาน ส่วนกระเทยอย่างเบลล์ก็มีแฟนเป็นถึงชาวต่างชาติที่มีแพลนจะไปจดทะเบียนสมรสที่ต่างประเทศ ไอ้ไรเดอร์หนุ่มชาวเยอร์มันที่พ่อแม่รักความเป็นไทยมากเลยมาอยู่ไทยตั้งแต่เกิดพูดไทยชัดกว่าคนไทยอีกมันแต่งงานก่อนใครเพื่อนก็เสือกเลิกกันก่อนใครเพื่อนเหมือนกัน เพราะไอ้ไรเดอร์มันพึ่งเลิกกับเมียมันก็แสนจากเสียอกเสียใจ เลยนัดเพื่อนไปเที่ยวรีสอร์ทมันฟรี เป็นการฉลองที่มันโสด ฟังจากน้ำเสียงมันที่โทรมานัด ดูก็รู้ว่าอยากจะเลิกกับเมียมันตั้งนานแล้ว เหตุผลเพราะมันเจ้าชู้เมียมันเลยทนไม่ได้เลยขอเลิกแค่นั้นจบ
         แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นหลัก ประเด็นหลักคือทุกคนรู้จักความรักและไม่กลัวที่จะมีความรักซึ่งแตกต่างจากฉันที่ ไม่เคยมีความรักเลยสักครั้ง รักครั้งแรกของฉันเกิดขึ้นตอนฉันอยู่ ปวส.1 จะเรียกว่ารักแรกได้มั้ยเนี่ย เอาจริงๆก็ไม่ได้รู้สึกรักอะไร แค่ชอบเฉยๆมันเกิดจากการที่ฉันกับเขาคุยกันมาตลอด 3 เดือน ฉันคิดว่าเข้ากันได้ดี แต่ที่ไหนได้มันเสือกไปทำผู้หญิงท้อง พูดแล้วเจ็บใจ อย่าให้เจอแล้วกัน แม่จะเตะก้านคอให้ ความรักของฉันไม่ค่อยจะราบรื่นเท่าไรหรอก แต่ก็ช่างเถอะ ไม่มีก็ไม่มีสิ

    ***เจอคำผิดบอกด้วยนะค่ะ ขอบคุณคร้าาา****
    ***คำเตือน นิยายเรื่องมีคำหยาบ***
         

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น